فحاشی روی صحنه تئاتر!
تاریخ انتشار: ۲۲ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۶۴۷۲۳۲
زمانی قبل از کرونا تئاتری‌ها هرچه می‌خواستند روی صحنه می‌گفتند و حالا تیکه‌هایی از آن دیالوگ‌های مستهجن، دست به دست می‌شود که قابل تأمل است.
به گزارش مشرق، این روزها فضای‌مجازی مثل آینه‌ای تمام نما اشتباهات، نقصان‌ها و حتی نقاط قوت در برنامه‌سازی، سریال‌سازی، فیلمسازی و حتی اتفاقات خارج از چارچوب و خط قرمزی نمایش‌های تئاتر را به ما نشان می‌دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این نکته به ذهن می‌رسد کدام مسئول و ناظر به چنین نمایش‌های تئاتری مجوز داده‌اند و حالا هم روزهایی را پیش‌رو خواهیم داشت که سالن‌های تئاتر دوباره بازگشایی می‌شوند و نمایش‌ها از سر گرفته خواهد شد؛ حتماً با این رویکرد و روندِ کنونی، دوباره شاهدِ چنین دیالوگ‌ها، صحنه‌ها و حتی پررنگ شدنِ حضور سلبریتی‌ها و تئاترهای لاکچری خواهیم بود.
اگر تئاتر را از همین رهایی، نجات دهیم و یک مقداری به فکرِ تماشاگر، خانواده و خوراک مسمومی باشیم که به شکل مستقیم و صریح‌تری نسبت به دیگر مدیوم‌ها و آثار نمایشی به تماشاگر، خانواده و در مجموع جامعه، خورانده می‌شود.
شاید بسیاری بگویند که این نمایشِ پخش شده، چند سال قبل روی صحنه رفته اما تا قبل از کرونا هم در گوشه گوشه تماشاخانه‌ها و سالن‌های نمایش تحت عنوان تئاترهای آزاد و لاکچری فعالیت می‌کردند که به مرور شاهدِ این افسارگسیختگی‌ها بوده‌ایم و فقط باید منتظرِ پخش تیکه‌های خارج از عرف آن آثار باشیم تا همگان با عنصرِ ابتذال و رفتارهای سخیف و خارج از چارچوب و عرفِ تئاتری‌ها که مدت‌ها پیش بسیاری از دلسوزان و دغدغه‌مندان زنگِ خطرش را به صدا درآوردند به وضوح مواجه می‌شوند.
امروز هیچ اتفاقی پوشیده نمی‌ماند؛ چون رسانه‌های نوین و شبکه‌های اجتماعی نمی‌گذارند چیزی در پشت پرده بماند. حتی وقتی دو بازیگر سرشناس می‌خواهند روی صحنه تئاتر، هنرنمایی‌شان را به رخ بکشند، برای همدیگر دلبری می‌کنند. همان نمایشی که مردِ در آسایشگاه از خانم دکتر می‌خواهد او را بکُشد!! با دیدنِ این صحنه‌ها و پخش گسترده‌اش در فضای‌مجازی این سوال پیش می آید که آیا تئاتر به حیاط خلوتِ دشمن تبدیل شده است؟
متأسفانه این دست ابتذال‌ها و رفتارهای سخیفِ در نمایش‌های تئاتر نشان می‌دهد که مسئولان امر آنطور که باید و شاید، نظارتی بر تئاتر و تئاتری‌ها ندارند. چه وضعیت معیشتی و اقتصادی و چه وضعیت نمایش‌هایی که می‌تواند فرهنگ غنی را رواج و نمایش‌هایی که می‌تواند انحراف و افسارگسیختگی را گسترش دهد!!
متأسفانه این باور در برخی از مسئولان امر هنوز وجود دارد که تئاتر مخاطب و تماشاگر ندارد و مردم استقبال نمی‌کنند؛ اما شاید نمی‌دانند که هیچ چیز از فضای مجازی دور نمی‌ماند؛ حتی آن‌هایی که وضعیت اقتصادی‌شان به گونه‌ای است بلیت‌های گرانِ برخی از تئاترهای معروف را خریداری کنند و با خانواده‌شان پایِ تماشای این نمایش‌ها بنشینند. یا یک رفتار خودآگاهانه و تعمدی است که این ولنگاری‌ها را برای مردم عادی کنند!
البته سینما و شبکه نمایش‌خانگی هم وضعیتِ خوبی ندارد؛ به هر حال زودتر به چشم می‌آیند و حتی می‌توان در این نمایش‌های تصویری ضبط شده جلوی اتفاقات خارج از عرف را گرفت اما اینجا در صحنه تئاتر که همه‌چیز به لحظه و زنده اتفاق می‌افتد باید ناظرین و دست‌اندرکاران امر هوشیارتر باشند. این مراقبت باید از دریچه اشراف مناسب بر اهالی تئاتر و هنر تئاتر پیش برود، مشکلی که این قشر از آن رنج می‌برند حضور افرادِ بیگانه در عرصه مدیریت بر تئاتر است.
چه آن‌هایی که راهِ حضور پررنگ سلبریتی‌ها و ساخت کارهای لاکچری را باز کردند! متأسفانه قبل از شیوع کرونا، بلیت گران و سالن‌های خوب و حتی دکورهای گزافِ برخی هتل‌ها به تئاترهایی اختصاص پیدا می‌کرد که فقط شمال شهری‌ها می‌توانستند تماشاگرش باشند. آنجا هم ماجرای دستمزدها و دکورهای گزاف و سخیف‌انگاری در نمایشنامه‌نویسی و اجرای پرمسئله سلبریتی‌های روی صحنه، این نکته را به یادآوری کند وزارت ارشاد نسبت به نمایش‌های صحنه‌ای بی‌تفاوت است.
این بی‌تفاوتی اجازه می‌دهد هرکاری می‌خواهند روی صحنه بکنند؛ کارهایی که در سینما و تلویزیون دچار ممیزی می‌شوند. از جمله رقصیدن مرد و زن، صحنه تجاوز و دیالوگ‌های +18؛ اما در تئاتر همه این اتفاقات با حرکت نشان داده شده و آرام آرام توسط فضای‌مجازی در سطحِ گسترده‌ای وایرال می‌شوند. نمایش‌هایی که درجه‌بندی سنی هم ندارند و حتی کودکان و نوجوانان نظاره‌گر بوده‌اند.
بیشتر بخوانید:
الوند: بنده با برگزاری جشنواره فجر در دوران پاندمی کرونا صد در صد مخالفم!وقتی با برخی از مسئولان ارشاد صحبت می‌کنیم استدلال‌شان این است تئاتر مخاطب ندارد و حوزه بی‌خطری است. از این روز چشمان‌شان را روی خیلی از ولنگاری‌ها می‌بندند و ترجیح می‌دهند با آن‌ها کاری نداشته باشند. البته روی نظارت بر سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیون و حتی در جریان ساخت فیلم‌های سینمایی خصوصاً سریال‌های نمایش‌خانگی آنطور که باید و شاید درست عمل نکردند! اما این ضعف بیشتر روی بسیاری از تئاترهایی که روی صحنه رفتند و احتمالاً در روزهای آینده به صحنه تئاتر برگردند، بیشتر به چشم می‌آید.
متأسفانه بارها شاهد روابط آزاد زن و مرد و دختر و پسر روی صحنه بوده‌ایم و مسائل جنسی که بارها از طریق دیالوگ و حتی حرکتِ بدن هنرمندان در تئاتر افتاده است. هیچ منعی برای نمایش همجنس‌گرایی و زنان بدکاره در نمایش‌های ایرانی وجود نداشته و حتی نمادهای سیاسی و نمایش‌های تند سیاسی را به روی صحنه بردند. نمایش‌هایی هم در این بین روی صحنه رفتند که نمایه‌ای ضدمذهب و دین از خودشان نشان دادند و به صراحت به مسائل اعتقادی، ارزشی و سیاسی ایران اسلامی حمله کردند.
مُد شدن تئاترهای لاکچری یکی از اتفاقات دیگری است که بسیاری از دغدغه‌مندان حوزه تئاتر از خیلی وقتِ پیش زنگ خطرش را به صدا درآوردند. به این واسطه تئاتر مضحکه یکسری سلبریتی و تهیه‌کننده‌ای می‌شود که مثل برخی از آثار سینمایی کم‌کیفیت و اصطلاحاً بفروش، این مسیر را طی کنند. فقط فروش و دیده شدن به هر قیمتی برایشان اهمیت دارد. به همین خاطر تئاتر را وارد هتل‌ها کردند و حضور سلبریتی‌ها و حتی افرادِ بیگانه با تئاتر پررنگ شد.
کرونا آمد و این تئاترهای لاکچری را برای مدتی تعطیل کرد اما معلوم نیست در بازگشتِ دوباره این رویکرد ادامه‌دار باشد یا خیر. چراغ سبزهایی زودتر روشن شده و حتی یکی از سردمداران این عرصه چندی پیش در برنامه تلویزیونی هم حضورِ پرطمطراقی داشت و شاید در راستای احیای این رویه باشد. معمولاً در این نوع تئاترهای پرزرق و برقِ متکی بر سلبریتی هم هرچه می‌خواهند بگویند؛ هم تئاتر را از اصالت هنری غنی و با تمدن بیندازند و هم مخاطب را با بمبارانی از ولنگاری روبرو کنند.
جریان خزنده‌ای که به جز اشرافی‌گری و تجمل و فرهنگ غلط و منحرفانه، محتوایی برای مخاطب ندارد. به بهانه اقتباس از فیلم‌های سینمایی و اینکه می‌خواهند تئاتر را حرفه‌ای برگزار کنند به ارزش‌ها و اصالت‌های این هنر غنی ایرانی تجاوز می‌کنند و هر صحنه (رقصِ خانم بازیگر با دامنِ کوتاه) و دیالوگی که نباید به خُرد تماشاگران داده می‌شود.
برای برون رفت از این وضعیت، باید از کارگردان‌ها، بازیگران و نویسندگانی استفاده کنیم که دغدغه ارزش و ارزشمندی فرهنگ و تمدن ایرانی را دارند نه دغدغه‌مندی اعتلای فرهنگ و سبک زندگی غربی! متأسفانه در تئاتر، نازل‌ترین سالن‌ها و امکانات را در اختیار این قشر قرار می‌دهند. حتی می‌توان در برگزاری جشنواره‌های تئاترهای دفاع‌مقدس و نمایش‌های آیینی این تفاوت‌ها را دید.
البته وقتی سرچشمه این آموزش‌ها و پرورش‌ها راهی اشتباه را در پیش گرفته به مسیری آلوده و گل‌آلود ختم می‌شوند. چون همه ذهن و تفکرِ سازندگان و مدیران و دست‌اندرکاران این عرصه یا به قولی بدنه اصلی اهالی تئاترِ کنونی، بیشتر از نمایشنامه‌های ایرانی توجه‌شان به نمایشنامه‌ها و نمایش‌های غربی است. همان معضلی که گریبانِ تلویزیون در برنامه‌سازی و مسابقه‌سازی، سریال‌سازی شبکه نمایش‌خانگی و برخی سینماگر را گرفته که از دنیای غرب کپی‌برداری محض کنند.
منبع: تسنیممنبع: مشرق
کلیدواژه: کرونا اعتراضات آمریکا شهید سلیمانی وزارت ارشاد تئاتر فضای مجازی صحنه تئاتر نمایش هایی سلبریتی ها نمایش ها دیالوگ ها روی صحنه سالن ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۶۴۷۲۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نمایش فیلم تئاتر «عروسی خون» در سینماتک خانه هنرمندان ایران
به گزارش خبرگزاری مهر، دهمین برنامه از سلسله جلسات نمایش فیلم تئاترهای شاخص با همکاری مشترک انجمن صنفی منتقدان، نویسندگان و پژوهشگران خانه تئاتر و سینماتک خانه هنرمندان ایران به نمایش فیلم تئاتر «عروسی خون» اختصاص دارد.
فیلم تئاتر «عروسی خون» (محصول ۱۹۸۱ اسپانیا/ ۶۷ دقیقه) به کارگردانی کارلوس سائورا بر مبنای نمایشنامه‌ای نوشته فدریکو گارسیا لورکا چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ در سینماتک خانه هنرمندان ایران به نمایش درمی‌آید.
پس از نمایش این فیلم تئاتر نشست نقد و بررسی آن با حضور عباس غفاری (میزبان) و محمودرضا حبیبی (منتقد تئاتر) برگزار می‌شود.
در رابطه با خلاصه داستان این نمایش آمده است: «در استودیوی رقص «آنتونیو گادس» (گادس)، اعضای گروه در حال گریم و آماده شدن برای اجرای برنامه هستند. پس از آنکه گادس به‌عنوان رقصنده اصلی و طراح رقص توضیحاتی به اعضا می‌دهد، اجرای «عروسی خون» آغاز می‌شود: لئوناردو (گادس) دل‌باخته زنی (هویوس) در آستانه ازدواج است. پس از یک صحنه پُرتنش در مراسم عروسی، همه متوجه می‌شوند که عروس نیز دل‌باخته لئوناردو است. عروس و داماد (خیمه‌نز) سوار بر اسب مراسم را ترک می‌کنند و لئوناردو نیز آنان را تعقیب می‌کند. ۲ مرد در نزاعی خونین، با چاقو یکدیگر را از پا در می‌آورند و عروس تنها و مغموم کنار ۲ جسد می‌گرید.»
سائورا پس از ساختن چند فیلم متأثر از اینگمار برگمان، با «عروسی خون» به دوره جدید و پویای فیلمسازی‌اش گام می‌گذارد. حاصل کار، فیلمی خاص است که بدون تردید یکی از بهترین آثار سینمای اسپانیا در دهه ۱۹۸۰ است. ایده ساخت یک نمایشنامه مشهور فولکلوریک در سالنی خالی از تماشاگر از سوی گادس و تبدیل شدن آن به مایه و داستان اصلی سائورا، از آن رویکردهای درخشان و جریان‌ساز پست‌مدرنیستی است که دنیای متن و بیرون از متن را با هم درمی‌آمیزد.
به‌رغم بومی بودنِ دست‌مایه و حتی اجرا که درک جزییات رقص‌ها و موسیقی آیینی فلامنکو را تنها برای اسپانیایی‌ها ممکن می‌کند، فیلم از چنان زبان نمایشی برخوردار است که هر تماشاگری را با خود همراه می‌کند. کارِ سائورا، از سوی دیگر، تنها ضبط و عرضه این باله‌های باشکوه نیست بلکه او با دوربینش، تأویلی از «عروسی خون» ارایه می‌دهد. با «عروسی خون»، سائورا ژانر موزیکال را وارد عرصه‌ای تازه و غیر آمریکایی می‌کند.
کد خبر 6095577
تداوم بارندگیها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش مییابد