در حوزه بازیگری با کمبود نیرو مواجه هستیم / تهیه‌کننده‌ها و کارگردان‌ها جسارت استفاده از بازیگران جدید را داشته باشند
تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۳۱۷۴۲۳
ایرج محمدی با اشاره به اینکه در حوزه بازیگری با کمبود نیرو مواجه هستیم تأکید کرد که لازم است در این حوزه آموزش و تربیت را جدی بگیریم و با تربیت بازیگران جدید؛ کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌ها هم باید جسارت استفاده از بازیگران تازه‌کار را داشته باشند.
ایرج محمدی تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار برنا، اظهار داشت: بازیگر مثل تهیه‌کننده و کارگردان یکی از اصلی‌ترین ارکان ساخت و تولید یک فیلم یا سریال است؛ یکی از معضلات و چالش‌هایی که امروز در سینما و تلویزیون با آن مواجه هستیم به کمبود شدید نیروی انسانی در بازیگری برمی‌گردد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
محمدی خاطرنشان کرد: ما در حرفه بازیگری با معضل کمبود شدید نیرو مواجه هستیم و این کمبود نیرو چالش‌های بسیاری در پروژه‌های مختلف به وجود می‌آورد؛ ممکن است یک بازیگر با چند پروژه قرارداد داشته باشد و تمرکزش برای کارها به حداقل برسد و از طرفی گروه‌ها را در برنامه‌ریزی دچار مشکل کند.
این تهیه‌کننده در ادامه گفت: به عنوان مثال تعداد بازیگران زیر 30 سال ما بسیار کم است و اگر بخواهیم چند بازیگر مطرح در این سن و سال نام ببریم به تعداد انگشتان یک دست هم نرسد و این تعداد بازیگر کم با حجم بالای تولیدات سینمایی و تلویزیونی که داریم باعث می‌شود برای نقش‌هایی در این سن گزینه‌های کمی وجود داشته باشد. کمبود بازیگر تنها مربوط به این رده سنی نمی‌شود، به طور کل در قیاس با میزان تولیدات و تقاضاهای زیادی که وجود دارد تعداد بازیگران مطرح و حرفه‌ای ما بسیار اندک است.
او افزود: بهترین کار در این شرایط تربیت و آموزش بازیگران است، باید تربیت بازیگر در سنین مختلف را جدی بگیریم و با تربیت و آموزش بازیگران جدید در همه سنین مشکل عرضه و تقاضا در این حرفه را می‌توان حل کرد. یک کارگردان تا زمانی که کارگردانی یک پروژه را بر عهده دارد پروژه دیگری نخواهد داشت و بازیگران و نویسندگان هم باید همینطور باشند اما یک بازیگر ممکن است همزمان در چند فیلم یا سریال ایفای نقش کند و تهیه‌کننده‌های این چند اثر مجبور هستند با هم هماهنگ باشند؛ حتی بارها شروع تولید آثار برای استفاده از یک بازیگر به تعویق افتاده و به نوعی پروژه‌ها در صف خالی شدن زمان بازیگران مانده‌اند.
تهیه‌کننده مجموعه تلویزیونی «متهم گریخت» تصریح کرد: باید نیروی انسانی در حرفه‌های مختلف به قدری باشد که افراد همزمان مشغول چند پروژه نباشند، در حوزه نویسندگی و بازیگری ما به نیروهای انسانی بیشتری نیاز داریم تا افراد در یک زمان تنها در یک پروژه حضور داشته باشند. حضور افراد در پروژه‌های مختلف به طور همزمان قطعاً در کیفیت آثار تأثیرگذار است.
محمدی در ادامه اظهاراتش گفت: در کنار تربیت نیروهای توانمند و با استعداد لازم است کارگردان‌ها و تهیه‌کننده‌ها جسارت به خرج دهند و از حضور بازیگران جدید در آثارشان با آغوش باز استقبال کنند. تلویزیون در تولید آثارش همیشه این رویکرد را داشته و لازم است سینما و شبکه نمایش خانگی هم این موضوع را جدی بگیرند و جسارت استفاده از بازیگران جدید را داشته باشند.
این تهیه‌کننده در پایان تأکید کرد: در سریال‌های تلویزیونی به دلیل تعداد بالای شخصیت‌ها معمولاً در کنار بازیگران مطرح چند بازیگر جدید نیز دیده می‌شوند اما تلویزیون می‌تواند استفاده از بازیگران جدید را بیش از این در نظر داشته باشد ولی در سینما و شبکه نمایش خانگی اگر تهیه‌کننده‌ها و کارگردان‌ها در این زمینه جسارت به خرج دهند در دراز مدت شاهد اتفاقات خوبی خواهیم بود.
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: بازیگری ایرج محمدی بازیگری در سینما و تلویزیون استفاده از بازیگران بازیگران جدید تهیه کننده ها داشته باشند کارگردان ها مواجه هستیم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۳۱۷۴۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قصه شهرت و پایانش رنگ کهنه‌گی نمی‌گیرد/ ترس و تردیدهای یک ستاره
به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» به نویسندگی و کارگردانی بهرام افشاری و بازی افشاری و تینو صالحی تا ۲۱ اردیبهشت ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. این اثر نمایشی که در دور جدید اجراهای خود با استقبال مخاطبان روبه‌رو شده قرار است به زودی در شهر اصفهان نیز اجرا داشته باشد. محدثه واعظی پور منتقد و فعال رسانه ای یادداشتی درباره این اثر نمایشی نوشته و به ویژگی‌های نمایش افشاری که این روزها تبدیل به ستاره پولساز سینما نیز شده، پرداخته است.
در این یادداشت آمده است:
«عشق به بازیگری و دنیای سینما، دستمایه ساخت فیلم‌های مختلف و طرح روایت‌های متنوع بوده است، این عشق سودایی که بسیاری را درگیر و مهمتر از آن سرخورده کرده، موضوع اصلی نمایش «جوجه تیغی» به کارگردانی بهرام افشاری بازیگر تئاتر و سینما بود، نمایشی که بر اساس مونولوگ پیش می‌رفت و افشاری، راوی آن، زندگی شخصی و تجربه‌های خود را با قصه و خیال در هم آمیخته و داستان جوانی شهرستانی را روایت می‌کرد که عشق به بازیگری او را به تهران و پشت صحنه سینما آورده است. اواخر دهه ۹۰، وقتی «جوجه تیغی» روی صحنه رفت، افشاری بازیگر شناخته شده تئاتر بود، اما مثل امروز در سینما محبوب، مشهور و پولساز نبود. آنهایی که نمایش‌های «دیابولیک: رومئو و ژولیت» (آتیلا پسیانی) یا «پاییز» (نادر برهانی مرند) و «دن کاملیو» (کوروش نریمانی) را دیده‌اند، او را به خاطر می‌آورند. بازیگر هم‌نسل نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که حضورشان در تئاتر، مژده تولد نسلی تازه را می‌داد. بازیگرانی مستعد که تئاتر، خانه اصلی‌شان بود اما بالاخره کشف شدند و مقابل دوربین رفتند.
افشاری، به خاطر ویژگی‌های ظاهری‌اش اغلب در نقش‌های کمدی و فضاهای طنزآمیز روی صحنه می‌رفت، صدای خوب، قدرتش در بداهه‌گویی و انعطاف بدنی‌اش کمک می‌کرد تا برای خنداندن تماشاگر، دست به هر ترفندی بزند و بازیگر شیرینِ روی صحنه باشد. اگر چه نقش جدی‌اش در «دیابولیک: رومئو و ژولیت» نشان داد می‌تواند سیمای جوان بذله‌گو و طناز را تغییر دهد.
موفقیت «جوجه تیغی» بیش از قصه ساده‌اش، به روایت صمیمی و سرراست افشاری مربوط می‌شد. او که بر متن تسلط کامل داشت، با دستی باز، شوخی می‌کرد، از تماشاگر خنده می‌گرفت و در لحظاتی، احساسات او را درگیر می‌کرد. در فاصله اجرای «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» افشاری، در سینمای ایران چند فیلم کمدی پر سر و صدا و پرفروش بازی کرده است. او در «فسیل» (کریم امینی)، تنها یک کمدین پولساز نیست، بلکه سعی کرده به شخصیت اسی، جوان آس و پاس و ساده‌دل پایین شهری، شیرینی و ملاحت بدهد. از میان انبوه بازیگران کمدی چند سال اخیر، افشاری در «فسیل» طراوتی دارد که اگر خودش مدام آن را در سینمای تجاری خرج نکند، برای تماشاگر دوست داشتنی و تازه است.
طبیعی است که سینمای کمدی، انبوهی نقش مشابه اسی به او پیشنهاد کند، اما مقاومت در برابر دستمزدهای وسوسه‌کننده عمر بازیگری افشاری را تضمین می‌کند. نکته‌ای که به نظر می‌رسد، یکی از دغدغه‌های شکل‌گیری «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» است. در این نمایش، افشاری، مانند «جوجه تیغی» خودش را نقد کرده و در معرض داوری قرار می‌دهد. این رویکرد جسورانه، هوش بازیگری را نشان می‌دهد که فردای حرفه‌اش را در وضعیت سرخوشانه امروز، نمی‌بیند. او در این نمایش، نقش بازیگری را بازی می‌کند که دوره طلایی حرفه‌اش را پشت سرگذاشته و در مسیری که طی کرده، گرفتاری‌های فراوانی داشته است. برای آنکه روایت ملال‌آور نشود، افشاری، بخشی از بار قصه را روی دوش همبازی‌اش تینو صالحی قرار داده است.
تعامل و بده بستان‌های آنها خوب از کار درآمده و ایده ارجاع به گذشته و نمایش «جوجه تیغی» تمهید مناسبی برای رفت و برگشت‌های قصه و انرژی گرفتن از آن نمایش است. «چه کسی ...» متلک‌های سیاسی و تکه‌پراکنی‌های اجتماعی بیشتری نسبت به «جوجه تیغی» دارد، اما همه جذابیت نمایش به خاطر ترسیم این بازجویی و نقد بازی قدرت نیست. «چه کسی ...» باز هم درباره بازیگری است، درباره سودایی که بر خلاف تصویر پرزرق و برق و باشکوهش، می‌تواند ویران کننده باشد و برای بهرامِ نمایش «چه کسی ...» این گونه بوده است. افشاری با پیش کشیدن پای شبکه‌های اجتماعی، نقض حریم خصوصی و مسایلی از این دست، جامعه را نقد و با بازیگرانی که سرنوشتشان، از این طریق، تغییر کرده همدلی می‌کند.
برای افشاری به شهادتِ «چه کسی ...»، دنیای بازیگری هنوز فریبنده و جذاب است. رویاهای او همچنان روی صحنه جان می‌گیرند و مهرش به مردم (مخاطبانش) را آنجا حس می‌کند. او در این نمایش، بیش از آنکه بخواهد نماد هنرمند یا بازیگر ممنوع‌الکار باشد (که هست)، شبیه خودش است، خودش را در مواجهه با ماموران نظارت کننده قرار داده و به جلسه بازجویی خودخواسته‌ای تن داده تا به تماشاگر یادآوری کند، ترس‌ها و تردیدهای یک ستاره، غیرقابل باور نیست.
«چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» درباره زوال دوران ستاره‌هاست، درباره ترس از مواجه شدن با جهانی که بازیگر، دیگر در آن شناخته شده و محبوب نیست. تصویری از مواجهه عقل و عشق و جهان پر اضطراب هنرمند، پس از افول جایگاهش. همان طور که «جوجه تیغی» می‌تواند بارها دیده شود و روایتی درباره امروز باشد، «چه کسی ...» هم این ویژگی را دارد، چرا که قصه شهرت و پایان آن رنگ تکرار و کهنه‌گی نمی‌گیرد.
کد خبر 6097465
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد