به نقل از «ایمنا»

شیراز در ابتدای مسیر ساختن شهری امن برای زنان

تاریخ انتشار: ۱۶ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۵۷۷۴۱۱

"تا ساختن جامعه‌ای که در واقع زنانه باشد و اهمیت نیازمندی‌های یک زن در آن لحاظ شود هنوز فاصله داریم. هر اقدامی هم که انجام می‌شود به نظر خیلی مقدماتی است و در آغاز مسیر توسعه قرار دارد."

به گزارش خبرنگار ایمنا، امنیت در اجتماعات انسانی به عنوان یک نیاز اساسی، از جایگاه خاصی برخوردار است و به همین دلیل شهرها در تلاشند تا بتوانند تغییراتی را در بستر فضاهای عمومی برای ارتقای مؤلفه‌های امنیت انجام بدهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در تکاپوی چون و چرای امنیت و برقراری آن در محل زندگی، زنان قشر آسیب‌پذیرتری هستند که اگر محیط‌های اجتماعی و فضاهای عمومی برای آنها ایمن نباشد قطعاً دچار آسیب‌های فیزیکی و روحی خواهند شد. شیراز به دلایل مختلفی مانند تنوع فرهنگ و آداب و رسوم، مهاجرت پذیری از نقاط مختلف کشور و عوامل کالبدی، اجتماعی، اقتصادی، با معضلاتی روبه‌رو است که می‌تواند امنیت زنان را تحت الشعاع قرار دهد.

لیلا دودمان، عضو شورای اسلامی شهر شیراز درگفت‌وگو با ایمنا موانع ارتقای امنیت زنان و اقدماتی که برای رفع آن در شیراز شده را تشریح کرده که متن آن را در ادامه می‌خوانید:

به نظر شما مؤلفه‌های امنیت در چند بخش تقسیم بندی می‌شوند؟

تمام مولفه‌هایی که در ارتباط با مسئله امنیت مطرح می‌کنیم یک بعد کالبدی و یک بعد فرهنگی و اجتماعی دارند و می‌توان گفت در بعد کالبدی منظور شهرسازی است؛ اینکه چه میزان از برنامه‌ها و چشم اندازهای شهری و اتفاقاتی که در شهرسازی رخ می‌دهد به ارتقای امنیت جامعه و زنان کمک می‌کند.

در چشم اندازهایی که شهر را انسان محور می‌کند باید به معنای واژه امنیت توجه بیشتری داشته باشیم و از همه مهم‌تر در کنار توجه به نکاتی که شهر را به سمت انسان محوری می‌کشاند نگاه ویژه به زنان، کودکان، سالمندان و همچنین معلولان داشته باشیم. در واقع همه اینها مسیرهایی است که باید در ساخت بهتر و ایمن تر کالبد شهر توجه ویژه ای به آن شود در حالی که خیلی کم این اتفاق می‌افتد یعنی شهرها به نحوی درحال رشد و گسترش هستند که فقط از لحاظ جمعیتی افزایش پیدا می‌کند و از لحاظ کالبد فیزیکی عملاً از محتوای انسان محوری تهی هستند، درنتیجه در چنین شهرهایی، مسیر شهرسازی به گونه‌ای که بتواند امنیت زنان را محقق کند، رقم نمی‌خورد.

کدامیک از این مشکلات کالبدی و فیزیکی در شیراز وجود دارد و چه اقداماتی برای رفع آن شده است؟

یکی از مشکلات عمده و عمومی اکثر شهرهای کشور مسئله روشنایی در فضاهای عمومی است، وقتی که در یک جامعه رفت و آمد کنید اکثر مواقع به این موضوع برخورد خواهید کرد، برای مثال عوامل شهرداری بدون توجه به روشنایی یا سایر عوامل ایمن سازی محیطی شهرکی را می‌سازند یا خیابانی را احداث می‌کنند که این موارد مؤلفه امنیت را به چالش می‌کشاند؛ نمونه دیگر پیاده‌روهایی که ناهمواری‌های بسیار زیادی دارند و در این ناهمواری‌ها یک زن سالمند یا زن باردار یا مادرانی که کودک خود را با کالسکه حمل می‌کنند دچار مشکل می‌شوند؛ به هر حال یکی از مشکلات اصلی درباره امنیت زنان، مسائل شهرسازی و کالبد فیزیکی و روشنایی فضاهای عمومی شهر است.

اگر به سمتی درست و برنامه ریزی شده می‌رفتیم و می‌توانستیم شهر و جامعه را از نظر کالبدی و فیزیکی آماده و متناسب با نیاز زنان می‌کردیم یا حتی برای کودکان، کودکانه می‌کردیم خیلی بهتر و اصولی‌تر می‌توانستیم موازین امنیت شهری را اجرا کنیم.

از دیگر منابع امنیت ساز شهر، کالبد فرهنگی و اجتماعی است که باید از نظر امنیت زنان و خشونت علیه آنان صحبت کنیم، خشونتی که زنان ما در مرکز خانواده و اجتماع به آن دچار می‌شوند و اینکه مقابل واژه امنیت، خشونت برای زنان وجود داشته باشد، قطعاً شاخصه امنیت را زیر سوال می‌برد و آن را به چالش می‌کشاند.

شعار شورای پنجم شهر شیراز را انسان محوری قرار داده‌ایم اما خیلی طول کشید که دقیقاً متوجه شویم که تنها بسترهایی مثل ایجاد پارک‌ها نیست که می‌تواند امنیت را برقرار کند؛ خیلی زمان برد تا بفهمیم که اگر در حال احداث پل هستیم یا بستر کالبدی شهر را بهسازی می‌کنیم در واقع باید به نیازمندی‌های جمعیت ساکن در نزدیک پل‌ها نیز توجه کنیم؛ زمان زیادی صرف شد تا به سمتی پیش رویم که توجه گسترده‌ای به حوزه زنان داشته باشیم و این هم به این دلیل که شیراز شهر پایلوت دوستدار کودک است و یکی از شاخص‌های بسیار مهم انسان محوری، توجه کردن به نیازهای شهروند و شهروند محوری است که در واقع توانستیم از این منظر در آن ورود پیدا کنیم.

برای مثال، پیش از این پارکی را مخصوص بانوان داشتیم ولی بعد از مدتی تبدیل به دو قسمت شد و آن قسمت خوبش که آباد و بهتربود به پارک خانواده تبدیل شد و آن قسمتی که عملاً ناکارآمد بود به بخش بانوان که آن هم با زدن پل تقاطع غیر هم سطح کوشن رفت و آمد خودروها بر روی باغ بانوان مسلط شد و دیگر کاربری خود را از دست داد اما مدیریت شهری در نقاط مختلف شیراز، منطقه ۶ و منطقه ۹ که طراحی‌های آن از قبل انجام شده بود باغ بانوان را احداث کرد.

این باغ در حال حاضر آماده است اما هنوز به طور رسمی افتتاح نشده با این حال برخی از شهروندان که آن را به‌طور مجازی دیده‌اند از اجرای این پروژه رضایت داشتند و بانوان سایر مناطق و حتی مناطق کم برخوردار نیز در خواست داشتند که اگر این امکان وجود دارد شرایط و امکانات را برای آنها نیز فراهم کنیم که شورا و شهرداری در آن مناطق نیز در صدد ساخت باغ‌های بانوان جدیدی است.

این پارک‌های بانوان، یک باغ کاملاً طبیعی و بسیار سرسبز است و کار خاصی نیز قرار نیست در آن انجام شود صرفاً یک فضای تعاملی زیبا برای نشستن و اینکه زنان بتوانند راحت با دوستان و کودکانشان در محیطی با آرامش برای چند ساعت تعامل داشته باشند.

ضعف در روشنایی و کمبود وسایل نقلیه عمومی مؤلفه و نقص مهمی بود که بیشتر زنان شیراز و شهرک‌های اطراف که کمی دورتر از شهر هستند به آن تاکید دارند و این درخواست را داشتند که به روشنایی اماکن عمومی بیشتر رسیدگی شود در ادامه همین موضوع با اداره برق تعامل شد و تصمیم گرفته شد تا در بسیاری از نقاطی که این مسائل از طرف زنان مطرح می‌شود، توجه بیشتری شود و به همین ترتیب نقاطی که حمل و نقل عمومی برای زنان مشکل بود قابل دسترس‌تر شد.

شاید باغ‌های بانوانی را داشته باشیم اما همه آنها در دسترس همه زنان نیستند و به نوعی در همه جای شهر و کشور وجود ندارد قطعاً اگر مکانی با آزادی کامل برای زنان وجود داشته باشد، امینت نیز در هر نقطه بدون جداسازی اماکن و وسیله‌های نقلیه عمومی برایشان ممکن است و راحت تر هستند.

شیراز چه مقدار حلقه امنیت را برای زنان پررنگ‌تر کرده است؟

این یک امر چشمی است و در حال حاضر نمی‌توانم برای شما درصد و آماری بیاورم اما هر اقدامی که برای زنان در شهر انجام شود به دلیل شرایط فرهنگی و اجتماعی، باورها، رفتارها، چشم‌اندازها و حاکمیت‌ها در ابتدای مسیر است

می‌توانم بگویم که تا ساختن جامعه‌ای که در واقع زنانه باشد و اهمیت نیازمندی‌های یک زن در آن لحاظ شود هنوز فاصله داریم. هر اقدامی هم که انجام می‌شود به نظر خیلی مقدماتی است و در آغاز مسیر توسعه قرار دارد که باید توجه ویژه‌ای به آن داشته باشیم ولی اینکه بگویم به عنوان یک شهر توانسته‌ایم امنیت شهر را برای زنان ایجاد کنیم یا در مقایسه با سایر شهرها از امنیت بشتری برای زنان برخوردار هستیم اصلاً نمی‌توانم به طور قطعی و با اطمینان کامل پاسخ دهم چون باید از قبل آمار گیری دقیقی را انجام دهیم که بخشی از آن به مسائل شهری مربوط می‌شود که باید شهرمان را در ابتدا برای زنان و کودکان ایمن کنیم و بخشی دیگر آن به باورهای اجتماع و بخشی دیگر نیز به امنیت اجتماعی باز می‌گردد که نیروی انتظامی باید برای جامعه زنان ایجاد کند.

برای حمایت از زنان آسیب دیده در شیراز چه راه‌هایی وجود دارد؟

خشونت علیه زنان در ایران امور مشخصی ندارد و خیلی هم نباید منتظر فرهنگ سازی باشیم که مردان و زنان به مرور رویکرد فرهنگی خود را نشان دهند و باید قانون را در این زمینه محکم‌تر کنیم. در زمان شیوع کرونا خشونت‌های خانوادگی بسیاری رخ داده است و معمولاً ۶۶ درصد زنان یکی از انواع خشونت‌ها را در ایران تجربه می‌کنند با این وجود می‌توان در ۲۵ شهر کشور برای مقابلعه با خشونت علیه زنان خانه‌های امن را ایجاد کرده و هنگامی که زنی مورد خشونت یا تجاوز قرار گرفت بتواند به این خانه‌ها مراجعه و از امکانات آنها استفاده کند.

زنان می‌توانند به اورژانس اجتماعی تماس بگیرند، یا خودشان می‌توانند به این خانه‌ها بروند و در آن مکان مشاوره و امکاناتی وجود دارد که بتوانند خود را پرورش دهند.

زنان معتاد و متجاهر سهمی از این گرمخانه‌ها دارند؟

امسال اتفاقات خوبی درباره گرمخانه‌ها رخ داده است که زنان متجاهر و معتادان نیز از امکانات این خانه‌ها برخوردار خواهند بود که قرار شده معتادان را جمع آوری کنند و به مدت هشت ماه در کمپ برای ترک اعتیاد از آنها نگهداری شود که در شورا مصوب شده تا هزینه چهار ماه از این دروه را شهرداری بپردازد و پس از آن زنان می‌توانند به خانه‌های امن بروند و از مشاوران و فرصت‌های بازپروری که برایشان وجود دارد استفاده کنند.

کد خبر 466304

منبع: ایمنا

کلیدواژه: زنان فضای شهری بافت ناکارآمد شهری نقاط بی دفاع شهری توسعه شهری شیراز شورای شهر شیراز شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق فضاهای عمومی داشته باشیم انسان محوری امنیت زنان برای زنان خانه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۵۷۷۴۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

به بهانه روز معلم + فیلم

معلمی یعنی عشق، ایثار و از خودگذشتگی، سوختن برای ساختن آینده‌ای روشن؛ همچنانکه تمام معلمان این مرز و بوم با عشق در این مسیر سخت اما شیرین گام نهاده‌اند و با تمام توان در تربیت نسل‌ آینده ساز برای ساختن ایرانی آبادتر تلاش می‌کنند. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اردبیل، معلمی یعنی عشق،ایثار و از خود گذشتگی ،معلمی یعنی سوختن برای ساختن فرزندان آینده ایران زمین ،معلمی حرف به حرف اش در است از معنی و مفهوم که همه‌اش را می توان در کلمه ایثار معنی کرد ،به قول معروف و در یک جمله هرکه عاشق شد معلم می‌شود.

 

.

 

12 اردیبهشت ،سالروز شهادت استاد مرتضی مطهری و روز پاسداشت مقام معلم است ،روزی برای یادآوری زحمات بسیار آنانی که شغلشان شغل انبیاست و مقامشان مقام کبریا است.

12 اردیبهشت‌ماه بزرگداشت قشری است که در شان آن‌ها نخستین آیات قرآن کریم بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد،پیامبر گرامی اسلام می فرمایند «تمامی جنبندگان روی زمین و ماهیان دریا و هر موجود زنده ای در فضا و همه اهل آسمان و زمین برای معلمی که نیکی به مردم بیاموزد طلب آمرزش می کند".

نامش معلم است، اما در اصل، نور علم و دانایی را بر تارک جسم و روح انسان می‌تاباند و او را از گمراهی‌ها به سوی نور هدایت می‌کند به‌طوری که می‌توان گفت رسالت پیامبرگونه دارد، پس معلم را باید به وسعت نامش سپاس گفت همان نامی که چهار حرف بیشتر ندارد، اما کشیدن هر حرف و صدایش زمانی به وسعت تاریخ نیاز دارد.

معلم‌هایی که شیره جان‌شان را کلمه می‌کنند و به شاگردان خود می‌آموزند، معلمانی که تنها به آموختن دروس و الفبا تکیه نمی‌کنند و درس انسانیت را نیز در کنار درس برای دانش‌آموزان خود مشق می‌کنند.

وقتی در کنار معلمان می نشینی و با آنها هم‌کلام می شوی، قصه شنیدنی زیاد دارند، از شیرینی های دوران تدریس تا برخی تلخی ها اما شیرینی های دوران تدریس همیشه بیشتر و خاطره انگیز تر در ذهن‌شان باقی مانده است‌.

انتهای پیام/