سر صنعت داروسازی ایران بی کلاه ماند؟

چندی پیش خبری منتشر شد مبنی بر اینکه به دنبال شیوع کرونا، برخی مدیران شرکت های دارویی ثروت هنگفتی کسب کرده اند و ارزش سهام بسیاری از شرکت ها چند برابر شده است.

در این خبر اعلام شد که طبق اعلام فوربس، از زمان شیوع کرونا ۵۰ فرد فعال در حوزه بهداشت و درمان به جمع میلیاردرهای جهان پیوسته‌اند که مدیران شرکت‌های داروسازی حضور پررنگی در این فهرست دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در واقع با توجه به شیوع کرونا و افزایش تقاضا برای تجهیزات پزشکی، دارویی و واکسن، حساب بانکی این افراد به کلی دگرگون شده است و داروسازانی از کشورهای چین و آمریکا و حتی برخی کشورهای اروپایی در شرایط کرونایی درآمدهای هنگفتی را به دست آورده اند. این به معنی فعالتر شدن و پیشرفت بیشتر در صنعت داروسازی این کشورها و افزایش توان تحقیقاتی و توسعه‌ای برای آینده و پیشتازی در بحران‌های دیگر نیز هست.

اما آیا صنعت داروسازی ایران چنین وضعیتی را به دنبال کرونا تجربه کرده است؟ پاسخ به این پرسش را کاوه توکلی یکی از فعالان صنعت داروسازی در ایران با نگاهی گذشته نگر به آنچه طی حدود یکسال از ظهور کرونا رخ داده بیان می‌کند و می‌گوید: صنعت داروسازی تکنولوژی بسیار پیچیده و خاصی در سطوح مختلف دارد و اصولا کشف و تولید داروی جدید و نوآورانه در جهان بسیار سخت و پر هزینه است. اینگونه تولیدات توسط شرکت‌های بسیار بزرگ و چند ملیتی عظیمی انجام می شود که هزینه های تحقیقاتی گزاف و حیرت انگیزی برای رسیدن به آن انجام داده‌اند.

وی بیان کرد: برآورد می‌شود برای خلق و معرفی هر داروی جدید به چندین میلیارد دلار سرمایه گذاری نیاز است که حتی برای بسیاری از کشورهای اروپایی هم به تنهایی امکانپذیر نیست. بعد از به نتیجه رسیدن تولید یک دارو، مطالعات متعددی روی حیوانات و سپس انسانها انجام می‌شود تا سازمان‌های بین‌المللی معتبر مصرف ایمن چنین دارویی را تایید کرده  آن را ثبت کرده و مجوز کاربرد ایمن برای انسان‌ها را صادر کنند.

او گفت: به دلیل مسیر سخت تحقیق و پرهزینه بودن آن است که تعداد انگشت شماری از غول‌های داروسازی وجود دارند که می‌توانند با عرضه چنین محصولاتی سودهای هنگفت و نجومی را نیز به دست آورند. سایر کشورها و شرکت‌ها دنباله رو خواهند بود و به نوعی از دانش بدست آمده در این فرآیند استفاده می‌کنند و کپی برداری کرده و به اصطلاح ژنریک‌سازی را پی می‌گیرند.

توکلی بیان کرد: در سال ۲۰۲۰ با بروز و ظهور کووید ۱۹ و بیماری کرونا بار دیگر این حقایق آشکارتر شد و در کانون توجه افراد بیشتری قرار گرفت. شرکت‌هایی که در جریان تحقیقات خود روی ویروس‌هایی مثل ایدز و ابولا سرمایه گذاری‌های کلان و طولانی مدتی در زمینه دارو یا واکسن انجام داده بودند، با معرفی داروهایی مثل فاویپیراویر و رمدسیویر و واکسن، به ناگهان در این همه گیری جهانی، افزایش چندین برابری ارزش سهام یا فروش دارو و واکسن را تجربه کردند.

او گفت: کشورهای چین و هند که ید طولایی در تولید مواد اولیه دارویی دارند در مواجهه با محدودیت‌های کرونایی مثل حمل و نقل بین‌الملل یا بیماری نیروی کار، تولیدشان کاهش یافت، اما به نوعی دست مایه‌ای برای استفاده از این فرصت و رسیدن به اهدافشان پیدا کردند. حتی برخی تولید انبوه واکسن‌های ساخت شرکت‌های مطرح آمریکایی و انگلیسی را به عهده گرفتند و گرچه این شرکت‌های آمریکایی بودند که از تولید واکسن منفعت اقتصادی زیادی می‌بردند، اما شرکت‌های این کشورها نیز سهم خود را برداشت کردند.

توکلی در پاسخ به این پرسش که آیا این سودها در بازار دارویی ایران نیز وجود  دارد و صنعت دارویی ایران نیز به سوی پیشرفت و فرصت فراهم شده از این بازار رفته است؟ گفت: واضح است که براین مبنا، نه تنها ایران بلکه اکثر قریب به اتفاق کشورهای دنیا علیرغم داشتن درجات متفاوتی از پیشرفت در صنعت دارویی، توانایی خلق این ثروت هنگفت با مشخصات مذکور را ندارند. اما در این پاندمی (همه گیری جهانی) صرفا معرفی داروی جدید یا تولید واکسن در خلق ثروت‌های هنگفت نقش نداشت، بلکه در این رهگذر با تغییرات ایجاد شده در نظام‌های جهانی سودها و درآمدهای عجیب و نجومی دیگری برای بخش‌های دیگری از این صنعت ایجاد شده است.

وی ادامه داد: جمعیت بالای ایران و تعداد قابل توجه مبتلایان و برخی تصمیمات و اقدامات انجام شده در حوزه داروسازی هم درآمدهای قابل توجهی را برای برخی به ارمغان آورد. اما ظاهرا فعالان صنعت دارویی کشور ادعای پیشرفت همگانی شرکت‌های دارویی را باور ندارند و معتقدند فقط برخی شرکت‌ها به سودهای هنگفت رسیده اند و بدنه این صنعت درآمدی که موجب روند رو به رشد کلی صنعت و انتفاع همگانی و ملی شود نداشته است.

وی با بیان اینکه این کسب درآمدها را می‌توان در چند گروه طبقه بندی و تفسیر و نقد کرد، افزود: یک گروه درآمدهای رقابتی واقعی و موثر در صنعت ناشی از تقاضاهای واقعی پیش آمده مبتنی بر علم و مقالات علمی بود. مثل توصیه‌های بهداشتی برای استفاده از ماسک و مواد ضد عفونی کننده که در ابتدای بروز بحران با ایجاد فضای مصرف بالای اقلام بهداشتی، ایجاد درآمدهای بالایی کرد.

این فعال صنعت داروسازی ایران با اشاره به اینکه بروز کرونا به عنوان اتفاقی جهانشمول، بسیاری از نقاط قوت و ضعف کشورها در زمینه بهداشت و درمان و اقتصاد دارو و درمان را هویدا کرد، گفت: در کشورهایی مثل ایران که در آن صنایع پایه‌ و رسیدن به درجاتی از خودکفایی در سالهای قبل مورد توجه بوده است، تسلط بر اوضاع به سرعت انجام شد و با تغییرات هدفمند نیازهای این بحران تامین شد. بسیاری از کارخانجات که لزوما دراین صنعت فعال نبودند نیز خطوط تولید را به تولید مواد ضدعفونی کننده و بهداشتی، ماسک و وسایل حفاظتی تبدیل کردند و بخصوص دراوایل بروز بحران، برخی شرکت ها با خالی بودن عرصه توانستند سودهای سرشاری را به دست آورند.

او گفت: بتدریج سایر شرکت‌ها نیز با انطباق با شرایط همزمان با رشد و پیشرفت کلی در این رقابت به سود و پیشرفت رسیدند. برخی داروها نیز با پشتوانه علمی مانند ترکیبات استروییدی و آنتی بیوتیک‌ها، هیدروکسی کلروکین، ناپروکسن یا حتی فاموتیدین و محصولات عمومی مثل ویتامین‌ها که در مدیریت بیماری کرونایی مطرح شدند و البته گران قیمت نبودند نیز در کانون توجه و افزایش تقاضا قرار گرفتند و با توجه به توان خوب کشور تولید شده و در دسترس قرار گرفتند و به تبع آن افزایش فروش را برای تولید کنندگان به بار آوردند.

وی بیان کرد: به نظر می‌رسد به طور کلی در شرایط کرونایی درآمدزایی شرکت‌های دارویی و تجهیزات پزشکی در حوزه پیشگیری به مراتب بیشتر بوده و در بستری رقابتی، شرکت‌های دارویی بیشتری با تولید اقلام بهداشتی نظیر ماسک، دستکش، موادضدعفونی و برخی مکمل‌های غذایی از جمله ویتامین‌ها درآمدزایی کردند و در نهایت با رقابت مناسب قیمت محصولی مثل ماسک رو به کاهش نیز گذاشت و مصرف‌کنندگان نیز منتفع شدند.

وی گفت: یک گروه دیگر درآمدهای هنگفت ولی کم اثر یا به تعبیری مخرب، ناشی از تقاضاهای غیر واقعی کالاها و خدمات بهداشتی و درمانی بوده است. در این بخش با گذشت حدود یکسال از بروز کووید ۱۹ آسیب‌هایی‌ دیده می‌شود که از نظر ملی جبران ناپذیرند. بیماری کرونا به دلیل ذات ناشناخته و سرایت و مرگ و میر بالایی که دارد بسیج همه امکانات را در پی داشت و بیمار و خانواده‌اش نیز به هر اقدامی که جانی را نجات دهد، متمسک می‌شدند. تلاش همه مخلصین و خدمتگزاران این بحران نیز به همین منوال بود.

توکلی گفت: متاسفانه در مواردی که پیشنهادهای بهداشتی و درمانی متفاوتی گسترش می‌یافت حتی بازار زنجبیل و سیر هم جایگاه‌های ویژه و قیمت‌های افزایشی را تجربه کردند. گاهی با تکیه بر دانش قدیمیان یا گاهی با تکیه بر بیانیه هلسینکی و گاهی با تکیه بر مقالات نه چندان قوی، برخی داروهای ضد ایدز و ضد هپاتیت و داروهای بیوتک و  سیستم ایمنی گرانقیمت که برای برخی شرکت‌ها سودآور بودند تشویق و ترویج شدند و در مجموعه پیشنهادات پیشگیری و درمانی قرار گرفتند و متعاقبا درآمدهای نجومی نصیب معدودی از شرکت ها شد که نه تنها موجب رونق صنعت داروسازی نشد بلکه در برخی موارد داروی بیماران نیازمند دیگر هدر رفت و ذخایر ملی آسیب دید.

وی تصریح کرد: در این عرصه کمبودهای کاذب و بازار سیاه برای مردم و ثروت ناصواب برای برخی دیگر رقم خورد. مایه مباهات است که صنعت داروسازی در ایران در سال های اخیر بسیار توانمند شده  و بسیاری شرکت‌ها علیرغم وجود تحریم ها پتانسیل نقش آفرینی و کمک رسانی به موقع را در کشور دارند، اما سوالی که مطرح می‌شود اینست که چرا فقط تعداد کمی از این شرکت‌ها تاکنون به تولید و فروش و سود ناشی از داروهای پر سر و صدایی مثل فاویپیراویر و رمدسیویر موفق شده‌اند؟ آیا با تعداد اندک تولیدکنندگان چنین داروهایی، پیشرفت کل صنعت داروسازی به عنوان یک سرمایه ملی به دست می آید؟ آیا دسترسی و انتفاع مردم به عنوان یک هدف آرمانی به داروهای با کیفیت بهتر و قیمت‌های رقابتی‌تر و دسترسی آسانتر حاصل می شود؟

به گفته وی، برخی فعالین صنعت داروسازی معتقدند که کرونا از جنبه‌هایی باعث آسیب‌هایی نیز به این صنعت شده است چرا که اکثریت شرکت‌ها در جرگه برتری یافتگان نبوده‌اند و چنین سودهایی نبردند و با مزمن شدن شرایط رکود ناشی از کووید 19 حتی فروش قبلی خود را نیز نتوانستند حفظ کنند.

توکلی اظهار کرد: با ایجاد تقاضاهای کاذب و شیفت تولیدات به سمت داروهایی که مدارک مثبتی در موثر بودنشان موجود نبود بار مالی کلان در صنعت ایجاد شد. از سوی دیگر انتظارات به حق مردم برای بهبود بیمارشان به سمت راه حل‌ها و درمان‌ها و داروهای غیر اثبات شده سوق داده شد که در صورت عدم موفقیت، خدشه دار شدن اعتماد عمومی به داروهای ساخت داخل را موجب می شود.

وی گفت: در این شرایط، عایدی جمعیت عمومی شرکت‌ها و صنعت  دارویی زیاد نبوده و به نوعی از دست رفتن فرصت برای صنعت رخ داده است و از آنجاکه حتی کرونا و تحریم هم می‌توانند فرصت ساز باشند و بالندگی صنعت را به بار آورند، در این میان نقش برخی سوگیری های تصمیم سازان و زمانبندی تصمیمات نیز قابل تامل است.

به گزارش ایسنا، به نظر می رسد با توجه به جایگاه قابل توجه ایران در تحقیقات پزشکی و درمانی قرار گرفتن این کشور در لیست کشورهای سازنده داروهای سرنوشت ساز نیز خالی از اهمیت نباشد، در این میان به رسمیت شناختن و حمایت از بخش خصوصی و شرکت های دانش بنیان علاوه بر به دست آمدن چنین جایگاهی و البته توزیع این امکان در میان شرکت های مختلف دارویی بر اساس میزان توانمندی ها و ظرفیت ها، قطعا ثروت ملی را افزایش خواهد داد و آنرا به درستی توزیع خواهد کرد.

برچسب ها: داروسازی ، کرونا ، بهداشت و درمان لینک کوتاه خبر: bzna.ir/000Ldn

منبع: بازار نیوز

کلیدواژه: داروسازی کرونا بهداشت و درمان شرکت های دارویی صنعت داروسازی شرکت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت bazarnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «بازار نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۶۲۳۷۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آغاز مذاکرات صادرات دانش قطعه‌سازی به چهار کشور

رضا رضایی، پیشکسوت صنعت قطعه ایران در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری علم و فناوری آنا درباره نحوه مشارکت با شرکت‌های دانش بنیان گفت: یک سری شرکت دانش بنیان خودمان داریم، متخصصانمان روی قطعه‌هایی که قرار است از خارج بیاید مطالعه و برنامه‌ریزی می‌کنند و وقتی ۷۰ درصد اطمینان پیدا کنیم که می‌توانیم ساخت داخل کنیم، وارد عمل می‌شویم و شرکت را تشکیل می‌دهیم. به‌طور مثال هزینه خرید قطعه ۱۶۰ دلاری را با تولید داخل به ۳۰ تا ۳۷ دلار می‌رسانیم.

این فعال اقتصادی با اشاره به اینکه اساس قطعات تولیدی مجموعه فعالیت ما با محوریت تولیدات دانش بنیان است، گفت: با ۵ محصول اختصاصی و استراتژیک در صنعت خودرو در زمینه تولیدات فناورانه پیشتاز بوده و این کار از ابتدا با بحث تحقیق و توسعه توسط مهندسان ایرانی از سال ۹۸ شروع شد و سال ۱۴۰۰ موفق به دریافت دانش بنیان نوع یک یا فناورانه شدیم.

کاهش ارزبری در تولید قطعات خودرویی و توسعه دانش

رضایی افزود: توانستیم در بخش تولید قطعه خودرویی کاهش ارزبری و توسعه دانش داشته باشیم تا بتوانیم به شرکت‌های عمده خودروسازداخلی خدمات گسترده‌تری ارائه کنیم. همچنین سعی شده به عنوان یک شرکت شتاب دهنده، سایرشرکت‌های مشابه را نیز که در رتبه پایین‌تر قرارداشته اند را ارتقاء دهیم.

عضو هیئت مدیره مجمع کارآفرینان ایران تصریح کرد: طراحی بُرد، سخت افزار، نرم افزار و سایر قطعات و ملزومات صنعت خودرویی توسط تیم دانش بنیان طراحی می‌شود البته ناگفته نماند ضروری است جهت توسعه تیراژ محصولات، از سایرشرکت‌های زیرمجموعه کوچک‌تر کمک گرفته شود.

طراحی و تولید قطعات صنعت خودوریی با فناوری روز دنیا

پیشکسوت صنعت قطعه ایران گفت: ایده طراحی تمام محصولات به عنوان تولیدات دانش بنیان مطرح و درنهایت به تولید انبوه می‌رسد و این یکی از موفقیت‌های ما است چراکه شرکت‌های دانش بنیان بعضا طراحی می‌کنند و می‌توانند محصولی را به ثبت برسانند، اما در تیراژ انبوه محصول موفق نبودند.

صاحب شرکت دانش بنیان با تاکید براینکه در بخش طراحی و تولید قطعات صنعت خودوریی با فناوری روز دنیا خیلی موفق بوده ایم، گفت: با توجه به این حجم از فعالیت دانش بنیان‌ها درراستای تولیدات فناورانه در این بخش از صنعت، این شرکت تولید کننده قطعات خودرویی توانسته در مدت زمان کوتاهی که از عمر تأسیسش می‌گذرد نسبت به توسعه دانش، فروش قابل توجهی را داشته باشد.

پیشکسوت صنعت قطعه ایران گفت: تنوع در محصولات یکی از اهدافی است که با توجه به پتانسیل زیاد و ایده‌های متناسب با صنایع قطعه سازی از اهداف ماست و البته دراین راستا خانواده کاملی از محصولات با فناوری بالا را تشکیل داده ایم.. همچنین مهمترین موضوع این است که تمام قطعات ما مطابق با استاندارد‌ها و الزام خودروساز است. ضمن آنکه در حال توسعه محصولات جدیدتر با پیشرفت خودرو هستیم.

اشتغال هوشمند در صنعت قطعه سازی کشور

به گفته عضو هیئت مدیره مجمع کارآفرینان ایران؛ ایجاد اشتغال هوشمند و ساخت قطعات هایتک شاید یک نسل جدیدی از اتفاقات باشد که کشور به آن نیاز دارد.

رضایی درمورد استفاده از هوش مصنوعی چنین توضیح داد و گفت: در خطوط تولید قطعات خودرویی که استفاده می‌کنیم ناچار هستیم برای کنترل‌ها و افزایش سرعت از هوش مصنوعی بهره بگیریم. تاکنون دستگاه‌هایی که به نام Aui ساختیم برای هوشمندسازی خطوط، استفاده بهینه و بهره‌بری بیشتر از پرسنلی که می‌توانند عملکرد بهتری در سازمان داشته باشند، بوده است.

مدیرعامل یک شرکت تولیدات صادراتی با محوریت دانش بنیان افزود: سعی کردیم نیروی انسانی را در جا‌های بهتر استفاده کنیم و به دلیل اینکه نسبت به سال‌های گذشته منابع انسانی در کشور محدود شده، ایجاد اشتغال وضعیت بهتری پیدا کرد. از طرفی مجبور هستیم به نیرو‌ها آموزش بیشتری بدهیم و واقعیت اینکه سطح نیرو‌های کاری در این حوزه خواسته و ناخواسته بالا رفته و کار‌های سطح پایین توسط ماشین انجام می‌شود؛ بنابراین هوش مصنوعی کمک کرد سطح پرسنل عوض شود و بتوانند کار‌های متخصصانه تری انجام دهند.

فروش محصولات تولیدی به کمک دانش بنیان‌ها

عضو هیئت مدیره مجمع کارآفرینان ایران گفت: توانستیم سال گذشته تسهیلات سرمایه در گردش بگیریم تا بتوانیم توسعه فروش را از طریق کمک دانش بنیان افزایش دهیم.

پیشکسوت صنعت قطعه ایران اعلام کرد: در حال حاضر به دنبال صادرات دانش به سمت کشور‌های هدف هستیم و طراحی‌های لازم برای صادرات بیشتر علم و فناوری و همچنین محصولات دانش بنیانی به کشور‌های همسایه در حال پیگیری است.

وی تصریح کرد: با ازبکستان، ترکیه، روسیه و حتی چین در زمینه تبادل دانش و صادرات محصولات فناورانه در حال مذاکره هستیم؛ و در ابتدا در این حوزه با ۱۰ تا ۳۰ میلیارد تومان هزینه مهندسی شروع به فعالیت شده و احتمالا ازبکستان اولین شرکت در راستای واردات علم و دانش و همچنین محصولات و تولیدات دانش بنیانی ما باشد.

انتهای پیام/