به نقل از «خبرگزاری برنا»

روزهای تلخی که کرونا برای هنر ایران رقم زد / کدام هنرمندان به دلیل ابتلا به کرونا از دنیا رفتند؟

تاریخ انتشار: ۱ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۳۹۹۱۹۰

ویروس کرونا در سال جاری ضربه‌های متفاوتی به هنر ایران وارد کرد، به حداقل رسیدن تولیدات آثار هنری، تعطیلی سینماها، تماشاخانه‌ها، کنسرت‌ها و...، بیکاری طولانی مدت اهالی هنر از جمله آسیب‌هایی است که ناشی از شیوع ویروس کرونا به هنر کشور وارد شد اما بدون شک تلخ‌ترین و جبران‌ناپذیرترین اتفاقی که ویروس کرونا برای هنر کشور رقم زد، درگذشت هنرمندان بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش خبرنگار برنا، شاید هنر کشور ما نسبت به دیگر کشورهای جهان آسیب‌های بیشتری را از کرونا متحمل شد، فارغ از بحث آسیب‌های اقتصادی در ایران متأسفانه پروتکل‌های بهداشتی، بیکاری و تعطیلی پروژه‌های تولید آثار هنری نتوانستند جان هنرمندان را از ابتلا به کرونا مصون نگاه دارند و هنرمندان بسیاری طی ماه‌های گذشته به دلیل ابتلا به این بیماری جان خود را از دست دادند.

از دست دادن هنرمندان از یک سو و نبود امکان برگزاری مراسم تشییع، ترحیم و بزرگداشت برای آن‌ها از سوی دیگر روزهای سخت و تلخی را برای هنر کشورمان رقم زده است.

.

خسرو سینایی

خسرو سینایی کارگردان باتجربه کشورمان که فیلم «عروس آتش» او را می‌توان یکی از پرمخاطب‌ترین و موفق‌ترین آثار سینمای ایران در دهه 70 دانست یکی از سینماگران ایرانی است که متأسفانه به دلیل ابتلا به بیماری کرونا در تاریخ 11 مرداد سال جاری در 79 سالگی از دنیا رفت.

علاوه بر فیلم‌های پرمخاطبی چون «عروس آتش» خسرو سینایی برای مخاطبان حرفه‌ای سینما نامی آشنا و پرافتخار است. مستندهای درخشانی چون «مرثیه گمشده»، «تهران امروز، تصاویر یک شهر»، «گفت‌وگو با سایه» از آثاری هستند که در سینمای مستند ایران فیلم‌های پرافتخار و درخشانی به حساب می‌آیند. «هیولای درون»، «یار در خانه»، «مثل یک قصه» از فیلم‌های داستانی خسرو سینایی هستند و فیلم آخر او «جزیره رنگین» است که در سال 1393 در جشنواره فیلم فجر برای اولین بار نمایش داده شد.

سینایی علاوه بر نویسندگی و کارگردانی سینما یک موسیقیدان و آهنگساز کارکشته بود و موسیقی اکثر فیلم‌های خود را ساخته است.

خسرو سینایی در سال 1387 نشان «صلیب شوالیه جمهوری لهستان» را از رئیس‌جمهور این کشور دریافت کرد. این نشان به دلیل ساخت مستند «مرثیه گمشده» به او اهدا شد. «مرثیه گمشده» روایتگر قصه هزاران لهستانی به ایران در دوران جنگ جهانی دوم است. علاوه بر این نشان «هنرمند با افتخار» از وزارت فرهنگ جمهوری لهستان هم برای ساخت این فیلم به سینایی اهدا شد. او برای نگارش فیلمنامه «عروس آتش» موفق به کسب جایزه بهترین فیلمنامه از جشنواره فیلم فجر شده است.

اکبر عالمی

اکبر عالمی مجری و کارشناس تلویزیون، استاد دانشگاه و مستندساز مطرح سینمای ایران است که متأسفانه 22 مهر ماه در 77 سالگی به دلیل ابتلا به بیماری کرونا جان خود را از دست داد.

عالمی که فارغ‌التحصیل رشتهٔ سینما از دانشکده هنرهای دراماتیک و دارای دکترای سینما از انگلستان بود یکی از منتقدان صاحب‌نام سینمای ایران نیز به حساب می‌آید. او نزدیک به 30 فیلم مستند برای صنایع داروسازی، پتروشیمی، نساجی و چوب به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، اسپانیولی، آلمانی، ایتالیایی، عربی ساخته است. وی همچنین مدتی ریاست لابراتوار وزارت فرهنگ و آموزش عالی و مسئولیت لابراتوارهای سازمان صدا و سیما را نیز عهده‌دار بوده‌است.

اما مخاطبان تلویزیون اکبر عالمی را با برنامه «آن روی سکه» می‌شناسند. برنامه‌ای که در دهه 1360 شب‌های پنج‌شنبه با موضوع سینما از شبکه یک پخش می‌شد. در دهه 1370 عالمی برنامه «هنر هفتم» را روی آنتن می‌برد که قطعاً یکی از پرمخاطب‌ترین و تأثیرگذارترین برنامه‌های سینمایی تاریخ تلویزیون ایران است.

«مروارید خلیج‌فارس» و «خلیج فارس، نواحی نُه گانه» از دیگر آثار مستند اکبر عالمی هستند. او همچنین چند کتاب سینمایی نیز به زبان فارسی ترجمه کرده است.

کریم اکبری مبارکه

کریم اکبری مبارکه بازیگر صاحب‌‌نام و کارکشته سینما و تلویزیون ایران که مخاطبان سریال‌های تلویزیون او را با درخشش در نقش ابن‌ملجم مرادی در سریال «امام علی (ع)» می‌شناسند دیگر هنرمندی است که متأسفانه به دلیل ابتلا به کرونا در سال جاری از دنیا رفت. او 8 آبان سال جاری به دلیل ابتلا به بیماری کرونا در سن 67 سالگی در تهران درگذشت.

کریم اکبری مبارکه در سال 1360 برای بازی در فیلم سینمایی «مرگ یزدگرد» به کارگردانی بهرام بیضایی جلوی دوربین رفت و یکی از بهترین نقش‌‌آفرینی‌های خود را در این فیلم به ثبت رساند اما بیشتر آثاری که اکبری مبارکه در آن‌های ایفای نقش کرده سریال‌های تلویزیونی هستند. مجموعه‌های تلویزیونی «سیب ترش»، «مختارنامه»، «جراحت»، «پشت‌بام تهران» و «بچه مهندس» از جمله آثار این بازیگر فقید هستند. از دیگر آثار سینمایی او نیز می‌توان به فیلم‌های «مسافران»، «چند میگیری گریه کنی؟»، «روزهای زندگی» و «قندون جهیزیه» اشاره کرد.

اما کریم اکبری مبارکه برای اهالی تئاتر و مخاطبان نمایش‌های تئاتر نامی آشناتر است که معمولاً در آثار مختلف خوش درخشیده، او در آثار متعددی به کارگردانی هنرمندانی مطرح ایفای نقش کرده که از جمله آن‌های می‌توان به نمایش‌های «کوچ»، «ارباب پونتیلا و نوکرش ماتی»، «مرگ یزدگرد»، «سیمرغ سیمرغ» و «باغ آلبالو» اشاره کرد.

سال گذشته در جشنواره تئاتر فجر از کریم اکبری مبارکه تقدیر شد.

چنگیز جلیلوند

چنگیز جلیلوند یکی از تأثیرگذارترین و مهم‌ترین صداپیشه‌های تاریخ دوبلاژ ایران است که چند دهه فعالیت او در این عرصه او را به یکی از ماندگارترین صداهای هنر دوبله تبدیل کرده است. جلیلوند دوم آذر سال جاری به دلیل ابتلا به بیماری کرونا در 80 سالگی از دنیا رفت. 

چنگیز جلیلوند از سال 1336 فعالیت خود را آغاز کرد، بسیاری از قهرمانان و ضدقهرمانان سینمای ایران در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی با صدای او روی پرده ظاهر می‌شدند. او به جای بازیگران محبوب بسیاری مثل بهروز وثوقی، محمدعلی فردین، ایرج قادری، ناصر ملک‌مطیعی و سعید راد صحبت کرده و قطعاً نقش مهمی در محبوبیت این چهره‌ها داشته است.

علاوه بر بازیگران ایرانی، سینمادوستان ایرانی صدای جلیلوند را در فیلم‌های مطرح بسیاری به جای ستاره‌های محبوب سینما شنیده‌اند که از جمله‌ آن‌ها می‌توان به صدای کلینت ایستوود در فیلم «به خاطر یک مشت دلار بیشتر»، جان وین در فیلم «مرد آرام»، کرک داگلاس در فیلم «وایکینگ‌ها»، کلارک گیبل «بر باد رفته»، مارلون براندو در فیلم «اتوبوسی به نام هوس»، هریسون فرد در فیلم «ایندیانا جونز و معبد مرگ»، برت لنکستر در فیلم «یوزپلنگ»، سیلوستر استالونه در فیلم «راکی» و... اشاره کرد.

جلیلوند پس از انقلاب 20 سال در آمریکا زندگی کرد و پس از آن دوباره به ایران برگشت و حرفه دوبله را دوباره ادامه داد و در این مدت هم علاوه بر خلق آثار درخشان به تدریس و تعلیم این هنر پرداخت.

کامبوزیا پرتوی

 

کامبوزیا پرتوی فیلمنامه‌نویس و کارگردان مطرح سینمای ایران که به دلیل عمل قلب به بیمارستان مراجعه کرده بود، 4 آذر 99 به دلیل ابتلا به بیماری کرونا در بیمارستان، درگذشت.

کامبوزیا پرتوی که در سال 1366 فیلم سینمایی «ماهی» را به عنوان اولین اثر سینمایی خود به عنوان نویسنده و کارگردان ساخت خیلی زود به یکی از نام‌های معتبر سینمای ایران تبدیل شد. او برای ساخت اولین فیلمش «ماهی» جایزه بهترین فیلم جشنواره فیلم جیفونی ایتالیا و جایزه یونیسف از جشنواره فیلم برلین و جایزه بهترین فیلم جشنواره فیلم آدلاید استرالیا را به دست آورد. در همان سال 1366 دو فیلم «شیرک» و «خانه در انتظار» با فیلمنامه‌هایی از کامبوزیا پرتوی ساخته شدند که فیلم «شیرک» به کارگردانی داریوش مهرجویی و تهیه‌کنندگی مسعود کیمیایی توانست جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم فجر را از آن خود کند.

در سال 1367 کامبوزیا پرتوی یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های کودک عروسکی موزیکال دهه 60 را با عنوان «گلنار» ساخت که با استقبال بسیار خوبی روبرو شد و یکی از خاطره‌انگیزترین آثار سینمای ایران در دهه 1360 به حساب می‌آید.

پس از موفقیت «گلنار» کامبوزیا پرتوی در سال 1369 دو فیلم «گربه آواز خوان» و «بازی بزرگان» را ساخت. «گربه آواز خوان» یکی دیگر از آثار کودک و نوجوان این کارگردان به حساب می‌آید و «بازی بزرگان» یکی از فیلم‌های متفاوت سینمای دفاع مقدس است.

فیلم‌های «ننه لالا و فرزندانش» و «کافه ترانزیت» از دیگر آثار پرتوی به حساب می‌آیند. فیلم سینمایی «کامیون» آخرین اثر سینمایی او است که در سال 1396 در جشنواره فیلم فجر اکران شد و توانست جایزه بهترین فیلمنامه را برای پرتوی به همراه داشته باشد. کامبوزیا پرتوی توانسته چهار بار سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه را از آن خود کند که در این زمینه رکورد دار به حساب می‌آید.

از آثار مطرح پرتوی در عرصه فیلمنامه‌نویسی می‌توان به فیلم‌های «دایره»، «من ترانه 15 سال دارم»، «دیشب باباتو دیدم آیدا»، «محمد رسول‌الله (ص)» و «فراری» اشاره کرد. یکی دیگر از آثار به یادماندنی پرتوی در عرصه فیلمنامه‌نویسی مجموعه تلویزیونی «گل پامچال» به کارگردانی محمدعلی طالبی است که یکی از پربیننده‌ترین و به یادماندنی‌ترین سریال‌های اوایل دهه 70 تلویزیون به حساب می‌آید.

پرتوی برای فیلم سینمایی «پرده» که به کارگردانی مشترک او و جعفر پناهی ساخته شده است توانست جایزه خرس نقره‌ای در شصت و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین را از آن خود کند.

کامبوزیا پرتوی جوایز معتبر بسیاری از جشنواره‌های مختلف دنیا کسب کرده است که او را به یکی از پرافتخارترین فیلمنامه‌نویس‌های سینمای ایران تبدیل کرده؛ او روز سه شنبه ۴ آذر ۱۳۹۹ در بیمارستان دی پس از اینکه دو هفته برای انجام عمل قلب در بیمارستان بستری شده بود درگذشت.

پرویز پورحسینی

پرویز پورحسینی دیگر نام آشنایی است که به دلیل ابتلا به ویروس کرونا از دنیا رفت. او از بازیگران مطرح سینما، تلویزیون و تئاتر ایران است که هفتم آذر سال جاری پس از چند روز مبارزه با بیماری کرونا در سن 79 سالگی از دنیا رفت.

پرویز پورحسینی پیش از انقلاب در یک فیلم سینمایی با عنوان «چشمه» به کارگردانی آربی اوانسیان ایفای نقش کرد اما عمده فعالیت‌های او مربوط به نمایش‌های تئاتر می‌شود. او پیش از پیروزی انقلاب در چند نمایش از جمله «خاطرات و کابوس‌ها»، «شیون»، «استعاذه» و «جنایت و مکافات» ایفای نقش کرد و خود را به عنوان بازیگری بااستعداد و متبحر به جامعه هنری ایران معرفی کرد.

این بازیگر مطرح سینما، تئاتر و تلویزیون در سریال‌های مطرح بسیاری نیز نقش‌آفرینی کرده است که از جمله آن‌ها می‌توان به «هزاردستان»، «امیرکبیر»، «روزی روزگاری»، «تصویر یک رویا»، «شب دهم» و «میکائیل» اشاره کرد اما یکی از نقش‌های ماندگار او در تلویزیون ایران بدون شک ایفای نقش حضرت زکریا در مجموعه تلویزیونی «مریم مقدس» است.

در کارنامه سینمایی و تلویزیونی پورحسینی نام آثار درخشانی به چشم می‌خورد که از جمله آثار سینمایی این بازیگر فقید می‌توان به فیلم‌های «کمال‌الملک»، «باشو، غریبه کوچک»، «کشتی آنجلیکا»، «رنو تهران - 29»، «روز فرشته» و «قاتل اهلی» اشاره کرد.

پرویز پورحسینی برای بازی در فیلم مریم مقدس به کارگردانی شهریار بحرانی، دیپلم افتخار جشنوارهٔ فیلم فجر را دریافت کرد

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: خسرو سینایی کامبوزیا پرتوی پرویز پورحسینی اکبر عالمی چنگیز جلیلوند کریم اکبری مبارکه کرونا دلیل ابتلا به بیماری کرونا جایزه بهترین فیلم کریم اکبری مبارکه جشنواره فیلم فجر پرویز پورحسینی کامبوزیا پرتوی حساب می آید ایفای نقش سینمای ایران فیلم سینمایی آثار سینمای ویروس کرونا خسرو سینایی دنیا رفت مطرح سینما اکبر عالمی ترین فیلم سال جاری هنر کشور فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۳۹۹۱۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بدرود آقای پل استر

پل استر، نویسنده آمریکایی روز ۳۰ آوریل ۲۰۲۴ در نیویورک و بر اثر سرطان درگذشت. او متولد ۱۹۴۷ در نیوجرسی، فارغ‌التحصیل رشته ادبیات از دانشگاه کلمبیا و از نویسندگان محبوب ایرانیان بود.

محبوبیت پل استر در ایران با انتشار ترجمه رمان «سه‌گانه نیویورک» آغاز شد/ عکس: تصویر روی جلد کتاب سه‌گانه‌ی نیویورک

محبوبیت پل استر در ایران با انتشار ترجمه رمان «سه‌گانه نیویورک» آغاز شد، مخاطب فارسی‌زبان به مخاطبان نزدیک به ۴۰ کشور دیگر دنیا افزوده شد و دیری نگذشت که تب استر خوانی به کتاب‌خوان‌های ایرانی سرایت کرد. سه ناشر به طور همزمان ترجمه‌هایش را منتشر می‌کردند تا زمانی که نشر افق کپی‌رایت (حق چاپ و انتشار) آثار استر در ایران را خرید و به ناشر رسمی آثار این نویسنده در ایران بدل شد.

شخصیت استر نیز در به‌ وجود آمدن این محبوبیت دخیل بود. او از معدود نویسندگانی‌ است که در اوایل دهه هشتاد با نشریات ایرانی گفتگو کرد و از علاقه به مخاطب ایرانی خود سخن گفت.

،در آثار استر ترکیبی از تفکرات روانشناختی و رگه‌هایی از پوچ‌گرایی را می‌توان پیدا کرد/عکس: تصویر روی جلد کتاب «سفر در اتاق تحریر»

پل استر جنایی و پلیسی‌نویس نبود و سانتی‌مانتالیسم در آثارش دیده نمی‌شد. او در عین ارائه نثری منحصربه‌فرد، ردپای ژانر جنایی و کارآگاهی را به رمان پست‌مدرن گشود. نثر او همواره به تعلیق، مفاهیم فلسفی، پرسشگری در باب مسائل بی‌پاسخ انسان معاصر آغشته است.

ترکیبی از تفکرات روانشناختی و رگه‌هایی از پوچ‌گرایی را نیز می‌توان در آثارش یافت که بخشی از آنها برگرفته از زندگی واقعی خود اوست. به غیر از «بخور و نمیر» و «اختراع انزوا»، رمان پست‌مدرنیستی «سفر در اتاق تحریر» آشکارا نمونه این جنبه از سبک نوشتاری اوست که خود استر در گفتگویی اشاره می‌کند: «گویی پیرمرد داستان خود اوست که شخصیت‌های سایر کتاب‌ها و داستان‌های قبلی‌اش به سراغش آمده‌اند و درحالی‌که خود را دربرابر آنها بی‌دفاع می‌بیند، باید دربرابر سرنوشتی که برایشان رقم زده است به آنها پاسخگو باشد».

 نخستین بار سال گذشته سیری هاستودت، همسر و نویسنده همکارش اعلام کرد که پزشکان تشخیص داده‌اند استر به سرطان مبتلا شده است
عکس: سالن کنسرت نایت در ۲۱ فوریه ۲۰۱۷در میامی، فلوریدا 

استر در فیلمسازی نیز طبع آزموده و دو فیلم را در کارنامه حرفه‌ای خود دارد. رسانه‌ها غالبا او را سوپراستار ادبی و از فوق‌العاده‌ترین نویسندگان آمریکایی نامیده‌اند.

از پل استر به فارسی کتاب‌های بخور و نمیر (دست به دهان)، کشور آخرین‌ها، کتاب اوهام، شهر شیشه‌ای، مون پالاس، اختراع انزوا، هیولا و… را خوانده‌ایم. هرچند برخی آثار متاخر او در ایران امکان ترجمه و انتشار پیدا نکرد اما الهام‌بخش بسیاری از نویسندگان و داستان‌نویسان بود و افراد زیادی را به سوی رمان خواندن سوق داد.

روزنامه نیویورک تایمز سه‌شنبه، ۱۱ اردیبهشت به‌ نقل از یکی از دوستان استر نوشت که او در خانه‌اش در بروکلین نیویورک درگذشت.

نخستین بار سال گذشته سیری هاستودت، همسر و نویسنده همکارش اعلام کرد که پزشکان تشخیص داده‌اند به سرطان مبتلا شده است.

او دنیای بدون قصه را باور نداشت و تخیل را بخشی از واقعیت می‌دانست، و نویسندگی را «جنونی» توصیف کرد که «در جوانی به جان بعضی‌ها می‌افتد و اگر آدم این بیماری نباشند رهایشان می‌کند».

طی دو دهه اخیر کمتر نویسنده آمریکایی در ایران به شهرت و محبوبیت استر رسیده است. می‌توانم به جرات او را نویسنده‌ای سیاسی بنامم که به غیر از موضع‌گیری‌های صریح کلامی در باب موضوعات سیاسی روز دنیا، آثار مکتوب خود را نیز از این حیث بی‌نصیب نگذاشته است.

بدرود آقای پل استر و برای تمام روایت‌هایی که برایمان ساختید، سپاسگزاریم

«سانست پارک» یکی از سیاسی‌ترین رمان‌های اوست که در آن به غیر از پرداختن به تبعات انتخاب فردی نظیر اوباما در آمریکا، به موضوع سانسور آثار نویسندگان و تهدید و حبس آنها نیز پرداخته است.

او در سال ۲۰۱۷ رهبری اپوزوسیون نویسندگان علیه «دونالد ترامپ» و مدیریت گروه دفاع از آزادی بیان را در مرکز «پن» آمریکا بر عهده گرفت.

استر در کتاب سانست پارک نوشت: «در فکر نوشتن مقاله‌ای هستم، درباره اتفاق‌هایی که نمی‌افتد، زندگی‌هایی که سر نمی‌گیرد، و دنیاهای سایه‌واری که درست به موازات دنیایی که واقعی می‌پنداریم درگذر است.»

بدرود آقای پل استر و برای تمام روایت‌هایی که برایمان ساختید، سپاسگزاریم.

نویسنده: مهسا ملک‌مرزبان؛ مترجم/ منبع: بی بی سی

کانال عصر ایران در تلگرام