به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

۳۵۵ نفر قربانی قاتل خاموش شدند

تاریخ انتشار: ۶ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۵۸۱۸۵

به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، در هشت ماه سال جاری ۳۵۵ نفر بر اثر مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن در کشور جان خود را از دست دادند، این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل که آمار تلفات ۳۱۳ نفر بود، ۱۳.۴ درصد بیشتر شده است.

در هشت ماه امسال از کل تلفات مسمومیت با گاز، ۲۶۷ نفر مرد و ۸۸ نفر زن بودند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این مدت استان‌های تهران با ۶۳، خراسان رضوی با ۲۷ و آذربایجان شرقی با ۲۶ فوتی بیشترین آمار تلفات گازگرفتگی را داشتند. آمار تلفات در استان‌های فارس ۲۴، البرز ۲۱ و اصفهان ۲۰ نفر گزارش شده است. بر اساس همین گزارش در سایر استان‌ها آمار تلفات مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن کمتر از ۲۰ نفر و در بسیاری از استان‌ها زیر ۱۰ نفر بوده است.

کاهش آمار تلفات در آبان

در آبان امسال ۶۴ نفر براثر مسمومیت با گاز در کشور جان خود را از دست داده‌اند، این رقم در مقایسه با مدت مشابه سال قبل ۵.۹ درصد کاهش یافته است، این در حالی است که آمار تلفات مسمومیت با گاز در مهر ماه امسال ۳۷ نفر بوده است.

هشدار دوباره پزشکی قانونی

سازمان پزشکی قانونی کشور با توجه به سردتر شدن هوا و ورود به فصل زمستان همچنان به هوطنان توصیه می‌کند در استفاده و نصب وسایل گرمایشی دقت لازم را به کار گیرند و با توجه به نکات و توصیه‌های ایمنی از بروز حوادث ناگوار و مرگ به دنبال گازگرفتگی پیشگیری کنند.

از مسمومیت با گاز مونوکسید کربن بیشتر بدانیم:

تمام سوخت‌های گیاهی و یا سوخت‌های با منشا گیاهی و فسیلی می‌توانند منبع تولید گاز مونوکسید کربن باشند. اجزای گیاهان مثل چوب، خاشاک، علوفه، پنبه و ...، مواد گیاهی که تغییراتی در آن‌ها ایجاد شده است مثل زغال، زغال سنگ و یا فضولات حیوانات گیاهخوار، پارچه‌های نخی و سوخت‌های فسیلی مثل نفت، بنزین، گازوئیل، گاز طبیعی و هر ماده‌ای که از این مواد تهیه می‌شود مانند لاستیک، پلاستیک، قیر، پارچه‌های پلاستیکی می‌توانند در شرایطی که اکسیژن کافی در هوا وجود نداشته باشد، به صورت ناقص بسوزند و گاز زغال و یا همان مونوکسید کربن تولید کنند.

خصوصیات گاز مونوکسید کربن چیست و سمیت آن چقدر ا ست؟

گاز زغال گازی است بی بو، بی رنگ، بی مزه و سبک‌تر از هوا، این گاز بسیار سمی و مرگ آور است. غلظت نیم تا یک درصد آن در هوای تنفسی در مدت ۱۵ دقیقه باعث مرگ می‌شود. اگر غلظت این گاز در هوای تنفسی زیاد باشد می‌تواند خیلی سریع باعث مرگ شود و حتی در غلظت‌های بالا می‌تواند باعث مرگ آنی شود. نکته مهم آن است که با توجه به بدون بو و رنگ بودن گاز مونوکسید کربن، تا زمانی که انسان تحت تأثیر گاز مونوکسید کربن قرار نگیرید و آثار مسمومیت در وی ظاهر نشود متوجه وجود گاز مونوکسید کربن در هوا نمی‌شود.

چگونه از تولید گاز مونوکسید کربن پیشگیری کنیم؟

مهم‌ترین نکته در جلوگیری از تولید گاز مونوکسید کربن، رساندن هوای کافی (اکسیژن کافی) به ماده سوختنی است. اگر به ماده سوختی هوای کافی برسد، گاز مونوکسید کربن تولید نخواهد کرد؛ بنابراین تهویه هوا مهم‌ترین نکته در پیشگیری از تولید گاز مونوکسید کربن است.

باید توجه داشت که برای فرستادن هوای داغ به بیرون از فضای مسکونی باید جهت عمودی در مسیر حرکت هوای داغ ایجاد کنیم. اگر در مسیر هوای داغ قسمتی از مسیر افقی بود ضروری است سه برابر طول آن مسیر افقی، مسیری عمودی وجود داشته باشد. به عبارتی اگر در مجموع در مسیر لوله دودکش یک متر مسیر افقی وجود داشت، باید سه متر مسیر عمودی وجود نیز داشته باشد. اگر مسیر عمودی کافی در دودکش وجود نداشته باشد تمایل مثبتی به خروج هوا از آن فضا وجود نخواهد داشت. نکته مهم دیگر اینکه اگر در مسیر حرکت هوای داغ حتی یک مسیر کوتاه در جهت پایین وجود داشته باشد هوای گرم به بیرون نخواهد رفت. اگر در انتهای مسیر خروج هوای داغ، فشار مثبت ناشی از وزش باد ایجاد شود، هوای داغ به بیرون نخواهد رفت و به همین دلیل است که باید در انتهای دودکش کلاهک‌های مخصوص وجود داشته باشد تا جریان باد از خروج هوای داغ پیشگیری نکند.

همان قدر که وجود دودکش برای وسیله حرارتی لازم است وجود منفذ و دریچه‌ای برای ورود هوا به فضای مسکونی که وسیله حرارتی در آن قرار دارد، لازم است. اگر هوا نتواند داخل شود واضح است که به بیرون هم نخواهد رفت و این یعنی اختلال در تهویه و اختلال در تهویه یعنی شرایط برای تولید مونوکسید کربن فراهم شده است.

چگونه از خروج هوای داغ از دودکش یک وسیله حرارتی مطمئن بشویم؟

داغ بودن لوله دودکش در فاصله قابل توجهی دورتر از خود وسیله حرارتی، نشان دهنده جریان هوای داغ در آن خواهد بود.

نحوه صحیح برخورد با شخص مسموم با گاز مونوکسید کربن چیست؟

ابتدایی‌ترین و بهترین اقدام در برخورد با شخص دچار گازگرفتگی، خارج کردن او از محیطی است که در آن مسمومیت رخ داده است و سپس انتقال سریع و بلافاصله وی به مراکز درمانی برای تجویز اکسیژن و سایر اقدامات لازم، اما بسیار مهم است که به هنگام ورود به فضایی که در آن مونوکسید کربن وجود دارد و شخصی مسموم و بیهوش شده است، این توجه و دقت را داشته باشیم که خودمان دچار گاز گرفتگی و مسمومیت نشویم. بهتر است تا حد امکان نفس خودمان را حبس کنیم، در‌ها و پنجره‌ها را باز کنیم، دوباره به بیرون از آن فضا برگردیم نفس تازه کنیم و مجدد برای کمک وارد شویم و اگر لازم بود چندین بار برای نفس تازه کردن، از آن محیط خارج شویم و مراجعت کنیم.

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: پزشکی قانونی گازگرفتگی مسمومیت با گاز تولید گاز مونوکسید کربن گاز مونوکسید مسمومیت با گاز آمار تلفات استان ها خروج هوا هوای داغ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۵۸۱۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نور محبوسی که خاموش نشد

هر چند تقویم‌ها را ساخته‌اند تا به ما سال و ماه را یادآوری کنند تا زمان را از دست ندهیم اما این، همه فایده خط‌کشی سال و ماه نیست. گاه همین خط و نشانه‌ها به ما کمک می‌کند سری به روایت‌های به‌جامانده از حوادث و اشخاص در تاریخ بزنیم. وقایع و اشخاصی که برای ما عبرت‌ها و یادآوری‌هایی با خود دارند. در این میان می‌توان مدعی شد تقویم شیعه برای ما بچه مسلمان‌ها، سراسر ذکر و یادآوری است. به همین دلیل بر آن شدیم در مجموعه نوشته‌هایی، برخی از این یادآوری‌ها و ذکرها را بیاوریم.

مناسبت‌های ماه شوال را که مرور می‌کنی، در برخی روزها بیشتر از بقیه ممکن است مکث کنی. یکی از این روزها، سالروز دستگیری امام کاظم(ع) توسط هارون عباسی است. آن‌طور که شنیده‌ایم و می‌دانیم، آغاز امامت ایشان همزمان با دوران استقرار و ثبات خلافت عباسیان است. سلسله‌ای که دارای حکام مستبدی بود و به حکومت‌دارای همراه با خفقان و تهدید و بگیر و ببند، مشهور بودند. طبیعی است در چنین شرایطی، شخصیتی مانند امام موسی کاظم(ع) روز خوش نداشته باشد. بنا به روایت‌های تاریخی، علت اصلی اسارت و زندانی کردن امام موسی کاظم(ع)، شهرت امام و دسترسی شیعیان به ایشان و توجه بی‌سابقه مردم به آن‌ حضرت است. حضرت موسی بن جعفر(ع) در طول دوران امامتش بارها از طرف خلفای عباسی احضار و زندانی شد. در مورد مدت زندانی‌ بودن امام(ع) گزارش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان گفت مدت آخرین اسارت منتهی به شهادت ایشان چهار تا پنج سال و مجموع اسارت ایشان در دوران زندگیشان، بین 10 تا 12سال است. اگرچه در بسیاری از موارد، امام(ع) در خانه برخی از افراد، محصور و تحت نظر بودند؛ اما در مواردی حکومت عباسی به شکنجه ایشان در زندان‌هایی مخوف و سیاهچال‌ها می‌پرداختند که در زیارت‌نامه حضرت به این موضوع اشاره شده است. بر اساس گزارشی دیگر، ‌هارون گاهی برای تفریح به پشت‌بامی می‌رفت که مشرف به زندان بود. روزی به ربیع گفت این پارچه چیست که هر روز آن‌ را داخل زندان می‌بینم؟ ربیع گفت: پارچه نیست! موسی بن جعفر است که پس از فجر تا هنگام نماز ظهر به سجده می‌رود. ‌هارون گفت: او از راهبان بنی‌هاشم است! ربیع از او پرسید: پس چرا در زندان بر وی سخت‌گیری می‌کنی؟ ‌هارون گفت: چاره‌ای نیست!

نخستین‌بار امام در زمان خلافت مهدی عباسی از مدینه به بغداد تبعید شد که زمان دقیق آن ذکر نشده است. اما دومین بار به وسیله هارون در ۲۰شوال سال ۱۷۹ق در مدینه دستگیر و ۷ ذی‌الحجه در بصره در خانه عیسی بن جعفر زندانی شد. نفوذ معنوی امام کاظم(ع) در دستگاه حاکم به‏حدی بود که کسانی مانند علی بن یقطین وزیر دولت عباسی، از دوستداران حضرت موسی بن جعفر(ع) بودند و به دستورات ایشان عمل می‌کردند. هارون سرانجام در سفری که در سال 179 به خانه خدا رفت، از عظمت معنوی امام و احترام خاصی که ایشان در بین مردم داشت بیش از پیش آگاه شد. او پس از بازگشت به مدینه و زیارت مرقد پیامبر(ص) تصمیم گرفت موسی بن جعفر(ع) را دستگیر و زندانی کند. به دستور هارون در زمان انتقال آن حضرت از مدینه به بصره، کجاوه‌هایی در مسیر همراه با کجاوه امام حرکت کردند تا در طول مسیر از راه‌های مختلف مسیر خود را تغییر دهند و  به این ترتیب مردم ندانند امام را به کجا و با کدام کجاوه بردند. این سیاست برای مأیوس کردن مردم و بی‌خبری از تبعیدگاه امام(ع) بود، سیاست‌هایی که نشان‌دهنده ترس حاکمان مستبد از نور و عظمت این امام بزرگوار بود؛ ترسی که به شهادت ایشان منجر شد. اما تاریخ گواه معتبری برای شکست استبداد و باقی ماندن نور است.

زهره هاشمی