توضیحات شرکت مایعسازی گاز طبیعی ایران درباره طرح «ایران الانجی»
تاریخ انتشار: ۲۵ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۳۴۰۴۹۴
خبرگزاری آریا - شرکت مایع سازی گاز طبیعی ایران به گزارش «7 سال بلاتکلیفی طرح ایران الانجی» توضیحاتی برای تنویر افکار عمومی ارائه داد.
به گزارش شانا، در توضیحات تفصیلی شرکت مایع سازی گاز طبیعی ایران به گزارش روز 16 مهرماه خبرگزاری مهر با عنوان «7 سال بلاتکلیفی طرح ایران ال ان جی» آمده است:
«1- متن خبر:
7 سال بلاتکلیفی طرح ایران الانجی
«طرح ایران الانجی یکی از طرحهایی است که به گفته کارشناسان مطالعه فنی درستی نداشته و با وجود 2.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پاسخ:
علت اصلی گرفتار شدن طرح ایران الانجی به چنین سرنوشتی مربوط به سال 1385 است که به جای توسعه یکپارچه طرح، آن را به پروژههای EPC کوچکتر تقسیم و به صورت جزیرهای و مستقل از یکدیگر اجرا کردهاند. خارج شدن توسعه طرح از مسیر و روش پیش بینی شده در طراحی پایه، سبب بهم ریختگی و به سرانجام نرسیدن آن در فرصت مناسب هفت ساله 85 الی 92 و حتی پس از آن شده است.
بنابراین با توجه به وضع موجود طرح، برنامه و فعالیت اصلی شرکت مایعسازی گاز طبیعی ایران با اولویت حفظ و نگهداری (preservation) حدود 240 هزار قلم کالا و تجهیزات پروژههای مختلف در سایت و تاسیسات ناتمام احداث شده که ازسوی یک شرکت معتبر و با تجربه راه اندازی، نگهداری و بهرهبرداری پالایشگاههای نفت، گاز و پتروشیمی با نظارت بازرسی و کنترل فنی شرکت، مطابق با دستورعملهای سازندگان انجام میشود، عبارتند از:
- آماده سازی و مهیا کردن وضع نابسامان طرح بهمنظور توسعه یکپارچه آن
- تعیین تکلیف قرارداد پیمانکاران پروژهها در شرایط نیمه تمام کنونی.
- ایجاد سیستم یکپارچه مدیریت اسناد، نقشهها، گواهینامهها، اسناد گمرکی و ...
- ایجاد سیستم ردیابی و آدرس دهی کالاها و تجهیزات موجود در انبارهای متعدد
- تکمیل و راه اندازی پروژههای مولد و درآمد زا طبق طراحی طرح اصلی و حفظ آن
2-متن خبر:
«موضوع به سال 1381 مربوط است؛ در آن سال زنگنه در حالی که در آن زمان ظرفیت کل بازار الانجی جهان 110 میلیون تن و در شرایط اشباع بود از شورای اقتصاد درخواست مجوز سرمایه گذاری 40 میلیون تن الانجی را کرد، که به گفته کارشناسان مطالعه فنی درستی درباره آن نشده بود و در ادامه نیز به نوشته آقای غلامحسین حسنتاش رئیس پیشین موسسه مطالعات بینالمللی انرژی ایران مبنی بر اینکه این درخواست زنگنه در شرایطی مطرح شد که مطالعات بازار انجام نشده بود … استناد کرده است.
پاسخ:
با در نظر گرفتن:
- افزایش مصرف جهانی الانجی از 110 میلیون تن در سال 2002 به 355 میلیون تن در سال 2019 معادل بیش از سه برابر در مدت 17 سال و سرمایهگذاری (FID) برای تولید 70 میلیون تن در سال 2019
- افزایش واردات هند از 2 میلیون تن در سال 2004 به 24 میلیون تن در سال 2019 معادل دوازده برابر در مدت 15 سال و افزایش آن تا سال 2023 به 42 میلیون تن معادل 21 برابر در مدت 19 سال
- افزایش واردات چین از یک میلیون تن در سال 2006 به 61.7 میلیون تن در سال 2019 معادل 60 برابر درمدت 13 سال
- افزایش صادرات عمان از 2 میلیون تن در سال 2000 به 10.3 میلیون تن در سال 2019 معادل پنج برابر در مدت 19 سال
- افزایش صادرات روسیه از 5/2 میلیون تن در سال 2009 به 29.3 میلیون تن در سال 2019 معادل شش برابر در مدت 10 سال
- افزایش صادرات قطر از 12 میلیون تن در سال 2002 به 77 میلیون تن در سال 2011، بیش از 6 برابر در مدت 9 سال
بنابراین با توجه به رشد مصرف جهانی و واردات هند و چین ملاحظه می شود، هدف گذاری وزارت نفت در سال 1381 برای ورود به بازار جهانی LNG و تعریف چند طرح الانجی هریک به ظرفیت 10 میلیون تن در سال برگرفته از مطالعات صحیح بازار بوده و امضا قراداد فروش الانجی به کشور هندوستان در خرداد سال 84 حکایت از آینده نگری درست و انتخاب صحیح بازار هدف بوده است.
3-متن خبر:
« سه سال بعد .... این درحالی بود که خرداد 84 یعنی اندکی پیش از تحویل وزارت نفت به دولت بعد، شرکت ملی صادرات گاز طی اقدامی عجیب قرارداد فروش ال ان جی با هندوستان امضا کرد و .... بدون آن که تاسیساتی برای تولید ال ان جی وجود داشته باشد! ... وزیران ایران و هند برای ایجاد شرکت حمل و نقل مشترک 50 درصدی از دو طرف توافق کردند ...» و در پاراگراف بعدی اشاره می شود «با تعهداتی که وزارت نفت در سال پایانی خود تراشیده بود، شرکت ملی نفت در دولت بعدی ناگزیر به سرمایه گذاری در حوزه ساخت و تاسیسات الانجی شده بود.»
پاسخ:
امضای قرارداد پیش خرید (Off take) پیش از سرمایهگذاری ( Final FID) و برنامهریزی برای پیش بینی ناوگان حمل و نقل LNG ، برای تمامی پروژههای LNG که غالباً منابع مالی آنها از طریق فاینانس تامین میشود یک قاعده بوده و بیشک پروژه NIOC-LNG که بعد به شرکت مایعسازی گاز طبیعی ایران واگذارشد از این قاعده مستثنی نبوده است.
کما اینکه مصوبه شورای اقتصاد سال 1381 نیز اجازه سرمایه گذاری احداث یک واحد مایعسازی به ظرفیت 4 تا 5 میلیون تن در سال را مشروط به امضای قرارداد فروش محصول به طور موازی و یا همزمان کرده بوده است بنابراین تصور امضای قراداد فروش الانجی در سال 84، با هدف ناگزیر کردن دولت بعدی به سرمایه گذاری اجباری در حوزه ساخت تاسیسات ال ان جی بوده، به هیچ وجه صحیح نیست و به نظر می رسد، فعال نشدن قرارداد فروش LNG به هندوستان که یکی از بهترین اقدامهای وزارت نفت برای ورود به موقع ایران به بازار جهانی LNG بوده است، از این تصور غلط نشأت گرفته است.
4-متن خبر:
«.... از سال 1385 بود که پروژه ایران ال ان جی با هدف 10.5 میلیون تن ال ان جی روی میز آمد. علی خیر اندیش، مدیرعامل وقت شرکت مایع سازی گاز طبیعی ایران به عنوان مجری این پروژه پیش بینی کرده بود بخش یک پروژه در خرداد 1390، بخش 2 در آذر ماه 1390، بخش 3 در مهرماه 1391 و بخش 4 در فروردین ماه 1392 راه اندازی شود.»
پاسخ:
نه تنها در مدت هفت سال (از سال 85 تا 92) هیچکدام از وعدهها و تعهدات داده شده برای راه اندازی چهار بخش اعلام شده تحقق نیافتند، بلکه اجرای نیمه تمام بخشهای مختلف طرح با پیشرفتهای نامتوازن سبب بهم ریختن توسعه یکپارچه آن شده و ادامه توسعه طرح برای رسیدن به تولید را بسیار پیچیده و با مشکلات جدی روبهرو کرده است.
5-متن خبر:
«این پروژه که رقم سرمایه گذاری 5 تا 8 میلیارد دلار عنوان شده بود، از طریق فاینانس تامین اعتبار می شد که پیشبینی میشد 70 درصد پروژه از طریق فاینانس و 30 درصد آن از بخش داخلی به ویژه شرکت ملی نفت تامین شود.»
پاسخ:
تامین اعتبار طرح از طریق فاینانس به نسبت 70درصد و 30درصد در سال 1386 به تصویب هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران رسیده و ابلاغ شده است. با اینکه در آن زمان امکان تامین بخش عمده سرمایهگذاری طرح از طریق فاینانس بویژه با استفاده از قرارداد فروش ال ان جی به کشور هند فراهم بوده است اما اقدام موثری انجام نمیشود و همه منابع مالی هزینه شده در طرح از طریق سهامداران و دریافت تسهیلات ارزی در سال 1389 و 1391 و باز پرداخت آن از منابع داخلی شرکت ایران LNG ( از محل درآمد حاصل از شیرین سازی گاز و یا فروش LNG ) تامین شده است، این در حالی بوده است که حداقل در سال 1391 عدم امکان دستیابی به تولید گاز شیرین و الانجی و نداشتن توان پرداخت اصل و فرع تسهیلات قطعی بوده است.
6-متن خبر:
«از سال 1386 امضای قراردادهای فازهای مختلف این پروژه انجام شد تا ایران تبدیل به صادرکننده الانجی شود.»
پاسخ:
امضای قرارداد پروژههای مذکور با توجه به اجرای نیمه تمام و نامتوازن آنها، نه تنها کمکی به تبدیل ایران به صادر کننده ال ان جی نکرد، بلکه توسعه طرح را به گره کور تبدیل کرده است.
به عنوان نمونه: تعیین تکلیف قرارداد ساخت مخازن ال ان جی و الپیجی و تحویل گیری آنها بدون انجام آزمون کارایی بدلیل نبود الپیجی و الانجی که تامین آن در تعهد کارفرما بوده است، در آینده ریسک های بسیار بالایی را از قبیل توقف تولید، تاخیر تحویل LNG و اختلال در برنامه ناوگان حمل و نقل به شرکت ایران الانجی منتقل خواهد نمود. از طرفی با توجه به اینکه انجام آزمون کارایی مخازن زودتر از تولید اولین واحد مایع سازی مقدور نیست، بنابراین عدم تعیین تکلیف قرارداد و تحویل نگرفتن مخازن نیز شرکت را با ادعا های پیمانکار داخلی و خارجی (اکنون مبالغ هنگفتی ادعا شده است) مواجه و آماده سازی طرح را برای توسعه یکپارچه آن با مشکل روبهرو خواهد کرد.
در ضمن شرایط گفته شده بر همه قراردادهای امضا شده، نیز حاکم است.
7-متن خبر:
دولت یازدهم و آغاز وعدهها:
«شهریور 92 یعنی چند روز پس از روی کار آمدن دولت جدید، با دستور شرکت سرمایه گذاری صندوق بازنشستگی صنعت نفت، ساخت تنها پروژه الانجی ایران تا اطلاع ثانوی تعلیق شد. این در حالی بود که فاز نخست نخستین کارخانه تولید الانجی ایران شامل نیروگاه 1100 مگاواتی، مخازن ذخیرهسازی الانجی و الپیجی و اسکله دریا و فراساحلی آماده راهاندازی شده بود.»
پاسخ:
در شهریور سال 92 پیشرفت پروژه ها بدون نصب ماشین آلات و تجهیزات جانبی آنها، خطوط لوله ارتباطی، خطوط انتقال نیرو، پست و ترانس های برق، یوتیلیتی مورد نیاز (آب، برق، گاز، هوای ابزاردقیق و نیتروژن)، سیستم های ایمنی (F&G) و شبکه آب آتش نشانی و ... به شرح زیر بوده است:
- پروژه مایع سازی (تولید الانجی ) با پیشرفت 0درصد (صفر درصد)
- احداث مخازن الپیجی و الانجی با پیشرفت حدود 90 درصد بدون تجهزات جانبی و سیستمهای ایمنی و کنترلی
- شیرینسازی گاز خوراک با پیشرفت حدود 60درصد در حد سفارش و خرید کالا
- نیروگاه سیکل ترکیبی با پیشرفت 54درصد و راه اندازی 2 واحد گازی
- اسکله صادراتی با پیشرفت حدود 5درصد در حد شمع کوبی
- تامین آب از دریا (آبگیر) با پیشرفت حدود 20درصد، فقط احدث حوضچه بتنی آبگیر
بنابراین به صرف آماده بودن مخازن الپیجی و الانجی و داشتن نیروگاه با دو واحد گازی، بدون واحد تولید الانجی و اسکله صادراتی نمی توان مدعی راه اندازی فاز اول نخستین کارخانه تولید الانجی شد.
8- متن خبر:
« بنا به گفته علیرضا کاملی مدیرعامل اسبق شرکت ملی صادرات گاز میزان پیشرفت فیزیکی این پروژه در سال 92 به حدود 50 درصد رسید.»
پاسخ:
ادعای 50 درصد پیشرفت فیزیکی زمانی درست است که طرح به صورت یکپارچه، متوازن و با رعایت ترتیب توالی واحدهای مختلف آن در راستای تولید محصول اصلی اجرا شده باشد. در حالی که واحد مایع سازی گاز برای تولید الانجی که بسیار تخصصی و نیازمند فناوریهای تثبیت شده جهانی، تجهیزات و خطوط لوله اختصاصی ویژه برای دمای منفی 162 درجه سانتی گراد (کرایوژونیک)، و ماشین آلات خاص که سازندگان آنها بسیار محدود هستند، هیچ پیشرفتی نداشته، نمی توان چنین ادعا کرد که طرح مایع سازی دارای 50 درصد پیشرفت بوده است. در حالی که اگر در بدو شروع، توسعه طرح طبق طراحی پایه و مشابه همه طرح های پارس جنوبی به صورت یکپارچه به یک پیمانکار حرفهای صاحب صلاحیت واگذار میشد، بیشک با مبلغ حدود 2.5 میلیارد دلار، ساخت یک ردیف مایع سازی به ظرفیت 5-4 میلیون تن درسال به مرحلهای میرسید که بعد ادامه و راهاندازی طرح امکان پذیر شده و تکمیل واحد دوم آن نیز با درآمد حاصله، فراهم میشد.
9- متن خبر
«مذاکرات با شرکتهای خارجی، تایید اینکه شرکت ملی نفت ایران در سال 95 با توتال فرانسه درباره پروژه ایران الانجی مذاکراتی داشته، در سال 94 هم سه شرکت خارجی آمادگی خود را برای به دست گرفتن پروژه نیمه تمام ایران الانجی اعلام کردند، چینیها، عمانیها و همچنین شل برای به دست گرفتن این پروژه به میان آمدند ... و مشخص نشد سر انجام پیشنهادات چه شد و امضاء تفاهم نامه در آذر 96 با شرکت گازپروم..... از سال 92 تا به امروز، این پروژه به حال خود رها شده و مذاکرات راه به جایی نبرده است.»
پاسخ:
هر چند که وجود زمین آماده و محصور شده، بندر و اسکله خدماتی و نیروگاه سیکل ترکیبی جاذبه خوبی برای بازدید شرکت های خارجی از طرح الانجی برای سرمایه گذاری و مشارکت داشت، ولی متاسفانه تمامی بازدیدکنندگان به دلیل بهم ریختگی و توسعه ناموزون طرح، وجود قراردادهای متعدد بلاتکلیف و دیگر موارد مهم دیگر، محترمانه از ادامه مذاکرات خودداری کردند.
پس از دستور وزیر نفت جناب آقای مهندس زنگنه، مبنی بر انعکاس علاقهمندی و ترجیح وزارت نفت و شرکت ملی نفت ایران به استفاده از طرح ایران الانجی در توسعه فاز 11، میدانهای پارس شمالی و کیش به متقاضیان سرمایه گذاری، شرکت توتال پس از بازدید از وضع طرح و بررسی کلی آن، حاضر به مشارکت و یا سرمایه گذاری نشد.
شرکت گاز پروم و سپس شل به صورت جدی با شرکت ایران LNG وارد مذاکره شدند و نتیجه مذاکرات با شرکت گاز پروم منجر به امضای تفاهمنامه برای بررسی و ارزیابی طرح ایران الانجی شد که با کناره گیری دو شرکت طرف قرارداد شرکت گازپروم از ارزیابی طرح بهدلیل تحریم آمریکا، موضوع تفاهمنامه متوقف شد.
شرکت شل چند ماه پس از گازپروم با علاقهمندی بیشتری به بررسی و ارزیابی طرح مایع سازی ورود کرد، باوجود بازدیدهای کارشناسی از سایت، برگزاری نشستهای فنی- مهندسی و بهموازات آن نشستهای حقوقی و قراردادی که بهدلیل مصادف شدن با تهدیدها و تحریم آمریکا، ادامه بررسی طرح بدون منجر شدن به تفاهمنامه متوقف شد.
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: شرکت مایع سازی گاز طبیعی ایران میلیون تن در سال 2019 معادل طرح ایران ال ان جی طریق فاینانس پیشرفت حدود امضای قرارداد تولید ال ان جی توسعه یکپارچه فروش ال ان جی قرارداد فروش سرمایه گذاری شرکت ملی نفت برابر در مدت راه اندازی تفاهم نامه وزارت نفت توسعه طرح ال ان جی نیمه تمام ال پی جی ال ان جی پیش بینی پروژه ها شرکت گاز متن خبر جی و ال
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۳۴۰۴۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
احداث پروژه چند منظوره «اومااویا» در سریلانکا
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما، ایران به عنوان یک کشور پیشرو در صنعت آب و برق، جایگاه نخست منطقه را در صدور خدمات فنی و مهندسی در این صنعت در اختیار دارد و این امر بیانگر دانش و توان بالای فنی و مهندسی متخصصان کشور است.
تلاش متخصصان داخلی کشورمان در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی موجب شده است تا ایران در میان پنج کشور برتر سازنده توربین نیروگاهی جهان قرار گیرد و بیش از ۹۱ درصد قطعات مورد نیاز صنعت نیروگاهی خود را بومیسازی کند.
توان فنی و مهندسی کشور در حوزه ابزارهای مدیریت منابع آب از جمله شبکه آبیاری زهکشی، تونلها و سد سازی نیز ۱۰۰ درصد است و ایران در بین چهار کشور برتر جهان در این حوزه قرار دارد.
این در حالی است که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، هیچ توانی برای اجرای پروژههای فنی-مهندسی آب در ایران وجود نداشت و کشور در صنعت آب به شرکتهای خارجی وابسته بود، اما امروز نه تنها جزو چهار کشور برتر دنیا در خدمات مهندسی آب است، که در این حوزه رقیب سرسخت شرکتهای خارجی محسوب میشود.
گزارش از ناهید خدادادی خبرنگار خبرگزاری صداوسیما
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی