سد مشکلات را شکستم
تاریخ انتشار: ۱۷ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۵۸۶۹۱۹
همشهری آنلاین _ ابوذر چهل امیرانی: پس از قطع زنجیره کرونا ورزشکاران باید تمرینات زیادی انجام دهند تا به شرایط بدنی آیده‌آل برسند و بتوانند باز هم در مسابقات خوش بدرخشند، اما در همین اوضاع و احوال ورزشکارانی هستند که نه تنها ورزش را کنار نگذاشته اند، بلکه توانسته‌اند با همت عالی برای کشور افتخارآفرینی کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
کرونا بخش زیادی از فکر و زندگی‌مان را درگیر کرده و از اطرافیان خود بی‌خبر مانده‌ایم. همین موضوع باعث شده تا کمتر کسی با خبر شود که جوانی از ساکنان محله آذری توانسته مدال برنز رقابت‌های پومسه قهرمانی جهان را به دست بیاورد. به همین دلیل از تبریک‌ها و خوشامدگویی‌های معمول برای این بچه‌محل خبری نیست و البته خودش نیز انتظاری از اهالی و مسئولان منطقه ندارد. امیررضا مهربان پومسه‌رو و نماینده کشورمان در مسابقات آنلاین قهرمانی جهان، عضو تیم‌ملی تکواندو در رشته پومسه است که ۴ اسفند سال ۱۳۷۷ در محله آذری به دنیا آمده است. دوره ابتدایی را در مدرسه امین، مقطع راهنمایی را در مدارس شهیدان کربلایی و ناظم‌البکا و دوره دبیرستان را در مدارس ابوریحان و آزادگان‌گذارنده است. اکنون دانشجوی کارشناسی رشته تربیت‌بدنی دانشگاه تهران است.
تشویق‌های خانواده، ادامه ورزشمادرش مشوق اصلی او برای انجام فعالیت‌های ورزشی بوده و پدرش نیز با وجود درآمد کم و سختی‌های زندگی به خاطر اجاره‌نشینی، همیشه پشتیبان امیررضا بوده است. در ۳ سالگی فعالیت در رشته ژیمناستیک را شروع کرده و تا ۵ سالگی ادامه داده است، اما مدتی ورزش را کنار گذاشته تا اینکه سال ۱۳۸۴ باز هم به اصرار مادرش، به مجموعه ورزشی گل گندم در محله‌اش رفته و آنجا با رشته تکواندو آشنا شده است. می‌گوید: «رشته کشتی را دوست داشتم و در مجموعه گل گندم همین رشته و رشته‌هایی مثل فوتبال، فوتسال، بسکتبال، والیبال و... آموزش داده می‌شد. با این وجود در رشته تکواندو ثبت‌نام کردم.» مهربان، روش «کیوروگی» را در تکواندو انتخاب کرد که مبارزه در آن حرف اول را می‌زند.
در چند مسابقه هم شرکت کرد تا اینکه از ناحیه زانو و مچ آسیب دید. همین موضوع باعث شد سراغ رشته پومسه در تکواندو برود که حرکات آن نمایشی است. به این صورت که ورزشکار به‌صورت فردی یا در گروه‌های ۲ و ۳ نفره، حرکات ورزشی را به‌صورت نمایشی انجام می‌دهد و در آن از مبارزه با حریف خبری نیست.
تحمل همه مشکلات برای رسیدن به آرزوهامهربان، برای رسیدن به موفقیت سختی‌های زیادی کشیده است. تکواندو را در مجموعه گل گندم زیرنظر استاد «هادی قنبری» شروع کرده، اما از آنجا که امکانات در سبک پومسه فراهم نبود، به باشگاه برادران در محدوده پل سید خندان می‌رفت تا از تجربیات استاد «حمید باقی‌نژاد» یکی از مربیان نمونه کشور در رشته تکواندو استفاده کند. پس از مدتی به مجموعه ورزشی در شهرک قدس رفت تا فعالیت در این رشته را زیرنظر استاد «حسینعلی نظری» استاد دانشگاه و قهرمان جهان دنبال کند. اکنون ۸ سال است که به این مجموعه رفت‌وآمد دارد. مهربان می‌گوید: «فاصله خانه ما تا این مجموعه زیاد است و هر روز حدود ۴ ساعت برای رفت‌وآمد به باشگاه وقت می‌گذاشتم.
آن زمان خبری از مترو نبود و مجبور بودم با اتوبوس به شهرک غرب بروم. البته الان هم این مشکل را دارم و باید وقت زیادی برای رسیدن به محل تمریناتم صرف کنم. متأسفانه نه تنها در محله آذری و منطقه ۱۷، بلکه در جنوب تهران امکانات زیادی برای این رشته وجود ندارد و باید سختی‌های راه را تحمل کنم.»
استرس قطع اینترنت و کسب مقام سومیمهربان به مسابقه اخیری که در آن شرکت کرده، اشاره می‌کند و می‌گوید: «رقابت‌های پومسه قهرمانی جهان به خاطر شیوع ویروس کرونا به‌صورت مجازی برگزار شد. ابتدا از حرکت‌های ورزشی خودمان تصویربرداری کردیم و رقابت‌های نهایی به‌صورت آنلاین برگزار شد. فدراسیون تکواندو هم کمک زیادی برای فراهم کردن امکانات و ضبط و ارسال فیلم‌ها کرد، اما در مرحله فینال که رقابت‌ها به‌صورت زنده برگزار می‌شد، استرس زیادی داشتم.
این نگرانی به خاطر شرکت در مسابقات نبود، بلکه مدام می‌ترسیدم اینترنت قطع شود و از مسابقات حذف شوم. شرط این مسابقات، انجام زنده و آنلاین حرکات بود و اگر اینترنت قطع می‌شد از رقابت‌ها خط می‌خوردم. متأسفانه نت هم ضعیف بود و شاید همین نگرانی‌ها باعث شد تا رتبه سوم را به دست بیاورم، البته خوشحالم که توانستم بعد از ۵ سال در گروه مردان و رده سنی ۱۸ تا ۳۰سال برای کشورم مقام بیاورم.» در مسابقات آنلاین قهرمانی پومسه، ۴۰۱ورزشکار از ۷۹کشور در ۲ بخش انفرادی استاندارد و ابداعی شرکت کرده بودند.
کسی از من کمک نخواستبچهمحلها از فعالیت‌های ورزشی مهربان با خبرند، ولی به گفته خودش تاکنون کسی برای فعالیت در این رشته از او کمک نخواسته است، اما برادر کوچکش با دیدن موفقیت‌های او در رشته تکواندو مجموعه ورزشی گل گندم نامنویسی کرده است. مهربان، هم هر از گاهی برای دیدن تمرینات برادرش به این مجموعه می‌رود که روزگاری فعالیت‌های خود را در آنجا شروع کرده است. دوست دارد شرایطی فراهم شود تا در این مجموعه یا محله‌اش به بچه‌محل‌ها تمرین ورزشی بدهد، اما عنوان می‌کند محله‌اش امکانات ورزشی محدودی دارد و متأسفانه ورزشکاران برای تمرینات حرفهای مجبورند به مناطق دیگر بروند. طی مسافت طولانی و پرداخت هزینه زیاد مجموعه‌های ورزشی مرکز و شمال شهر هم برای ساکنان جنوب شهر دشوار است و در این مسیر خیلی‌ها از ادامه راه منصرف می‌شوند. مهربان، هم با درک این موضوع و برای تأمین هزینه‌هایش، در یک کارگاه کار و هر روز وقت زیادی را آنجا سپری می‌کند.
این ورزشکار هم‌محله‌ای از نبود حامی مالی در این رشته گلایه دارد و عنوان می‌کند جوایز مسابقات این رشته هم ناچیز است و حتی گاهی اوقات ورزشکاران مجبور می‌شوند برای حضور در مسابقات بین‌المللی هزینه زیادی صرف کنند. او یکی از مشکلات محله‌اش را جولان معتادان معرفی می‌کند و می‌گوید: «معتادان در همه قسمت‌های محله آذری دیده می‌شوند. آنها در اطراف مجموعه گل گندم به خرید و فروش و مصرف موادمخدر می‌پردازند و امنیت و سلامتی ورزشکاران را به خطر می‌اندازند. پس از زیرزمینی شدن خط آهن تهران‌ـ تبریز هم معتادان از طریق هواکش‌ها وارد تونل می‌شوند و در زیر زمین موادمخدر مصرف می‌کنند.»
مدال برنز مسابقات المپیک دانشجویان در بخش تیمی ۳ نفره‌ـ چین تایپه، سال۲۰۱۷
مدال برنز مسابقات المپیک دانشجویان در بخش ۲ نفره تیمی‌ـ چین تایپه، سال۲۰۱۷
مدال برنز مسابقات المپیک دانشجویان در بخش ۲ نفره تیمی‌ـ چین تایپه، سال۲۰۱۷
مدال برنز مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا در بخش تیمی ۳ نفره‌ـ چین تایپه، سال۲۰۱۵
مدال برنز مسابقات قهرمانی جهان در بخش تیمی ۲ نفره‌ـ پرو، سال۲۰۱۶
مدال برنز مسابقات قهرمانی جهان در بخش تیمی ۳ نفره‌ـ پرو، سال۲۰۱۶
حمایت خانواده‌ها و پرورش استعداد فرزندانامیررضا مهربان موفقیت‌هایش را حاصل حمایت خانواده، به‌خصوص مادرش می‌داند. مادر این ورزشکار هم‌محله‌ای «زهره نوروزی» نام دارد که کمک‌بهیار جراحی زنان بیمارستان ضیائیان است و اکنون در بخش اطفال این بیمارستان فعالیت می‌کند. مهربان می‌گوید: «بسیاری از خانواده‌ها فرزندان خود را به فعالیت‌های ورزشی ترغیب می‌کنند، اما برنامه منسجم و مستمری برای تمرینات آنها ندارند.
به‌عنوان مثال، برخی فرزندان خود را در ایام تابستان به مجموعه‌های ورزشی می‌فرستند، اما به محض بازگشایی مدارس از ادامه فعالیت آنها جلوگیری می‌کنند.» وی ادامه می‌دهد: «این خانواده‌ها نگاه تفریحی و مقطعی به ورزش فرزندان خود دارند و به همین خاطر خیلی از افراد مستعد شناسایی نمی‌شوند یا اقدامی برای پرورش استعداد آنها انجام نمی‌شود.» این پومسه‌رو کشورمان با اشاره به ضرورت همراهی فرزندان در فعالیت‌های ورزشی می‌گوید: «خانواده‌ها باید استعداد فرزندان خود را بشناسند و برای پرورش آنها برنامه‌ریزی کنند. در این صورت می‌توانند راه را برای عضویت فرزندان خود در تیم‌های ملی و کسب موفقیت‌شان باز کنند.»
کد خبر 577763 برچسب‌ها كروناويروس تکواندو همشهری محله ورزشمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: كروناويروس تکواندو همشهری محله ورزش مدال برنز مسابقات فعالیت های ورزشی قهرمانی جهان رشته تکواندو فرزندان خود بخش تیمی ـ چین تایپه خانواده ها محله آذری رقابت ها گل گندم محله اش نفره ـ ۳ نفره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۵۸۶۹۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هیچ مسئولی نمی‌تواند طلبکار رشته کشتی باشد / نمی‌خواهم نفر اول تیم ملی باشم!
رسول جزینی که در سه المپیک لندن، ریو و توکیو عضوی از کادر فنی تیم ملی کشتی فرنگی ایران بوده و سهم به‌سزایی در افتخارآفرینی این رشته داشت، در گفت‌وگو با ایمنا مروری بر هت‌تریک حضور او در بزرگترین فستیوال ورزشی دنیا دارد و از وضعیت این‌روزهای کشتی کشور و اصفهان می‌گوید.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، همیشه برایمان سوال است چطور او که روزی رفیق گرمابه و گلستان بزرگانی چون محمد بنا بوده است حاضر شده از کنار گود کشتی مسابقات المپیک و قهرمانی جهان بگذرد و در زادگاهش مشغول پرورش نسل جدید کشتی ایران باشد. رسول جزینی متولد آذر ۱۳۵۵ در اصفهان، کشتی گیر فرنگی‌کار است. وی طلای مسابقات غرب آسیا ۱۹۹۷ در وزن ۹۷ کیلوگرم را کسب کرده است و سابقه همراهی تیم ملی کشتی فرنگی ایران در سه المپیک لندن، ریودوژانیرو و توکیو را در کارنامه دارد.
سی و سومین دوره رقابت‌های کشتی فرنگی قهرمانی آسیا، طی روزهای بیست‌وهفتم و بیست‌وهشتم فروردین در شهر بیشکک قرقیزستان برگزار شد و در پایان سعید اسماعیلی در وزن ۶۷ کیلوگرم، ناصر علیزاده در وزن ۸۷ کیلوگرم، محمدهادی ساروی در وزن ۹۷ کیلوگرم و امین میرزازاده در وزن ۱۳۰ کیلوگرم به مدال طلا دست یافتند.
پویا دادمرز در وزن ۵۵ کیلوگرم، محمدرضا رستمی در وزن ۷۲ کیلوگرم و رسول گرمسیری در وزن ۸۲ کیلوگرم صاحب مدال نقره شدند و امیررضا ده‌بزرگی و ایمان محمدی در وزن ۶۳ کیلوگرم نیز به مدال برنز رسیدند. در رده بندی تیمی ایران مقتدرانه و با کسب ۲۰۰ امتیاز، به‌عنوان قهرمانی رسید و تیم‌های قرقیزستان با ۱۴۴ امتیاز و ژاپن با ۱۴۲ امتیاز دوم و سوم شدند.
با توجه به پشت سر گذاشتن مسابقات قهرمانی آسیا و کسب سهمیه المپیک همچنین پیش رو بودن المپیک پاریس ۲۰۲۴ شاید بتوان گفت رسول جزینی از معدود افرادی است که می‌تواند نظری کارشناسانه در خصوص شرایط تیم ملی کشتی فرنگی داشته باشد. رسول جزینی که یک‌سالی است چالش جدیدی را در زادگاهش آغاز کرده است طی روزهای گذشته با حضور در خبرگزاری ایمنا پاسخگوی سوالات خبرنگاران بود که مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید
ایمنا: از محمد بنا چه خبر، اطلاعی از وی دارید؟
جزینی: محمد بنا نیز مثل همه در حال گذران زندگی است نباید فراموش کنیم زندگی ادامه دارد و کشتی بخشی از زندگی است. به نظر من، بنا در حال حاضر فقط کشتی را دنبال می‌کند. در گذشته بیشتر زمانش را برای کشتی صرف می‌کرد، اما در حال حاضر این زمان را برای خانواده و فرزند کوچکش که بیشتر به پدر احتیاج دارد صرف می‌کند.
ایمنا: آیا بنا ندارید از محمد بنا برای حضور در تمرینات دعوت نمی‌کنید؟
جزینی: فکر نمی‌کنم محمد بنا دیگر به فضای کشتی ورود کند، اما ایده خوبی است که به آن فکر نکرده بودم. اگر امکانش به وجود داشته باشد حتماً پیشنهادش را مطرح می‌کنم. محمد بنا زمانی که به طور مستقیم در کشتی حاضر نیست در فضاهایی که به کشتی مربوط است کمتر ظاهر می‌شود اگر بتوانم حتماً این کار را می‌کنم، امیدوارم دعوت ما را قبول کند.
ایمنا: هفت سال از حضور شما در شورای شهر اصفهان می‌گذرد، با شنیدن نام شورای شهر اصفهان چه تصویری به ذهنتان خطور می‌کند؟
جزینی: جدای از زمان‌هایی که برای مردم خدمتی انجام می‌دادیم و گره‌ای باز می‌کردیم، برای من قسمت خوبی از زندگی‌ام نبود. در آن مدت چهار ساله به واسطه دل‌مشغولی‌های زیاد و مسئولیت بزرگی که بر دوش داشتم، نسبت به دیگر سال‌های زندگی بسیار اذیت شدم. کارهای بزرگی در نظر داشتیم که با پیگیری‌های زیاد و با شرایط ویژه توانستیم انجام دهیم.
ایمنا: به عنوان عضو سابق شورای شهر، به نظرتان وظایف شورای شهر و شهرداری در راستای پیشرفت ورزش همگانی چیست؟
جزینی: به نظر من شهرداری امکانات خوب و مطلوبی برای توسعه ورزش همگانی دارد. ورزش همگانی می‌تواند پایه و اساس ورزش قهرمانی باشد زیرا این دو مقوله علت و معلول‌اند. ورزش قهرمانی با الگوسازی و کسب افتخارات می‌تواند باعث پیشرفت و افزایش توجهات به ورزش همگانی شود. اگر ورزش همگانی نهادینه شود خانواده‌ها با ورزش بیشتر آشنا می‌شوند و فرزندان را به سمت ورزش حرفهای و قهرمانی سوق می‌دهند.
شهرداری با توجه به امکاناتی که دارد می‌تواند خیلی بهتر از این خدمات ارائه دهد و مردم را به ورزش تشویق و ترغیب کند. علت اصلی استفاده کمتر از امکانات شهرداری شاید به تعامل نداشتن هیئت‌های ورزشی باز می‌گردد. هیئت‌های ورزشی منفعل عمل می‌کنند در صورتی که می‌تواند خیلی فعال‌تر باشند و با کمک و استفاده از امکانات شهرداری اتفاقات بهتری را رقم بزنند. با شناختی که از عوامل ورزشی شهرداری اصفهان دارم، آماده همکاری با تمامی هیئت‌های ورزشی هستند. آنچه که دیده نمی‌شود فعالیت و مطالبه‌گری هیئت‌های ورزشی است.
ایمنا: چه پیشنهادی برای رسیدن ورزش همگانی به نقطه اوج و هدف غایی آن دارید تا از کلیشه‌ها دور شود؟
جزینی: توسعه و همه گیرکردن ورزش همگانی برای آشنایی عموم مردم با ورزش و کشف استعدادهای ورزشی، وظیفه اداره ورزش و جوانان است. بازوهای اصلی اداره ورزش و جوانان که مستقیماً وظیفه قهرمان پروری دارند هیئت‌های ورزشی هستند و باید با استفاده از امکانات شهرداری ضمن همه‌گیر کردن رشته‌های ورزشی قهرمان پروری انجام دهند.
ایمنا: علت دور ماندن کشتی استان اصفهان از کشتی کشور را چه می‌بینید؟
جزینی: علل مختلفی روی این موضوع تأثیر گذار است، اما یکی از بزرگترین علت‌ها حضور مدیران ضعیف در این ورزش است. به نظر من بزرگترین ضربه‌ای که کشتی اصفهان خورد حضور مدیران ناکارامد را در رأس آن می‌دانم. مدت زیادی کشتی اصفهان درگیر چنین افرادی بود و هنوز هم ارتعاش اتفاقات ناگوار قبل وجود دارد. انشاالله با تلاش‌هایی که صورت می‌گیرد آثاری از خرابی‌های گذشته باقی نماند.
جا دارد از مصطفی میرزایی، رئیس هیئت کشتی استان تشکر کنم. میرزایی دلسوزانه و پدرانه در راه پیشرفت و اعتلای کشتی استان تلاش می‌کند. افرادی هستند که به دلیل اختلاف سلیقه و موضوعات غیر ورزشی از وی ایراد می‌گیرند. به شخصه اختلاف سلیقه زیادی با میرزایی دارم، اما باید واقع بین بود و منصفانه نظر داد. در زمان سکان‌داری وی از نظر زیرساختی و عمرانی همچنین کسب موفقیت‌های تیمی و انفرادی در مسابقات و در کل موفقیت نسبی نسبت به گذشته کسب شده است. به نظرم نمره قبولی را می‌توان به میرزایی داد.
ایمنا: با شنیدن نام المپیک چه حسی پیدا می‌کنید؟
جزینی: المپیک قله ورزش است. طلای المپیک قله آرزوهای یک کشتی‌گیر، مربی و همه افرادی که در ورزش حضور دارند است. هر زمان اسم المپیک را می‌شنوم جای خالی نمایندگان کشتی اصفهان در کشتی و المپیک در ذهنم نقش می‌بندد. من سالیان سال در کنار تیم ملی بودم و سه المپیک را تجربه کردم، اما دریغ از یک همشهری و هم استانی که بتوانم هرچه که در توان دارم را در طَبق اخلاص برایش نمایان کنم تا بالاترین افتخار ورزشی دنیا را برای اصفهان کسب کند. ما در ورزش کشتی حرفهای بسیاری داریم و در المپیک همیشه قوی بوده‌ایم، اما متأسفانه اصفهان از این نقطه قوت کشور دور است.
ایمنا: در المپیک یک «سالتوی» خاطره‌انگیز اجرا کردید، بعد از چند سال آیا هنوز نیز توانایی اجرای چنین فنونی را دارید؟
جزینی: در همان زمان نیز آمادگی لازم برای سالتو زدن را نداشتم، بنا به جو و شرایطی که بود و میزان خوشحالی که داشتم، اتفاق افتاد. اگر عکس و فیلم‌های المپیک را نگاه کنید، متوجه می‌شوید که با عینک، ساعت و لباس نامناسب این حرکت را زدم. این حرکت سالتو یا لحظه‌ای که هادی ساروی را بر دوش انداختم چیزی نبود که برایش برنامه‌ریزی کرده باشم در لحظه اتفاق افتاد.
این لحظات از قبل پیش‌بینی نشده و بدون فکر بودند. واکنش‌هایی که از فرط خوشحالی «فی البداهه» رخ داد و ماندگار شد. وقتی به این تصاویر نگاه می‌کنم تداعی خاطرات می‌شود. امیدوارم افراد و کشتی‌گیرانی که در شهر و استان اصفهان فعالیت می‌کنند به چنین افتخاراتی برسند.
ایمنا: در سه دوره به عنوان مربی المپیک در کنار تیم ملی کشتی فرنگی بودید، چه زمانی سکان تیم ملی کشتی فرنگی را به عنوان سرمربی در دست می‌گیرید؟
جزینی: موقعیت‌های زیادی وجود داشت تا به عنوان سرمربی به تیم ملی خدمت کنم، اما واقعیت این است که در حال حاضر هدفی جز کمک به رشته کشتی در استان و شهرم، ندارم. اعتلای کشتی استان چالشی ست که پیش روی خود می‌بینم. به نظر افراد زیادی رساندن کشتی اصفهان به نقطه عالی و درخشش در سکوهای جهانی و المپیک نشدنی است، اما انشااله انجام خواهد شد. به دنبال نفر اول تیم ملی بودن نیستم زیرا موقعیت این اتفاق سال‌های سال برایم وجود داشت اما به علل مختلف قبول نکردم.
ایمنا: پس از رساندن کشتی استان اصفهان به مقصود نهایی در کنار تیم ملی خواهید بود یا خیر؟
جزینی: انسان در زمان‌های مختلف بنا به شرایط و اتفاقات تصمیمات مختلفی می‌گیرد. در حال حاضر به هیچ وجه حتی به سرمربی‌گری تیم ملی فکر نمی‌کنم اما از فردا و آینده اطلاعی ندارم. فردی نمی‌تواند پیش بینی کند چه چیزی رخ می‌دهد. اگر احساس کنم حضورم در تیم ملی می‌تواند روی کشتی شهر اصفهان تأثیر داشته باشد شاید قبول کردم.
ایمنا: در همه المپیک‌ها، بیشترین نماینده از کشتی و بعد وزنه برداری بوده است و برای المپیک پاریس نیز بیشترین سهمیه توسط کشتی‌گیران کسب شده و انتظارات و فشارها از کشتی بالا افزایش یافته است. آیا این وضعیت و فشارها را بر کشتی‌گیران به حق می‌بینید؟
جزینی: زمانی که فرزند بزرگ خانه باشی ریاضت‌ها به دوشت میفتند؛ کشتی نیز فرزند بزرگ ورزش کشور است. اکثر رشته‌ها به صورت سینوسی موفقیت کسب کرده‌اند، اما کشتی همیشه بوده و یک خط رو به جلو را دنبال کرده است. کشتی را ورزشی است که آبروی ایران را در المپیک حفظ می‌کند.
توقع مردم بیجا نیست زیرا مردمان ایران کشتی دوست هستند و کشتی ورزش ملی و آئینی ماست. هر کجای دنیا رفته‌ام اکثر مردم کشتی را دوست داشته‌اند. از زمانی که هابیل و قابیل با یک دیگر کشی گرفتند در جان آدمیان فرو رفت و محبوب شد. از طرف مردم کسب مدال‌های متعدد و خوش رنگ خواسته زیادی نیست، اما اگر مسئولان این انتظار را داشته باشند وضعیت متفاوت است.
سهم بودجه و امکاناتی که کشتی از ورزش کشور دارد نسبت به ورزش‌هایی که هیچ دستاوردی در سطح بین‌المللی نداشته‌اند ناچیز است، به همین علت هیچ مسئولی نمی‌تواند طلبکار رشته کشتی باشد ولی مردم حق دارد که به هر شکلی از کشتی و کشتی‌گیران انتظار داشته باشند و خواسته‌هایشان به حق است.
مقایسه کشتی با ورزش‌های دیگر فرار رو به جلو است. فوتبال، والیبال، بسکتبال و ورزش‌هایی از این قبیل تبدیل به صنعت شده‌اند. در رشته کشتی، ورزشکار ملی‌پوشی وجود ندارد که دغدغه شغل و درآمد و مسائلی از این قبیل را نداشته باشد. اگر همت شخص علیرضا دبیر و ارتباطات وی نبود کشتی‌گیران از نظر معیشتی در وضعیت مناسبی قرار نداشتند. جای شکرش باقی است که مدیری لایق در فدراسیون حضور دارد و جور دیگر مدیران که قیاس‌های اشتباهی در مورد کشتی دارند، را می‌کشد.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است