سلامت قلبتان را با این روش آزمایش کنید
تاریخ انتشار: ۲۵ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۳۳۷۹۷۸
به گفته پژوهشگران، چگونگی بالا رفتن از پله‌ها می‌تواند نشانه‌های جالبی درباره سلامت قلب در اختیار افراد قرار دهد.
به گزارش گروه روی خط رسانه‌های برنا به نقل از وبسایت ساینس دیلی، بر اساس پژوهشی که به‌تازگی در انجمن قلب و عروق اروپا ارائه شده است، بالا رفتن از ۴ سری پله در کمتر از ۱ دقیقه نشانه سلامت قلب است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خسوس پیترو، پژوهشگر ارشد این مطالعه و متخصص قلب و عروق از دانشگاه کرونیا در اسپانیا می‌گوید: «آزمایش پله‌کان وسیله‌ی مناسب برای ارزیابی سلامت قلب است. اگر برای بالا رفتن از ۴ سری پله بیش از ۹۰ ثانیه زمان صرف کنید، سلامت شما پایینتر از سطح مطلوب است و بهتر است با پزشک مشورت کنید.»
هدف اصلی این مطالعه، دستیابی به روشی آسان و ارزان برای ارزیابی کیفیت و عملکرد قلب افراد بود.
۱۶۵ بیمار دارای علامت که برای معاینه پزشکی فرستاده شده بودند در این پژوهش مشارکت کردند. تصور می‌شد آنها به بیماری‌های قلبی-عروقی مبتلا هستند. آنها ابتدا پس از راه رفتن یا دویدن بر روی تردمیل تا رسیدن به آستانه خستگی، به استراحت پرداختند. پس از ۱۵ تا ۲۰ دقیقه استراحت، از آنها خواسته شد از ۴ سری پله (معادل ۶۰ پله) به سرعت بالا بروند. به آنها گفته شده بود از دویدن در پله‌ها اجتناب کنند. زمان بالا رفتن آنها از پله‌ها نیز ثبت شد.
بر این اساس، بیمارانی که پله‌ها را در کمتر از ۴۰ تا ۴۵ ثانیه بالا رفتند، در تست تردمیل به عدد استقامتی بالاتر از ۹-۱۰ دست یافتند. پیش‌تر تحقیقات نشان داده بود به دست آوردن عدد استقامتی ۱۰ در تمرینات ورزشی به معنای کاهش ملموس احتمال مرگ (۱ درصد در سال یا کمتر، و یا ۱۰ درصد در ۱۰ سال) است. برعکس، بیمارانی که برای بالا رفتن از پله‌ها ۹۰ ثانیه زمان یا بیشتر از آن صرف کردند، در تست تردمیل به عدد استقامتی کمتر از ۸ دست یافتند. این به معنای احتمال ۲.۴ درصدی بروز مرگ و میر در ۱ سال و یا بروز ۳۰ درصدی مرگ و میر طی ۱۰ سال است.
همچنین معاینات نشان داد حدود ۵۸ درصد از افرادی که برای بالا رفتن از پله‌ها بیش از ۹۰ ثانیه زمان صرف کردند، در جریان تست تردمیل دچار اختلال در عملکرد قلب شدند. برعکس، تنها ۳۲ درصد از افرادی که پله‌ها را در کمتر از ۱ دقیقه پیمودند چنین اختلالی را در هنگام تست تردمیل نشان دادند.
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: سلامت قلب قلب و عروق بالا رفتن سلامت قلب پله ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۳۳۷۹۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اطلاعاتی جالب درباره جفت‌گیری عجیب‌ترین موجود جهان!
راز بقا: برای اولین بار، دانشمندان متوجه شدند که چگونه «خرس‌های آبی» از جمله سرسخت‌ترین موجودات روی کره زمین چگونه جفت خود را پیدا می‌کنند. نر و ماده این موجودات ریز و مقاوم تفاوت‌های آشکار اندکی دارند و همین امر باعث می‌شود نرها جفت خود را نتوانند فقط از دیدن دیدن پیدا کنند. محققان دریافتند که ماده‌ها ممکن است یک ماده شیمیایی آزاد کنند که نرها را اغوا کند.
به گزارش راز بقا؛ نرها به این ماده آزاد شده به شدت پاسخ دادند و به سمت ماده‌ها در محیط‌های آبی حرکت کردند. محققان در شماره نوامبر «مجله زیست شناسی تجربی» گزارش دادند که به نظر می‌رسد ماده‌ها اجبار مشابهی ندارند.
خرس‌های آبی که به دلیل ظاهر چاقشان به عنوان «خرس‌های آبی» نیز شناخته می‌شوند می‌توانند شرایط سخت را تحمل کنند. به عنوان مثال، آنها می‌توانند از قرار گرفتن در معرض ترکیبی از موقعیت‌ها مانند خلاء فضایی، تشعشعات کیهانی و اشعه فرابنفش جان سالم به در ببرند. بر خلاف برخی از حیوانات، «تاردیگریدهای» نر و ماده به سختی قابل تشخیص هستند. تفاوت اندازه وجود دارد، اما هیچ ویژگی ثانویه آشکاری وجود ندارد.
به همین دلیل مشخص نبود که بیش از ۱۳۰۰ گونه «خرس آبی» چگونه جفت خود را پیدا می‌کردند. یک نظریه این است که این حیوانات میکروسکوپی سیگنال شیمیایی برای یافتن جفت آزاد می‌کنند. برای آزمایش این نظریه، «جاستین چارترین»، محقق دکترا در دانشگاه ییواسکیلا در فنلاند، و همکارانش مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را با گونه‌ای از خرس‌های آبی تحت عنوان «ماکروبیوتوس پولونیکوس» انجام دادند تا ببینند وقتی این گونه‌ها در معرض جنس مخالف قرار می‌گیرند، چگونه واکنش نشان می‌دهند.
آنها از سه «خرس آبی» دو نر و یک ماده استفاده کردند. خرس آبی ماده را در یک «موقعیت» مهر و موم شده و یک نر را در موقعیت مشابه دیگری قرار دادند و یک خرس آبی دیگر را در وسط. سپس رفتار خرس آبی وسطی را ثبت کردند.
«چارترین» سپس گفت: «در محیط آبی، نرها زمان بیشتری را در کنار ماده‌ها می‌گذرانند تا در کنار نرها». این نشان می‌دهد که نرها بوی ماده‌ها را در اتاق خود می‌بویند و توسط آن اغوا می‌شوند. بر اساس این نتایج، محققان به این فکر افتادند که آیا خرس‌های آبی می‌توانند مسیری شیمیایی را دنبال کنند که در محیطی غیر از آب کار می‌کند؛ بنابراین آنها این موجودات چاق را در ماده‌ای ژله‌مانند به نام «آگار» آزمایش کردند. یک خرس آبی در این ماده رها شد و او را قبل از اینکه یک خرس آبی دیگر را رها کنند کاملا سرگردان کردند. «چارترین» گفت: «ما می‌خواستیم بدانیم که آیا خرس‌های آبی می‌توانند نشانه‌های شیمیایی را روی آگار بگذارند و این مسیر را دنبال کنند».
این محقق گفت، هیچ یک از دو جنس مسیری را دنبال نکردند که توسط خرس آبی دیگر ایجاد شده بود، اما در آگار، «ما دیدیم که گاهی اوقات نرها پس از برخورد تصادفی با زنان آنها را دنبال می‌کردند». ماده‌ها اساساً نرها را نادیده می‌گرفتند، در حالی که نرها اغلب مسیر خود را تغییر می‌دادند تا در کنار ماده‌ها حرکت کنند.
این مطالعه نشان می‌دهد که خرس‌های آبی فقط می‌توانند جفت‌های جنس مخالف را در محیط‌های آبی پیدا کنند و فقط نرها به طور فعال به دنبال ماده‌ها برای جفت‌گیری هستند.
سایر اخبار
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت