مشق عشق در جبهه تعهد و خدمت / اراده‌ای که با پرواز همسنگر سست نشد

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایکنا، ۳۰ آذر روز پرستار و مصادف با ولادت راوی صادق کربلا، حضرت زینب(س) و مزین به نام ایشان است. امسال روز پرستار در حالی فرامی‌رسد که ویروس عالم‌گیر کرونا به نبردی بی‌امان در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی سراسر جهان ادامه می‌دهد و پرستاران رزمندگان خط مقدم این مبارزه هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
 
به گفته محمد میرزابیگی، رئیس کل سازمان نظام پرستاری، ۶۰ هزار پرستار ایرانی در جریان مبارزه با کرونا به بیماری کووید ۱۹ مبتلا شده و بیش از ۱۰۰ نفر از آنان به شهادت رسیده‌اند. یکی از پرستارانی که در جریان مبارزه با کرونا به شهادت رسید، «شهروز کریمیان» پرستار بیمارستان شهید فیاض‌بخش بود. این شهید مدافع سلامت متولد سال ۱۳۵۳ در مراغه بود که در دانشگاه کاشان تحصیل کرده و ۲۰ سال سابقه شغل پرستاری داشت. وی هنگام ابتلا به کرونا، مسئولیت درمانگاه بیمارستان «فیاض‌بخش» تهران را برعهده داشت. پیش از آن چندین سال در بخش ICU پرستار بود.
 
به گفته فرشته سلمانیان، همسر این شهید مدافع سلامت، شهروز کریمیان ششم اسفند به بیماری کرونا مبتلا شد. او ابتدا در خانه قرنطینه بود و سپس به بیمارستان منتقل شد؛ ابتدا در بخش و با وخیم‌تر شدن حال جسمانی در ICU بستری شد. دوران بیماری بسیار دشواری داشت، اما تا لحظات پایانی هوشیار و بیدار بود. این شهید مدافع سلامت ۲۲ اسفند ۹۹ آسمانی شد. فرشته سلمانیان، همسر این شهید مدافع سلامت، نیز پرستار است و در جریان مبارزه با کرونا و مراقبت از همسر شهیدش به این بیماری مبتلا شد، اما پس از بهبودی مجدداً به جرگه مراقبت از بیماران در بیمارستان شهید فیاض‌بخش تهران بازگشت. خبرگزاری ایکنا، به مناسبت روز پرستار به گفت‌وگو با این پرستار و همسر شهید مدافع سلامت پرداخته است.   پرستاری از بیماران طی ۱۰ ماه اخیر چه تفاوتی با سال‌های گذشته داشته است؟
 
۲۰ سال سابقه خدمت پرستاری دارم، اما ۱۹ سال از خدمتم تحت‌ا‌لشعاع این یک سال قرار گرفت، چراکه امسال بسیار سخت، سنگین و عجیب بود. اگرچه پیش از کرونا نیز روز‌ها و ماه‌های دشوار دیگری را تجربه کرده بودم، اما هیچ‌یک به سختی روز‌های مبارزه با کرونا نبودند. شاید این سنگینی را بتوان با روز‌های جبهه و جنگ مقایسه کرد، زیرا به جنگ ویروسی می‌رویم که ناشناخته است و قابل دیدن نیست.

همسرم نیز پرستار بود و ایشان تا قبل از کرونا مسئول درمانگاه بیمارستان شهید فیاض‌بخش بودند و من نیز پرستار ICU بودم و در واقع در بخش کرونا خدمت می‌کردم. در زمان خدمت در بخش ICU چهار تخت داشتیم که حتی برای پنج دقیقه خالی نمی‌شد و همواره بیمار بستری می‌شد، در حالی که در آن زمان مانند امروز هنوز بیماری شیوع فراوانی نداشت. به غیر از همسرم یکی دیگر از همکاران پرستارم را در بیمارستان به دلیل ابتلا به کرونا از دست دادم. ایشان خانم مولود سادات جعفری بودند که دو روز قبل از همسرم در همان ICU به شهادت رسید.   چه انگیزه‌ای موجب شد که پس از شهادت همسرتان به شغلتان ادامه دهید؟

در تمام مدتی که همسرم در ICU بستری بود، خودم از ایشان پرستاری و مراقبت می‌کردم. من نیز پس از شهادت همسرم به کرونا مبتلا شدم، اما میزان شدت بیماری در من کمتر بود و بهبود یافتم. متأسفانه ایشان ۲۲ اسفند شهید شدند. پس از بهبودی و با وجود شهادت همسرم به محل کارم بازگشتم. شغل پرستاری را دوست دارم و هرگاه که کار می‌کنم علی‌رغم تمام سختی‌ها، آرامش می‌گیرم. همین انگیزه موجب شده است تا بتوانم کارم را ادامه دهم.
 

برای همکارانتان که در وضعیت شما قرار گرفته‌اند چه توصیه‌ای دارید؟

در وضعیت بسیار دشواری به سر می‌برم و امیدوارم هیچ‌ یک از همکاران من چنین وضعیتی نداشته باشند. همکارانم همگی اسوه صبر هستند و من نزد آن‌ها آموزش می‌بینم. کادر درمان مطمئن باشند که خداوند زحمات و صبر آن‌ها را بی‌اجر نمی‌گذارد.

انتقاداتی در مورد روند کند پرونده شهدای مدافع سلامت وجود دارد. پرونده همسر شهید شما چه وضعیتی دارد؟

همسرم در ۲۲ اسفند به شهادت رسید، اما پرونده شهادت ایشان هنوز تکمیل نشده و در واقع هنوز  به عنوان شهید شناسایی نشده است. چندین دوره پرونده ایشان را پیگیری کرده‌ایم، اما هنوز اتفاق خاصی رخ نداده است.

این روزها نگرانی‌های پرستاران از چه جنسی است؟

بزرگترین ترس ما در حال حاضر ابتلای خانواده‌های خود و همکارانمان به کروناست؛ اینکه مبادا ناخواسته این ویروس را به خانه‌ها برده و به اعضای خانواده انتقال دهیم. این اتفاق برای چند نفر از همکارانم رخ داده است؛ آن‌ها در محیط کار مبتلا شدند و بیماری را به فرزندان، همسر یا والدینشان منتقل کردند. سختی بسیاری کشیدند تا حال آن‌ها بهبود یابد. البته متأسفانه والدین برخی از همکاران که مسن بودند یا بیماری زمینه‌ای داشتند به دلیل ابتلا به این بیماری فوت کردند.

اینکه عاملی باشیم که ویروس را از بیمارستان به جامعه یا خانه ببریم برای ما بسیار ناراحت‌کننده و نوعی عذاب وجدان است. هر روز که به خانه می‌رویم، کاملاً نکات پیشگیری را رعایت می‌کنیم، اما این ترس را داریم که مبادا به کسی ویروس را منتقل کنیم و باعث بیماری او شویم. این ترس و افکار برای هر پرستاری بسیار سنگین است.   روز پرستار به نام حضرت زینب(س) مزین است؛ در حرفه خود چگونه از ایشان الگوبرداری می‌کنید؟

ما خاک پای حضرت زینب(س) هم محسوب نمی‌شویم؛ ایشان اسوه صبر بودند، ما هم سعی می‌کنیم پا در راه ایشان بگذاریم و صبر داشته باشیم و آن را به کار و زندگیمان منتقل کنیم. یک پرستار از زمانی که تحصیل در این رشته را آغاز می‌کند، تعهد و صبر را آموزش می‌بیند؛ در واقع بزرگترین مشخصه یک پرستار، تعهد شغلی و صبر اوست.

پرستاران فرزند کوچک، پدر، مادر و همسر دارند و آن‌ها به ایشان احتیاج دارند، اما بسیاری اوقات نمی‌توان بر سر شیفت کاری حاضر نشد یا مرخصی گرفت و باید کار را با تمام قدرت و انرژی انجام داد. فقط تعهد و وجدان کاری است که موجب می‌شود یک پرستار در چنین شرایطی کار خود را ادامه دهد که همه پرستاران این مشخصه را دارند. اعضای کادر درمان و مجموعه پرستاری افراد برگزیده جامعه هستند، هر کسی نمی‌تواند شغل پرستاری را تحمل کند. افراد مختلفی داشتیم که در این رشته تحصیل کردند، اما نتوانستند به کار خود ادامه دهند و استعفا دادند، چون آنها افراد برگزیده‌ای نبودند و پرستاری اولویتشان نبود این حرفه را رها کردند.   در حال حاضر پرستاران با چه مشکلات صنفی مواجه هستند؟

حقوق کارانه‌ای که در ایران به یک پرستار تعلق می‌گیرد در قیاس با آنچه در کشور‌ها‌ی آمریکایی و اروپایی وجود دارد بسیار کمتر است. ضمن اینکه خدمت ارائه شده از سوی آن‌ها بسیار کلاسه و مشخص است. یک پرستار در این کشور‌ها مانند ما پرستاری تخصصی در همه بخش‌ها را نمی‌آموزد و در همه بخش‌ها خدمت نمی‌کند. مثلاً کسی که پرستار ICU یا CCU است فقط در این دو بخش خدمت می‌کند و هیچ‌گاه به بخش دیگر مانند اورژانس یا اتاق عمل منتقل نمی‌شود.

مشکلات حقوق و مزایای پرستاران مشخص است و نیاز به بازگو کردن مجدد آن نیست اما صنف پرستاری یک گوش شنوا می‌خواهد تا مشکلات آن‌ها را بشنود و کمی از این مشکلات بکاهد. نبود این گوش شنوا یک درد بزرگ است؛ حتی بسیاری از اوقات پرستاران نمی‌توانند حرف خود را بزنند. از سوی دیگر دیدگاه جامعه به پرستاری و برخی از مشاغل مانند معلمی بسته است و هنوز مشکلات و معضلات آن را نمی‌شناسند. تا زمانی که این‌گونه باشد این مشکلات باقی می‌ماند.

علاوه بر مشکلات صنفی با کمبود پرستار در بیمارستان‌ها مواجه هستیم. این کمبود موجب خستگی روحی و جسمی پرستاران شده است. یک پرستار نمی‌تواند یک روز را حداقل با خیال راحت در کنار خانواده باشد. مشکلات کاری در بخش‌ها بسیار زیاد است؛ تداخل کاری و شغلی به پرستاران فشار می‌آورد. معمولاً پرستاران کار‌هایی انجام می‌دهند که وظیفه آن‌ها نیست، مثلاً مسئولیت آنان با پزشکان عمومی تداخل دارد و وظایف آن‌ها را نیز انجام می‌دهند. اگرچه تعداد پزشک نیز نسبت به بیمار کم است، اما فشار کاری بیشتر بر پرستاران است. یک بیمار شاید پزشک را در طول ۲۴ ساعت بستری فقط یک بار ببیند، اما پرستار دائماً در کنار اوست.

توقع بیمار و سیستم از پرستار بسیار بالا رفته است و این موجب فرسودگی جسمی و روحی آن‌ها می‌شود. علی‌رغم این فشار‌ها تعهد همکاران پرستار بسیار زیاد است؛ اما ما هم انسان هستیم و خسته می‌شویم. با این حال سعی می‌کنیم کار خود را انجام دهیم.

 کمبود پرستار در شرایط کرونا سبب چه مشکلاتی شده است؟
 
فشار کاری در وضعیت کرونایی بسیار سنگین‌تر شده است، تعداد بیماران افزایش یافته، اما همان نیرو‌های قبلی و پرستارانی خدمت ارائه می‌دهند که قبل از کرونا در بیمارستان‌ها به مراقبت از بیماران می‌پرداختند. در این وضعیت بسیاری از پرستاران خود به بیماری مبتلا شده و به مرخصی استعلاجی می‌روند. کسی نیست که در شرایط مرخصی جای آن‌ها را پر کند. در نتیجه همان تعداد نیرویی که از قبل وجود داشت باید با شیفت‌های اضافه، کار همکار خود را نیز انجام دهند.

از سوی دیگر کرونا یک بیماری ناشناخته بوده و عوارض آن هنوز شناسایی نشده است. به همین دلیل پروتکل‌های مختلف درمانی برای آن پیشنهاد می‌دهند؛ اجرای پروتکل‌های جدید نیاز به نیروی بیشتری دارد. بیماران مبتلا به کرونا نیاز به مراقبت بیشتری نسبت به سایر بیماران دارند و هر لحظه ممکن است یک اتفاق غیرقابل پیش‌بینی برای آن‌ها رخ دهد. از آنجا که این بیماری ناشناخته است نیاز به نیروی بیشتری برای کنترل کردن دارد.
 
اتفاقات تلخی در بیمارستان‌ها رخ می‌دهد. برای اینکه بتوانید از تأثیر این اتفاقات در زندگی خود جلوگیری کنید چه کاری می‌‌کنید؟


مدیریت کردن زندگی برای یک کادر درمانی اعم از پزشک، پرستار و بهیار در بیمارستان و خانه دشوار است. مشاغل سخت‌تر از پرستاری مانند پلیس، آتش‌نشانی و .. نیز وجود دارند اما برطرف کردن نیاز یک انسان به ویژه در شغل پرستاری و آرام کردن درد یک او و کمک به سلامتی، به انسان انرژی مضاعف می‌دهد. انسان از نظر جسمی و روحی خسته می‌شود، اما از بیمار نیرو گرفته و این نیرو موجب می‌شود که هم کار را ادامه دهد و هم این انرژی را در زندگی به کار ببریم.   علاوه بر بیماران، همراهان بیمار نیز استرس زیادی دارند. پرستاران چگونه استرس بیمار و همراه را کنترل می‌کنند؟

اخلاق پرستاری بر این اصل استوار است که بیمار و همراه او به پرستار و کادر درمان اعتماد داشته باشند. اگر چنین اعتمادی وجود نداشته باشد کار درمان نیز به خوبی پیش نمی‌رود. باید این اطمینان را به دست آوریم. مادری که فرزندش بیمار است استرس شدیدی دارد. باید بتوانیم این استرس را کاهش دهیم، آن را مدیریت کنیم و مراحل درمان را تا جایی که این مادر متوجه می‌شود توضیح دهیم. وقتی خالصانه و صادقانه با کسی صحبت کنیم مطمئناً طرف مقابل نیز به ما اعتماد خواهد کرد و می‌توان کار خود را انجام داد.

 تلخ‌ترین و شیرین‌ترین خاطره شغلی شما طی دوران کرونا مربوط به چه اتفاقاتی بوده است؟

بدترین خاطره من در شغل پرستاری، قطعاً از دست دادن همسرم در مبارزه با کرونا بود. روزی که ایشان شهید شدند بدترین روز عمرم بود. البته امسال خاطره خوبی هم دارم. سه نفر از متخصصان خوب ما در بیمارستان شهید فیاض‌بخش در جریان این مبارزه درگیر کرونا شدند. آن‌ها از بهترین و با اخلاق‌ترین پزشکان ما هستند. پس از اینکه فهمیدم بهبود پیدا کردند و یک هفته یا ۱۰ روز دیگر بر سر کار حاضر می‌شوند بسیار خوشحال شدم، چراکه آن‌ها افراد بسیار دلسوزی برای بیماران هستند.
 

 امسال شب یلدا در ایام شیوع کرونا می‌گذرد. چه توصیه‌ای برای مردم دارید؟
 
سال گذشته شب یلدا، دخترم و همسرم در خانه تنها و من شیفت بودم، اما امسال من و دخترم تنها کنار هم هستیم و همسرم در جمع ما نیست. برای مقابله با کرونا فقط خود ما هستیم که می‌توانیم به خودمان کمک کنیم. توصیه‌های زیادی شده است و همه مردم آنها را می‌دانند اما باید بخواهند که مبتلا نشوند. اگر برای آن‌ها خانواده، پدر و مادر، همسر یا فرزند ارزش دارد، نباید دور هم جمع شوند. با استفاده از فضای مجازی نیز می‌توان با اقوام دوستان ارتباط برقرار کرد. بسیاری از همکاران ما گاهی دو تا سه ماه خانواده‌های خود را نمی‌بینند و در این مدت صرفاً به صورت مجازی با خانواده در تماس هستند.

سخن پایانی؟
از مردم درخواست می‌کنم که مراقب باشند. توصیه‌ها و باید‌ها و نباید‌ها را می‌دانند. به فکر خود، خانواده و کادر درمان باشند تا به دردسر نیفتاده و خستگی را به تن کادر درمان باقی نگذارند.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: روز پرستار پرستار مصاحبه با پرستار بیمارستان شهید فیاض بخش شهید مدافع سلامت بیمارستان ها مبارزه با کرونا شغل پرستاری روز پرستار کار خود یک پرستار مبتلا شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۳۸۹۸۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حق پرستاری؛ چراغی که به خانه معلولان رواست

حق پرستاری افراد دارای معلولیت مانند بسیاری از حقوق دیگر آنها از مناسب‌سازی گرفته تا اشتغال مورد اجحاف قرار گرفته و هرچند که بهزیستی در این زمینه چانه‌زنی‌های زیادی کرده اما به نظر می‌رسد که سیاستگذاران نظام رفاهی و مالی آنگونه که باید به این حق توجه نکرده‌اند و نتیجه آن شده است که هزاران نفر از معلولان شدید و خیلی شدید در صف نوبت دریافت حق پرستاری قرار بگیرند.

عمده مشکلات در حوزه حق پرستاری، محروم بودن بخش قابل توجهی از افراد دارای معلولیت از این حق، کم بودن مبلغ آن، تفاوت فاحش حق پرستاریِ معلولان با جانبازان و گهگاهی نیز تاخیر در پرداخت آن است که اگر علت را جست و جو کنیم به اجرا نشدن کامل قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت می‌رسیم. هرچند که حق پرستاری افراد دارای معلولیت دو برابر شده اما کفاف هزینه‌های سنگین این خانواده‌ها برای خدمات مختلف از توانبخشی تا تهیه اقلام بهداشتی و تجهیزات را نمی‌دهد.

حق پرستاری چیست و به چه کسی پرداخت می‌شود؟

حق پرستاری به افراد دارای معلولیت در خانواده از سوی سازمان بهزیستی کشور با هدف کمک به ارتقای سلامت فرد دارای معلولیت شدید و خیلی شدید بسترگرا و ضایعه نخاعی سینه‌ای، کمری و گردنی به وی یا سرپرست، همسر یا قیم وی، پرداخت‌ می‌شود؛ کمک‌هزینه‌ای که برای رفاه و آسایش معلولان تدبیر شده اما پیگیری‌های پرزحمت برای دریافت و ماندن طولانی در صف نوبت، موجب کلافگی بسیاری از معلولان و خانواده‌های آنان شده است.

مشخصات حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار نفر دارای معلولیت از جمله ۳۳ هزار فرد دارای ضایعه نخاعی در بانک اطلاعاتی کمیسیون پزشکی بهزیستی ثبت شده‌ است که سه درصد آنها دارای معلولیت شدید و خیلی شدید هستند و نکته تاسف بار اینجاست که سالانه ۲۵۰۰ نفر دارای ضایعه نخاعی به این لیست اضافه می‌شوند.

حق پرستاری و مددکاری افراد دارای معلولیت در خانواده، کمک هزینه ای مستمر و ماهانه است. گام‌های اصلی فرایند اجرایی این خدمت شامل ارائه درخواست توسط متقاضی، اخذ مدارک و بررسی آنها، استعلام از بنیاد شهید در صورت نیاز، ارجاع متقاضی به کمیسیون پزشکی تشخیص نوع و تعیین شدت معلولیت و در صورت نیاز بررسی و تهیه گزارش مددکاری، تایید نهایی درخواست در کمیته بهزیستی، ثبت متقاضی به عنوان پشت نوبتی در سامانه بهزیستی و انتظار به عنوان پشت نوبت دریافت تا زمان ایجاد ظرفیت خالی است.

حق پرستاری و قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت

اجرایی شدنِ کامل قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت در راس مهمترین عوامل برآورده شدن خواسته‌های معلولان قرار دارد. این مهم از این نظر قابل توجه است که طبق ماده هفت این قانون، سازمان بهزیستی کشور مکلف است با هدف حمایت از نگهداری و مراقبت افراد دارای معلولیت شدید و خیلی شدید نیازمند و افراد دچار معلولیت‌های چندگانه نیازمند در خانواده پس از ارائه خدمات آموزشی و مشاوره‌ای به خانواده‌ها نسبت به پرداخت حق پرستاری یا مددکاری به سرپرست، همسر یا قیم این افراد اقدام کند یا خدمات مراقبتی و نگهداری از افراد دارای معلولیت را از طریق مراکز وابسته به خود یا حمایت از مراکز غیردولتی (خصوصی، تعاونی، خیریه و تشکلهای مردم نهاد) ارائه کند.

براساس تبصره یک این ماده قانونی میزان کمک هزینه بابت پرداخت حق پرستاری یا مددکاری موضوع این ماده، متناسب با نوع و شدت معلولیت فرد دارای معلولیت، تعداد این افراد در هر خانواده و براساس هزینه‌های متعارف نگهداری و مراقبت از افراد دارای معلولیت و متناسب با تورم سالانه و با همکاری انجمن عالی مراکز غیردولتی توانبخشی، وزارت و سازمان برنامه و بودجه کشور تعیین و به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.

اجرای قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت و پرداخت حق پرستاری از این نظر قابل توجه است که پرداخت نشدن حق پرستاری به خانواده‌ها غالبا منجر به این می‌شود که فرد معلول از خانواده جدا شده و به مراکز نگهداری، سپرده شودپرداخت حق پرستاری از این نظر قابل توجه است که پرداخت نشدن حق پرستاری به خانواده‌ها غالبا منجر به این می‌شود که فرد معلول از خانواده جدا شده و به مراکز نگهداری، سپرده شود.

رئیس سازمان بازرسی کل کشور در این باره می‌گوید: نگهداری از افراد دارای معلولیت بسیار سخت و طاقت فرسا است و اگر شرایط نگهداری و هزینه‌های آن تامین شود این افراد در منزل نگهداری می‌شوند.

ذبیح الله خداییان یادآور شد: ۲۹ دستگاه در اجرای قانون حمایت از معلولان نقش دارند و موظف هستند با عمل به قانون مقداری از مشکلات جامعه معلولان بکاهند.

۱۴۸ هزار پشت نوبتیِ حق پرستاری و بار تحمیلی بر خانواده

هم اکنون ۷۵ هزار و ۱۹۹ نفر کمک هزینه حق پرستاری و مددکاری افراد دارای معلولیت در خانواده و ۳۱ هزار و ۳۱۷ نفر نیز کمک هزینه حق پرستاری افراد دارای آسیب نخاعی از سازمان بهزیستی کشور دریافت می‌کنند اما عده زیادی نیز پشت نوبت دریافت حق پرستاری هستند. هر خانواده دارای فرد معلول، داستان و مشکلات خاص خود را دارد و به گفته این خانواده‌ها برای گرفتن حق پرستاری باید صبر ایوب داشته باشند و عمر نوح؛ به طورمثال فرخنده محمودی مدیرعامل انجمن خیریه توانخواهان جسمی ذهنی فردا، ۳۲ سال است که فرزندش فلج است و هنوز حق پرستاری نمی‌گیرد.

جعفر نیز که همسرش معلول است می‌گوید: "لطفا بفرمایید چرا بهزیستی برای پرداخت حق پرستاری آن‌هم برای همسران معلولانی را که نگهداری آنها درمراکز خود بهزیستی سخت و دشوار است، پرداخت نمی‌کند وبیش از پنج سال به عناوین مختلف مثل بودجه ندایم، این مبلغ را نمی‌دهند. آیا به نظر شما ماباید بنشینیم خدای نکرده یکی فوت کنه تا بجاش یکی دیگه بیاد!"

دیگری می‌گوید: "من بچه معلول ۹۰درصد دارم، درمنزل نگهداری می‌کنیم، چند ماه حق پرستاری که میریختن به حساب قطع کردند، مگر اینها خرج ندارند لطفا درخواست رسیدگی دارم." و مریم مادر یک معلول هم با عجز و لابه می‌گوید: "تو رو قرآن فکری به حال پشت نوبتی حق پرستاری بکنید، مادر دختر معلول جسمی ذهنی شدید هستم و از طرف دیگر دچار دیسک گردن و دیسک کمر و مشکل قلبی هستم. مستاجرم، شوهرم کارگره، به خدا نمیتونیم برسونیم حداقل این کمکی بشه برای دکترمون، مستمری بهزیستی که پول ایزی لایف هم نمیشه. دختر من ۱۲ سالشه بعد ۷سال تشکیل پرونده تازه یک ساله مستمری بگیر شده."

مصائب گرفتن حق پرستاری زیاد است و معلولان معتقدند برای گرفتن آن باید از هفت خوان رستم بگذرند و خانواده‌ها نیز بر این باورند که بار اصلی معلولان بر دوش آنهاست و مشکلات آنها تمامی ندارد. اگر حق پرستاری به این خانواده‌ها پرداخت نشود آنها قادر به پرداخت هزینه‌های درمانی و توانبخشی، دارو و تجهیزات را ندارند و به دلیل ناتوانی در ارائه مراقبت‌های لازم به فرد معلول دچار مشکلات روحی و روانی می‌شوند.

کاهش کیفیت زندگی خانواده، خستگی بیش از حد و نبود فرصت برای شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و تفریحی به دلیل نگرانی های مالی، احساس تبعیض به دلیل عدم حمایت مالی و سپردن فرد دارای معلولیت به مراکز نگهداری و جدا شدن معلول از آغوش خانواده از دیگر تبعات ماندن در صف گرفتن حق پرستاری است.

رئیس سازمان بهزیستی کشور در این باره می‌گوید: ۱۴۸ هزار خانوار پشت نوبت برای دریافت حق پرستاری هستند و امیدواریم در این بخش نیز همانند سایر بخش‌ها پشت نوبتی‌ها به صفر برسد.

علی محمد قادری خاطرنشان کرد: پرداخت حق پرستاری به این خانوارها باعث بازگشت بسیاری از افراد دارای معلولیت به آغوش خانواده می‌شود.

وی ادامه داد: ۲ میلیون و ۹۰۰ هزار خانوار از خدمات بهزیستی بهره‌مند هستند که با نگاه سرپرستی این تعداد به ۷ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر می‌رسد. برخی از این افراد تک خدمت و برخی دیگر خدمات متنوع دریافت می کنند. این کمک‌ها گاهی مستمری و گاهی کمک هزینه نگهداری افراد دارای معلولیت در مراکز و خانواده‌ها و گاهی حق پرستاری است.

چرا معلولان باید حق پرستاری بگیرند؟

بهزیستی با مشکلات بودجه‌ای فراوانی دست و پنجه نرم می‌کند تا آنجا که عیدی مددجویان را که هرچند در وظایف تعریف شده این سازمان نیست اما هرساله پرداخت می‌کرد به دلیل مشکلاتی قطع کرد. حال حدود ۱۵۰ هزار نفر نیز پشت نوبتیِ حق پرستاری قرار گرفتند و نه می‌توان آنها را به امان خدا سپرد و نه می‌توان بر این وضعیت باقی ماند.

در بسیاری از موارد، عدم پرداخت حق پرستاری گریبان بسیاری از خانواده‌های دارای فرد معلولیت را می‌گیرد، این در حالی است که پرداخت حق پرستاری، حق انسانی یک فرد معلول است چراکه او نیاز به مراقبت و نگهداری دارد و این کمک هزینه به آنها کمک می‌کند تا بتوانند خدمات بهتری دریافت کنند.

از سوی دیگر فرد دارای معلولیت نیاز به استقلال و عزت فردی دارد که پرداخت حق پرستاری زمینه را برای رسیدن به این دو، مهیا می‌سازد.

معلولان چشم به‌ راه ترمیم حق پرستاری

موضوع دیگری که باید به آن توجه کرد این است که فعالیت‌های روزمره یک فرد معلول بسیار زمان‌بر و پرهزینه است و پرداخت حق پرستاری، فرد معلول را در تامین هزینه‌ها کمک می‌کند. معلولان در شرایط اقتصادی و تورمی که هزینه خدمات و تجهیزات توانبخشی را چند برابر کرده است دچار یاس و سرخوردگی می‌شوند.

حق پرستاری از ۱۰ میلیون ریال به ۲۱ میلیون ریال افزایش یافته و فاطمه عباسی معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی کشور در این باره می‌گوید: با توجه به دستور مؤکد معاون اول رئیس جمهور در جلسه کمیته هماهنگی و نظارت بر اجرای قانون حمایت از حقوق معلولان در فروردین سال ۱۴۰۲ مبنی بر تسریع در اجرای حکم تبصره ۱ ماده ۷ قانون حمایت از حقوق معلولان (مصوب ۱۳۹۶) تا پایان اردیبهشت ماه، پیش نویس تصویب نامه با قید دو فوریت در هیئت وزیران تصویب شد.

حق پرستاری از ۱۰ میلیون ریال به ۲۱ میلیون ریال افزایش یافته و اکنون معلولان آسیب نخاعی و معلولان بسترگرای خانواده محور، ماهانه دو میلیون و صد هزار تومان، حق پرستاری دریافت می‌کنندعباسی خاطرنشان کرد: بر اساس این تصویب نامه، افراد دارای آسیب نخاعی و افراد دارای معلولیت شدید و خیلی شدید از حمایت حق پرستاری به مبلغ دو میلیون و ۱۰۰ هزار تومان بهره‌مند می‌شوند.

بدیهی است که خانواده‌ها با این مبلغ اندک و با توجه به جهش قیمت‌ها و هزینه‌های سرسام‌آور توانبخشی توان نگهداری فرد دارای معلولیت را ندارند و حتی افزایش دو برابری حق پرستاری آنها را راضی نکرده و چشم به ترمیم حق پرستاری دارند.

کمک هزینه پرستاری، حقی که باید ادا شود

جدا شدن معلولان از خانواده مهمترین نتیجه نبود حمایت مالی از این افراد است. نگهداری معلول در مراکز نیز مشکلات خاص خود را دارد از آزار و اذیت احتمالی معلول در مرکز تا فشار و استرس تحمیلی به معلول و خانواده. هزینه‌ها نیز روز به روز بیشتر می‌شود و در این بین همه نگاه‌ها فقط به بهزیستی است! این درحالی است که تمام سیاست‌گذاران با توجه به حجم بالای تصادفات و ازدواج‌های فامیلی در کشور به عنوان عوامل اصلی بروز معلولیت و همچنین افزایش جمعیت سالمندی و ناتوانی آنها باید به فکر ترمیم حق پرستاری معلولان باشند اما در عمل چنین اتفاق رخ نمی‌دهد.

نکته مهم دیگر این است که مشکل هر فرد معلول، چندین فرد پیرامون خود را تحت شعاع قرار می‌دهد و نظام سلامت و رفاه باید به عواقب عدم حمایت های مالی و فشار روحی و روانی ناشی از آن فکر کند. کمک هزینه پرستاری و ترمیم آن و به صفر رساندن پشت نوبتی‌ها، حق هر فرد دارای معلولیتی است که باید ادا شود و مانند چراغی باید که خانه معلولان را روشن سازد.

منبع: خبرگزاری ایرنا