دیپلماسی اقتصادی و انرژی باید زیرمجموعه دیپلماسی سیاسی باشد
تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۵۸۶۸۴۷
رئیس کمیسیون انرژی با تاکید بر اینکه کشور ما باید فرماندهی واحد در برابر دیپلماسی انرژی داشته باشد، گفت: مبحث دیپلماسی اقتصادی و انرژی باید زیرمجموعه دیپلماسی سیاسی مدنظر باشد، یعنی وزارتخانههای مربوطه باید با هم هماهنگ باشند و سیاست واحد و آیندهنگرانه داشته باشیم.
به گزارش «انرژی امروز» از ایلنا، شرکت دولتی نفت جمهوری آذربایجان (سوکار) روز پنجشنبه هفته قبل از آغاز صادرات گاز طبیعی این کشور به اروپا خبر داد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به این ترتیب کشورهای ایتالیا، یونان و بلغارستان برای نخستین بار گاز طبیعی جمهوری آذربایجان را از طریق خط لوله ترانس آدریاتیک (تاپ) دریافت کردند.
ساخت خط لوله گازی ترانس آدریاتیک (تاپ) به ظرفیت انتقال 10 میلیارد متر مکعب اخیرا به پایان رسیده است و این سازه حمل و نقل بخشی از دالان گازی جنوب پیشبینی شده برای انتقال گاز طبیعی میدان شاهدنیز جمهوری آذربایجان در دریای خزر به اروپا است.
در قالب طرح ایجاد دالان گازی جنوب برای انتقال گاز طبیعی میدان شاهدنیز جمهوری آذربایجان به اروپا، در چند سال اخیر همچنین دو خط لوله دیگر از جمله خط لوله قفقاز جنوبی (در خاک جمهوری آذربایجان و گرجستان) و نیز خط لوله ترانس آنادولی (تاناپ) در خاک ترکیه احداث شده است.
به گفته رونق عبداللهاف رییس شرکت دولتی نفت جمهوری آذربایجان؛ هفت سال پیش درباره انتقال گاز طبیعی جمهوری آذربایجان به اروپا تصمیم نهایی سرمایهگذاری اتخاذ و قرارداد 25 ساله در این زمینه امضا شده است.
میدان گازی شاه دنیز آذربایجانبر اساس این توافقات حاصله سه خط لوله گازی (قفقاز جنوبی، تاناپ و تاپ) به طول کلی سه هزار و 500 کیلومتر احداث شده و در نتیجه آن گاز طبیعی جمهوری آذربایجان به اروپا انتقال میشود .
آنچه اهمیت دارد اینکه شرکت ملی نفت ایران نیز با سهم 10 درصد یکی از سهامداران توسعه میدان گازی شاهدنیز است و اکنون سوال این است که آیا ما نیز میتوانستیم با استفاده از این موقعیت به اروپا صادرات گاز داشته باشیم؟
فریدون عباسیدوانی در گفتوگو با ایلنا، در این خصوص اظهار داشت: باید مقدمات فراهم شود، هر کاری در ابتدا نیاز به سرمایه دارد یعنی ما باید امکان فروش نفت، گاز، صنایع معدنی، محصولات و مصنوعات ساختهشده را داشته باشیم تا ارز وارد کشور کنیم و پروژههای توسعهای را انجام دهیم و به بازارهای هدف ورود کنیم.
وی افزود: در واقع حتی برای بازاریابی در حوزه نفت و گاز هم نیاز به سرمایه داریم، ضمن اینکه همه اینها مستلزم زمان است یعنی استخراج محصولات نفتی و گازی در میادینی مثل سردار جنگل نیاز به مطالعه، سرمایه، زمان و تخصص دارد. بعضا شرکتهای ما تخصص لازم را ندارند و یا هنوز نیروی انسانی و تجهیزات محدود است.
رئیس کمیسیون انرژی مجلس تصریح کرد: فعلا باید تمرکز کشور بر توسعه میادین مرزی و مشترک نفتی و گازی برای برداشت بیشتر باشد، چون دستمان بازتر است.
وی با بیان اینکه در حوزه تجارت نفت و گاز مباحث سیاسی بیش از هر چیز اهمیت دارد، گفت: برای ورود به بازار گاز اروپا نوع روابط با ترکمنستان و آذربایجان و همچنین نوع نفوذ و روابط این کشورها با تحریمکنندگان ما بسیار اهمیت دارد. در این بین منافع کشوری مثل ترکیه هم اهمیت دارد که چقدر اجازه دهد ما مسیرهای غیر از ترکیه را به اروپا پیدا کنیم و این موضوع میتواند روی روابط ما با ترکیه و روسیه تاثیرگذار باشد.
عباسیدوانی با تاکید بر اینکه کشور ما باید فرماندهی واحد در برابر دیپلماسی انرژی داشته باشد، افزود: مبحث دیپلماسی اقتصادی و انرژی باید زیرمجموعه دیپلماسی سیاسی مدنظر باشد، یعنی وزارتخانههای مربوطه باید با هم هماهنگ باشند و سیاست واحد و آیندهنگرانه داشته باشیم.
وی یادآور شد: علاوه بر یک سیاستگذاری قوی باید قراردادهای بلندمدت و محکمی در حوزه صادرات گاز اتخاذ کنیم تا جای پای محکمی در بازار بزرگ گاز اروپا داشته باشیم.
رئیس کمیسیون انرژی در ادامه با اشاره به ملزومات ورود به بازار گاز اروپا از مسیر آذربایجان و خط لوله تاپ گفت: مهمتر اینکه باید شرایطی ایجاد شود که سرمایهگذار خارجی رغبت به رود به ایران داشته باشد، یعنی منافع شرکتها تامین شود. البته شرکتهایی حاضرند در ایران سرمایهگذاری کنند اما فعلا تحریم و محدودیت بانکی سد راه است. بنابراین در شرایط کنونی ما با مسائل سیاسی مواجهیم که باید مقاوت کنیم تا این دوره را پشت سربگذاریم.
وی همچنین خاطرنشان کرد: موضوع دیگر این است که حتی اگر تحریم و موانع صادرات رفع شود مصرف داخلی گاز در کشور ما بالاست، 80 درصد گاز صرف بخش خانگی میشود، اگر 10 درصد را صرفهجویی کنیم صادرات قابل ملاحظهای خواهیم داشت که میتواند منجر به دستاوردی برای سرمایهگذاری و توسعه مناطق دستنخورده و ورود قاطعانهتر بازارهای صادراتی شود.
برچسب هاآذربایجان (کشور آذربایجان) اتحادیه اروپا (EU) خط لوله گاز تاپ میدان گازی شاه دنیزمنبع: انرژی امروز
کلیدواژه: آذربایجان کشور آذربایجان اتحادیه اروپا EU میدان گازی شاه دنیز آسیا اروپا انرژی امروز ایران بین الملل تحریم خبرگزاری بین المللی خبرگزاری داخلی خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا ریاست جمهوری سازمان های بین المللی سایتهای اینترنتی شرکت ملی نفت ایران NIOC شرکت های بین المللی مجلس شورای اسلامی نفت خام وزارت نفت وزارت نیرو جمهوری آذربایجان داشته باشیم گاز طبیعی شاه دنیز خط لوله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت energytoday.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «انرژی امروز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۵۸۶۸۴۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بانکها هیچ دلیل و علاقهای برای پرداخت وام به مردم ندارند!
فرارو- جلال محمودزاده، نماینده مجلس شورای اسلامی درباره وضعیت اعطای وام و تسهیلات بانکی در کشور گفت: «در بحث پرداخت وام ازدواج و فرزندآوری، سردرگمی وجود دارد، البته افزایش آن تصویب شد، اما معمولا در ابتدای سال، بانکها اعتبارات لازم برای پرداخت آن را دریافت نکردهاند و در نتیجه از پرداخت تسهیلات قرضالحسنه ازدواج استنکاف میورزند.»
به گزارش فرارو، وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه وام ندادن شامل انواع دیگر تسهیلات بانکی هم میشود و به کلی پرداخت وام در کشور تعطیل شده، گفت: «برای بخش تولید، نرخ سود تسهیلات با ۵درصد افزایش از ۱۸ به ۲۳درصد رسید. از سوی دیگر مردم برای تامین هزینههای اولیه زندگی مانند رهن منزل استیجاری نیاز به حمایت و دریافت وام دارند که در حال حاضر بانکها حاضر به همکاری نیستند و باید هرچه زودتر برای این وضعیت چارهاندیشی شود.»
جدیدترین آمار رسمی و منتشر شده از عملکرد نظام بانکی کشور نشان میدهد در طرح نهضت ملی مسکن تا ۳۱ فروردین ۱۴۰۳، ۱۸ بانک کشور حتی یک ریال تسهیلات پرداخت نکرده اند. عملکرد بانکهای اقتصاد نوین، ایرانزمین، گردشگری، مؤسسه ملل، کارآفرین، شهر، سینا، سامان، پست ایران، پاسارگاد، پارسیان، آینده، رفاه کارگران، توسعه تعاون، دی، کشاورزی، خاورمیانه و سرمایه در مشارکت نهضت ملی مسکن بهروایت تازهترین آمار بانک مرکزی صفر بوده است. جمع تسهیلات مسکن شهری پرداختشده توسط ۲۶ بانک ۱.۰۹۸.۹۷۰ میلیارد ریال بوده و نکته قابل توجه این که در این بخش هم، عملکرد ۵ بانک صفر است. بر اساس همین آمارها، در ۴ سال گذشته، میانگین سهم سالانه بخش مسکن از کل وامهای بانکی، ۷ درصد بوده و این در حالیست که این سهم در حالت نرمال و با هدف رونق غیرتورمی مسکن باید حداقل ۲۰ درصد باشد.
همچنین، بر اساس آمارهای منتشر شده از بانک مرکزی، مجموعا حدود ۲۹۰ همت ارزش تسهیلات به اشخاص مرتبط ۲۳ بانک و موسسه اعتباری بوده است. البته نکته قابل توجه در این آمارها این است که بانک خاورمیانه، مسکن، ایران و ونزوئلا و صنعت و معدن آمار مربوطه موسسات خود را منتشر نکردهاند.
نگاهی به امارها نشان میدهد که در نظام بانکی کشور، روند اعطای وام به شرکتها و موسسات خصوصی و مردم بسیار با تاخیر است. با توجه به این شرایط پرسشهایی مطرح است از جمله این که چرا روند وام دهی در کشور ما اینگونه است و وامهای کلان بانکها به چه اشخاص و نهادهایی تعلق میگیرد؟ فرارو در راستای پاسخ دهی به این پرسشها با وحید شقاقی، اقتصاددان و استاد دانشگاه گفتگو کرده است:
وام و تسهیلات کلان در اختیار زیرمجموعه بانکهاوحید شقاقی به فرارو گفت: «ریشه اصلی وضعیت وام دهی بانکها را باید در نرخ بهره حقیقی منفی ببینیم. بانکها به اندازه کافی بنگاه، زیرمجموعه خود دارند. متاسفانه همه جای دنیا هلدینگها صاحب بانک هستند، اما در اقتصاد ایران برعکس است و بانک ها، صاحب هلیدنگها و بنگاهها هستند. این نخستین مسئله و چالشی است که در کشور داریم. بانکهای ما مشغول بنگاهداری هستند و به بهانههای مختلف و به تعداد زیاد، بنگاه، زیرمجموعه خود دارند. من اخیرا صورتهای مالی یک بانک را مشاهده کردم که اصلا جا خوردم، چرا که دیدم در وبسایت «کدال» که صورتهای مالی بانکی ذکر شده است، تعداد بالایی از صورتهای مالی بنگاههای زیرمجموعه این بانک وجود دارد. از بنگاهی که برای ساخت و ساز مسکن بود تا دامداری و پتروشیمی و حتی فناوری اطلاعات. درواقع یک بانک که باید به ارائه خدمات مالی، پولی و بانکی مشغول باشد، درگیر بنگاهداری در وسعت بسیار بالا است. این موضوع چه تبعاتی خواهد داشت؟ نرخ بهره حقیقی در اقتصاد ایران منفی است. درواقع، مثلا انتظارات تورمی برای سال ۱۴۰۳ حدود ۴۰ تا ۴۵ درصد است، در حالی که نرخ سودی که بانکها ارائه میدهند، ۲۳ الی ۲۴ درصد است. این نرخ بهره حقیقی منفی در کنار بنگاهداری بانک ها، موجب میشود بانکها هیچ علاقهای به ارائه تسهیلات به مردم و بخش خصوصی نداشته باشند.»
وی افزود: «دلیل عدم علاقه بانکها به پرداخت تسهیلات نیز مشخص است. بانکها میگویند نرخ بهره حقیقی حداقل ۲۰ درصد منفی است و در نتیجه بانک چرا باید این ۲۰ درصد را به مردم ارائه دهد، آن هم در حالی که میتواند به بنگاههای زیرمجموعه خود ارائه دهد. اگر یک شخص بتواند از بانک تسهیلات دریافت کند، مبتنی بر تورم ۴۰ الی ۴۵ درصدی سال ۱۴۰۳، حداقل تا ۲۰ درصد سود میکند، چرا که نرخ بهره حقیقی منفی است. بانکها هم از خود همین سوال را میپرسند که چرا باید به بخش خصوصی چنین لطف و کمکی ارائه کنند و هوای بنگاههای زیرمجموعه خود را نداشته باشند؛ بنابراین بیراه نیست بگوییم در حال حاضر بانکها رفتارهای عقلانی نشان میدهند و تمایلی ندارند به مردم و بخش خصوصی وام دهند و در نتیجه همه وام و تسهیلات کلان را به زیرمجموعههای خود اختصاص میدهند.»
نهایت هنر بانکها پرداخت تسهیلات تکلیفی استاین استاد دانشگاه گفت: «وقتی بانک مرکزی به این رفتار بانکها واکنش نشان داده و به آنها فشار وارد میکند، بانکها شروع به وام دهی ضربدری به یکدیگر میکنند. یعنی بانک یک به بنگاههای بانک دو وبالعکس وام میدهند و هر زمان فشار بانک مرکزی بر آنها وارد میشود از این روش استفاده میکنند. آمارها نشان میدهد که بانکها به میزان بسیار کلانی، به زیرمجموعههای خود وام داده اند، لذا در چنین ساختاری نه مردم و نه بخش خصوصی جایگاه دریافت وام را ندارند و متاسفانه اقتصاد ایران نیز بانک محور است و بیش از ۹۰ درصد تامین مالی اقتصاد ایران از کانال بانکها انجام میشود. همین مسئله موجب شده که هم بخش خصوصی و هم مردم در سطح خرد قفل شده اند و به منابع بانکها دسترسی ندارد.»
وی افزود: «نکته جالب توجه این است که بانکها آنقدر بنگاه و زیر مجموعه دارند که حتی منابع بانکها کفاف بنگاههای زیرمجموعه خودشان را هم نمیدهد، چه برسد که بخواهند بقیه را هم برای وام دهی در نظر داشته باشند. حقیقت این است که هر شخصی که نسبت به اقتصاد مسلط باشد و در جایگاه مدیران بانکها قرار گیرد با نگاهی عقلانی به نرخ تورم و نرخ سود تسهیلات، احتمالا تصمیم مشابهی میگیرد. فرض کنید که کودک شما مریض است و کودک همسایه هم بیمار و گرسنه است، اما شما مواد غذایی محدودی دارید، طبیعیست که عقلانیت حکم میکند که این غذا را به فرزند خودتان بدهید نه فرزند همسایه. در نتیجه همه این مواردی که اشاره کردم، نظام بانکی در برابر ارائه تسهیلات مقاومت میکند. نهایت هنری که بانکها میتوانند به خرج دهند این است که بخشی از تسهیلات تکلیفی دولت را پرداخت کنند.»
این اقتصاددان گفت: «چشم انداز چنین وضعیتی بسیار منفی است، یعنی ۹۰ درصد تامین مالی ایران که توسط بانکها انجام میشود انحصاریست و فقط به زیرمجموعههای بانکها ارائه میشود. ایراد اصلی این است که در هیچ کجای دنیا بانکها بنگاه داری نمیکنند، ولی متاسفانه در ایران ما این کار به شکل بی حد و حصر در بانکها انجام میشود و ترکیب این موضوع با نرخ بهره حقیقی منفی، همین میشود که میبینیم. اگر همین حالا با نرخ ۲۵ درصد وام میلیاردی بگیریم در همین بدو امر، ۲۰ درصد سود خواهیم کرد. پس بانکها سود مذکور را به بنگاههای زیرمجموعه خود حواله میدهند. بانکها تمایلی ندارند که حتی وامهای خرد به مردم بدهند، اما دولت تکلیف میکند و بانکها ناچارند گاهی هم به مردم وام دهند، اما حقیقت این است که هزینهها تا حدی بالا رفته که مردم توان بازپرداخت اقساط این وامها را هم ندارند.»