چرا کرونا بیشتر هنرمندان را می‌کُشد؟
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۲۱۸۲۵۰
بی‌شک درگذشت هر شهروند و هموطنی در هر کسوت و مرتبه‌ای بر اثر ابتلا به ویروس کرونا یا هر عامل دیگری، ناراحت‌کننده است. اما در این روز‌های عجیب، برای بسیاری این پرسش پدید آمده است که ویروس مرگبار چرا بیش از شاخه‌های دیگر همچون اقتصاد، سیاست، ورزش و... بیشتر شخصیت‌های فرهنگی و هنری را به کام مرگ می‌کشاند؟
ایسنا در ادامه می‌نویسد، یکی از تازه‌ترین و برجسته‌ترین چهره‌های هنری که در این چند وقت بر اثر ابتلا به بیماری کووید۱۹ از دنیا رفته، پرویز پورحسینی بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نکته‌ی قابل تامل درباره‌ی مرحوم پرویز پورحسینی این است که همین چند ماه پیش که سالروز تولدش بود، گفته بود، به دلیل آنکه مادرش بالای ۹۰ سال سن و طبعا وضعیت حساسی دارد و نیز نزد آنها زندگی می‌کند، بیشتر مراقبت می‌کنند که پروتکل‌های بهداشتی را تا جای ممکن و به‌طور جدی رعایت کنند. او پیش‌تر هم در پویش‌هایی ویدیویی شرکت کرده و از کادر درمان و تلاش‌هایشان تشکر کرده بود، اما متاسفانه کادر درمان به‌رغم تلاش‌هایشان نتوانستند زندگی او را نجات دهند.
چنگیز جلیلوند دیگر چهره پیشکسوت عرصه هنر بود که این روزها بر اثر ابتلاء به همین ویروس و بیماری ناشی از آن، چشم از جهان فرو بست. این دُردانه‌ی عرصه‌ی دوبلاژ که کارنامه‌ی قابل توجهی داشت، در ۸۰سالگی خود هم این حسرت را پدید آورد که اگر کرونای جدید نبود و چند سال دیگر هم می‌توانست کار کند، چقدر بهتر می‌شد. هرچند در این میان کسی به این نکته نپرداخت که او به هر حال در اوج فعالیت حرفه‌ای و به‌دلیل مهاجرت، ۲۵ سال کار نکرد و در ۲۵ سال چقدر کار می‌شود کرد. بی‌شک او تا ۱۰۵ سالگی که نمی‌توانست کار جدی دوبله انجام دهد و قطعا حالا حسرت ۲۵ سال پیش رویی را نمی‌توانیم بخوریم که می‌توانست با ما باشد و کار کند.
به هر حال، سیاهه‌ی درگذشتگان حوزه‌ی فرهنگ و هنر که در این چند ماهه با ویروس کرونا از دستشان داده‌ایم، آنقدر قابل توجه بوده که برای خیلی‌ها این پرسش پیش بیاید که چرا درگذشتگان این حوزه، از سایر حوزه‌ها بیشتر است؟ آن‌هم چه پیشکسوتان نجیبی؛ خسرو سینایی، اکبر عالمی، کامبوزیا پرتوی، چنگیز جلیلوند، پرویز پورحسینی و. این‌ها را اضافه کنید به نام‌هایی، چون محمدرضا شجریان، سیروس گرجستانی، محمدعلی کشاورز و... را که در همین دوران، به خانه‌ی ابدی بدرقه‌شان کرده‌ایم.
اما پاسخ چه می‌تواند باشد؟ شاید یک دلیلش این باشد که آنان که این حس را دارند، احتمالا بیشتر پیگیر اخبار مربوط به حوزه‌های فرهنگ و هنر بوده‌اند؛ تا زمینه‌های دیگر. از دیگرسو، شخصیت‌های فرهنگی و هنری، بیشتر از شاخه‌هایی، چون اقتصاد و سیاست، در جامعه به چهره مشهور تبدیل می‌شوند؛ هرچند نه به‌اندازه‌ی چهره‌های ورزشی، آن‌هم البته در شاخه‌هایی خاص. از سویی دیگر، اما دلیل دیگرش این می‌تواند باشد که اهالی فرهنگ و هنر، چه از نظر توانایی مالی و معیشتی و چه از نظر احساس مسؤولیت اجتماعی، شرایطی متفاوت از شخصیت‌های اقتصادی و سیاسی دارند.
درواقع هنرمندان از طرفی به صحنه و عرصه و تلاش زنده‌اند و نمی‌توانند که خود را زندانی کنند. از طرف دیگر، در احساس مسؤولیت اجتماعی، که در طبیعت کاری آنان، تنها به شکل‌های چهره به چهره و حضور میدانی ممکن است، خود را موظف می‌دانند که در چنین شرایطی، برای تقویت روحیه مردم و نیز کادر درمانی، اثر هنری عرضه کنند. اما شاید نکته‌ی مهم دیگر، اگر نگوییم مهمترین نکته، این است که هنرمندان، عموما تمکن مالی اقتصادیون و قدرت سیاسیون را ندارند که خود را پشت چند لایه محافظ نگه دارند و دوران قرنطینه را با دشواری کم از سر بگذرانند.
بسیاری از هنرمندان ما، مصداق همان کارگران روزمزدی هستند که در ابتدای همه‌گیری و حداقل در حرف‌هایمان، حواسمان بیشتر به وضعیت آنان بود. باورتان می‌شود یا حواستان هست که بسیاری از هنرمندان تئاتر ما حدود ۱۰ ماه است که یک ریال درآمد نداشته‌اند؟ بسیاری از آنان حتی یک پراید هم ندارند که با سیستم حمل و نقل اینترنتی، درآمدی داشته باشند. بسیاری از نوازندگان موسیقی نیز همین‌طور. حتی گزینه‌ی نوازندگی خیابانی را هم در این مدت، دیگر پیشروی خود نمی‌بینند. بسیاری از هنرمندان خوشنویس و صنایع دستی، با تعطیلی نمایشگاه‌ها، همه‌ی در‌ها را به‌سوی خود بسته می‌بینند. بسیاری از هنرمندان طراح و گرافیست، با تعطیلی جشنواره‌ها، تقریبا هیچ سفارش جدیدی نداشته‌اند.
در چنین وضعیتی، چگونه از هنرمندان می‌توان انتظار داشت که خودشان را قرنطینه کنند تا زنده بمانند؟!
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هم جز پرداخت حق بیمه چندماهه و یک کمک ۱.۵ میلیون تومانی به حدود ۷۰هزار هنرمند عضو صندوق اعتباری هنر، کمک دیگری نتوانسته است بکند. یک و نیم میلیون تومان پس از ۱۰ ماه بیکاری هم با توجه به هزینه‌های امروز، دقیقا نمی‌شود گفت که به چه میزان به کار می‌آید، یا اساسا به چه کار می‌آید؟
به هر حال با هر کدام از دلیل‌ها و اوصاف بالا که باشد، همین روزها که پرویز پورحسینی، در مزار سرد خویش در بهشت زهرا آرمیده است، سریال تلویزیونی او محفل گرم خانواده‌ها را گرم‌تر می‌کند. چنگیز جلیلوند در همین شرایط هم کار می‌کرد که مبتلا شد. دوستان و همکارانش امیدوار بودند و دعا می‌کردند که خوب شود و به سر کارش برگردد. اکبر عالمی تا انتها هم به کار و فعالیت مشغول بود. مرحوم کریم اکبری مبارکه سر صحنه فیلمبرداری بود که مبتلا شد. بی‌شک او نمی‌توانست که کار نکند؛ چه از نظر عشق به صحنه، هنر و مردم و چه از این منظر که هنرمندان ما عمدتا حتا مانند یک کارمند ساده دولت هم امنیت شغلی و روانی ندارند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: کرونا قیمت دلار هنرمندان کرونا فوت بسیاری از هنرمندان پرویز پورحسینی ی فرهنگ ی قابل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۱۸۲۵۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بیمه هنرمندان صنایع دستی ابلاغ شد
معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی کشور از ابلاغ بیمه هنرمندان صنایع دستی خبر داد و گفت: امیدواریم این مراحل کنترل و نظارتی تا اوایل خردادماه انجام شود که بتوانیم در این ماه شاهد عقد قرارداد بیمه این افراد باشیم. - اخبار اجتماعی -
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، مریم جلالی با بیان اینکه از شهریور 1401 بحث بیمه هنرمندان با وجود فراز و نشیب‌های زیاد پیگیری شد، تصریح کرد: این مهم با مکاتبات وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با رئیس جمهوری محقق شد و نهایتا در بهمن 1402 با دستور اکید رئیس جمهوری بیمه 10 هزار نفر از فعالان حوزه گردشگری و صنایع دستی که از این تعداد 8 هزار نفر هنرمند صنایع دستی و 2 هزار نفر راهنمایان گردشگری را شامل می‌شود، در دستور کار قرار گرفت.
معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی کشور با بیان اینکه بحث تأمین اعتبار منجر به طولانی شدن این بحث شد به طوری که تا انتهای سال گذشته طول کشید، گفت: از بهمن سال 1402 به دنبال ابلاغیه از سازمان تامین اجتماعی، لیست اسامی افراد واجد شرایط را جمع‌آوری کردیم. اسامی توسط استان ها ارسال و در چند مرحله پایش شد.
او با بیان اینکه اولویت ما گروه سنی بوده است، اظهار کرد: باتوجه به اینکه اگر سن افراد از 50 سال عبور کند امکان تحت پوشش قرار گرفتن بیمه آنها نیست، لذا مقرر شد در این مرحله اولویت سنی ما 40 تا 50 سال باشد و افرادی که سابقه و تاثیرگذاری بیشتری در صنایع دستی دارند مشمول شوند.
جلالی با اشاره به اهمیت و توجه به بحث معیشتی هنرمندان گفت: افراد برای بیمه شدن علاوه بر مجوز میراث فرهنگی باید کارت فنی حرفه ای نیز داشته باشند.
بازدید 2 میلیون نفر از کارگاه‌های صنایع دستی در ایام نوروزمعاون صنایع دستی و هنرهای سنتی کشور با اشاره به اینکه قبل از تحت پوشش قرار گرفتن بیمه، فرایند کنترل و بازرسی تامین اجتماعی نیز انجام می‌شود، اظهار کرد: افراد باید حتما در رشته خود کار کنند، معاینات پزشکی هم انجام دهند و سپس فرایند لازم در سامانه طی می شود.
او با بیان اینکه یک شغل زمانی پایدار است که فرد بتواند بعد از بازنشستگی مستمری دریافت کند، گفت: در صورت درگذشت هنرمند صنایع دستی، خانواده او می‌تواند از مستمری آن استفاده کنند و حتی اگر فرد از کار افتاده شود نیز می‌تواند از این بیمه استفاده کند. همچنین این افراد توسط سازمان تامین اجتماعی و بازرسان ادارات میراث فرهنگی استان ها پایش می‌شوند.
جلالی در پایان خاطرنشان کرد : امیدواریم مراحل کنترل و نظارت تا اوایل خرداد ماه سال جاری انجام شود تا بتوانیم در این ماه شاهد عقد قرارداد بیمه این افراد باشیم.
انتهای پیام/
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد