به نقل از «عصر ایران»

کشف گونه جدیدی از مارها کشف

تاریخ انتشار: ۹ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۵۰۳۵۸۲

محققان به شکل کاملاً تصادفی موفق شده‌اند گونه جدیدی از مارها را شناسایی کنند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی ای، دانشمندان موسسه تنوع‌زیستی دانشگاه "کانزاس" با کمی خوش‌شانسی موفق شده‌اند نه تنها گونه جدیدی از مارها، بلکه یک سرده یا جنس کاملا جدید را نیز کشف کنند. این کشف نه تنها یک شگفتی عالی برای علم است، بلکه به میزان زیادی درباره اهمیت حفظ مجموعه‌های تنوع زیستی در موسسات تحقیقاتی و دانشگاه‌ها صحبت می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

"جف وینل" از محققان انستیتوی تنوع زیستی دانشگاه "کانزاس" موفق به یافتن سه نمونه از یک گونه و سرده جدید از مارها شده است که در این موسسه نگهداری می‌شوند. این نمونه‌ها طی کارهای میدانی بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۲ جمع‌آوری شده بودند و اکنون مشخص شده است که تاکنون شناسایی نشده‌اند.

این گونه جدید از مار متعلق به سرده مارهای تازه کشف شده موسوم به "لویتونیوس"(Levitonius) است که به طور رسمی "لویتونیوس میروس"(Levitonius mirus) نامگذاری شده است.

این مارها همچنین با نام مار "گورکن کوتوله وارای"، بومی جزایر سامار و لیته در فیلیپین هستند. این ناحیه از جهان به دلیل تنوع زیستی استثنایی که شامل حدود ۱۱۲ گونه مار زمینی است، مشهور است.

این گونه جدید از طریق ترکیبی از تجزیه و تحلیل دیانای و سیتی اسکن اسکلت شناسایی شد و نتایج آن به تازگی در مجله معتبر Copeia منتشر شده است.

این گونه جدید مار از کم مهره‌ترین مارهای موجود در بین مارهای جهان است و به دلیل اندازه خود دارای جمجمه نسبتاً بلند و باریکی است. این نوع مار همچنین دارای رنگ رنگین کمانی است و به نظر می‌رسد که رژیم غذایی آن بیشتر وابسته به تغذیه از کرم‌های خاکی باشد.

"وینل" در حال کار بر روی گروهی از مارها به نام "سودورابدیون"(Pseudorabdion) بود که با کمال تعجب متوجه شد به نظر می‌رسد که برخی از آنها متعلق به این مجموعه نیستند.

وی در مصاحبه با سیانان گفت: من دیانای را از یک دسته نمونه از آن گروه توالی‌یابی کردم و متوجه شدم که نمونه مارهای مظنون با بقیه مارها متفاوت است.

وی افزود: وقتی نتایج دیانای را گرفتم، در ابتدا فکر کردم این فقط یک خطا از جانب من یا ناشی از آلودگی نمونه‌ها است، اما در نهایت مشخص شد که موفق به کشف گونه جدیدی از مارها شده‌ام.

تجزیه و تحلیل نتایج سیتی اسکن اسکلت این مارها ثابت کرد که "وینل" گونه جدیدی از مارها را یافته است.

طول "لویتونیوس میروس" به حدود ۶.۷ اینچ (۱۷ سانتی متر) می‌رسد که تقریباً به اندازه طول یک مداد و تقریباً سه یا چهار برابر کوچک‌تر از هم خانواده‌های خود است. همین امر باعث شده است که این گونه و جنس به عنوان "کوچک شده" یا "مینیاتوری" توصیف شوند.

"وینل" می‌گوید: این عواقب زیادی دارد و مانند کاهش تعداد استخوانها، نوعی ساده‌سازی بدن آنها است. کوچک شدن یا مینیاتوری شدن حداقل در مارها امر رایجی نیست و معمولا در آنها مشاهده نمی‌شود، اما به نظر می‌رسد که این اتفاق در مقایسه با سایر اعضای هم‌خانواده این مارها که بزرگتر هستند، برای "لویتونیوس میروس" بسیار شدید است.

اعتقاد بر این است که "لویتونیوس میروس" احتمالاً غیرسمی است.

اگرچه خبر کشف این گونه جدید مار خبر خوشایندی برای زیست شناسان در سراسر جهان است، اما قدم بعدی تلاش برای مشاهده گونه‌های جدید مار در طبیعت است که به عنوان یک حیوان گورکن، این کار احتمالاً یک کار دشوار خواهد بود.

این سه نمونه تازه شناسایی شده تنها نمونه‌های شناخته شده تاکنون هستند و تا حالا هیچ عکسی از آنها به صورت زنده گرفته نشده است.

"وینل" توضیح داد: آنها در زیر زمین زندگی می‌کنند، بنابراین یافتن آنها دشوار است، مگر اینکه شرایط و ابزار عالی داشته باشید که باعث شود آنها از سطح زمین خارج شوند.

این کشف جدید در واقع بسیار هیجان‌انگیز است و در عین حال به تقویت اهمیت حفظ مجموعه‌های تنوع زیستی در موسسات تحقیقاتی و دانشگاه‌ها نیز کمک می‌کند. تنها با حفظ و نگهداری مجموعه‌های خوب از نمونه‌های موجود در این زمینه می‌توان در آینده به کشف مجدد گونه‌های جدید امیدوار بود.

لینک کوتاه: asriran.com/003CTK

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: مار گونه جدید تنوع زیستی نمونه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۵۰۳۵۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تاثیر آفت‌کش‌ها بر افزایش احتمال پارکینسون

ایتنا - مدت‌هاست که مشخص شده است که قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌های کشاورزی می‌تواند تا حد زیادی احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.
تحقیقات جدید ژنتیکی، اکنون افرادی را که ممکن است آسیب‌پذیرتر باشند را نشان می‌دهد. تیمی در دانشگاه کالیفرنیا، اطلاعات ژنتیکی 800 بیمار پارکینسونی را که در مرکز کشاورزی آن ایالت، زندگی و کار می‌کنند، بررسی کردند.

محققان در انتشار خبری خاطرنشان کردند که بسیاری از این افراد حداقل یک دهه قبل از ابتلا به این بیماری در معرض 10 آفت کش مورد استفاده در محصولات پنبه قرار داشتند و برخی از بیماران تا سال 1974 در معرض این بیماری قرار داشتند.

آن‌ها انواع ژن‌های مرتبط با لیزوزوم‌ها، بخش‌هایی از سلول‌ها که ضایعات سلولی را تجزیه می‌کنند، تقویت کردند. گروهی به سرپرستی دکتر برنت فوگل، استاد نورولوژی و ژنتیک انسانی توضیح دادند که اختلال در عملکرد لیزوزومی مدت‌هاست با پیدایش پارکینسون مرتبط است. این مطالعه نشان داد که انواع فرآیندهای لیزوزومی در بیمارانی که مدت طولانی در معرض آفت‌کش‌ها قرار داشتند "غنی" شد.

این یافته‌ها در 25 آوریل در مجله NPJ Parkinson’s Disease منتشر شد.

به نظر می‌رسد که این گونه‌های ژنی با عملکرد مناسب پروتئین تداخل داشته باشند. به گفته محققان، این نشان می‌دهد که دفع نابهنجار متابولیت‌ها در سلول می‌تواند یکی از دلایل زمینه‌ای پارکینسون باشد که در کنار قرار گرفتن در معرض مزمن با آفت‌کش‌ها رخ می‌دهد.

 
همانطور که ترکیبات سمی - از جمله پروتئینی به نام آلفا سینوکلئین، که مدت‌هاست با پارکینسون مرتبط است - در سلول‌های مغز ساخته می‌شوند و می‌توانند اجسام لویی در بافت‌ها را تشکیل دهند. محققان خاطرنشان کردند که تجمع اجسام لوی یکی از مشخصه‌های پارکینسون در مغز است.

فوگل گفت:« این مطالعه از این فرضیه حمایت می‌کند که استعداد ژنتیکی ناشی از تغییرات جزئی در ژن‌هایی است که با عملکرد لیزوزومی مرتبط هستند. به صورت روزانه، این گونه‌ها تاثیر زیادی ندارند. اما تحت استرس مناسب، مانند قرار گرفتن در معرض برخی آفت‌کش‌ها، ممکن است از بین بروند و به مرور زمان منجر به توسعه بیماری پارکینسون شود که به آن تعامل ژن-محیط می‌گویند.»

آیا می‌تواند گونه‌های ژنی دیگری وجود داشته باشد که افراد را مستعد خطر کند و در مسیرهای عصبی دیگر عمل کند؟ دکتر کیمبرلی پاول، سرپرست تیم تحقیق، گفت که این بسیار ممکن است. پاول، استادیار عصب شناسی در UCLA گفت: «این بیماران به نوعی مستعد بودند و اگر بتوانیم بفهمیم که چرا آنها مستعد هستند، شاید بتوانیم در این مسیرها عمل کنیم.»

فوگل گفت: «داده‌هایی برای بسیاری از اختلالات رایج وجود دارد که نشان می‌دهد تأثیرات محیطی بر توسعه این بیماری‌ها تأثیر می‌گذارد، اما ما هنوز راه خوبی برای اندازه‌گیری این تأثیر یا تعیین اینکه چه کسی به‌طور خاص در معرض خطر است، نداریم. این یک گام رو به جلو در این مسیر است.»