به نقل از «ایران آنلاین»

یک سیاره فراخورشیدی شبیه سیاره ۹ کشف شد

تاریخ انتشار: ۲۲ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۲۹۶۱۸۰

بر اساس نتایج یک مطالعه جدید، یک سیاره فراخوشیدی که در فاصله ۳۳۶ سال نوری از زمین قرار دارد ممکن است مشابه «سیاره ۹» باشد که تصور می‌شود در حومه منظومه شمسی وجود داشته باشد.

به گزارش پایگاه اینترنتی bgr، همه ما با این تصور بزرگ شده ایم که در سیاره منظومه شمسی ۹ سیاره وجود دارد. در این میان پلوتو تنزل رتبه پیدا کرد و تنها هشت سیاره در این منظومه بطور رسمی بر جای ماند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما در سال های اخیر برخی محققان این تصور را ایجاد کرده اند که در واقع سیاره بزرگ نهمی نیز وجود دارد که فراتر از حد تشخیص ماست و در ناحیه بیرونی منظومه شمسی قرار دارد.

سیاره۹ ( Planet Nine) نام موقتی یک سیاره یخی بزرگ احتمالی با جرم تقریبی ۱۰ برابر زمین و قطر حدود ۱۳٬۰۰۰ تا ۲۶٬۰۰۰ کیلومتر (نزدیک به ۲ تا ۴ برابر قطر زمین) در ناحیه بیرونی منظومه شمسی است. وجود این سیاره توجیه پیکربندی مداری غیرمعمول یک گروه از اجرام فرانپتونی در فضای بیرونی کمربند کویپر خواهد بود.

این تئوری با مشاهده اجرام کوچکتر در کمربند سیارکی گذشته نپتون پشتیبانی می شود، اما هیچ کس در واقع این جهان گمشده را ندیده است.

اکنون تلسکوپ فضایی «هابل» یک سیاره فراخورشیدی در دور دست کشف کرده است که دارای یک مدار فوق العاده بیضی شکل به دور ستاره های میزبان خود است.

این سیاره که HD ۱۰۶۹۰۶ نام دارد، به دور یک ستاره دوتایی می چرخد که در فاصله ۳۳۶ سال نوری از زمین قرار دارد.

مدار بسیاری بیضی شکل این سیاره با تمام شدن هر یک بار دور زدن، آن را از ستارگانش دور می کند. ۱۵ هزار سال زمینی طول می کشد تا این سیاره یک دور کامل به دور این دو ستاره بچرخد.

ناسا اعلام کرد؛ این کشف می تواند به اخترشناسان کمک کند تا توضیح دهند چگونه «سیاره نهم» که هنوز افسانه ای است، می تواند وجود داشته باشد.

براساس اعلام ناسا این سیاره تقریبا ۱۱ برابر مشتری، بزرگترین  سیاره منظومه شمسی است.

این سیاره ابتدا در سال ۲۰۱۳ کشف شد، اما محققان به تازگی موفق به مشاهده مدار این سیاره شدند که کاملا شوک آور بود.

این اولین بار است که ستاره شناسان توانسته اند حرکت یک سیاره بزرگ مشتری مانند را که در فاصله ای بسیار دور از ستاره های میزبان خود می چرخد، اندازه بگیرند. 

این کشف در مجله Astronomical Journal منتشر شده است./ایرنا

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: منظومه شمسی یک سیاره

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۹۶۱۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مغز انسان به شکلی بی‌نظیر شبیه‌سازی شد

دانشمندان هلند و کره جنوبی به تازگی دستگاهی به نام «ممریستور یونترونیک(مقاومت حافظه)» یا به عبارت دیگر سیناپس مصنوعی ساخته‌اند. این دستگاه که کمی قطورتر از موی انسان است، بخشی از مغز را شبیه‌سازی می‌کند که به ما در فکر کردن و یادگیری کمک می‌کند. این اولین باری نیست که دانشمندان تلاش می‌کنند دستگاهی ایجاد کنند که می‌تواند شبیه مغز انسان فکر کند، اما این دستگاه خاص است، زیرا مانند دیگر دستگاه‌ها ساخته نشده بلکه مانند مغز ما ساخته شده است.

به گزارش ایسنا، این دستگاه مغز مانند چیست و چرا تا این اندازه خاص است؟ ممریستور یونترونیک دارای یک کانال میکروسیال مخروطی است که داخل آن محلولی از نمک(کلرید پتاسیم) محلول در آب قرار دارد.

به نقل از دیجیتال‌ترندز، هنگامی که دستگاه سیگنال الکتریکی دریافت می‌کند، یون‌های موجود در محلول آب از کانال به سمت بالا حرکت می‌کنند و موقعیت خود را تغییر می‌دهند و این حرکت بر چگالی و هدایت یون تأثیر می‌گذارد. این اساسا میزانی که ممریستور می‌تواند الکتریسیته را هدایت کند، تغییر می‌دهد که به نوعی شبیه به نحوه اتصال سلول‌های مغزی قوی‌تر یا ضعیف‌تر بر اساس تجربیات ما است.

این ممکن است نزدیک‌ترین مدل به نحوه عملکرد مغز ما در یک محیط مصنوعی باشد و با تلاش‌های قبلی متفاوت است، زیرا کاملا از آب و نمک ساخته شده و برخلاف مدل‌های قبلی سیلیکون و فلزات ندارد.

اگرچه ممریستورها در پلتفرم‌های متداول مختلفی استفاده شده‌اند، اما با مغز انسان متفاوت هستند زیرا تنها به یک منبع اطلاعاتی مانند الکترون‌ها متکی هستند و فقط به ورودی‌های الکتریکی پاسخ می‌دهند. این با نحوه عملکرد سیناپس‌ها در مغز ما متفاوت است، زیرا سیناپس‌ها می‌توانند برای انجام کار به سیگنال‌های الکتریکی و شیمیایی تکیه کنند.

کاربردهای فعلی هوش مصنوعی، حتی پیشرفته‌ترین آنها، توانایی تفکر مستقل مانند مغز انسان را ندارند. در همین حال، مدل‌های زبانی بزرگ(LLM)، در حالی که ممکن است شبیه به مغز ما به نظر برسند، فقط مجموعه‌ای از کلماتی هستند که افراد دیگر و ماشین‌ها بیان کرده‌اند. توانایی آنها در خلقت ناشی از یادگیری از انسان است و نه از توانایی آنها در تفکر مستقل.

این تحقیق که توسط محقق دکتری تیم کامسما(Tim Kamsma) رهبری می‌شود، نتیجه مشترک کار انجام شده توسط دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی است. این اولین بار در نوع خود است که از کانال‌های یونی سیال برای شبیه سازی مکانیسم‌های پیچیده مایع در مغز استفاده می‌شود. با این حال، به رغم این جهش، دستگاه‌های ممریستورهای یونترونیک هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند و استفاده از آنها برای ساخت رایانه‌های نورومورفیک(neuromorphic) هنوز نیاز به پیشرفت دارد.

ساخت چنین دستگاه‌هایی پله‌ای برای عصر بعدی هوش مصنوعی است.

انتهای پیام