نقض سوگند ریاستجمهوری!
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۲۶۶۲۳
تا حالا از خود سؤال کرده ایم چرا صورت مذاکرات هستهای به کل سرّی و گفتوگوها باید پشت درهای بسته صورت گیرد؟ این محرمانگی و سرّی بودن در حالی که آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان به عنوان دشمنان قسمخورده ملت ایران از متن و چند و چون مذاکرات مطلع هستند متوجه چه کسی است؟ رژیم صهیونیستی به عنوان دشمنترین دشمنان ملت ایران به صورت «برخط» نهتنها از متن مذاکرات مطلع است، بلکه در حین مذاکرات عتاب و خطاب به ضلع گفتوگوکننده با تیم دیپلماسی ما دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اول: قدرت هستهای ایران، دوم: قدرت موشکی و تواناییهای منحصر به فرد نظامی ایران، سوم: جلوگیری از نفوذ منطقهای ایران و اجازه دادن به آمریکا و رژیم صهیونیستی که هر غلطی خواستند، در منطقه غرب آسیا بکنند.
مذاکرات از سال ۸۲ دوران صدارت رئیس دولت اصلاحات شروع شد، طی ۱۷ سال گذشته همه دولتهایی که روی کار آمدند، با آن درگیر بودند. علیرغم این که مذاکرات توافقاتی در پی داشت، اما هنوز به نتیجه نرسیده است. همین تیم برجامی که چوب حراج به دستاوردهای هستهای ایران زد، در سال ۸۲ هم سکاندار مذاکرات بود و پای توافق سعدآباد امضا گذاشت، توافقی که امتیاز دادیم و هیچ چیز نگرفتیم، مثل برجام همه چیز دادیم، هنوز هیچ چیز نگرفتهایم!
راهبرد تیم دیپلماسی ما «بلدم بلدم» در رسیدن به توافق، لبخند به «خارج» و «اخم» در داخل بود. علیرغم این که این راهبرد هیچ دستاوردی نداشت، هنوز آن را ادامه میدهند.
آنها خبیثترین دشمن ملت ایران یعنی رئیسجمهور آمریکا را «مؤدب»و «باهوش» دانستند، اما همزمان منتقدترین مشفق خود را در داخل «بیادب» و مستحق چند قلم فحش و ناسزا و «بیعقل» و «کاسب» نامیدند.نتیجه مذاکرات با همین آدم باهوش و باادب شد تشدید تحریمهای تودرتوی «ویزا»، «آیسا»، «سیسادا»، «کاتسا» و…!حالا چرا مذاکرات، محرمانه است چون که اگر مردم میدانستند دشمنان ملت و نظام در این مذاکرات با چه تحکم، پررویی و بیادبی امر به تعطیلی دستاوردهای هستهای ایران میکنند، حتی یک لحظه اجازه نمیدادند دیپلماتهای ما با این اوباش و اشرار جهانی سر یک میز بنشینند و مذاکره کنند.با آنکه دیپلماتهای ما میدانستند هر توافقی با دشمن با این «توپ پر» حتی ارزش جوهری که با آن توافق را مینویسند، ندارد، اما بیرق «بلدم بلدم» مذاکره را به دوش میگرفتند و راهی اروپا و آمریکا میشدند. مذاکرات همیشه با لبخند دیپلماتیک طرف ایرانی شروع میشد و با اخم طرف آمریکایی و اروپایی ختم میشد اما حوصله دیپلماتهای ما سر نمیرفت. اگر یکصدم این حوصله صرف گفتوگو در داخل با نخبگان و منتقدین میشد، امروز پرچم صنعت هستهای ایران بر قله علوم جهانی رخنمایی میکرد.
اینها فکر میکردند مشکل دیپلماسی کشور، کمبود لبخند در مذاکرات با آمریکاییها و ترشرویی با اروپاییهاست، اما هرچه صدای قهقهه آنها در تصاویر خبری بیشتر نشان داده میشد، کمتر نتیجه میگرفتند.از زمان قاجار تاکنون توافق «برجام» تنها قراردادی است که با اجانب میبندیم و متن فارسی ندارد و متن انگلیسی آن معتبر و مورد استفاده دوست و دشمن است. اصحاب دیپلماسی ما حتی پس از توافق هم با عدم انتشار متن فارسی مورد قبول طرفین، بر محرمانگی و سرّی بودن توافق اصرار دارند، چراکه حرف اصلی آنها قبل از توافق و بعد از توافق، تعطیلی تأسیسات هستهای ایران بود، حتی آن قسمت که مربوط به رفع نیازهای «صنعتی»، «پزشکی»، «کشاورزی» و «انرژی» است. اصلا موضوع «بمب» یک بهانه برای کلید زدن مذاکرات با دستاورد صفر برای ایران بود.
دیپلماسی خارجی در دولت اعتدال خلاصه شده بود در مذاکره با «جهان»؛جهان را هم در سه کشور آمریکا، انگلیس و فرانسه خلاصه کردند و رفتند در تله «برجام» گرفتار شدند و نمیدانند چگونه از آن خلاصی یابند.جهان با وسعت بیش از ۱۸۰ کشور، در نقشه ارتباطات خارجی و دیپلماسی فعال در ذهن رئیس دولت و دیپلماتهای ما جایگاهی نداشت. روسیه و چین، با آنکه با یکجانبهگرایی آمریکا مخالف بودند، مورد بیمهری قرار گرفتند. هند و پاکستان و ۱۵ همسایه دیوار به دیوار مرزهای ما فراموش شدند و جزء «جهان» گفتوگوی دیپلماسی خارجی ما نبودند. آفریقا با آن همه ظرفیتهای عظیم و نیز آمریکای لاتین، برزیل، ونزوئلا و… را به فراموشی سپردند. رفتند با دولتی برای «گشایش اقتصادی» ایران گفتوگو کردند که مراودات اقتصادی آن با ما یکدهم مراودات اقتصادی کشور با افغانستان هم نمیشود.برجام، خسارت عظیمی به اقتصاد کشور زد. وقتی در همین نشست خبری اخیر رئیسجمهور سخن از اخذ خسارت از دشمن میشود، در حالی که عمل به تعهدات اولیه آنان در برجام نه به بار و نه به دار است، رئیسجمهور ما با عصبانیت میگوید: میخواهید «جنگ جهانی» راه بیندازید؟ کسی که ۴۰ سال است در شورایعالی امنیت ملی، مستقیم و غیرمستقیم حضور داشته است، هنوز نمیداند اگر دشمن بخواهد به ما حمله کند، رودربایستی ندارد. مگر اوایل انقلاب، آمریکاییها به طبس برای یک حمله وسیع و گسترده نیرو پیاده نکردند؟ مگر از ۳۰ شهریور ۵۹ از زمین، هوا و دریا به ایران حملهور نشدند؟ مگر ما آن وقت میخواستیم «بمب هستهای» بسازیم که اینها حمله کردند؟! چرا ملت را از جنگ میترسانند؟ در حالی که میدانند حرف دشمن در مذاکرات، ترس از جنگ ایران علیه آنها و محدود کردن قدرت آنها در منطقه است. چرا دیپلماتهای ما نمیخواهند به این ادراک برسند که آمریکا اگر میخواست بجنگد، باب تهاجم فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و تحریمهای ظالمانه را باز نمیکرد؟! اگر آنها حال جنگ داشتند، چرا بساط خود را دارند از افغانستان و عراق جمع میکنند و با التماس به گروههای جهادی میگویند به ما حمله نکنید، ما جدول زمانی خروج را به شما میدهیم؟!
آمریکا، کجای جهان با کشوری سرشاخ شده است که دو میلیون ارتشی، سپاهی و بسیجی پشت انبوهی از سلاح و مهمات در هوا، زمین و دریا منتظر این هستند که خشم و نفرت خود را علیه این همه تجاوز انسانی به حقوق ملت، علنی و عملی کنند؟!« برجام » به صنعت هستهای ایران که میلیاردها دلار هزینه در چهار دولت روی دست بیتالمال گذاشته، آسیب زد و متأسفانه رئیس دولت اجازه نداد هیچ نهاد نظارتی مالی از دولت، مجلس و دستگاه قضائی در مذاکرات هستهای حضور یابد تا تقویم درستی از این خسارت به مردم بدهد.
برجام به اقتصاد ملی آسیب زد، ارزش پول ملی را به پایینترین حد در ۴۰ سال گذشته رساند و تورم بیسابقهای را بر ملت تحریم کرد. برجام به عزت ملی و استقلال علمی کشور آسیب رساند و دستاوردی جز «تحقیر» ملت و «ترور» دانشمندان و تهدید توخالی دشمن نداشت.
رئیس دولت در عدم توفیق در سیاستهای خارجی که «برجام» نماد اصلی آن است، به مردم «بدهکار» است، اما هنوز در جایگاه «طلبکار» نشسته و منتقدین را با پاک کردن حافظه تاریخی مردم بدهکار معرفی کرده است.
حاشیهسازی برای انحراف افکار عمومی مردم فایده ندارد. مردم در نظرسنجیها دیدگاه خود را در مورد عملکرد دولت، در سیاست خارجی، کارکرد اقتصادی و ولنگاری فرهنگی و خلق دوقطبیهای کاذب برای سر کار گذاشتن نخبگان مطرح کردهاند.
مردم اعتراض دارند و میگویند: آقای روحانی در برجام، اصل ۷۷، ۱۵۲، ۱۵۳ و ۱۷۶ را نقض کرده است. جایگاه شورای امنیت ملی را وفق اصل ۱۷۶ و جایگاه مجلس را در اصل ۷۷ در مورد انعقاد قراردادها به رسمیت نمیشناسد و اصول ۱۵۲ و ۱۵۳ را در مورد محکمات و مقومات سیاست خارجی رعایت نکرده است. در حوزه اقتصاد، اصول ۵۲، ۵۳، ۴۵ و ۴۴ قانون اساسی را نقض کرده است، اما الان در قد و قواره مدعی اجرای اصول قانون اساسی ظاهر شده است تا کسی به او نگوید چرا این همه اصول قانون اساسی را علیرغم سوگند وفاداری به آن، نقض کردهای؟! او در همه این مدت که صدارت دولت را در دست داشته یک حرف درست زده است و آن این که؛ «فهم درست از قانون اساسی وجود ندارد» و مصداق این حرف، خود او است، چراکه پس از ۴۰ سال هنوز نمیداند یا نمیخواهد بداند که طبق قانون اساسی، مفسر اصول قانون اساسی، شورای نگهبان است و مفسر قانون عادی، مجلس است و حرفهایی میزند که شایسته یک مدعی حقوقدانی نیست. از این حرفها بوی «تحکم» و «اقتدارگرایی» بیرون میآید. این رویکرد باب «گفتوگو» را در داخل میبندد. دشمن را برای گرفتن امتیازات بیشتر تحریک میکند و در این میان منافع و مصالح ملی قربانی «خودحقبینی»، «خودمحوربینی» و «خودمرکزبینی» رئیسجمهور میشود. اینهمه خسارت از نقض سوگند ریاست جمهوری و نادیده گرفتن آن ناشی میشود. خداوند آخر و عاقبت رئیسجمهور ما را ختم به خیر گرداند.
محمدکاظم انبارلویی
منبع: پارس نیوز
کلیدواژه: مذاکرات هسته ای ایران رژیم صهیونیستی توافق رژیم صهیونیستی برجام مذاکرات هسته ای سوگند ریاست جمهوری دیپلمات های ما هسته ای ایران قانون اساسی رئیس جمهور رئیس دولت ملت ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارس نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۲۶۶۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مذاکرات دوجانبه صلح جمهوری آذربایجان و ارمنستان در آلماتی
قزاقستان اعلام کرد: مذاکرات صلحی که قرار است در آلماتی انجام شود فقط بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان انجام میشود و بحثی از میانجیگری آستانه نیست و اگر این دو کشور به صلح برسند تأثیر مثبت زیادی بر کل منطقه خواهد داشت. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از رسانههای آذربایجان، وزارت امور خارجه قزاقستان جزئیات دیدار مقامات ارمنستان و جمهوری آذربایجان در آلماتی را اعلام کرد. آیبک سمادیاروف سخنگوی وزارت امور خارجه قزاقستان در این باره گفت: مذاکراتی که قرار است در آلماتی انجام شود فقط بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان انجام میشود و بحثی از میانجیگری آستانه نیست.
این دیپلمات تأکید کرد: قزاقستان خدمات حسن نیت ارائه میدهد، یعنی بستری برای مذاکره فراهم میکند. اگر این دو کشور به صلح برسند و به امضا برسد، تأثیر مثبت زیادی بر کل منطقه خواهد داشت.
الهام علیاف رئیسجمهور آذربایجان طی سخنرانی خود در اجلاس بینالمللی «COP29 و چشمانداز سبز برای آذربایجان» که در 23 آوریل در دانشگاه ADA برگزار شد، گفت که باکو با نشست روسای امور خارجه آذربایجان و ارمنستان در قزاقستان موافقت کرده است. در صورتی که ارمنستان نیز با این امر موافقت کند، نشست بعدی روسای امور خارجه در قزاقستان برگزار خواهد شد.
آنی بادالیان، دبیر مطبوعاتی وزارت امور خارجه ارمنستان در این خصوص گفت: ایروان در حال بررسی امکان دیدار بین آرارات میرزویان وزیر امور خارجه ارمنستان و جیحون بایراموف وزیر امور خارجه آذربایجان در قزاقستان است.
به گفته وی، تاریخ این دیدار توافق شده است.
لازم به ذکر است که جیحون بایراموف و آرارات میرزویان آخرین دیدار خود را در تاریخ 28 تا 29 فوریه در برلین برگزار کردند. قزاقستان به عنوان کشوری است که با مواضع طرفدار آذربایجان شناخته میشود، عضو سازمان کشورهای تُرک است و در بازسازی منطقه اقتصادی قرهباغ آذربایجان مشارکت دارد و روسای جمهور هر دو کشور باهم از شوشا بازدید کردند. اما توکایف رئیسجمهور قزاقستان از ارمنستان نیز دیدن کرد و به پاشینیان برای صلح پیشنهاد میانجیگری کرد. این دو کشور در سازمان پیمان امنیت جمعی و اتحادیه اقتصادی اوراسیا نمایندگی دارند. به هر حال، ابتکار قزاقستان به عنوان میانجی در روابط جمهوری آذربایجان و ارمنستان تازگی ندارد. در نوامبر 1991، نورسلطان نظربایف رئیسجمهور سابق قزاقستان و همتای روسی او بوریس یلتسین از باکو و از آنجا از استان خودمختار قرهباغ سابق بازدید کردند. اما آن مأموریت در آن زمان چندان موفق نبود و بینتیجه ماند. مقامات قزاقستان از جمله کسانی بودند که در حمله تروریستی هلیکوپتر در 20 نوامبر 1991 کشته شدند. اقدام تروریستی انجام شده در آسمان قاراکند، باطل کننده مذاکراتی بود که قزاقستان و روسیه در آن شرکت داشتند. از این نظر، ابتکار دوباره از آستانه موضوعی جالب است.
صاحب علیاف نماینده پارلمان جمهوری آذربایجان در مصاحبه با ینی مساوات اظهار داشت: پیشنهاد توکایف برای برگزاری مذاکرات صلح آذربایجان و ارمنستان در آستانه به هیچ وجه از جنس سازمان دهندگان نشست 5 آوریل بروکسل نیست. دو دلیل برای این ادعا وجود دارد. دلیل اول این است که ماهیت دوجانبه مذاکرات آستانه بیشتر مشهود خواهد بود که به نفع کسانی نیست که سعی میکنند بازیهای خود را در این منطقه تحت عنوان میانجیگری یا اعتدال انجام دهند. ثانیاً، مذاکرات آستانه به این معناست که روند عادیسازی در چارچوب قالب همکاری 3+3 انجام میشود که با برنامههای قدرتهای غیرمنطقهای همخوانی ندارد. علاوه بر این، قزاقستان طرفی نخواهد گرفت، تعادل را حفظ خواهد کرد. از این نظر، وزارت امور خارجه قزاقستان اعلام کرد که آنها با سند صلح شریک نیستند.
الخان شاهین اوغلو، تحلیلگر سیاسی، اظهارات آیبک سمادیاروف سخنگوی وزارت امور خارجه قزاقستان مبنی بر اینکه «مقامات قزاقستان هنگام سازماندهی نشست وزرای خارجه ارمنستان و آذربایجان در آلماتی نقش میانجی در مذاکرات را ایفا نخواهند کرد» را مفید دانست.
وی گفت: جمهوری آذربایجان و ارمنستان نیازی به میانجی ندارند، مذاکرات مستقیم نتایج مثبتی به همراه دارد. در 30 سال گذشته، هر چند واسطه و میانجی، هیچ کدام کارساز نبود. طرفین نیازی به میانجی ندارند، بلکه به مکانی برای ملاقات نیاز دارند که توسط مقامات قزاقستان فراهم شده است. اگرچه قزاقستان یک میانجی نیست، اما یکی از کشورهای اصلی است که مایل به دستیابی به توافق بین آذربایجان و ارمنستان است. آستانه خواهان کریدور زنگزور تا باکو و آنکارا است. این کریدور اجرای پروژه کریدور میانه را که قزاقستان در آن نقش پیشرو خواهد داشت، تسریع خواهد کرد. سفرهای رئیسجمهور قزاقستان به آذربایجان و ارمنستان در هفتههای اخیر نیز در همین رابطه بود.
شاهین اوغلو تأکید کرد: توافق اخیر بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان و تعیین مرزها برخلاف منافع کرملین است. زیرا توافقات بین باکو و ایروان خارج از کنترل روسیه و از طریق مذاکرات مستقیم حاصل میشود. دلیل نگرانی کرملین روشن است. با مشخص شدن مرزهای دو کشور، آذربایجان و ارمنستان به امضای یک توافقنامه صلح یا چارچوب نزدیک میشوند. این موضوع حضور سربازان روسی در ارمنستان را در آینده زیر سؤال خواهد برد. نیکول پاشینیان فعلاً میخواهد سربازان روسی را از فرودگاه زوارتنوتس خارج کند اما در صورت توافق با ترکیه دیگر نیازی به حضور سربازان روسی در مرز با این کشور نخواهد بود. کرملین میخواهد از این روند جلوگیری کند.
رامیه ممدوا، کارشناس سیاسی معتقد است: آستانه بیطرف است و مانند بروکسل، واشنگتن و مسکو نیست. این پلتفرم میتواند توسعه یابد و نشست بعدی میتواند در تفلیس یا تاشکند باشد. باکو و ایروان متن صلح را در قالب مکاتبات آنلاین ادامه میدهند و این یک روند عالی است. طرفین مذاکرات صلح را در قالب ایمیل بدون نیاز به پیمودن مسافتهای طولانی تا پایتختهای جداگانه توسعه میدهند. قزاقستان نیز به عنوان یک موقعیت مکانی موفق است. اگر ارمنستان امتناع نکند، اگر رفتار سازندهای داشته باشد، دیپلماتهای ارشد میتوانند در مورد تعدادی از مسائل گفتگو کنند.
این تحلیلگر تأکید میکند: موضوع اصلی محل ملاقات نیست، بلکه بحث درباره این است که یک سند صلح را میتوان در ماههای تابستان امضا کرد. این یک پیشرفت بسیار جدی تلقی خواهد شد. همانطور که رئیسجمهور آذربایجان گفت، اکنون ایدههای روشنتری در مورد توافقنامه صلح در حال ظهور است. اکنون جامعه بینالمللی نیز از توافقات دوجانبه بدون دخالت در روند استقبال میکند. در این راستا قزاقستان میتواند محرک جدیدی برای مذاکرات باشد. این همچنین نشانه خوبی است که این کشور میگوید میزبان است، نه میانجی.
دیدار وزرای خارجه جمهوری آذربایجان و ارمنستان در قزاقستانانتهای پیام/