جذب ثروت از راه حلال در قرآن چگونه امکان پذیر است؟
تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۲۶۰۳۳۹
خوشاخلاقی، اقامه نماز شب، صلهرحم، انس با قرآن کریم و توجه به کسب درآمد حلال بخشی از اعمالی هستند که دقت در انجام آنها میتواند رزق و روزی را فراوان کند.
به گزارش شریان نیوز،درست است که درآمد هر کسی وقتی از راه تلاش او به دست بیاید، به خودش اختصاص دارد، اما باید توجه داشته باشیم که در اسلام و قرآن کریم در مورد کسب روزی و داشتن درآمد نکتههای بسیاری مطرح شده است که باید به آنها توجه داشته باشیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دکتر طاهره محسنی، کارشناس دینی و استاد حوزه و دانشگاه، نکاتی را در این باره یادآوری میکند. آن طور که این محقق قرآنی توضیح میدهد، مردم به طور ذاتی تمایل به رفاه و آسایش دارند و بسیاری از مردم برای رسیدن به این رفاه، درآمد بیشتر و کسب پول را روشی برای آسایش خود و خانواده میدانند. این طرز تفکر موجب شده تا گروهی از مردم برای داشتن پول بیشتر در محیط کار و زندگی خود از دیگران سبقت بگیرند و البته گاهی اتفاق میافتد که این سبقت گرفتن به ضایع کردن حق دیگری میانجامد. گاهی اتفاق میافتد که در میان جمعی، افرادی هستند که استعداد خوبی برای موفقیت در حرفه یا شغل خاصی دارند و میتوانند در این زمینه رشد کرده و منافعی را نصیب خود و دیگران کنند؛ اما جایگاه این افراد توسط افراد دیگری با استعداد و مهارت کمتر و پایینتر گرفته میشود. به این دلیل که گروه دوم تمایل زیادی برای جمع کردن پول دارد و برای رسیدن به این هدف از ضایع کردن حق دیگری هم هیچ ابایی ندارد. این اتفاق در مورد بسیاری از مشاغل ممکن است روی بدهد. درمجموع اگر این اتفاق ناخواسته و غیرعمدی باشد میتوان گفت درآمد آنها اگر بهاندازه تلاش و متناسب با سعی آنها باشد، حلال است؛ اما اگر بهصورت عمدی عدهای از افراد کم مهارت و بیاستعداد به جایگاه بالایی در شغل خاصی برسند و هدف تنها کسب درآمد برای شخص یا گروه خاصی باشد، مشخص است که درآمد آنها که از بیتالمال هزینه شود حلال نخواهد بود.
اندازه نگهدار که اندازه نکوستمادیات یکی از نیازهای اصلی ما انسانهاست و به هیچ شکل نمیتوان آن را نادیده گرفت. میخواهیم بدانیم در میان دستورات اسلامی قاعده و قانونی برای کسب و کار حلال یا راهکار پول درآوردن به شیوه صحیح وجود دارد؟
یادآوری این نکته ضروری است که بدانیم زندگی آدمهای مؤمن و خداشناس با بقیه مردم فرق دارد. آنها برای همه کارهایشان برنامهریزی دقیقی دارند که بر اساس جلب رضایت خدا تعیین شده است. حتی راههای پول درآوردن و هزینه کردن آن هم در زندگی این افراد قاعده و قانون اسلامی دارد.
رعایت تعادل در پول درآوردن و جمع کردن ثروت یکی از اصلهای اساسی در زندگی دینی است. در این مورد خوب است به حدیثی که در کتاب میزان الحکمه نوشته شده اشاره کنیم. امام صادق علیهالسلام درباره تلاش و کوشش برای درآمد حلال فرموده است: «طلب تو در کسب معیشت بالاتر از کسی باشد که کسب معیشت را فروگذاشته و پایینتر از طلب شخص حریصی باشد که خشنود و دلبسته به دنیا است. میانهرو و عفیف باش و از سستی و تنبلی دوری کن و برای کسب آنچه یک مؤمن به آن نیازمند است تلاش کن.» بر اساس این حدیث شریف میتوان نتیجه گرفت که افراد مؤمن برای کسب رزق و روزی حریص یا تنبل نیستند.
اگر قرار باشد هر کسی بهاندازه تلاشش مزد بگیرد، تکلیف مسئولان دولتی، کارمندان و کارگرانی که حقوق ثابت دارند، چه میشود؟ آیا درآمد آنها در هر حال درست و به قاعده است؟
البته دولت اسلامی هم در این باره مسئول است. در جامعه دینی درآمدی که به مردم تعلق میگیرد باید بهاندازه و مصداق تلاش آنها باشد تا نه حقی از کسی ضایع شود و نه بیشتر از تلاش خود مزدی بگیرد. چون میدانیم که درآمد بسیاری از کارکنان دولت اسلامی از بیتالمال هزینه میشود و در این مورد مسئولان باید دقت زیادی داشته باشند.
متأسفانه گاهی دیده میشود که عدهای برای اینکه درآمد و پول بیشتری به دست بیاورند، حق دیگران را ضایع میکنند. نظر مشخص اسلام درباره این نوع پایمال کردن حق برای رسیدن به موقعیت یا پول بیشتر چیست؟
مردم به طور ذاتی تمایل به رفاه و آسایش دارند و بسیاری از مردم برای رسیدن به این رفاه، درآمد بیشتر و کسب پول را روشی برای آسایش خود و خانواده میدانند. این طرز تفکر موجب شده تا گروهی از مردم برای داشتن پول بیشتر در محیط کار و زندگی خود از دیگران سبقت بگیرند و البته گاهی اتفاق میافتد که این سبقت گرفتن به ضایع کردن حق دیگری میانجامد.
گاهی اتفاق میافتد که در میان جمعی، افرادی هستند که استعداد خوبی برای موفقیت در حرفه یا شغل خاصی دارند و میتوانند در این زمینه رشد کرده و منافعی را نصیب خود و دیگران کنند؛ اما جایگاه این افراد توسط افراد دیگری با استعداد و مهارت کمتر و پایینتر گرفته میشود. به این دلیل که گروه دوم تمایل زیادی برای جمع کردن پول دارد و برای رسیدن به این هدف از ضایع کردن حق دیگری هم هیچ ابایی ندارد.
این اتفاق در مورد بسیاری از مشاغل ممکن است روی بدهد. درمجموع اگر این اتفاق ناخواسته و غیرعمدی باشد میتوان گفت درآمد آنها اگر بهاندازه تلاش و متناسب با سعی آنها باشد، حلال است؛ اما اگر بهصورت عمدی عدهای از افراد کم مهارت و بیاستعداد به جایگاه بالایی در شغل خاصی برسند و هدف تنها کسب درآمد برای شخص یا گروه خاصی باشد، مشخص است که درآمد آنها که از بیتالمال هزینه شود حلال نخواهد بود؛ بنابراین میتوان نتیجه گرفت که داشتن مهارت و استعداد کافی در فعالیتهای گروهی و ارتقای شغلی یکی از شرطهای اصلی برای حلال بودن رزق و روزی مردم است.
درست است. در این باره باید به روایتی در کتاب بحارالانوار نوشته شده اشاره کرد، با این مضمون که امام صادق علیهالسلام فرموده است: «در هر صاحب حرفه و صنعتی باید دارای سه خصلت بود تا بتوان به وسیله آن تحصیل درآمد کرد: مهارت، درستکاری و امانتداری، رفتار محبتآمیز با همکاران.»
پس کسی که از طریق نسبتهای فامیلی و دوستی و آشنایی به منبع پول نزدیک میشود و حق دیگران را ضایع میکند تا بدون داشتن استعداد کافی در کاری به درآمد خوبی برسد، باید در پول و درآمد خودش تجدیدنظر کند.
از وجدان کاری تا امانتداری
همانطور که اشاره کردید، یکی از مواردی که در مورد کسب پول بیشتر مطرح است، درستکاری و امانتداری است. نقش این خصلتها در کسب درآمد حلال و روزی خداپسندانه چیست؟
درستکاری یکی از شرطهای لازم برای پول درآوردن در هر شغلی و حرفهای است. همه افراد شاغل چه بخواهند و چه نخواهند، به هر ترتیب با بقیه مردم و مال و اموال آنها سروکار دارند. چون هر کاری نوعی معامله است که یا پول با کالا مبادله میشود و یا به ازای خدمتی پولی دریافت میشود. پس همه مردم که برای داشتن پول بیشتر تلاش میکنند، مسئول هستند تا نهایت تلاش خود را به کار بگیرند تا به ازای پولی که از سایر مردم و یا بیتالمال جامعه دریافت میکنند بهترین کالا یا خدمت را ارائه بدهند.
در این مورد باید درستکار باشند و با صداقت و بدون غل و غش معامله کنند و اگر کارمند دولت هستند و از اموال دولتی برای کار خود بهره میبرند از آنها به بهترین شکل استفاده کنند و امانتدار باشند تا پولی که دریافت میکنند حلال باشد.
درواقع در مقابل تکتک این لوازمی که در اختیارشان گذاشته میشود مسئول هستند. البته در این مورد باید توجه داشت که امانتداری و درستکاری در مسیر کسب رزق و روزی بیشتر از آنکه برای بقیه فایده داشته باشد، مفید حال خود فرد است و هم برای او برکت دنیایی دارد و هم بار آخرتش را سبکتر میکند.
سهلانگاری در کار، درآمدتان را حرام میکند
نقش وجدان کاری در کسب رزق و روزی و پولدار شدن در زندگی دینی چیست؟
این نکته اهمیت زیادی دارد که افراد وجدان کاری داشته باشند و کار خود را با خیرخواهی و دلسوزی انجام بدهند. چون فقط زمانی که کسی دل به کارش بدهد و تلاش کند که آن را بهخوبی و بهترین نحو انجام دهد، کارش را کامل میکند و پولی که به دست میآورد حلال است. در غیر این صورت سهلانگاری در میدان رقابت فقط برای داشتن پول بیشتر و سرسری و بازی پنداشتن آن به کار هیچ کسی نمیآید.
درواقع وجدان کاری در برابر سهلانگاری قرار میگیرد تا پولی را حلال یا حرام کند. گاهی ممکن است کسی فقط برای داشتن پول بیشتر وارد گروه کاری شود و آنقدر سهلانگار باشد که ضررهایی به وجود آورد که به سادگی قابل جبران نباشد. از طرف دیگر اگر یکی از این گروه افراد وجدان کاری نداشته باشد و شخص همراه و همگروه او نیز مثل خود او رفتار کند این بدیها به همه گروه سرایت میکند و باید در جامعه، فاتحه دلسوزی و دغدغههای دینی را خواند.
وقتی قرآن هشدار میدهد
دستور صریح قرآن درباره کسب روزی حلال و پول بی غل و غش چیست؟
یکی از مهمترین دستورالعملها و تذکرات در آیات قرآن درباره پول درآوردن و کسب رزق و روزی در آیه نهم از سوره مبارکه منافقون ذکر شده است که خداوند متعال میفرماید: «یا ایها الذین امنوا لاتلهکم اموالکم و لا اولادکم عن ذکرالله و من یفعل ذلک فاولئک هم الخاسرون؛ای کسانی که ایمان آوردهاید! مبادا اموال شما و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل سازد و هر کس چنین کند پس آنها همان زیانکاراناند.»
بر اساس این آیه شریفه، همه مردم جامعه باید توجه داشته باشند که داراییها و اموالی که در اختیار دارند آنها را از یاد خدا غافل نکند و البته بدانند که این داراییها وسیله آزمایش آنهاست. همان طور که در آیه ۲۸ سوره مبارکه انفال هم بر این مهم اشاره فرموده است که: «واعملوا انما اموالکم و اولادکم فتنة و ان الله عنده اجر عظیم؛ و بدانید که اموال و اولادتان وسیله آزمایش است و پاداش بزرگ نزد خداوند است.»
نکته مهم دیگر این است که افراد در زمان کسب روزی نباید تنها به فکر منافع خودشان بوده و از دیگران غافل باشند. در آیههای قرآن کریم در این باره تأکید بسیاری وجود دارد. به عنوان مثال در آیه ۱۰۳ سوره مبارکه توبه در این باره میفرماید: «خذ من اموالهم صدقة تطهرهم و تزکیهم بها وصل علیهم ان صلاتک سکن لهم والله سمیع علیم؛ از اموال آنها صدقه بگیر تا به وسیله آن پاکشان کنی و رشدشان دهی و دعایشان کن که دعای تو آرامشی برای آنهاست و خدا شنوای بیناست.»
نکته قابل توجه در این باره آن است که یکی از آثار زکات، این است که روح انسان از وابستگیهای مادی و هدف قرار دادن دنیا پاک میشود. یعنی انسان آنقدر دغدغه جمع کردن پول و ثروت را ندارد که از یاد خدا و آخرت غافل شود.
توصیههایی برای کسب و کار موفق
در احادیث و روایتها تأکید شده که روزی هر کسی مشخص است. با این تعبیر، درواقع هر یک از ما تلاش میکنیم تا همان روزی مقرر و تعیین شده را به دست بیاوریم. در اینجا این سؤال به ذهن خطور میکند که بهترین راهی که میتوانیم طی کنیم تا به آن روزی مقرر برسیم، چیست؟
هر انسانی شیوهای برای پول درآوردن و کسب رزق و روزی خودش دارد. یکی کارگری میکند، دیگری از علم و دانستههایش خرج میکند و شخص دیگری هم سعی میکند با داد و ستد تجاری پولی به دست بیاورد. در هر صورت همه این افراد دنبال رزق و روزی هستند که خدا برایشان تهیه کرده است. اما اگر میخواهید بدانید اسلام چه راهکاری برای رسیدن شما به تمام روزی مقررتان توصیه کرده باید به این نکات توجه کنید.
اول اینکه میانهرو باشید و از حالت اعتدال خارج نشوید. همانطورکه امام جعفر صادق علیهالسلام فرموده است: «کوشش تو برای به دست آوردن هزینههای زندگیات باید نه مانند افراد سست و تنبل، کم باشد و نه مانند افراد حریص دلبسته به دنیا زیاد، بلکه میانهرو و عفیف باش و از سستی و تنبلی دوری کن و برای تأمین روزی خود و هزینههای زندگیات که ضروری است، بکوش.» پس از آن جایی که تعادل در هر کاری مهم و اساسی است، در کسب روزی هم اهمیت دارد. اگرچه که خیلی خوب است تلاش کنیم تا نیازهای خود و خانوادهمان رفع شود و راحت زندگی کنیم، ولی این تلاش و فعالیت هم حد و اندازه خودش را دارد.
نکته دوم در تلاش برای کسب روزی، برنامهریزی صحیح است. در اینکه کسب رزق و روزی حلال خیلی خوب و پسندیده است، شکی نیست. اما اگر بخواهید بدون فکر و تدبیر پول دربیاورید و فراست لازم را نداشته باشید، بهتر است اصلاً دنبال پول نباشید. چون اینطوری نهتنها سرمایه جدیدی به دست نمیآورید بلکه همانی را هم که داشتید از دست میرود. درواقع برای هر فعالیتی که منجر به کسب روزی میشود بهخصوص در شیوههای اقتصادی که سود و ضرر در آن نقش اساسی دارد، تدبیر و برنامهریزی درست حرف اول را میزند.
مورد سوم هم باید در نظر داشت، سحرخیزی است. چون از امام معصوم علیهالسلام نقل شده که فرموده است: «صبح زود به سمت کارت که مایه عزتنفس توست، برو.» به نظر میرسد که قانون دنیا این است که روزی مردم صبحها تقسیم میشود. هر کس آن موقع هوشیار باشد نصیبش را میبرد. زود مشغول شدن به کسب روزی باعث میشود که وقت آدم آنقدر طولانی و بابرکت شود که به همه کارهایش برسد.
فرمولهای ثروتمند شدن در اسلام
وقتی اوضاع اقتصادی در جامعه قدری نابسامان میشود، بعضی افراد راهکارهایی مثل پولشویی، احتکار، گرانفروشی و امثال آن را برای پولدار شدن انتخاب میکنند. اما میدانیم که این کارها مطلقاً حرام و غیرشرعی است. اما یک پرسش مهم درباره کسب روزی حلال مطرح است؛ اینکه اگر کسی نخواهد مرتکب گناه شود، اما مایل است ثروت حلالی به دست بیاورد، چه باید کند؟ اصولاً راههای ثروتمند شدن در اسلام چیست؟
در اسلام چند راهکار اساسی برای افزایش رزق پیشنهاد شده که به اختصار به آنها اشاره میکنم. اول اینکه توصیه شده گمان نیکو و مثبت اندیشی داشته باشیم. در کتاب میزان الحکمه نوشته شده که پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله فرمودند: «پیشبینی خوب داشته باشید تا اثر آن را در زندگی خود ببینید.» پس وقتی برای به دست آوردن رزق بیشتر تلاش میکنیم، خوب است به نتیجه کارمان امیدوار باشیم تا تأثیر این نگرش مثبت را در افزایش رزق ببینیم.
راه دوم دعا کردن است. دعا بسیاری از مقدرات زندگی ما را تغییر میدهد، چون خدا در آیه ۶۰ سوره مبارکه غافر فرموده: «و قال ربکم أدعونی أستجب لکم؛ و پروردگارتان فرموده من را بخوانید تا اجابت کنم شما را» و در کتاب بحار هم نوشته شده که پیامبر اسلام صلیالله علیه و آله فرمودند: «قضا را رد نمیکند، مگر دعا.» حالا اگر رزق کم برای کسی مقر شده باشد، تنها راهحل افزایش رزق او دعا کردن است.
شکرگزاری روش دیگری برای جذب روزی است. امام سجاد علیهالسلام در دعای ابوحمزه فرمودهاند که: «شاید دیدی که من از نعمتهایت شکرگزاری نمیکنم، من را محروم کردی.» پس درست است که گفتهاند شکر نعمت، نعمتت افزون کند.
در این میان توصیهای هم در روایتها وجود دارد که هر وقت احساس نیاز مالی پیدا کردید، بیشتر به نیازمندان ببخشید. آیا این روایت را هم میتوان راهی برای رهایی از فقر عنوان کرد؟
بله. شاید بعضی از ما گمان کنیم که اگر پول خود را به دیگری قرض بدهیم یا انفاق کنیم، از دارایی ما کم میشود. اما خوب است بدانید این قضیه کاملاً برعکس است. یعنی طبق دستورات اسلامی هرقدر بیشتر انفاق کنید یا قرض بدون بهره بدهید، دارایی شما بیشتر میشود. همانطور که خدا در آیه ۲۶۱ سوره بقره میفرماید: «مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فی کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ؛ مثلکسانی که اموالشان را در راه خدا انفاق میکنند مثل دانهای است که هفت خوشه برویاند، در هر خوشهای یکصد دانه باشد (پس انفاق هر چیزی هفتصد برابر پاداش دارد) و خداوند برای هر که بخواهد (و حکمتش اقتضا کند) چند برابر میکند، و خداوند (از نظر وجود و توان و رحمت) دارای وسعت است و داناست.»
البته خوشاخلاقی و صلهرحم هم راهکار خوبی برای جلب روزی است. پیامبر اکرم صلیالله علیه و آله فرمودهاند: «گنجهای رزق در خوشاخلاقی نهفته است» و در حدیث دیگری فرمودهاند که: «هر کسی که اخلاق خوب و نیکی به والدین و صلهرحم را برای من تضمین کند، من هم فراوانی ثروت و طول عمر و محبت نزدیکانش را تضمین میکنم.»
در این میان گناه کردن درهای رزق و روزی را میبندد. این را هم خداوند متعال در آیه ۹۶ سوره مبارکه اعراف فرموده است که: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ؛ و اگر اهل شهرها و روستاها ایمان میآوردند و پروا پیشه میکردند مسلماً (درهای) برکتهایی از آسمان و زمین را بر روی آنها میگشودیم.»
در حین همه این راهها باید به خدا توکل کنیم و افزایش رزق خود را به او بسپاریم. خیالمان هم راحت باشد که امام صادق علیهالسلام فرمودهاند که: «ثروتمندی و عزت، سیر و گردش میکنند. پس هر وقت به موضع توکل رسیدند در همانجا اقامت میکنند.»
منبع: شریان
کلیدواژه: گاهی اتفاق می افتد برای رسیدن صادق علیه السلام کسب رزق و روزی پول درآوردن سوره مبارکه درآمد آن ها فرموده اند امانت داری افزایش رزق وجدان کاری کسب درآمد بیت المال نوشته شده کسب روزی برای کسب شغل خاصی جمع کردن اما اگر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۶۰۳۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مادر شاه چگونه رحیم علی خرم را به ثروت افسانهای رساند؟
همشهری آنلاین: رحیمعلی خرم مقاطعهکار معروف زمان پهلوی و صاحب کاباره جزیره (پارک ارم کنونی) در آن زمان، روزگاری یک کارگر ساده آسفالتکار بوده که بواسطه آشنایی اتفاقی با مادر شاه به یک سرمایهدار بزرگ تبدیل شد. رحیمعلی فرزند بیکعلی حدود سال 1300 در روستای کوهپایه زبیر از توابع ساوه متولد شد. او در جوانی با هدف یافتن شغل و کسب درآمد راهی تهران شد و به لطف جثهای قوی و نیرومند در یک پروژه آسفالتکاری در پایتخت به عنوان کارگر ساده مشغول به کار شد. از قضا این گروه آسفالتکار یکی از روزها برای ترمیم معابر کاخ سلطنتی به سعدآباد رفتند و همان جا نقطه آغاز ارتباط خرم با دربار پهلوی بود چرا که مادر شاه در محوطه کاخ وی را دید و همان روز او را به حضور خود فراخواند. گفته میشود علت راهیابی خرم به دربار، روابط غیر عادی او با ملکه مادر بوده است. به این ترتیب آشنایی رحیمعلی خرم با مادر شاه نقطه آغاز ترقی او بود و از این زمان، این شخص به حکم ارتباط و وابستگی به مادر شاه، وارد چرخه فاسد حاکمیت پهلوی شد و به سرعت با برادران شاه وارد روابط اقتصادی شد. او با محمودرضا پهلوی و حمیدرضا پهلوی رابطه نزدیکی داشت و حتی قرار بود پسر خرم با دختر حمیدرضا ازدواج کند. داستان آشنایی رحیم علی خرم با مادر شاه در کتاب «من و فرح پهلوی»، نوشته اسکندر دلدم با جزئیات بیشتری آمده است. نویسنده این کتاب، اسکندر دلدم از افراد مورد وثوق دربار پهلوی و از نزدیکان دولتمردان این رژیم بوده است. او به دلیل شغل خبرنگاریاش، ارتباطات وسیعی با دربار و مقامهای تراز اول کشور داشته است. دلدم در خاطراتش در کتاب«من و فرح پهلوی» آورده است: مادر شاه، اکثر شبها در کاخ اختصاصی خود مجلس بزم به راه میانداخت و با آن سن زیاد به سه چیز علاقه داشت. یکی مصاحبت با مردان قوی هیکل و عظیمالجثه که آخرین آن، رحیمعلی خرم، مقاطعه کار معروف و صاحب کاباره جزیره (پارک ارم کنونی) بود. دوم به «سگ» علاقه مفرطی داشت و همیشه در اطراف او، حتی روی پاها و در بغلش چندین سگ از نژادهای مختلف دیده میشد. سومین سرگرمی مادر شاه، برپایی مجالس طرب بود. پای ثابت مجالس بزم و طرب ملکه مادر، خواننده کهن سال و قدیمی «ملوک ضرابی» بود که چندین مدال درجه اول همایون (مدالی که معمولا به فرماندهان عالی رتبه ارتش و رجال درجه اول سیاسی داده می شد) از شاه و مادرش گرفته بود! مادر شاه یک شوهر رسمی به نام آقای ملک پور داشت. من ملک پور را از نزدیک میشناختم. ملک پور علاوه بر کارها و مشاغلی که داشت، در کار خرید و فروش اتومبیل دست دوم نیز فعالیت می کرد و پاتوق او، نمایشگاه مرحوم شعبان رحیمی پور در ضلع جنوبی میدان فردوسی بود. بسیاری از رجال و امرای ارتش چون سپهبد کمال و سپهبد وشمگیر هم بعداز ظهرها در این نمایشگاه فعالیت اقتصادی داشتند. ماجرای آشنایی ملکه مادر با رحیمعلی خرم نیز بسیار خواندنی و جالب است. رحیمعلی خرم،کارگر ساده (آسفالت کار) بود و هیکل درشت و نخراشیدهای داشت. یک روز که خیابانهای کاخ سعدآباد را تجدید آسفالت میکردند، رحیمعلی خرم پس از کار زیاد و بعد از صرف ناهار مشغول چرت زدن و استراحت زیر یکی از درختهای محوطه کاخ سعدآباد بوده که از قضای روزگار، شاهین بخت و اقبال در اطراف هیکل نتراشیده و نخراشیده او به پرواز در میآید و مادر شاه که همراه با ندیمهاش از آن محل عبور میکرده و چشمش به هیکل غیرعادی کارگری که در آن آفتاب نیمروز به حالت طاق باز(!) خوابیده و دستمالش را هم روی صورتش کشیده بود، میافتد و بلافاصله میگوید این مرتیکه پدرسوخته را به کاخ اختصاصی بیاورید تا ببینم به چه جرئتی به این وضع فجیع(!) در ملأ مادرشاه خوابیده است! فورا رحیمعلی را بلند میکنند و به حضور والده مکرمه شاهنشاه میبرند و از همین لحظه، زندگی رحیمعلی دگرگون و کارگر آسفالت کار مبدل به بزرگترین مقاطعهکار آسفالت کار دستگاهها و ادارات دولتی میشود. خرم پس از این دیدار، مورد توجه مادر شاه قرار گرفته و به زودی صاحب مکنت و ثروت فوقالعادهای میشود. رحیمعلی خرم بعدها، محل کارگاه آسفالتپزی خود در جاده کرج را تبدیل به کاباره جزیره کرد و زمینهای اطراف آن را صاحب شد و پارک خرم (پارک ارم فعلی) را تاسیس کرد. خرم به وسیله ایادی خود در این پارک، زنان و دختران جوان و حتی زنان شوهرداری را که همراه با شوهر و فرزندان خود به این محل آمده بودند، میربود و در محل مخصوصی که در پارک برای خود ساخته بود، مورد تجاوز قرار میداد.
رحیمعلی خرم که در آغاز به عنوان مقاطعهکار آسفالت به ثروتاندوزی میپرداخت، کمی بعد با رانتخواری توانست اغلب قراردادهای پیمانکاری را به نام خود منعقد کند. حسین فردوست رئیس دفتر اطلاعات شاهنشاهی و دوست نزدیک شاه در این باره در کتاب«ظهور و سقوط سلطنت پهلوی» مینویسد: «یک نمونه کوچک در مقایسه با سایر فعالیتها در سطح کشور عبارت بود از آسفالت خیابانهای تهران. شهرداری چندین سال متوالی با یک مقاطعهکار [که نام او رحیمعلی خرم بود] قرارداد بست که در طول یک سال در قبال فلان مقدار وجه (رقم به درستی خاطرم نیست ولی آنقدر بود که مقاطعهکار توانست برای هر سال 200 میلیون تومان به مقامات شهرداری رشوه دهد) مسئولیت آسفالت خیابانهای تهران را عهدهدار گردد. مقاطعهکار فوق، خیابانها را لکهگیری میکرد و در برخی خیابانها یک ورقه نازک چند سانتی آسفالت میریخت. در فصل زمستان به علت یخبندان، این آسفالتها درمیآمد و چالههایی در خیابانها ایجاد میکرد که رانندگی در خیابانهای تهران مسئله شده بود و زیانهای فراوانی به خودروها و به خصوص فنرهای خودرو وارد میکرد. این کار چند سال متوالی ادامه یافت و وضع را به محمدرضا گزارش دادم. محمودرضا برادر محمدرضا با این مقاطعهکار به طور صوری شریک بود و درصدی دریافت میداشت. نتیجه گزارش من فقط این شد که سال بعد با آن مقاطعهکار قراردادی بسته نشد ولی نه به سوءاستفاده در شهرداری کاری داشتند و نه به مقاطعهکار ایرادی وارد شد.»
رحیمعلی خرم با اشرف پهلوی هم رابطه خوبی داشت. ابوالحسن عمیدی نوری، روزنامهنگار و نویسنده، نماینده مجلس شورای ملی و از کارگزاران رژیم پهلوی، در کتاب«یادداشتهای یک روزنامهنگار» در اینباره مینویسد: «یک روز که والاحضرت اشرف میخواست به اروپا برود خرم بیش از یکصد هزار دلار... از تمام صرافیهای تهران خرید و جمع کرد یعنی هشت میلیون ریال آن روز خرج کرد. آن اسکناسها را در بسته مخصوصی پیچید و به فرودگاه رفت و دست والاحضرت را ماچ کرد و آن بسته را تقدیم نمود.» در سال 1341 و در دوران نخستوزیری علی امینی، خرم به اتهام یک کلاهبرداری کلان به مبلغ 23 میلیون تومان تحت تعقیب قرار گرفت و مدتی بازداشت شد. جالب این که در زندان نیز فسادهای خرم ادامه داشت. عمیدی نوری در کتاب«یادداشتهای یک روزنامهنگار» به این نکته هم اشاره میکند و مینویسد: «در مدتی که خرم در زندان بود شبها به خارج از توقیفگاه خود میرفت و مشغول کسب بود. روزها هم توقیفگاه او در حقیقت محل کار او شده بود. خدا میداند در همان محل توقیفگاه او متجاوز از 40 میلیون تومان قرارداد مقاطعهکاری آسفالت با او بسته شد.» اما سرانجام با وساطت دربار و به ویژه ملکه مادر و برادران شاه از این اتهام فارغ شد. عمیدی نوری درباره حمایتهای خاندان سلطنتی از خرم هم مینویسد: «وقتی پرونده آسفالت تهران در دیوان کیفر به شدت تحت رسیدگی بود، بازپرس دستور توقیف خرم و دفاتر او را داده بود، اما دربار برای فرار او دست و پا میزد زیرا بعضی از شاهپورها و اشرف در کارهای او شرکت داشتند.» به این ترتیب رحیمعلی خرم با اتکا به پشتوانهای قوی همچنان میتازید. او در طول حکومت پهلوی با حمایتهای آشکار و پنهان خاندان پهلوی به ثروت افسانهای دست یافته بود که او را در دریف افراد با نفوذ در بسیاری از معادلات اقتصادی کشور قرار میداد و خرم از حیف و میل و پایمال کردن بیت المال ابایی نداشت. سرانجام بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، شعبه سوم دادگاه انقلاب رحیمعلی خرم را نمونه بارز مفسد فی الارض شناخت و به حکم این دادگاه خرم در سحرگاه 19 اردیبهشت 1358 به جوخه اعدام سپرده شد.
کد خبر 848155 منبع: همشهری آنلاین برچسبها تاریخ - اسناد پهلوی خبر ویژه کتاب - تاریخ تاریخ انقلاب اسلامی ایران تاریخ عمومی ایران فساد