بستری بیش از 40 بیمار کرونایی در بیمارستان فریدونکنار
تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۶۷۷۶۲۳
مهدی باقری از بستری بیش از 40 بیمار کرونایی در بیمارستان فریدونکنار خبر داد و گفت: باتوجه به درگیر شدن چند کادر درمانی با بیماری کرونا دچار کمبود نیرو هستیم.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مهدی باقری در گفتوگو با خبرنگار بلاغ با اشاره به اینکه بیمارستان آخرین خط بیماری کرونا است، اظهارکرد: اگر تلاش دستگاهها برای مقابله با این بیماری بیشتر باشد فشار بر ما کمتر میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مدیر بیمارستان امام خمینی(ره) فریدونکنار تصریح کرد: درحال حاضر ۴۲ بیمار کرونایی در این بیمارستان بستری هستند که ۶ نفر از این بیماران وضعیت مناسبی ندارند و همچنین دو نفر از بیماران بستری شده که البته برای شهرستانهای دیگر بودهاند فوت شدند.
باقری با بیان اینکه بخش داخلی بیمارستان درحال تکمیل ظرفیت است افزود: تمهیداتی درنظر گرفتیم تا یک بخش پشتیبان داشته باشیم تا اگر بخش داخلی تکمیل شد از بخش دیگر استفاده کنیم.
وی یادآورشد: یکی از مشکلات بیمارستان کمبود نیروی انسانی و کادر پرستاری و بهیاری است که باتوجه به درگیر شدن چند کادر درمانی با بیماری کرونا دچار کمبود نیرو هستیم که البته با سپاه مکاتباتی صورت گرفته تا از نیروهای جهادی و بسیجی در این زمینه کمک بگیریم.
مدیر بیمارستان امام خمینی(ره) فریدونکنار درخصوص چرایی پذیرش بیمار شهرهای دیگر در این بیمارستان، گفت: بیمارستان برای بیمار، محدوده جغرافیایی درنظر نمیگیرد و از هر نقطه کشور موظف است که بیمار را پذیرش کند و همچنین دانشگاه علوم پزشکی تعداد تختهای فعال و غیرفعال بیمارستانها را در اختیار دارد که میتواند نسبت به اعزام بیمار اقدام کند.
باقری با توضیح اینکه چرا برخی از بیماران کرونایی پس از مراجعه به بیمارستان دچار تشدید بیماری میشوند، اظهارکرد: باتوجه به اینکه ویروس کرونا پس از چند روز به سیستم ایمنی بدن حمله میکند، افرادی که ضعف ایمنی دارند به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و به تدریج وضعیتشان نامناسب میشود و امکان دارد بیماری که با پای خودش به بیمارستان مراجعه کرده طی روزهای بعد دچار بدتر شدن وضعیت بیماری شود.
وی خاطرنشان کرد: البته مراقبتهای بیمارستانی میتواند این شدت بیماری را به تاخیر انداخته یا مورد درمان قرار گیرد.
مدیر بیمارستان امام خمینی(ره) فریدونکنار تصریح کرد: به دلیل فعال شدن دستگاه سی تی اسکن ۱۶ اسلایس بیمارستان، بیماران زیادی از شهرستان خودمان و شهرهای اطراف به بیمارستان فریدونکنار مراجعه کرده و از این دستگاه استفاده میکنند.
باقری از راه اندازی بخش icu مقیم در بیمارستان فریدونکنار خبر داد و گفت: یک پزشک داخلی و بیهوشی هر شب در این بخش، مراقب بیماران هستند اما در گذشته اگر بیماری شبانه در وضعیت بدی قرار میگرفت فقط به صورت تلفنی با پزشک تماس برقرار میشد.
وی تاکید کرد: باتوجه به شیوع بیماری کرونا ملاقات عمومی در بیمارستان از بیماران ممنوع است که از شهروندان تقاضا میکنیم که به بیمارستان مراجعه نکنند.
انتهای پیام/
منبع: دانا
کلیدواژه: بیمارستان امام خمینی ره بیمارستان فریدونکنار بیماری کرونا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۶۷۷۶۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شک و تردید سالم است، اما در پزشکی میتواند خطرناک باشد!
فرارو- وقتی صحبت از اعتماد عمومی به میان میآید در پزشکی بر سر دوراهی قرار داریم. پس از وقوع پاندمی کووید که علم را تحت الشعاع سیاست قرار داد جای تعجبی نیست که اعتماد به علم پزشکی روندی فرسایشی را طی میکند. در واقع، اعتماد به پزشکان از ژانویه ۲۰۱۹ میلادی به این سو به پایین سطح خود رسیده است. در نتیجه، افراد بیش تری به دنبال صداهای کمتر متعارفی در عرصه سیاست هستند که به باورهای آنان نزدیکتر است و تمایل دارند آن صداها را بپذیرند. برای مثال، "رابرت اف کندی جونیور" از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری باوری به واکسن ندارد و از جمله افراد بدبین نسبت به این موضوع قلمداد میشود. نتیجه برخی از نظرسنجیها از حمایت دو رقمی از او حکایت دارد. این میتواند زنگ خطری برای علم پرشکی باشد.
به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، این در حالیست که سیستم پزشکی در جلسات حضوری و هم چنین بولتنهای بهداشت عمومی به اعتماد متکی است. بی اعنمادی میتواند پزشکان را به سوی فرسودگی شغلی سوق دهد و باعث بروز نتایج منفیای برای بیماران شود که در صورت وجود اعتماد قابل اجتناب خواهند بود. زوال اعتماد به علم پزشکی و پزشکان تا حدی عامل افزایش نرخ سرخک در بین کودکان واکسینه نشده، عدم رعایت غربالگری سرطان توصیه شده و امتناع از مصرف داروهای پیشگیری کننده است. هیچ راه حل آسانی در این مورد وجود ندارد. اگر راههایی برای بازگرداندن و تقویت اعتماد به بیماران پیدا نشود جان افراد بیش تری از دست خواهد رفت.
در مورد پزشکان امریکایی این بی اعتمادی فضای نسبتا تازهای میباشد و پیشتر چندان موضوع بی اعتمادی به پزشکان مطرح نبود.
تردید نسبت به پزشکی معادل نیهیلیسم پزشکی نیست. دادههای پشت داروهایی که پزشکان تجویز میکنند و تصمیماتی که میگیریم نباید تنها در اختیار ما باشد. افراد حق دارند اعداد را بررسی کنند و در مورد ریسک و منافع خود تصمیم بگیرند. با این وجود، زمانی که این شک و تردید به ناباوری مذموم و جبران ناپذیر تبدیل میشود میبینیم که برخی از بیماران تصمیمات خطرناکی اتخاذ میکنند و زمانی که پزشکان با ناامیدی پاسخ میدهند این موضوع صرفا باعث جدایی و فاصله بیشتر بین پزشک از بیمار میشود.
اعتماد گاهی اوقات با ارائه واضح حقایق و ارقام قابل ترمیم است واقعیت آن است که اعتماد چیزی فراتر از توضیح اعداد است. پزشکان چیزهایی در مورد بدن به بیماران میگویند که قابل مشاهده نیستند. پزشکان تغییرات سبک زندگی و دارو را برای درمان یا پیشگیری از مشکلاتی که ممکن است توسط بیمار احساس نشوند توصیه میکنند. جراحان به نسخه عمیقی از اعتماد به نام قرارداد جراحی اشاره میکنند: این ایده که وقتی افراد زیر چاقو میروند به جراح خود اجازه میدهند که بدن شان را باز کند تا آنان را بهتر کند. این اعتماد را باید به دست آورد.
در مواقع اضطراری بیماران این فرصت را ندارند که انتخاب کنند به چه کسی اعتماد کنند و تصمیمات پزشکی باید عجولانه و حتی در کسری از دقیقه اتخاذ شوند. بنابراین، بخشی از کار پزشکان ایجاد رابطه سریع است. این تصمیم گیری زمانی که اعتمادی که پیشتر بین بیمار و پزشک وجود داشته اکنون از بین رفته دشوارتر میشود.
در پزشکی به ایده تصمیم گیری مشترک اشاره میشود که در آن تصمیمات پزشکی به طور مشترک توسط پزشک و بیمار برخلاف لحن پدرانه سالیان گذشته گرفته میشوند. در نتیجه، پزشک به بیمار خود نمیگوید چه کاری را انجام دهد در عوض اطلاعات لازم را به او ارائه میدهد تا بیمار بتواند مسیری را که برایش مناسب است انتخاب کند. اگر بیمار نخواهد یا نتواند آن چه را که پزشک مطرح میکند باور کند دانش پزشکی بی فایده میشود.