به نقل از «ایسنا»

کوری، رمان جسورانه ساراماگو

تاریخ انتشار: ۲۲ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۲۹۸۸۷۲

رمان کوری اثری از نویسنده ی پرتغالی ژوزه ساراماگو است که موفق به دریافت جایزه ی نوبل نیز شده است. این داستان دارای تمثیل ها آمیخته با تخیل نویسنده و اشاره به توانایی های ما برای یافتن حقیقت دارد.

به گزارش ایسنا، بنابر اعلام کتابچین، اگر بخواهیم از کلیت داستان بگوییم و جزئیات آن را ندید بگیریم، باید بدانید که داستان رمان زندگی جمعیتی را روایت می کند که از نور زیاد کور می شوند و همه به جز یک نفر قدرت بینایی شان را از دست می دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ادامه ی داستان چگونگی زندگی آنان در آن شرایط که رقت انگیز هم هست از زبان دانای کل نقل می شود. داستان این مسئله را پیش می کشد که بینایی که تمثیلی از هوشیاری افراد در یک جامعه است و این درک و هوشیاری (که برخی افراد دارند) به تنهایی می تواند مابقی کورها را از فجایع نجات دهد یا خیر.

ژوزه ساراماگو نویسنده ی تحیر برانگیز پرتغالی

ژوزه ساراماگو نویسنده ی پرتغالی متولد سال ۱۹۲۲ و در گذشته به سال ۲۰۱۰ است. رمان های او تا به حال به بیست زبان مختلف ترجمه شده است. حتی رمان مورد بحث (کوری) نیز بازخوردهای بسیار خوبی داشته و ترجمه ی آن به فارسی بسیار روان و مسلط بوده است.

دکتر عزت الله فولادوند نیز ترجمه ی این کتاب را بسیار خوب توصیف کرده اند: «پیداست که مترجم کتاب به زبان انگلیسی احاطه داشته و مرعوب نویسنده نیست و لحن نوشته و سطح سخن را خوب دریافته و توانسته با امانت آن را به مخاطب فارسی انتقال دهد.»

ژوزه ساراماگو همیشه مورد تحسین منتقدان مطرح بین المللی بوده و از تاثیرگذارترین نویسندگان در جهان به شمار می رود. این نویسنده در سال ۱۹۹۸ برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات شده است.

ساراماگو

تحلیل متن کتاب

کوری در داستان این کتاب برخلاف نگاه عرف اتفاق می افتد، کل افراد شهر پس از آن که کور می شوند به سراغ یک پزشک می روند. پزشک متوجه می شود چشمان آن ها سالم است ولی نمی توانند جایی را ببینند و برخلاف افراد کور، آنان همه چیز را سفید می بینند نه سیاه!

پس می توان گفت آن ها نمی توانند ببینند ولی کور نیستند. او این کتاب را درباره کرامت انسانی نوشته و به مخاطب خود گوشزد می کند که وقتی زندگی حقیر و ناچیز بشماریم در واقع ارزش های آدمی را پایمال می کنیم.

کوری روایتی است اخلاق گرا در شکل مدرن، که به دنبال نجات دهنده ای برای انسان است تا او را به اصالت و معرفت اصلی خویش برگرداند. در قسمتی از کتاب یک اشاره جالب تمثیلی آمده است. یکی از شخصیت های داستان می گوید:  من فکر می‌کنم ما کور نشده‌ایم، ما کور هستیم؛ کور اما بینا، کورهایی که می‌توانند ببینند، اما نمی‌بینند.

این اشاره ای جالب به افرادی دارد که از لحاظ جسمانی می توانند بفهمند و آگاه شوند ولی از این توانایی شان استفاده نمی کنند و در نتیجه ی آن از ندیدن و نا آگاهیشان رنج می برند، مانند اتفاقی که در کتاب می بینیم؛ افراد در آن شهر به خاطر همین نابینایی رنج می کشند و اوضاع نامساعدی را تجربه می کنند.

این جمله با تمثیل بینایی به آگاهی و دیدن به خوبی نتایج آن را برای یک جامعه بیان کرده و مثال خوبی برای مضمون نویسنده از نوشتن این کتاب است. در داستان هم حتی قهرمان یک بیدارگر و آگاهی دهنده است که به عنوان زنی مرشد معنوی و فداکار برای آگاهی مردم بسیار تلاش می کند. در این کتاب نویسنده حتی کوری افراد را نیز به تمثیل بیان کرده و از دید سفید افراد به عنوان تمثیلی از کور بودن واقعی استفاده کرده است.

نگاهی بر نظرات منتقدین و پی رنگ کتاب

. محمود دولت آبادی از نویسندگان نام آشنای ایرانی این کتاب را یک رمان سهمگین بر شمرده است.

. منتقدین تایمز گفته اند که گستره ی حماسی این کتاب آثار مارکز را یادآور می شود.

. ایندیپندنت نیز کتاب را جسورانه توصیف کرده است.

دلیلی که باعث شده تا نویسنده این کتاب را بنویسد رو به انحطاط و بی اخلاق گرایی در دنیای مدرن است. این رمان وابسته به زمان و مکانی خاص نیست و نقدی فلسفی و سیاسی به جامعه ای است که به سمت بی اخلاقی و ارزش دار کردن بی ارزش ها، می رود.

در جایی از داستان وقتی که شخصیت اصلی، یعنی دکتر به همراه همسرش وارد کلیسا می شوند چشم بندهایی را می بینند که روی نقاشی ها و مجسمه ها زده شده است. فرضیه ای که اینجا پیش می آید و زن دکتر بیان می کند این است که کشیش این چشم بندها را زده باشد و دکتر نیز می گوید که او به اینجا آمده تا بزرگترین بی حرمتی را مرتکب شود و ...

در تحلیل این قسمت کتاب که از مفاهیم اصلی است که نویسنده می خواهد به مخاطب بگوید این است که بعضی دانشمندان و کشیشانی مانند داروین و راجر بیکن که جوانب زیادی از زندگی انسان را سکولاریزه کردند در واقع به بشریت خیانت ورزیده اند و عرفان و دین را حذف کرده اند.

مثلا نظریه داروین که به عدم وجود خدا اشاره می کند. و در نتیجه ی این سکولاریزه شدن نویسنده می خواهد به بی اخلاقی و از بین رفتن ارزش ها در دنیای مدرن بتازد.

کوری

دانلود کتاب کوری از ژوزه ساراماگو

کتاب کوری در دو نسخه متنی در سایت کتابچین قابل دریافت است. نسخه متنی کتاب کوری، با ترجمه جناب کیومرث پارسای و به واسطه نشر روزگار قابل دریافت است.

بعدی، نسخه دوم متنی کتاب کوری است که توسط ترجمه شادان ترجمه شده و به اهتمام نشر هنر پارینه در دسترس شما خواننده گرامی قرار دارد.

انتهای رپرتاژ آگهی

منبع: ایسنا

کلیدواژه: سایت کتابچین رمان کوری ژوزه ساراماگو کتاب کوری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۲۹۸۸۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زندگی با آل‌احمد در شیوه نگارش سیمین دانشور تاثیر نگذاشت

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰ در شیراز زاده شد. او سومین فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت بود. دوره ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه انگلیسی‌زبان مهرآیین گذراند.

در سال ۱۳۱۶ اولین مقاله‌اش را با نام «زمستان بی‌شباهت به زندگی ما نیست» در نشریه‌ای محلی چاپ کرد. در سال ۱۳۱۷ به تهران آمد و مدتی در شبانه‌روزی آمریکایی تهران ساکن شد و آموزش زبان انگلیسی را پی گرفت. بعد در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد.

در سال ۱۳۲۰ به‌عنوان معاون اداره تبلیغات خارجی در رادیو تهران استخدام شد. علی‌اکبر کسمایی و احمد شاملو از همکاران او در رادیو بودند. سیمین دو سال بعد، یعنی در سال ۱۳۲۲ از کار رادیو کناره‌گیری کرد و در روزنامه ایران مشغول به کار شد. از این زمان به بعد، او با نام مستعار «شیرازی بی‌نام» برای نشریات مختلف مقاله نوشت و ترجمه کرد.

در ۱۳۲۷، اولین کتاب خود را با نام «آتش خاموش» نوشت. این اثر نخستین مجموعه داستانی بود که به قلم زنی ایرانی چاپ شد. داستان‌های این مجموعه با نقدهای منفی بسیاری مواجه شد. در ۱۳۲۸ با مدرک دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد با جلال آل‌احمد، نویسنده و مبارز اجتماعی مطرح آن سال‌ها ازدواج کرد. این ازدواج تا مرگ نابه‌هنگام آل احمد در سال ۱۳۴۸، به‌مدت ۲۰ سال دوام داشت.

همزمان با سالروز تولد سیمین دانشور در گزارشی به مرور زندگی این نویسنده پرداختیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛

تحصیل در آمریکا

دانشور در شهریور ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی از مؤسسه فولبرایت به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و در رشته زیبایی‌شناسی تحصیل کرد. در این سفر نامه‌هایی که بین او و جلال رد و بدل شد که بعدها در کتابی به نام «نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل‌احمد» توسط انتشارات نیلوفر منتشر شد. در مدت تحصیل در آمریکا «باغ آلبالو»، دشمنان چخوف»، «بئاتریس آرتور شنیتسلر» و «رمز موفق زیستن» دیل کارنگی را هم ترجمه و منتشر کرد.

بازگشت به ایران و ادامه کار نویسندگی

دانشور در سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و در هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران مشغول تدریس شد. سپس مدیریت مجله نقش و نگار را پذیرفت و «کمدی انسانی» سارویان و «داغ ننگ» ناتانیل هاتورن را ترجمه کرد.

در ۱۳۳۷ کتاب «همراه آفتاب» نوشته هارولد کورلندر را ترجمه و منتشر کرد. تا اینکه در سال ۱۳۳۸ به‌عنوان دانشیار کلنل علینقی وزیری در رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران مشغول به کار شد. کار تدریس او در دانشگاه تهران تا بیست سال بعد، یعنی سال ۱۳۵۸ که از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه یافت.

در سال ۱۳۴۰، دومین مجموعه داستان خود با نام «شهری چون بهشت» را منتشر کرد. دانشور، همراهِ همسرش جلال آل‌احمد، عضو کانون نویسندگان ایران بود. و در نخستین انتخابات، فروردین ۱۳۴۷ به‌عنوان رئیس کانون نویسندگان ایران برگزیده شد. در تیر ۱۳۴۸ رمان «سووشون» را منتشر کرد که مشهورترین رمان او است و تا به حال به هفده زبان ترجمه شده‌است. بسیاری از منتقدان این اثر را یکی از ماندگارترین آثار ادبی فارسی می‌دانند. دو ماه بعد از انتشار «سووشون»، در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸، جلال آل‌احمد درگذشت.

دانشور در سال ۱۳۵۱ کتاب «چهل طوطی» را منتشر کرد. این کتاب ترجمه‌ای است از مجموعه‌ای از حکایت‌های هندی که لین یوتانک، نویسنده چینی، در کتابی به نام The Wisdom of Indiaجمع‌آوری کرده‌است. این کتاب که تنها همکاری آل‌احمد و دانشور به حساب می‌آید که توسط انتشارات موج به چاپ رسید.

در سال ۱۳۶۱ کتابی را به نام «غروب جلال» را منتشر کرد. این کتاب از دو بخش تشکیل شده‌است: بخش اول کتاب، با نام «شوهرم جلال» در سال ۱۳۴۱ و در زمان حیات آل‌احمد نوشته شده‌است. دانشور این کتاب را با وصف آل‌احمدِ نویسنده آغاز می‌کند، افکار و ویژگی‌های اخلاقی او را از منظر خود توصیف می‌کند و به جنبه‌های فردی، اجتماعی و سیاسی زندگی او می‌پردازد. بخش دوم کتاب، تقریباً بیست و یک سال بعد نوشته شده‌است. در این بخش، دانشور خاطره روز درگذشت آل‌احمد را روایت می‌کند. نام کتاب، از همین بخش دوم گرفته شده‌است.

در سال ۱۳۷۲، اولین کتاب از سه‌گانه سیمین دانشور، به نام «جزیره سرگردانی» منتشر شد که به دغدغه‌های روشنفکران ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ می‌پرداخت. در ۱۳۷۶ مجموعه داستان «از پرنده‌های مهاجر بپرس» با همکاری نشر نو و نشر کانون چاپ شد. در سال ۱۳۷۸ یادنامه جلال آل‌احمد توسط علی دهباشی منتشر شد که گفت‌وگویی مفصل با دانشور را شامل می‌شد. جلد دوم تریلوژی دانشور، «ساربان سرگردان»، در سال ۱۳۸۰ را چاپ کرد.

دانشور در گفت‌وگو با ناصر حریری گفته‌است او و جلال آل‌احمد هر چه می‌نوشتند، به هم نشان می‌دادند اما او هرگز اجازه نمی‌داده جلال در نوشته‌هایش دست ببرد. همچنین دانشور هیچ‌گاه از نثر آل‌احمد که دست‌کم سه دهه یکه‌تاز میدان نویسندگی بود، تأثیر نپذیرفت و زندگی مشترک در شیوه نگارش او اثر نگذاشت و استقلال خود را حفظ کرد.

درگذشت

سیمین دانشور در ۳۰ تیر ۱۳۸۶ به‌علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس تهران بستری شد. با بستری شدن او شایع شد که وی درگذشته‌است اما این خبر تکذیب شد. او در ۲۲ مرداد ۱۳۸۶ با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد. دانشور پس از یک دوره بیماری آنفولانزا، عصر روز ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ برابر در ۹۰ سالگی در خانه‌اش در تهران درگذشت. قبر سیمین دانشور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا است.

الهام قاسمی

کد خبر 6089822 الناز رحمت نژاد