کانونی گرم برای نسل نوظهور موسیقی ایران
تاریخ انتشار: ۲۰ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۶۱۵۴۳۴
با نگاه به تولیدات موسیقی در چند سال اخیر و همچنین استقبال علاقه‌مندان و هنرجویان این حوزه ازمراکزآموزشی، خواهید دید، طی این سال‌ها یا حداقل در یک دهه گذشته، موسیقی روند رو‌به رشدی داشته است و البته نمی‌توان منکر نقش تأثیرگذار جوانان هم بود.
نسل نوظهوری که دراین سال‌ها با علاقه و اشتیاق در دانشگاه‌ها و هنرستان‌ها به‌تحصیل در زمینه موسیقی روی آورده‌اند و درپی اهداف هنری خود تلاش‌های بسیاری داشته‌اند، البته این توجه در آموزشگاه‌های موسیقی هم به وفور دیده می‌شود و هنرجویان بسیاری به آموزش ساز و آواز می پردازند، اما متأسفانه آن‌طور که باید و شاید از این استعدادهای خلاق بهره‌ای درست نبرده‌ایم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سال 93 و در سی‌امین جشنواره موسیقی فجر که دبیری آن را برعهده داشتم درمراسم اختتامیه صحبتی درباره استعدادهای موسیقی مطرح کردم و تأکید من تشکیل «کانون موسیقیدانان جوان» بود، تا با تأسیس این نهاد که به‌طور یقین اتفاق و گامی مثبت درحفظ و پرورش ظرفیت و توانایی استعدادهای نوین موسیقی است، امکانات بیشتر و بهتری درتولیدات موسیقایی جوانان فراهم شود والبته در پیمودن این مسیر، همکاری نهادهای فرهنگی هم ضرورت دارد. این موضوع مورد توجه وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرکل اسبق دفتر موسیقی قرارگرفت و بنا بود این مرکز راه‌اندازی شود اما با گذشت زمان همچنان این طرح مسکوت مانده و در نشست چند روز گذشته هیأت انتخاب سی و ششمین جشنواره موسیقی فجر که با حضور آقای دکتر حسینی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و آقای محمداللهیاری مدیرکل دفتر موسیقی برگزارشد، باردیگر این موضوع را مطرح کردم و با توجه به آمارقابل تأمل شرکت کنندگان این دوره ازجشنواره وهمچنین آثاری که به دبیرخانه ارسال شده؛ که به عقیده من به لحاظ کیفی رشد بسیار خوبی داشته است، تأکیدم براین بود، جشنواره موسیقی فجر نباید تنها محلی برای اجرای موسیقی باشد تا با اتمام آن و اهدای جایزه به برگزیدگان آن، این جوانان به حال خود رها شوند و ارتباط خود را با این نسل پرتوان موسیقی قطع کنیم، بلکه می‌بایست با تشکیل نهاد یا انجمنی چون «کانون موسیقیدانان جوان» زمینه‌ای برای فعالیت استعدادهای جوان موسیقی ایران فراهم شود و قطعاً تشکیل چنین نهادی درایجاد انگیزه بهتر برای تولید آثار موسیقی ارزشمند تأثیر بسزایی خواهد داشت، چرا که بر این نظرم دراین سال‌ها، توانایی و استعدادهای جوانان و هنرجویان علاقه‌مند به موسیقی بیهوده هدررفته است و با وجود تلاش‌های بسیار درامر آموزش و آموختن، هنرشان تنها صرف رفتن به آموزشگاه‌های مختلف موسیقی شده و باید بگویم این رفت و آمد‌ها تنها به بیلان رشدی آموزشگاه‌های موسیقی کمک کرده است، اما ما می‌توانیم با تشکیل یک انجمن یا کانون این استعدادها را جمع‌آوری کنیم و از هنرشان بهره ببریم. شاید در نگاه نخست ایجاد چنین کاری را سخت و پرهزینه تصور کنید و نیاز به بودجه‌های کلان داشته باشد اما اینگونه نیست. ابتدا فضای راه‌اندازی آن مهم است که چه خوب است نهادهایی چون شهرداری تهران این حمایت لازم را داشته باشد و همچنین پشتیبانی نهادهایی همچون دفترموسیقی، خانه موسیقی و انجمن موسیقی تا این جوانان مستعد در این مرکز گردهم آیند و زیر نظر استادان به الگوبرداری‌های درست و به راهنمایی مفید و مثبت دست یابند و به تولیدات فاخردر زمینه موسیقی ملی بیندیشند و حتی جلسات نقد و بررسی تشکیل شود. ناگفته نماند خود جوانان هم می‌توانند هدایت کننده این انجمن باشند. اتفاقی که در حدود 20 سال گذشته در مرکز صداوسیما تجربه کرده‌ایم و بسیار هم موفق بود. در کشور ما نوازنده و خواننده‌های جوان بسیار خوبی وجود دارند که می‌توانیم سالن در اختیارشان بگذاریم تا موسیقی آنها هم به گوش مردم برسد یا آهنگسازان جوانی که بستری برای ظهور استعدادهای آنها نیست و نیاز است این امکان برای آنها هم فراهم شود.
من باردیگر این موضوع را مورد تأکید قرار دادم و بارها وبارها خواهم گفت تا ان‌شاءالله این اتفاق مهم شکل بگیرد، موضوعی که سال‌ها قبل در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به آن دست یافتیم و ماحصل و خروجی آن هنرمندانی است که امروزه هر یک استادانی بزرگ و تراز اول در موسیقی هستند. خواهش من این است رسانه‌ها هم در کنار ارگان‌های هنری حمایت لازم را داشته باشند تا با ایجاد و گسترش چنین فضایی، نسل جوان موسیقی کشورحتی درشهرستان‌ها و روستاهای دورافتاده از این فرصت و امکان بهره ببرند و هنرآنها کشف و معرفی شود تا گامی دیگر در ترویج، حفظ و پرورش موسیقی کشورمان داشته باشیم. دراین مرکز همه ژانرهای موسیقی چون کلاسیک ایرانی، کلاسیک غربی، پاپ، نواحی و... در نظر گرفته خواهد شد و می‌توانند فعالیت داشته باشند و حرکتی مثبت در جهت ارتقای موسیقی است تا این جوانان تنها هنرشان را به اجرا و برگزیده شدن در چند جشنواره خلاصه نکنند.
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۶۱۵۴۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصویر دیده نشده از محمدرضا شجریان
محمدرضا شجریان، خواننده محبوب و استاد آواز موسیقی اصیل ایران در سال ۱۳۱۹ در شهر مشهد در خانواده‌ای مذهبی متولد شد. پدرش قاری قرآن بود و صوت قرآن را از ۸ سالگی به محمدرضا که صدای خوشی داشت نیز آموخت.
به گزارش ایلنا، شجریان با اولین معلم موسیقی خود در سال ۱۳۳۶ زمانی آشنا شد که برای تحصیل به دانشسرای مقدماتی مشهد وارد شد. وی دو سال بعد علاوه بر تلاوت قرآن، برای رادیو خراسان آواز‌های بدون موسیقی را نیز اجرا کرد.
شجریان که پس از دریافت دیپلم از دانشسرای عالی، به استخدام آموزش و پرورش درآمده بود از سال ۴۶ پس از چند سال تدریس در دبستان‌های مشهد به تهران منتقل شد. وی در تهران نزد اسماعیل مهرتاش درس آواز آموخت و همزمان خوشنویسی و نوازندگی سنتور را نیز پی گرفت.
اولین اجرا و ضبط صدای شجریان در پاییز سال ۴۶ در غالب برنامه «برگ سبز شماره ۲۱۶» از رادیو ایران پخش شد. اما او به دلیل اینکه پدرش می‌خواست نام «شجریان‌ها» با قرائت قرآن شناخته شود، در برنامه‌های رادیویی خود را با نام «سیاوش بیدکانی» معرفی کرد. تا اینکه در سال ۱۳۵۰ پدرش به خوانندگی آواز توسط وی رضایت داد و شجریان با نام خود در رادیو و تلویزیون حاضر شد. او در سال ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و آموزش سنتور و ردیف آوازی «صبا» را نزد وی آغاز کرد.
شجریان همزمان با هوشنگ ابتهاج، شاعر پرآوازه متخلص به «سایه» آشنا شده و به واسطه وی همکاری با برنامه «گلها» در رادیو را آغاز کرد. محمدرضا شجریان در این مدت در رادیو با بزرگان موسیقی نظیر احمد عبادی، حسن کسایی، جلیل شهناز، فرهنگ شریف و فرامرز پایور قطعات بسیاری را اجرا کرد.
شجریان آموزش سبک آوازی «طاهرزاده» را از سال ۱۳۵۱ نزد «نور علی خان برومند» آغاز کرد و در سال ۱۳۵۲ نیز با عبدالله دوامی آشنا شد و ردیف آوازی وی را آموخت. او در همان سال در کنار هنرمندان بی نظیر موسیقی سنتی ایران نظیر محمدرضا لطفی، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و ناصر فرهنگ‌فر به عضویت مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به سرپرستی داریوش صفوت پیوست.
سال ۱۳۵۴ شجریان به همراه محمرضا لطفی و ناصر فرهنگ‌فر در «جشن هنر شیراز» کنسرت «راست پنجگاه» را اجرا کردند. محمدرضا شجریان که پیش از انقلاب سال ۵۷ رادیو ملی را مانند بسیاری دیگر از هم دوره‌های خود ترک کرد. وی به همراه محمدرضا لطفی و حمایت هوشنگ ابتهاج که او هم پس از رویداد تلخ میدان ژاله از کار در رادیو دست کشیده بود، کانون «چاووش» را بنیان گذاشت.
شجریان با کانون چاووش که اکثر اعضای آن از گروه شیدا و عارف بودند آثار بسیاری را خواند که تعداد زیادی از آنها محتوای انقلابی و ملی داشتند. «شب نورد» یا (برادر نوجوونه) از چاووش ۲ و «سپیده یا ایران‌ای سرای امید» و «ایرانی به سر کن خواب مستی» از چاووش۶، «همراه شو عزیز» و «ایران خورشیدی تابان دارد» از چاووش، از جمله این آثار هستند.
tags # محمدرضا شجریان سایر اخبار
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت