ماجرای روایت متفاوت آیتالله صدیقی درباره لحظه غسل دادن آیتالله مصباح
تاریخ انتشار: ۲۳ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۶۵۶۴۷۸
ارادت نگارنده به حضرت آقای صدیقی، از سالیان قبل و جای گرفته در قلب است. ارادت صادقانهای که در گذر ایام نه فقط کاستی نداشته بلکه رو به تزاید نیز بوده و هنوز هم هست. - اخبار رسانه ها -
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، حسین شریعتمداری طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت :ارادت نگارنده به حضرت آقای صدیقی، از سالیان قبل و جای گرفته در قلب است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
از سوی دیگر، آیتالله مصباحیزدی را فقیهی مجاهد با شجاعتی مثالزدنی و آمیخته به تقوای الهی میدانم تا آنجا که هرگاه بدخواهان با زبان و قلم به آن حکیم الهی تاختهاند، وظیفه و تکلیف خود دانستهام که در حد و اندازه وسع خویش، زبان و قلم به دفاع از ساحت مقدس آن استاد بزرگوار بگردانم. این توضیح را از آن جهت ضروری دانستهام که مبادا نقد دلسوزانهام به سخنان اخیر جناب صدیقی عزیز، جسارت به محضر ایشان تلقی شود و یا خدای نخواسته انکار مراتب والا و بالای علامه مصباحیزدی به شمار آید.
آقای صدیقی در یک مصاحبه تلویزیونی به رخدادی از قول یکی از افراد حاضر در مراسم غسل پیکر مطهر حضرت آیتالله مصباحیزدی اشاره کرده و فرمودند:
« آیتالله مصباح یزدی را در خانه غسل دادند و کسی غسل داد که آیتالله حقشناس را غسل داده بود، دامادِ داماد ایشان آقای دکتر محمدی جزو مریدان آیتالله حقشناس بود. او تعریف کرد آیتالله جاودان به ما پیام داد که اگر از آقای مصباح یک کرامتی دیدید به ما بگویید. غسال روایت میکند وقتی این پیام را دریافت کردم آرزو کردم که ای کاش آیتالله مصباح در آن دنیا شفاعتی بکند. تا این آرزو را کردم دیدم آیتالله مصباح چشمانشان را باز کردند و یک نگاه مهربانانهای کرد و دوباره چشمانش را بست».
سخنان ایشان ضمن آنکه برای برخی از بدخواهان به سوژه و دستاویزی علیه حضرت آیتالله مصباحیزدی و ملامت آقای صدیقی تبدیل شده است، ارادتمندان آن فقیه وارسته و دوستداران جناب صدیقی را نیز به شدت آزردهخاطر کرده است و با عرض پوزش باید گفت این اظهارات جفایی ناخواسته در حق حضرت آیتالله مصباحیزدی بود و تصوری نابایسته از جناب صدیقی را نیز در برخی از اذهان به دنبال داشت. وجیزه پیش روی اشارهای گذرا به این ماجراست.
1- جناب صدیقی این ماجرا را از قول داماد محترم آیتالله محمدیعراقی و ایشان نیز به نقل از غسلدهنده پیکر مطهر حضرت آیتالله نقل کردهاند. یعنی با دو واسطه !
در این مقال، هرگز درپی آن نیستیم که غسال محترم را به بیان یک رخداد غیر واقعی متهم کنیم ولی آیا ایشان به درستی و دقت دیده و برای داماد محترم نقل کرده است؟! آیا تصور واهی نکرده است؟ و یا خطای دید نداشته و به اشتباه در نگاه به پیکر مطهر حضرت آیتالله تلقی گشوده شدن چشمها و لبخند زدن آن مرحوم به ذهنش خطور نکرده است؟!
2- همه احتمالات یاد شده در بند فوق و دهها احتمال عقلانی دیگر قابل شماره است که دستکم و در خوشبینانهترین حالت میتواند از خطای دید غسال محترم حکایت کند. در این میان آنچه از برادر عزیزمان جناب صدیقی انتظار میرفت آنکه
اولاً؛ تمامی احتمالات یاد شده را در نظر میگرفتند و پیش از آن اظهارنظری نمیفرمودند، زیرا ماجرای نقلشده از نوع رخدادهای طبیعی و عادی نبوده است که به آسانی قابلباور باشد! آنهم از سوی عالم دینی برجسته و پاکباختهای نظیر جناب صدیقی.
ثانیاً؛ برفرض که غسال دید برزخی داشته!! و داماد محترم نیز در اعتماد به قول او اشتباه نکرده باشد -که بسیار بعید بهنظر میرسد!- سؤال این است که طرح این ماجرا در رسانه و برای عموم چه ضرورتی داشته است؟!
3- مراتب معنوی و درجات عالی آیتالله مصباحیزدی بسیار برتر از آن است که برای اثبات، به نمونهها و نقل مواردی از این دست نیاز داشته باشد. آنچه ایشان در طول
حیات طیبه خویش با خدمت خالصانه و عالمانه به حوزههای علمیه و دانشجویان و طلاب باقی گذاشتهاند و مجاهدت بیوقفه و خستگیناپذیری که در این راه داشتهاند بهاندازهای عظیم و انبوه است که تنها مراجعه کردن و مراجعه دادن این و آن به گوشهای از آن بسیارها کافی است تا همگان حضرتش را قدر بدانند و در ژرفای قلوب به صدر نشانند.
4- با کمال تاسف و ضمن پوزش از آقای صدیقی باید گفت، نقل ماجرای مورد اشاره بیآنکه ایشان بخواهد نه فقط تکریم و تجلیل از حضرت آیتالله مصباح نیست بلکه جفا در حق آن استاد بزرگ و رجل گرانقدر الهی نیز هست، ضمن آنکه جفا به شخصیت خود ایشان هم تلقی میشود و این نکته را نمیتوان نادیده گرفت چرا که جناب صدیقی یکی از سرمایههای ارزشمند انقلاب و نظام و مردم این مرز و بوم هستند و تنها به خودشان تعلق ندارند.
5- و بالاخره این نکته نیز گفتنی است که آنچه در این وجیزه آمده است، نمیتواند و نباید -خدای نخواسته- کمترین خدشهای به شخصیت گرانقدر حضرت حجتالاسلام والمسلمین، صدیقی تلقی شود، بلکه ماجرای نوشته این حقیر و جایگاه حضرت صدیقی را به جِد، مصداق این بیت
از سعدی علیهالرحمه میدانم؛
گاه افتد که مرد دانشمند نتواند درست تدبیری
گاه باشد که کودکی نادان به غلط بر هدف زند تیری!
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها
منبع: تسنیم
کلیدواژه: حضرت آیت الله مصباح آیت الله مصباح یزدی جناب صدیقی آقای صدیقی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۶۵۶۴۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایتی اجمالی از زندگینامه، تحصیلات و خدمات حضرت آیتالله رئوفی
ایسنا/هرمزگان آیتالله غلامحسین رئوفی که از عالمان بزرگ و شناخته شده دینی استان هرمزگان بود صبح ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ دارفانی را وداع گفت.
حضرت آیت الله غلامحسین رئوفی فرزند یوسف در سال ۱۳۱۱ در روستای درسنگ معروف به پشتکوه سفلی به دنیا آمد.
وی در شروع تحصیل در مکتب خانه روستا نزد مشهدی عباس رئوفی ختم قرآن و نزد پدر کتب ادب فارسی، بوستان و گلستان سعدی و دیوان حافظ را آموخت.
آیت الله رئوفی تقریبا یکسال پس از پایان جنگ جهانی دوم در ۱۲ سالگی برای فراگیری معارف دینی عازم نجف اشرف در کشور عراق شد.
وی در نجف اشرف در مدرسه قزوینی مشغول به تحصیل علوم و معارف دینی شد.
ایشان پس از برطرف شدن مشکل مسکن مقدمات دروس حوزوی را نزد برخی از مدرسین و فضلا به اتمام رساندند و سپس سیوطی و حاشیه را نزد حجت الاسلام سید جلیل یزدی خواندند و مطول را نزد شیخ محمد علی مدرس افغانی، لمعه را نزد آیت الله شیخ علی اصغر اراکی و آیت الله شیخ محمد علی سرابی کتب سطح عالی را نزد آیت الله سید محمدباقر محلاتی، آیت الله سید احمد حسینی اشکوری و آیت الله سید علی فانی و شیخ مجتبی لنکرانی و فلسفه را نزد آیت الله میرزا مسلم ملکوتی گذراندند.
وی دروس خارج را نزد آیت الله العظمی خویی، آیت الله العظمی شاهرودی و آیت الله العظمی حکیم و فقه را در محضر امام خمینی گذراندند.
حضرت آیت الله رئوفی پس از ۱۶ سال تحصیل با اجازاتی از آیت الله العظمی امام خمینی (ره)، آیت الله العظمی خویی، آیت الله العظمی میرزا عبدالهادی حسینی، آیت الله العظمی شاهرودی، آیت الله العظمی سید محسن حکیم، ایت الله العظمی سید محمدباقر محلاتی، آیت الله سید احمد اشکوری، آیت الله العظمی حاج آقا بزرگ تهرانی برای ترویج دین و نشر معارف به زادگاهش عزیمت کرد.
وی ۶ سال در زادگاهش برای نشر معارف دینی در بین مردم سکونت داشتند و مجددا برای ادامه تحصیل به نجف اشرف بازگشتند و ۶ سال دیگر در نجف به تحصیل معارف دینی پرداخت.
پس از اتمام تحصیلات حوزوی این عالم وارسته مجدد به ایران بازگشت و در توکهور و هشتبندی از حدود سال ۱۳۶۵ سکونت گزید که منشأ رشد و توسعه سریع آن شد.
حضرت آیت الله رئوفی در طول عمر با برکت خود منشأ خدمات گسترده ای شامل تأسیس مسجد و حسینیه امیرالمومنین در سال ۱۳۵۰، پخش اعلامیه های حضرت امام و فعالیت علیه رژیم ستم شاهی بود که در اوایل دهه ۵۰ منزل ایشان توسط ساواک به جرم حمایت از نهضت امام و پخش اعلامیه های وی محاصره شد و این بازرسی ها و بازجویی ها تا پیروزی انقلاب ادامه داشت.
همراهی با روحانیونی همچون مرحوم حجتالاسلام عباسی نماینده سابق مردم شرق هرمزگان در مجلس شورای اسلامی، آیت الله درویشی و ... شرکت در راهپیمایی های دوران انقلاب در شهرستان میناب، برگزاری مراسم مذهبی و تبلیغی در حسینیه امیرالمومنین با دعوت از روحانیون و سخنرانان، برپایی راهپیمایی های دوران انقلاب در منطقه توکهور و هشتبندی از دیگر خدمات حضرت آیتالله رئوفی بوده است.
حضرت آیت الله رئوفی در طول دوران پر برکت حیات خود پیگیری های گسترده ای برای عمران و آبادانی منطقه توکهور و هشتبندی با دعوت از مسئولان ملی، استانی و شهرستانی انجام داد که زمینه ساز حضور مستمر استانداران مختلف در این منطقه برای رفع مشکلات شد.
پیگیری احداث راه اصلی منطقه توکهور و هشتبندی به مرکز شهرستان، حل اختلافات بزرگ قومی در مناطق مختلف شامل شرق استان، جنوب کرمان و سیستان و بلوچستان و... از دیگر خدمات حضرت آیتالله رئوفی است.
از سال ۱۳۶۱ تا پایان عمر در ایام سال تحصیلی در حوزه علمیه قم به تحصیل و تدریس مشغول بودند و در سایر ایام سال در زادگاهش توکهور و هشتبندی حضور داشت و ضمن برگزاری مراسم مذهبی، پذیرای مراجعان زیادی از مناطق مختلف استان و حتی استانهای همجوار برای رفع مشکلات و حل اختلافات بود.
انتهای پیام