به نقل از «فارس»

قدم زدن در خیابان‌های آمِرلی/ روزهایی که نباید فراموش شوند

تاریخ انتشار: ۱۸ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۶۰۰۲۶۸

نگاهی به آثار یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار:

 

 

به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، مستند «نجات آمرلی» به کارگردانی رضا شفیعی از جمله آثاری است که در بخش مسابقه یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار حضور دارد که محسن صالحی خواه، به این اثر پرداخته است.

مستند «نجات آمرلی» نفس‌گیر شروع می‌شود. استفاده از تصاویر مربوط به سربریدن‌ها و اعدام‌های دسته‌جمعی توسط داعش، با موسیقی خوب و تدوین کاردرست، مخاطب را پای کار میخ‌کوب می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خیلی زود تکلیف بیننده با کار معلوم می‌شود چون کارگردان خیلی سریع می‌رود سراغ اصل مطلب و اضافه‌گویی نمی‌کند.

وقتی اسم مستند نجات آمرلی باشد، برای مخاطبان حرفه‌ای مستند، توقع از کار را بالا می‌برد؛ چون آن‌هایی که اهل مستند هستند و به خصوص کارهای مربوط به محور مقاومت را پیگیری می‌کنند، یادشان هست که آمرلی یکی از نقاطی بود که حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس شخصاً عملیات آزادسازی و شکست محاصره‌اش را فرماندهی کردند. پس انتظار دارد که یک کار تر و تمیز از لحاظ فرمی و محتوایی تماشا کند.

اثر از یک پژوهش منسجم و خوب استفاده می‌کند که در خدمت خط داستانی مستند است. اما کارگردان با هوشمندی می داند کجا از موشن‌گرافیک استفاده کند که این تکنیک حامل پیام باشد و کار را از یک‌نواختی خارج کند. به قول معروف،‌ موشن گرافیک سر جای خودش نشسته و تاثیرش را هم می‌گذارد.

نجات آمرلی با رعایت چند مساله می‌توانست اثری عالی باشد. اول اینکه حضور فیزیکی کارگردان کار مقابل دوربین، خیلی توجیهی ندارد. شاید مخاطبی که چهره حامد هادیان را نشناسد، به این فکر کند که او مترجم است و می‌خواهد صحبت‌های راویان عرب‌زبان منطقه را ترجمه کند. اما این‌طور نیست و حضور کارگردان مقابل دوربین، غیرمنطقی به نظر می‌رسد. زمانی که کارگردان میکروفون هاش‌اف را جلوی مصاحبه شونده می‌گیرد، تاثیر خوبی روی زیبایی‌شناسی مصاحبه ندارد. اگر نجات آمرلی در زمان بحران و لبِ خط مقدم ساخته می‌شد، با این چشم نگاهش می‌کردیم که شرایط جنگی‌ست و خیلی از شرایط مطلوب تولید را نمی‌توان زیر آتش دشمن فراهم کرد. اما زمانی که کار در شرایطی عادی تولید شده،‌ انتظار می‌رود که بعضی نکات ریز اما مهم، در فرم کار رعایت شوند. انتخاب موسیقی در بعضی پلان‌های کار، می‌توانست بهتر باشد.

این مستند متنی کتابی، گیرا و گزارشی دارد که گاهی تنه به داستان و روایت نیز می‌زند. با توجه به پژوهش منسجم کار، متن از لحاظ محتوا و دیتا کمبودی ندارد اما می‌توانست روان‌تر و شیرین‌تر هم باشد که مخاطب را بیشتر جذب کند. با توجه به اینکه حاج قاسم و ابومهدی، دو شهید بزرگ جبهه مقاومت نقش بسزایی در شکستن محاصره آمرلی داشتند، انتظار می‌رفت که نقش پررنگی در داستان مستند نیز داشته باشند. 

نجات آمرلی مستندی کوتاه و جمع‌وجور است که در انتقال پیامش به مخاطب موفق ظاهر می‌شود و تماشای آن را توصیه می‌کنم. این کار یادآور روزهای سخت جنگ با داعش و نجات مردم عراق با کمک رزمندگان حشد تحت فرماندهی بزرگانی چون حاج قاسم سلیمانی، ابومهدی المهندس و هادی العامری است؛ روزهایی که نباید فراموش شوند.

با توجه به همه‌گیری بیماری کرونا، آثار منتخب یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار  11 تا 19 دی ماه به صورت مجازی و از طریق سایت عماریار Ammaryar.ir  اکران می‌شوند. ویژه برنامه تلویزیونی جشنواره نیز هر شب، هر شب ساعت 21 از شبکه افق به روی آنتن می رود.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: داعش کارگردان مستند موسیقی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۶۰۰۲۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خط رو خط مسائل اجتماعی

  تهیه‌کننده این اثر نمایشی سعید کمانی است که پیش از این سابقه مجموعه‌هایی مثل همه‌‌گیری و سفر در خانه را در کارنامه خود داشته است. پریناز آل آقا، کارگردان فصل اول و محمدرضا خسروی، کارگردان فصل دوم این مجموعه است. کمانی در گفت‌وگوی خود با جام‌جم از دغدغه‌های تولید این اثر نمایشی گفته است. 
تهیه‌کننده سریال خط رو خط در خصوص دغدغه‌ای که برای تولید این اثر داشته، به جام‌جم می‌گوید: دغدغه من این بود که کار طنز تولید کنم. دو سه سال بود که درگیر دو سریال کرونایی بودم و در اتفاق کرونا، چند نفر از دوستان و مادرم را از دست دادم. اینها باعث شد برگردم به همان چیزی که تا حدودی به آن علاقه دارم و آن را بهتر می‌فهمم. دوست دارم جامعه هم مثل خودم حالش خوب شود و بعد از اتفاقاتی که در بیماری وحشتناک کرونا افتاد، فکرم این بود که بتوانیم با کارهای طنز جلو برویم و این کار را ساختم. در این‌گونه کارها تخصصی نداشتم و اولش خیلی اذیت شدم. مخصوصا در بحث دکور‌ خیلی نگران بودیم دکوری که می‌زنیم تک لوکیشن است و اصلا توان این موضوع را دارد یا نه. خیلی رویش فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که تنها دکوری که بتوانیم بزنیم یک آرایشگاه مردانه است که این فضا را به ما می‌دهد که هر آدمی اعم از پزشک، کارگر و ...  واردش می‌شود. دلیل انتخاب این لوکیشن، عام بودن فضای آرایشگاه‌هاست که می‌توان قصه‌های زیادی را در بستر آن روایت کرد. در عین حال موضوعات اجتماعی، موضوعاتی هستند که دغدغه همه است. همه ما در آپارتمان مشکلات زیادی داریم و هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که مثلا در یک آپارتمان ۲۰ واحدی که هستیم همه به موقع شارژشان را می‌دهند، آشغال‌شان را مرتب دم در می‌گذارند و رعایت همسایه را می‌کنند؟ همه ما این مشکلات را داریم و در سریال خط رو خط تلاش کردم به محل کار و ازدواج و موانع ازدواج بپردازیم. نمی‌خواستیم نقد کنیم و در واقع بیشتر خودمان را نقد می‌کنیم. 
 
بیان مسائل اجتماعی با زبان طنز 
وی در ادامه به ترکیب طنز با مباحث آموزشی اشاره کرده و تاکید می‌کند: تلاش کردیم موضوعات آموزشی را به صورت طنز بیان کنیم. مثلا یک‌فرد دروغگو و کثیف را به چالش می‌کشیم. هر موضوعی که به ما به‌عنوان یک انسان ربط دارد، مثل پوشش، لباس، تمیزی، آداب معاشرت و...که موضوعات زیادی است و جذابیت هم دارد در این سریال بیان کردیم اما باید به این نکته توجه کرد که در تولید چنین محتوایی برای رسانه تلویزیون، باید صبر داشته باشد تا این برنامه‌ها جای خود را باز کرده و مخاطب جذب کنند.  کمانی در اشاره به موضوعات مطرح شده در این برنامه اشاره کرده ومی‌گوید:مسائلی همچون حمل و نقل، خانواده، ازدواج، فرزندآوری، موانع ازدواج و...در برنامه مطرح شده است. در واقع نزدیک به صد موضوع داریم. فصل اول ۲۰ قسمت بود. در فصل دوم آقای محمدرضا خسروی، کارگردانی را دست گرفته‌اند که تجربه کار کارگردانی دارند و کار کوتاه ساختند. تلاش کردیم بستری ایجاد کنیم تا کارگردانان کار اولی بیایند و در آینده در سازمان کارگردان شوند.  وی در پاسخ به این‌که چنین فرصتی به کارگردان‌های جدید با ریسک همراه است، بیان می‌کند: به‌نظرم در صورتی این کار با ریسک همراه است که هر دو گزینه تهیه‌کننده و کارگردان ضعیف باشند اما در این کار، کارگردان ما در موضوع طنز باسواد است و نزدیک به ۳۵ سال سابقه کار طنز و این‌گونه کارها را دارد. به‌نظرم کارگردانی که طنز را می‌فهمد و از این دست کارها ساخته، می‌تواند کمک‌کننده باشد. اگر تهیه‌کننده و کارگردان شناخت و تجربه‌ای نداشته باشند قطعا کار درنمی‌آید. به‌طور کلی معتقدم که بهتر است تلویزیون به جای استفاده از سلبریتی، بازیگر پرورش دهد و باید به سمت آنهایی برویم که توانمندی این کار را دارند. 

تلاش ۴ گروه نویسنده 
کمانی درباره تفاوت کارگردانی فصل اول و دوم و حضور کارگردانی مثل خسروی که تجربه بازیگری و کارگردانی را دارد، این‌طور توضیح می‌دهد: به‌نظرم دو تجربه متفاوت بود. کارگردانی یک خانم، به یک شکل دیگر است چون به ظرافت‌ها دقت دارند. در فصل دوم هم آقای خسروی با توجه به این که بازیگر توانایی بودند و سالیان دراز کار کردند و در کارهای خیلی بزرگ حضور داشتند، یک‌فرد پرورش‌یافته هستند که در عین حال ارتباط‌شان با بازیگران خوب بود و کار شکل گرفت.  کمانی با اشاره به چهار گروه نویسنده‌ای که در این سریال حضور دارند، در خصوص بازخورد مخاطبان به این مجموعه هم تصریح می‌کند: ابتدا زمانی که خودم این کار را روی آنتن دیدم این ترس را داشتم که با توجه به تک‌لوکیشن بودن، مخاطب چه ارتباطی با آن برقرار می‌کند. در واقع ۴۰دقیقه نمایش در تک‌لوکیشن سخت است. وقتی به‌عنوان یک منتقد به آن نگاه کردم حس خوبی به من دست داد و خوشحال شدم که شاید نمره‌ام زیر ۵۰ نشده باشد. در حال حاضر فصل اول روی آنتن رفته و ما در حال تولید فصل دوم هستیم. فصل اول در ۲۰ قسمت ۴۰ تا ۴۵ دقیقه‌ای روی آنتن می‌رود.