روغن پالم یا نخل: غنی از توکوترینول ویتامین E (آنتی اوکسیدانی)
تاریخ انتشار: ۹ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۹۷۸۴۳
ترکیب توکولزهای نخل متشکل از توکوترییانول Y (46%)، توکوفرول a (22%)، توکوترییانول a (20%) و توکوترییانول (12%) می باشد.
توکوفرولها دارای زنجیر جانبی بلند (side- chain) کربن اشباع شده با مراکز کایرال (Chiral) (وابسته به جسم و شکل سه بعدی) بوده و معمولاً در روغنهای معمول گیاهی از جمله ذرت و سویا یافت می شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از طرف دیگر توکوترییانول ها اشباع و شبیه به توکوفرول ها میباشند با این تفاوت که آنها دارای 3 پیوستگی اشباع نشده در زنجیر جانبی کربن با تنها یک مرکز کایرال می باشند.
این ویژگی منحصر به فرد توکوترییانولها را قادر میسازد که در بافتهای آزاد به لایههای چرب اشباع شده نفوذ کرده و بنابراین عملکرد متابولیک کارآمدتری در مقایسه با توکوفرولها از خود نشان دهند. جمع شدن توکوترییانولها در بافتها بیانگر فواید بالای سلامتی می‌باشد (Das et al 2008).
اثرات ضدسرطانی:
مطالعات ضد سرطانی درباره توکولزها، شواهد قوی و محکمی در خصوص ویژگی‌های ضدسرطانی آنها فراهم کرده است.
دکتر نثارتنام (Nesaretnal et al 2004) تحقیقات گستردهای در رابطه با ارتباط بین توکوترییانولهای نخل و سرطان سینه انجام داده و به این نتیجه رسید که ذرات خاص توکوترییانول می‌توانند بدون در نظر گرفتن موقعیت گیرنده استروژن از شکلگیری سلول سرطانی سینه در انسان جلوگیری کنند.
با این وجود توکوفرولها تأثیر بازدارنده روی این خطوط سلولی ندارند. اخیراً تحقیق مشابهی بر روی اندروژن مستقل یا غیروابسته سلول های سرطانی پروستات انسان صورت گرفت و نتیجه مشابهای بدست آمد.
به عبارت دیگر، توکوترییانولها با تمیز قائل شدن، جلوی سلول‌های سرطانی پروستات را میگیرند در حالی که توکوفرولهای a تاثیری در این امر ندارند (Nesaretnam et al 2008)
به علاوه، شواهد قانع کننده ای از تحقیق دیگری بر روی سلول های سرطانی پیش سرطانی، سرطانی و بسیار سرطانی اپیتلیال پستان موش ها نشان داد که قدرت زیستی تکت کرینوول در مقایسه با توکوفرول ها بسیار بیشتر است.
اطلاع از منابع:
MPOBTehran@gmail.com
منبع: جام جم آنلاین
کلیدواژه: روغن پالم روغن پالم سرطان سینه توکوفرول ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۹۷۸۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ساخت نخستین سلول مغزی مصنوعی با آب و نمک
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ساینس الرت، محققان توانسته اند اتصالات عصبی به نام سیناپس‌ها را با استفاده از همان آب و مواد نمکی که مغز از آن استفاده می‌کند شبیه سازی کنند؛ پیشرفتی که به رشته نوظهور «یونترونیک» که ترکیب زیست شناسی و الکترونیک است کمک می‌کند.
گروهی از پژوهشگران دانشگاه اوترخت در هلند و دانشگاه سوگانگ در کره جنوبی، از عملکرد مغز انسان که از ذرات باردار به نام یون‌های محلول در آب برای انتقال سیگنال‌ها در نورون‌ها استفاده می‌کند، الهام گرفته اند.
یکی از ویژگی‌های مهم توانایی مغز برای پردازش اطلاعات، انعطاف پذیری سیناپسی است که به نورون‌ها اجازه می‌دهد تا قدرت اتصالات بین خود را در پاسخ به تاریخچه ورودی تنظیم کنند.
این دستگاه که جدید «ممریستور یونترونیک» نام دارد، میزان بار الکتریکی را که قبلا از آن عبور کرده است «به یاد می‌آورد» و ما را به ساخت سیستم‌های مصنوعی با قابلیت تقلید از مغز ابرقدرت انسان نزدیک‌تر می‌کند.
«تیم کامسما» «Tim Kamsma» فیزیکدان نظری از دانشگاه اوترخت، می‌گوید: این دستاورد نشان دهنده یک پیشرفت حیاتی به سمت رایانه‌هایی است که نه تنها می‌توانند الگو‌های ارتباطی مغز انسان را تقلید، بلکه از همان محیط نیز استفاده کنند.
ممریستور یونترونیک به شکل مخروط با محلول آب و نمک در داخل آن، فقط ۱۵۰ در ۲۰۰ میکرومتر عرض دارد (عرض حدود سه یا چهار تار موی انسان در کنار هم). تکانه‌های الکتریکی باعث حرکت یون‌ها در کانال مخروطی شکل شده و تغییرات در بار الکتریکی منجر به تغییر در حرکت یون می‌شود. تغییر در چگونگی رسانش الکتریسیته سیناپس را می‌توان اندازه گیری و رمزگشایی کرد تا دریابیم سیگنال ورودی چه بوده که این نشان دهنده نوعی حافظه است.
طول کانال بر مدت زمان حفظ حافظه ممریستور تأثیر می‌گذارد و این نشان می‌دهد می‌توان کانال‌ها را برای کار‌های خاصی طراحی کرد دقیقا مانند آنچه در مغز وجود دارد. فیزیک دان‌ها همچنین در تلاش برای یافتن روش‌های مختلف ترکیب این سیناپس‌های مصنوعی هستند.
اگرچه هنوز این دستگاه و به طور کلی یونترونیک، در مراحل بسیار اولیه هستند، اما با توجه به تولید نسبتا سریع و ارزان، این طراحی جدید می‌تواند برای طیف وسیعی از کاربرد‌های آینده مقیاس پذیر باشد.
مجریان این طرح می‌گویند اگرچه سیناپس‌های مصنوعی قادر به پردازش اطلاعات پیچیده بر اساس مواد جامد هستند، اما ما اکنون و برای اولین بار نشان دادیم که این شاهکار با استفاده از آب و نمک نیز قابل اجراست. ان‌ها به طور موثر رفتار عصبی را با استفاده از سیستمی تکرار می‌کنند که از محیطی مشابه مغز استفاده می‌کند.
این پژوهشگران امیدوارند با الگوبرداری از مغز، به جای تکیه بر فرآیند‌ها و اجزای الکتریکی سنتی و رایج، بتوان با رایانه‌ها به ظرفیت و کارایی مغز نزدیک شد.
نتایج این تحقیقات در نشریه PNAS منتشر شده است.
انتهای پیام/
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور