به نقل از «تسنیم»

خفته در آغوش سبلان/به مناسبت سالگرد درگذشت شهید خلبان محمد رضا رحمانی

تاریخ انتشار: ۵ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۵۱۰۲۵

گروه استانها-شهید سرهنگ خلبان محمدرضا رحمانی از خلبانان زبده  و باتجربه نیروی هوایی ارتش بود که با روحیه جهادی و با انجام صدها مرحله پرواز در ماموریت‌های مختلف کارنامه درخشانی از خود به یادگار گذاشته است. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اردبیل، امروز سالگرد شهادت خلبان  محمدرضا رحمانی از خلبانان نیروی هوایی  پایگاه شهید فکوری تبریز است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یک فروند هواپیمای غیرمسافربری در حوالی قله بابامقصود کوه سبلان در شهرستان اردبیل سقوط کرد این عنوان خبری بود که سال گذشته  مدیر عامل جمعیت هلال احمر اردبیل رامین معبودی عنوان کرد.

منابع خبری و شاهدان عینی می‌گفتند احتمال برخورد هواپیمای جنگنده با کوه وجود دارد که این خبر بعداز پیدا شدن لاشه توسط جانشین قرارگاه عملیاتی شمالغرب نزاجا نیز تایید شد و افزود: متاسفانه هواپیما محکم به ارتفاعات برخورد کرده و اجکت خلبان کامل انجام نشده و خلبان به شهادت رسیده است.

لاشه هواپیما توسط سرنشینان بالگرد ارتش در منطقه دامنه قله بابا مقصود از قله‌های کوه سبلان مشاهده شده و بالگرد هلال احمر و سایر نیروهای امدادی به منطقه اعزام شدند.

روایتی شنیدنی از خلبانی که در هر عملیات از خانواده حلالیت می‌طلبیدفتورمان ـ به امید شهدا| خلبان شهیدی که در حین عملیات از زمین به آسمان اوج گرفت/ بازگشت پیکر مطهر سرلشکر "بربری" پس از 2 دهه + فیلمادعای کمک خلبان جنجالی سال 97: تبرئه شدم!

سال گذشته روز چهارشنبه 4 دی ماه یک فروند جنگنده میگ 29 ارتش در حین انجام ماموریت در ارتفاعات سبلان دچار سانحه شد.

در این سانحه به دلیل شرایط بدجوی و با وجود اعزام تیم‌های مختلف جستجوگر  پس از 3 روز جستجو در کوه سبلان در مورخه 6 دی ماه شناسایی محل سقوط جنگنده و یافتن اطلاعات از وضعیت خلبان به سختی انجام شد و  پیکر مطهر سرهنگ «محمدرضا رحمانی» که در اثر سقوط هواپیما جنگنده به فیض شهادت نائل شده بود، پیدا شد و سرانجام شهادت سرهنگ خلبان محمدرضا رحمانی محرز شد.

شهید رحمانی از خلبانان زبده و باتجربه نیروی هوایی ارتش بود که با روحیه جهادی و با انجام صدها مرحله پرواز در ماموریت‌های مختلف کارنامه درخشانی از خود به یادگار گذاشته است.

 این خلبان شجاع در سال 1373 به استخدام نیروی هوایی ارتش در آمد و دوره‌های مقدماتی و تکمیلی خلبانی خود را زیر نظرخلبانان خبره ارتش طی کرد.

وی پس از پایان دوره خلبانی به عنوان خلبان جنگنده اف 5 در نیروی هوایی مشغول به انجام وظیفه در حراست از آسمان ایران اسلامی شد و پس از آن با طی دوره خلبانی هواپیمای میگ 29، خدمت صادقانه خود را با این جنگنده در پایگاه شهید فکوری تبریز ادامه داد.

ارتش جمهوری اسلامی ایران طی اطلاعیه در 4 دی ماه خبر درگذشت خلبان نیروی هوای را تایید کرد و صبح روز 7 دی ماه آئین وداع با پیکر شهید رحمانی در تبریز برگزار و برای دفن به شهر ری منتقل شد.

لازم به ذکر است این خلبان شهید دارای یک فرزند پسر است.

انتهای‌پیام/131/ ع

منبع: تسنیم

کلیدواژه: محمدرضا رحمانی نیروی هوایی دی ماه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۵۱۰۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سوخت گیری در آسمان چگونه و چقدر طول می‌کشد؟

نقش سوخت گیری هوایی را نمی‌توان در مدیریت عملیات‌های مدرن در میدان نبرد نادیده گرفت. توانایی سوخت رسان‌های هوایی در گسترش چشمگیر برد جت‌های جنگی، بمب افکن‌ها و هواپیما‌های راهبردی باعث می‌شود که نیروی هوایی به میزان قابل توجهی برای مدت زمانی طولانی‌تر در آسمان باقی بماند.

به گزارش روزیاتو، سوخت‌گیری هوایی شامل یک هواپیما، معمولاً یک جت جنگنده، بمب‌افکن یا هواپیمای ترابری است، که سرعت خود را با عامل سوخت رسان یکسان کرده و در ادامه مستقیمأ در پشت و زیر یک سوخت رسان هوایی حرکت می‌کند، در ادامه معمولاً این سوخت رسان یک شلنگ یا خط سوخت‌گیری در ارتفاع بالا را برای انتقال سوخت جت به هواپیمای ثانویه آزاد می‌کند. برای مثال، نیروی هوایی ایالات متحده، ده‌ها سوخت رسان یا تانکر هوایی را در اختیار دارد که از عملیات‌های جنگی در سراسر جهان پشتیبانی می‌کنند.

با گذشت زمان، نخبه‌ترین نیرو‌های جنگی جهان سوخت‌گیری هوایی را به یک هنر پیشرفته تبدیل کرده‌اند. بسته به نوع هواپیما، می‌توان این کار را در چند دقیقه انجام داد. در این مقاله به بررسی دقیق‌تر سوخت گیری هوایی می‌پردازیم و دقیقا بررسی خواهیم کرد که سوخت گیری هواپیما در آسمان در شرایط مختلف چقدر طول می‌کشد.

یک مرور کلی

قبل از بررسی فرآیند دقیق سوخت‌گیری هوا به هوا، مهم است که جزئیاتی در مورد خود سوخت رسان‌هایی هوایی بدانید. در حالی که بسیاری از نیرو‌های هوایی از پلتفرم‌های سوخت گیری هوا به هوا استفاده می‌کنند، نیروی هوایی ایالات متحده بدون شک گسترده‌ترین ناوگان سوخت رسانی هوایی را در اختیار دارد.

به طور سنتی، یک تانکر هوایی متشکل از هواپیمایی است که معمولاً از یک هواپیمای غیرنظامی مشتق شده است، هواپیمای که به شدت اصلاح شده تا امکان حمل و نقل مقادیر زیادی سوخت جت را فراهم کند. نیروی هوایی ایالات متحده تمام تانکر‌های هوایی زیر را در اختیار دارد:

این هواپیما‌ها همگی یک هدف منحصر به فرد داشته و برای سوخت گیری انواع مختلف هواپیما بهینه سازی شده اند. برای مثال، MC-۱۳۰J Commando II، عمدتاً با انجام سوخت‌گیری هوا به هوا برای هلیکوپتر‌ها و سایر روتور‌ها از نیرو‌های عملیات ویژه پشتیبانی می‌کند. تانکر‌های هوایی بزرگتر مانند KC-۱۳۵ Stratotanker در درجه اول برای سوخت گیری جنگنده‌های سنگین بهینه سازی شده اند.

فرآیند سوخت گیری هوایی

سوخت‌گیری هوایی فرآیند جدیدی برای نیروی هوایی ایالات متحده نیست، زیرا بیش از ۱۰۰ سال است که وجود دارد. اولین تلاش موفقیت آمیز برای سوخت گیری هواپیما در هوا در ۲۷ ژوئن ۱۹۲۳، درست دو دهه پس از اختراع پرواز سنگین‌تر از هوا توسط برادران رایت انجام شد. بر اساس ادعای وزارت دفاع ایالات متحده، دو ستوان یکم سرویس هوایی ارتش، ویرجیل هاین و فرانک دبلیو سیفرت، با منتقل کردن بنزین از طریق شیلنگ گرانش به هواپیمای دیگری که توسط کاپیتان لاول اچ. اسمیت هدایت می‌شد، یک هواپیمای دوباله ملخ دار را سوخت گیری کردند. این اتفاق بلافاصله چشمان نیروی هوایی را به پتانسیل سوخت گیری هوا به هوا باز کرد.

با این حال، این فرآیند به شدت شبیه سوخت‌گیری هوا به هوا نیست که در اوایل دهه ۱۹۲۰ انجام شد و امروزه شامل سیستم‌های بسیار پیچیده‌تری می‌شود. علاوه بر این، سطح دقت مورد نیاز برای خلبانان برای اجرای موفقیت آمیز مانور سوخت گیری هوایی، جای کمی برای خطا باقی می‌گذارد. توالی پیچیده‌ای که برای سوخت‌گیری لازم است، با قرارگیری دقیق هر دو هواپیما در مجاورت یکدیگر آغاز می‌شود، و اغلب جت‌ها فقط ده متر یا کمی بیشتر از هم فاصله خواهند داشت.

این کار تقریباً همیشه در فضای محدود هوایی انجام می‌شود تا از دخالت هر هواپیمایی در فرآیند سوخت گیری جلوگیری شود. دو نوع سیستم مختلف برای سوخت گیری هوایی وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. سیستم boom یا بازوی متحرک اولین سیستم است و شامل یک هواپیمای گیرنده است که به یک بوم دراز شده در پشت یک هواپیمای سوخت رسان متصل می‌شود، که اجازه می‌دهد تا یک خط بین دو هواپیما ایجاد شود. هنگامی که اتصال ایمن به دست آمد، سوخت تحت فشار از تانکر هوایی به جت دریافت کننده پمپاژ می‌شود.

سیستم دوم، سیستم کاوند و قیف است که در آن هواپیمای دریافت کننده یک کاوند را به داخل یک قیف که از نفتکش دراز شده است، هدایت می‌کند. این روش همچنین می‌تواند یک اتصال ایمن برای انتقال سوخت ایجاد کند. یک فرد متخصص به نام افسر سوخت‌رسانی هوایی (ARO)، تمام عوامل مربوط به انتقال سوخت را نظارت و کنترل می‌کند و حجم و سرعت سوخت را طبق نیاز هواپیما تنظیم می‌کند. یک سیستم دوربین پیشرفته راهنمایی‌های بیشتری را در شرایط دید کمتر فراهم می‌کند و هواپیما مدت کوتاهی پس از سوخت گیری هوایی، برای از سرگیری ماموریتی که قبلا انجام می‌داد ارتباط خود را با سوخت رسان قطع می‌کند. در نتیجه، جای تعجب نیست که ایر فورس تایمز در تحلیل سوخت‌گیری هوا به هوا در سال ۲۰۱۶، این فرآیند را «آشوب سازمان‌یافته» نامید.

برای هواپیما‌های بزرگتر، کل فرآیند معمولاً حدود ۱۰ دقیقه طول می‌کشد که برای بمب افکن‌های بین قاره‌ای مانند B-۵۲ Stratofortress استاندارد است. با این حال، برای جنگنده‌های کوچک‌تر، احتمالاً فقط نیمی از این زمان طول می‌کشد.

آینده سوخت گیری هوایی

آینده سوخت‌گیری هوا به هوا بدون شک مستلزم زمان سوخت‌گیری سریع‌تر و سریع‌تر خواهد بود، چیزی که مزیت قابل توجهی را در طول عملیات‌های جنگی ایجاد می‌کند. افزایش اتوماسیون این فرآیند به هدف بسیاری از نیرو‌های هوایی تبدیل شده است و ایرباس A۳۳۰ MRTT اولین هواپیمای سوخت رسانی است که سوخت‌گیری خودکار هوایی را معرفی کرد. این سیستم خودکار فرآیند سوخت گیری هوایی را با کاهش قابل توجه تعداد وظایف مدیریت شده توسط افسر سوخت‌رسانی هوایی ساده‌تر می‌کند. این سیستم یک فرآیند تشخیص تصویر پیشرفته‌ای را انجام می‌دهد تا موقعیت‌های فضایی هر دو هواپیما را به سرعت پردازش کرده و امکان تراز کردن سریع و دقیق یک خط سوخت گیری را فراهم کند.

بر اساس گزارش ها، این سیستم هنوز برای استفاده در طول روز تایید شده است که نشان از کارآیی فوق العاده اش دارد. اما نیاز به تحقیقات و تست‌های بیشتری وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که توانمندی سوخت گیری اتوماتیک را می‌تواند برای شرایط آب و هوایی و دید نامناسب به کار گرفت.