راه مربیگری فریاد و قلدری نیست/ مربیان جوان بدآموز!
تاریخ انتشار: ۱۸ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۲۵۲۸۹۸
رویداد۲۴ رقابتهای لیگ برتر بیستم در حالی آغاز شد که شیوع جهانی بیماری کرونا تا پایان هفته پنجم این رقابتها مانع از حضور تماشاگران در ورزشگاههای کشور شده است.
مسابقاتی که تنها دلخوشی علاقمندان به فوتبال محسوب میشود تا از قابهای تلویزیون به تماشای عملکرد تیمهای محبوب خود بنشینند و لذت ببرند.
عملکرد تیمهای لیگ برتری در هفتههای نخست مسابقات فصل جاری نشان میدهد که اکثر آنها هنوز مسیر مشخصی را از لحاظ تاکتیکهای فنی پیدا نکردهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
رقابتهایی که بر خلاف فصول گذشته با قانون منع استفاده از مربیان داخلی و خارجی فرصت مناسبی را برای عرض اندام ایرانیها قرار داده است. با این حال مربیان جوان ایرانی که با حضورشان چرخه استفاده از مربیان قدیمی و همیشگی را بر هم زدند نشان دادند بهتر از قدیمیهای خود میتوانند شعار دهند و عمل نکنند.
علیرضا منصوریان، وحید بیاتلو، جواد نکونام، آرش برهانی، حنیف عمران زاده، محمود فکری، یحیی گل محمدی، حمید مطهری، داود فنایی، مهدی هاشمی نسب، رسول خطیبی، محمد ربیعی، مجتبی حسینی و … جزو مربیان زیر ۵۰ سال هستند که در کادر فنی تیمهای خود حضور دارند. مربیانی که فارغ از نتایجی که گرفتهاند زیر ذره بین اخلاق نتوانستهاند نمرات قابل قبولی بگیرند.
بیشتر بخوانید: لیگ برتر باید در انتظار چه شوکهایی باشد؟
فریادهای عجیب در محوطه فنی نیمکتهای لیگ برتری و درگیریهای فیزیکی بین آنها تلخترین صحنهها را از قشری که مدعی ورود حرفهای گری به جرگه مربیان ایرانی است رقم زده است.
قیل و قالهایی که با خودآگاهی شکل گرفته است تا تبدیل به پرسش اصحاب رسانه در نشستهای خبری شود. مربیانی که استرس ناشی از نتیجه گیری را دلیل اصلی فریادهای خود در کنار زمین مسابقه عنوان کردهاند. بهانهای که قطعاً مورد قبول اهالی فوتبال نمیتواند باشد.
مربیانی که با علم فشار ناشی از مربیگری در بالاترین سطح فوتبالی کشور، هدایت تیمها را پذیرفتهاند اما وقتی کار به جنجال میکشد خود را صاحب حق در فریاد زدن و توهین میدانند.
مربیانی که با محرومیتهای کمیته انضباطی در هفتههای نخست لیگ برتر نیز مواجه شدهاند اما باز هم دست از رفتارهای هنجارشکنانه خود بر نمیدارند.
مربیانی که باید الگوی بازیکنان خود شوند اما کار به جایی کشیده است که بازیهای لیگ برتر بارها و بارها متوقف شده تا بازیکنان فرصت جدا کردن مربیان خود را در کنار زمین مسابقه پیدا کنند. مربیانی که از ترس اخراج، ایستاده فریاد می کشند و اخلاق مداری را می کُشند.
منبع: مهر لینک کوتاه: کپی در کلیپ بورد کپی لینک خبر های مرتبطمنبع: رویداد24
کلیدواژه: رویداد24 لیگ برتر مربی فوتبال لیگ برتر تیم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۵۲۸۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۷ نکته مهم برای آرام کردن کودکی که عصبانی و پرخاشگر است
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از bright side، که کودکان در این سن توانایی ابراز ناراحتی خود را با کلمات ندارند و این به عهده والدین آنها است که به این موضوع رسیدگی کنند تا کودک احساس امنیت و آرامش کند.
در این مطلب چند نکته پیشنهاد میدهیم که ممکن است برای مواقعی که کودکتان عصبانی میشود، به کارتان بیاید.
۱. اجازه دهید احساسات خود را ابراز کنند.
تلاش برای پایان دادن به عصبانیت سریعتر با روش های بی فایده، مانند فریاد زدن بر سر کودک، موثر نیست. بهتر است بنشینید و اجازه دهید کودک فریاد بزند و گریه کند و اجازه دهید همه چیز به خودی خود آرام شود. هنگامی که کودک عصبانیت خود را ابراز کرد، احساس بسیار بهتری خواهد داشت و کلمات شما معنای بیشتری خواهند داشت. شما همچنین می توانید احساس آرامش کنید و بتوانید با کودک خود در مورد احساسات او و چیزهایی که او را آزار می دهد، بحث سازنده تری داشته باشید.
۲. اگر پرخاشگری کردند آنها را از موقعیت دور کنید.
فریاد زدن، گریه کردن و کوبیدن پاهایشان به زمین بسیار متفاوت از پرخاشگری است، آنها ممکن است شروع به ضربه زدن، گاز گرفتن یا پرتاب کردن اشیا کنند. برای این نوع رفتار، می توانید فوراً کودک را از موقعیت خارج کنید و اگر در جمع هستید او را به مکانی ساکت ببرید. اگر در خانه هستید، می توانید به فرزندتان نزدیک شوید و با لحنی محکم اما نه عصبانی به او توضیح دهید که پرخاشگری بد نیست. آنها میتوانند هر چقدر که میخواهند از شما عصبانی باشند، اما رفتار فیزیکی کاملا غیرقابل قبول است.
۳. توجه آنها را به چیز دیگری جلب کنید.
کودکان معمولاً دامنه توجه بسیار کوتاهی دارند، به این معنی که آنچه اکنون آنها را آزار می دهد می تواند در چند ثانیه فراموش شود. بنابراین، اگر آنها صحنه ای را در یک فروشگاه ایجاد می کنند زیرا می خواهند شما چیزی برای آنها بخرید، می توانید با چیز دیگری حواس آنها را پرت کنید. میتوانید یک شی یا اسباببازی را به آنها بدهید که میدانید دوست دارند، یا میتوانید چیزی را در مغازه به آنها نشان دهید که ممکن است مورد علاقه باشد. بهتر است فرزندتان را با سایر کودکانی که در آن زمان ساکت هستند مقایسه نکنید.
۴. از آنها بخواهید در فضایی آرام بنشینند.
این روشی است که بسیاری از معلمان پیش دبستانی از آن پیروی می کنند، جایی که آنها یک نقطه "آرامش" دارند. این می تواند یک گوشه گرم و زیبا از خانه شما با کوسن های نرم روی زمین، کتاب ها، اسباب بازی ها و سایر وسایل سرگرم کننده در اطراف باشد. وقتی کودک شما ناراحت یا عصبانی است، می توانید او را تشویق کنید که در آن گوشه بنشیند و با یک فعالیت حواس خود را پرت کند. مثلاً اگر به نقاشی علاقه دارند، می توانید یک دفترچه با چند مدادرنگی در آن فضا نگه دارید تا سریعتر آرام شوند.
۵. جایگزینی برای آرام کردن آنها پیشنهاد دهید.
کودکان اغلب می خواهند کارهایی را انجام دهند که بزرگسالان می دانند خطرناک است، اما بچه ها آن را درک نمی کنند. آنها احساس می کنند که شما آنها را از دستیابی به چیزی که واقعا می خواهند منع می کنید. بنابراین، به جای فریاد زدن بر سر آنها که کاری انجام ندهند، میتوانید جایگزین مشابهی را به آنها پیشنهاد دهید که هدف جدیدی برای آنها خواهد بود. این می تواند نسخه ایمن تر از کاری باشد که آنها می خواهند انجام دهند و شما می توانید این فعالیت جدید را برنامه ریزی کنید.
۶. از قبل به آنها هشدار دهید.
یکی از چیزهایی که بچهها از آن لذت نمیبرند این است که شما به طور ناگهانی به زمان بازی آنها پایان میدهید، در حالی که آنها نمیدانستند زمان رفتن فرا رسیده است. شما نمی توانید به آنها بگویید که ۱۰ دقیقه دیگر بازی تمام است، زیرا آنها در این سن درکی از زمان ندارند. کاری که می توانید در عوض انجام دهید این است که به آنها بگویید که می توانند ۲ راند دیگر از بازی خود را انجام دهند و سپس آنجا را ترک خواهید کرد. این چیزی است که آنها می توانند درک کنند و هر چقدر هم که بخواهند برای مدت طولانی تری بمانند، احتمالاً به آن احترام خواهند گذاشت.
۷. حرفهای آنها را به خودتان نگیرید.
یکی از رایج ترین جملاتی که بچه ها هنگام ناراحتی از بزرگترها می گویند این است: «از تو متنفرم!» و در حالی که توهین و سرزنش کردن آنها بسیار آسان است، این راه به وضوح اشتباه است. آنها واقعاً منظورشان چیزی نیست که می گویند، اما این فقط راه آنها برای ابراز ناامیدی و نشان دادن احساساتشان است. بهتر است آن را نادیده بگیرید و به برنامه خود پایبند باشید، بدون اینکه اجازه دهید رفتار بد آنها شما را ناراحت کند.