گزارش| ناکامی اردوغان در گسترده کردن ائتلاف خود

حزب اسلامگرای سعادت و شاگردان قدیمی مرحوم اربکان، برای پیوستن به ائتلاف جمهور تردید و اختلاف نظر دارند و حالا آکپارتی در شرایطی است که برای از دست دادن کمترین آرای محافظه کاران دچار نگرانی می‌شود. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، این روزها  رجب طیب اردوغان رهبر حزب عدالت و توسعه و رئیس جمهور ترکیه، بخشی از وقت و انرژی خود را به تلاش مداوم برای چانه زنی، مذاکره و ارتباط برای توسعه دادن به ائتلاف جمهور، اختصاص داده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)

گزارش| سیاست حزب حاکم ترکیه در مقابل مخالفان در سال گذشته و 2021

یک هفته پیش، اردوغان به خانه سیاست مدار 86 ساله ای به نام اوغوزخان اصل ترک رفت که به عنوان قدیمی ترین شاگرد معتمد و نزدیک به مرحوم نجم الدین اربکان شناخته می شود و رئیس شورای رایزنی حزب اسلامگرای سعادت است.

اردوغان امیدوار بود که توجه او را برای ائتلاف حزب سعادت با حزب عدالت و توسعه، جلب کند، اما ظاهراً حزب اسلامگرای سعادت و شاگردان قدیمی مرحوم اربکان، برای پیوستن به ائتلاف جمهور تردید و اختلاف نظر دارند و حالا آکپارتی در شرایطی است که برای از دست دادن کمترین آرای محافظه کاران، دچار نگرانی می شود.

ایستگاهی برای تردید و دو دلی

مصطفی کمال آک رهبر پیشین حزب سعادت گفته است: «حزب عدالت و توسعه در 18 سال اخیر و در دورانی که قدرت را در دست داشته، خطاهای فراوانی انجام داده و وبال جدی بر گردن دارد. با حزبی که چنین وبال سنگینی دارد، نباید ائتلاف کرد.»

شوقی ییلماز از دانشمندان حوزه الهیات و از استادان معنوی دفتر سیاسی حزب سعادت نیز ضمن انتقاد از حزب جمهوری خلق، چنین گفته است: حزب جمهوری خلق، هزینه های سنگینی بر دست ترکیه گذاشت و تاریخ این حزب، تاریخ ظلم است. جناب استاد کمال آک، اعلام کرده که در حزب عدالت و توسعه، گناهان بزرگی هست. از ایشان می پرسم که مگر در حزب جمهوری خلق، خیر و صوابی دیده اید که می خواهید با آنها همراه شوید؟ امیدواریم برادر بزرگ ما اوغوزخان، از آن رویدادهای گذشته درس عبرت گرفته باشد، پیشنهاد جناب اردوغان را قبول کند و از حزب سعادت نخواهد که وارد ائتلاف شر (ائتلاف ملت) شود. حرف من این است که باید به مکتب و تفکر استاد بزرگمان اربکان بازگردیم. استاد اربکان، بارها به اردوغان تذکر داد اما در هر حال، به او راهکار هم می داد. خداوند سایه کلیچدار اوغلو را بر سر حزب جمهوری خلق نگه دارد. تا کلیچدار اوغلو رهبر این حزب مخالف باشد، آراء آنها افزایش پیدا نخواهد کرد. همین حرفی که چند روز پیش کلیچدار اوغلو زد و مشروعیت رئیس جمهور را به چالش کشید، مشروعیت خود کلیچدار اوغلو را هم زیر سئوال برد. ائتلاف، به نفع همه ماست. او حق ندارد اردوغان را با عبارت «مثلاً رئیس جمهور» زیر سوال ببرد.»

اما تمل کاراملا اوغلو رهبر حزب سعادت، در مورد ائتلاف با اردوغان، حرف هایی زده که بیشتر مانند متلک و نیش و کنایه است:«ما برای ائتلاف خط قرمز داریم. عدالت، شفافیت و شایسته سالاری برای ما مهم است. این کشور، نمی تواند با نظام ریاستی اداره شود. من تعجب می کنم جناب اردوغان چگونه می تواند باغچلی رهبر م.ه.پ و پرینچک رهبر حزب وطن را در کنار خود نگه دارد. باغچلی با همه دعوا دارد، پرینچک هم ادعا می کند که اداره ترکیه دست اوست. نمی دانم. شاید جناب اردوغان از دست آنها خسته شده و خواسته هر دو را رد کند و با ما باشد.»

در دیگر احزاب مخالف چه خبر است؟

حالا تابلوی سیاسی ترکیه، حال و روزی پیدا کرده که همه مخالفین در نقطه مشترک مهمی به نام «ضرورت تحمیل شکست بر ائتلاف جمهور و کنار زدن اردوغان و باغچلی»، اتفاق نظر دارند. اما چنین چیزی به معنی رسیدن این احزاب به یک اتحاد و انسجام کامل نیست و وقتی که صحبت از رهبری و سهم، به میان می آید، خیلی ها می خواهند حزب جدید تاسیس کنند و از کسی فرمان نپذیرند.

در توصیف این وضعیت و حال و هوای احزاب مختلف می توان فضا را به این شکل توصیف کرد:

حزب جمهوری خلق: این حزب، قدیمی ترین حزب تاریخ ترکیه است و همزمان با تاسیس نظام جمهوری ترکیه در سال 1923 میلادی، حزب مزبور به دست مصطفی کمال بنا شده است. در چند ماه اخیر، برخی از چهره های مهم، از این حزب بیرون رفته اند. محرم اینجه، از سران این حزب که در آخرین انتخابات ریاست جمهوری ترکیه به عنوان نامزد جبهه مخالفین به رقابت اردوغان رفته بود، حالا از صف یاران کمالیست خود جدا شده و در سودای تاسیس حزب جدید به نام مملکت است و احتمالاً چند تن از نمایندگان فعلی پارلمان، کرسی هایشان را برخواهند داشت و در ردیف یاران اینجه خواهند نشست. همچنین مصطفی ساری گل نیز که یکی از شهرداران محبوب حزب جمهوری خلق بود، حزب جدیدی تاسیس کرده است. در همین حال، اُزترک ییلماز، کنسول اسبق ترکیه در موصل که زمانی به دست داعشی ها اسیر شد و شهرت فراوانی به دست آورد، از حزب جمهوری خلق جدا شده و حزب دیگری تاسیس کرده است.

حزب خوب: این حزب با هدایت خانم مرال آکشنر، روزهای خوبی را می گذراند و توانسته در کوتاه مدت، قدرت و نفوذ فراوانی به دست بیاورد. اما در اینجا نیز دو حاشیه مهم وجود دارد. پروفسور امید اوزداغ از چهره های دانشگاهی و امنیتی ترکیه که با کارت این حزب به پارلمان رفت، به خاطر اظهارات تند خود در مورد آکشنر، اخراج شد و حالا برای بازگشت به حزب به دادگاه شکایت برده است. برخی از چهره های حزب خوب نیز معتقدند که آکشنر باید تکلیف خود را با ائتلاف ملت و شخص کلیچدار اوغلو روشن کرده و قاطعانه اعلام کند که حاضر نیست با سیاست مداران تحت امر اوجالان و پ.ک.ک همراه شود.

حزب آینده: این حزب به احمد داود اوغلو تعلق دارد و تعداد قابل توجهی از سیاست مداران و دیپلمات های آکپارتی، از حزب خود جدا شده و به داود اوغلو پیوسته اند. اما این حزب، به اندازه حزب باباجان محبوب نیست و جدیداً گروهی از یاران داود اوغلو، استعفای دسته جمعی داده و به حزب مصطفی ساری گل پیوسته اند.

حزب جهش و دموکراسی: این حزب تحت امر علی باباجان هدایت می شود. بر اساس آخرین نظرسنجی ها، ظرفیت رای گرفتن حزب مزبور به 4 درصد از آرای کل کشور رسیده است که برای یک حزب جدیدالتاسیس، رقم ایده آلی به شمار می آید.

حزب دموکراتیک خلق ها: از آنجایی که حزب دموکراتیک خلق ها (ه.د.پ) به عنوان یکی از نهادهای اقماری پ.ک.ک عمل کرده، ساختار و مکانیسم اجرایی و مدیریت این حزب، با دیگر احزاب ترکیه متفاوت است و معمولاً از سران پ.ک.ک دستور می گیرد. اما این حزب نیز دچار مشکلات جدیدی شده و علاوه بر آن که تعداد قابل توجهی از چهره های کُرد و اسلامگرا از آن جدا شدند، ممکن است به زودی تعطیل شود. منتقدین کُرد بر این باورند که حزب مزبور، به جولانگاه کمونیست ها و مارکسیست ها تبدیل شده و ارتباطی با مطالبات کُردی ندارد. قرار است آیهان بیلگن از سران این حزب که حالا در زندان به سر می برد، در آینده ای نزدیک، حزب جدیدی تاسیس کند که انتقاداتی علیه پ.ک.ک و دمیرتاش دارد.

حرف حساب مخالفین چیست؟

اغلب سران احزاب مخالف در ترکیه، معتقدند که گذار ترکیه از نظام پارلمانی به نظام ریاستی، اختیارات بی حد و حصری به شخص رئیس جمهور داده و او هر دو قوه دیگر یعنی مقننه و قضائیه را در چنگ گرفته و چیزی به نام نظارت بر دولت، پاسخگو بودن دولت در قبال مردم و مجلس و همچنین چیزی به نام رسانه مستقل  آزاد و آزادی بیان، وجود ندارد.

سلجوق اُرداغ معاون احمد داود اوغلو در حزب آینده، زمانی معاون اردوغان در حزب عدالت و توسعه بود. اما بعدها، مانند بسیاری از یاران قدیمی، از اردوغان جدا شد. او در انتقاد از حزب حاکم گفته است: «متاسفانه، آکپارتی حالا همچون دیگر احزاب حاکم تاریخ معاصر ترکیه، دانشگاه، قوه قضائیه، ادارات و رسانه ها را به حیاط خلوت خود تبدیل کرده و هر کاری دلش بخواهد، انجام می دهد.»

علی باباجان رهبر حزب جهش و دموکراسی نیز که زمانی مغز اقتصادی دولت های برآمده از حزب عدالت و توسعه بود و حالا در جبهه مقابل اردوغان قرار گرفته، چنین گفته است: «با سیاست های اقتصادی غلط و بی اعتنایی به اصل مهمی به نام شایسته سالاری، لطمات بزرگی به اقتصاد ترکیه زدند.»

کمال کلیچدار اوغلو رهبر حزب جمهوری خلق نیز می گوید: «با ادعای تلاش برای تنظیم بازار ارز، بیش از 140 میلیارد دلار از منابع ارزی کشور را از بین بردند و حالا باید حساب پس دهند.»

خانم مرال آکشنر رهبر حزب خوب نیز می گوید:« وقتی به میان مردم می رویم و با اصناف و مردم کوچه و خیابان صحبت می کنیم، می بینیم که حقیقتاً بخشی از جامعه ما با فقر و گرسنگی در حال جنگیدن است و در همین حال، در کاخ ریاست جمهوری، ریخت و پاش و اسراف، حساب و کتابی ندارد.»

آیا انتخابات در راه است؟

سران احزاب مخالف بر برگزاری انتخابات پیش از موعد پافشاری می کنند. اما واقعیت این است که بر روی ارض واقع و بر اساس وضعیت حقوقی و سیاسی فعلی، حتی از جانب توده های مردم نیز، مطالبه ای جدی برای برگزاری انتخابات پیش از موعد وجود ندارد و شواهد نشان می دهد که اردوغان و باغچلی، قصد ندارند زودتر از موعد ماه ششم سال 2023 میلادی، انتخاباتی برگزار کنند.

بنابراین انتظار می رود که یارکشی، رقابت و نزاع سیاسی بین احزاب ترکیه در طول سال جاری میلادی نیز ادامه پیدا کند.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: اردوغان ترکیه اردوغان ترکیه حزب عدالت و توسعه حزب جمهوری خلق کلیچدار اوغلو ائتلاف جمهور داود اوغلو رئیس جمهور حزب سعادت رهبر حزب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۶۸۴۶۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انصراف قالیباف از نمایندگی مجلس جدی است؟ /برنامه ریزی ۵ ساله برای ورود به انتخابات ۱۴۰۸ /دولت رئیسی علیه قالیباف دست به کار شد

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، هاتف صالحی، روزنامه‌نگار و چهره اصولگرای نزدیک به طیف قالیباف با روزنامه هم میهن گفتگویی داشته که بخش هایی از آن را می خوانید؛

*‌چرا قالیباف برای ورود به مجلس در انتخابات ۱۴۰۲ با جبهه پایداری ائتلاف کرد؟ به نظر شما این ائتلاف پس از انتخابات هم ادامه خواهد داشت و فراکسیونی در مجلس با حضور شورای ائتلاف نیروهای انقلاب و پایداری شکل می‌گیرد؟

برخی رفتارها پراگماتیسمی است که متناقض به نظر می‌رسد اما در ساحت سیاست یک امر مرسوم و طبیعی است. یکی از اصلی‌ترین شاخصه‌های جبهه پایداری، مخالفت با محمدباقر قالیباف است. قالیباف هم تاکنون سر سازگاری با جبهه پایداری نداشته است. اما در انتخابات مجلس ۱۴۰۲ این دو با هم ائتلاف کرده و لیست واحدی را تشکیل دادند. اگر جبهه پایداری رویکرد ایدئولوژیک دارد چرا این اتفاق افتاد؟

جبهه پایداری در سال‌های اول (۱۳۹۰) که از احمدی‌نژاد جدا شد جزوه‌ای به نام «استقامت در منطقه ممنوعه» را منتشر کرد. اما جبهه پایداری نتوانست به این استقامت پایدار بماند. جبهه پایداری بر این عقیده بود که هر کسی را در حلقه خود نپذیرد و بر این عقیده‌ است که علی لاریجانی، حسن روحانی، محمود احمدی‌نژاد و به‌ویژه قالیباف را نپذیرد.

قالیباف از دید جبهه پایداری یک تکنوکرات غیرانقلابی است. در این سال‌ها هم تخریب قالیباف توسط این جریان انجام شد. اما برای رسیدن به پیروزی در میدان انتخابات گاهی لازم است که با دشمن هم ائتلاف شود که به‌عنوان پراگماتیسم شناخته می‌شود و مماس با اپورتونیسم (فرصت‌طلبی) است. رفتار جبهه پایداری در طول این سال‌ها فرصت‌طلبانه بوده است.

پراگماتیسم (عملگرایی محض) و اپورتونیسم (فرصت‌طلبی) نسبتی با مبانی ایدئولوژیک جبهه پایداری و استقامت در منطقه ممنوعه ندارد و این نشان می‌دهد جبهه پایداری از مبانی و ارزش‌های اولیه خود دور شده است. چراکه قالیباف عوض نشده و اتفاقاً طی سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۲ بیشتر از مبانی جبهه پایداری دور شده است.

*‌قالیباف چرا تن به ائتلاف با جبهه پایداری داد با وجود آنکه می‌دانست این طیف او را تخریب کرده است؟

این کیاست قالیباف بود. او در تعامل با جبهه پایداری، دشمن یک دهه اخیر خود را به یک دوست تاکتیکی تبدیل کرد.

*‌قالیباف مجبور است برای حفظ ریاست در دوره آینده مجلس با تندروهایی بر سر میز مذاکره بنشیند که او را در انتخابات مجلس در سال ۱۴۰۲ و پس از آن تخریب کرده‌اند. شما این مذاکرات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

به نظر من قالیباف دو رقیب اصلی و جدی دارد؛ یکی جبهه رادیکال نوپدید در مجلس دوازدهم و دیگری دولت سیزدهم. من اصلاح‌طلبان را رقیب قالیباف نمی‌دانم. یقیناً طیف میانه‌رو و معتدلان راه‌یافته به مجلس دوازدهم قالیباف را دشمن خود نمی‌دانند و براساس پراگماتیسم مجبورند بین قالیباف با افرادی مانند ذوالنوری، رسایی، آقاتهرانی و... قالیباف را ترجیح دهند. قالیباف باید حلقه خود را با جبهه رادیکال نوپدید در مجلس دوازدهم تنظیم‌ کند و با دولت سیزدهم مواجهه تعادل‌بخشی را در پیش بگیرد.

*‌چرا حامیان دولت سیزدهم رقیب جدی قالیباف محسوب می‌شوند؟

قالیباف برسر دوراهی گیر کرده بود و اتاق فکر او به این نتیجه رسیدند که در صورت شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۴، نباید در انتخابات مجلس ۱۴۰۲ شرکت کند و فرصت را برای سامان‌بخشی سرمایه اجتماعی خود هزینه کند. در غیراین‌صورت باید برای کسب کرسی ریاست مجلس وارد انتخابات مجلس ۱۴۰۲ شده و فاتحه ریاست‌جمهوری را برای ۴ سال می‌خواند.

تصمیم این بود که قالیباف همچنان رئیس مجلس باقی بماند و اگر قرار است کاندیدای ریاست‌جمهوری شود، در سال ۱۴۰۸ وارد این کارزار شود اما جریانی که دولت سیزدهم را در دست دارند، به‌نوعی موتلف با قالیباف بودند چراکه قالیباف در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۶ به احترام آقای رئیسی کنار کشید و در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ نیز به احترام رئیسی وارد انتخابات نشد. اما دولت قدردان این اقدام قالیباف نبوده، او را دیگری دانستند و تمام تلاش خود را می‌کنند تا قالیبافِ رئیس تضعیف‌شده‌ی مجلس دوازدهم باشد و احتمال ورود قالیباف به رقابت ریاست‌جمهوری ۱۴۰۴ را به صفر برسانند. به همین دلیل است که دولت از جبهه پایداری پشتیبانی می‌کند.

*‌مگر جبهه پایداری در انتخابات مجلس با قالیباف ائتلاف نکرده است؟

جبهه پایداری در انتخابات با قالیباف ائتلاف کرد اما به محض اتمام انتخابات مجلس، در زمین قالیباف بازی نکرد و به رقیب قالیباف برای کسب کرسی‌های مجلس تبدیل شد. این به دلیل آن است که رفتارهای پراگماتیسم کوتاه‌مدت و غیرقابل تحلیل است. در حقیقت نگاه‌ها بلندمدت و ایدئولوژیک نیست بلکه زودگذر است برای کسب هدف‌های حداکثری. قالیباف باید مراقب رفتارهای جبهه نوپدید رادیکال‌ها باشد، چراکه رقیب اصلی قالیباف است. این جبهه در ماه‌های آینده منتقد قالیباف و همچنین دولت ابراهیم رئیسی می‌شود.

*‌با این تفاسیر قالیباف می‌تواند با جبهه نوپدید بر سر ریاست مجلس ائتلاف کند؟

کاری بسیار سخت است. با این وجود نگاه معتدلان و عقلای مجلس به ریاست قالیباف مثبت است. سایر ارکان حاکمیت نیز ریاست مجلس قالیباف را به ریاست تندروها ترجیح می‌دهند چون قالیباف قابل کنترل و مدیریت است که رفتارهایی قابل پیش‌بینی دارد. اما جبهه پایداری غیرقابل پیش‌بینی است و تصمیمات یک‌شبه اتخاذ می‌کند. اگر رئیس مجلس از این طیف باشد، دود آن به چشم مجلس، مردم و حاکمیت می‌رود. این انتخاب بین بد و بدتر است و عقل حکم می‌کند که «بد» را انتخاب کنند.

*‌بعضی از افراد با جبهه پایداری و لیست شانا وارد مجلس نشدند، بلکه با حمایت امنا و رائفی‌پور به بهارستان رسیدند. این افراد چه رویکردی را در رابطه با قالیباف در پیش خواهند گرفت؟

در ادبیات سیاسی امروز کشور مراد از جبهه پایداری صرفاً تشکیلات سیاسی نیست، بلکه تفکر پایداری است. این همان تفکر رادیکال نوپدید در ساحت سیاست جمهوری اسلامی ایران است که قواره‌ای ندارد و مشمول رفتارها، نگرش‌ها و تصمیم‌های پارادوکسیکال است. بنابراین این افراد هم جزو پایداری محسوب می‌شوند و از لحاظ تفکری مماس با جریان پایداری قرار می‌گیرند. همان خطری که قالیباف از جانب جبهه پایداری حس می‌کند از سوی این افراد هم احساس می‌شود.

از نظر قالیباف تمام این افراد یک جریان هستند بنابراین باید تقابل تنظیم‌گر یا مواجهه تعادل‌بخش با این افراد داشته باشد. یعنی وارد دعوا با آنها نشود و تقابل آشکاری نداشته باشد. زمان انتخابات ۱۴۰۲ بی‌تقوایی‌هایی در عرصه رسانه انجام و اسنادی منتشر شد و حاکی از آن است که ساحت سیاست (رفتارهای سیاست‌ورزی منتهی به انتخابات) در شرایط کنونی کشور ناپاک و آلوده است و اخلاق‌مدارانه نیست.

*‌قالیباف در دوره دوازدهم چهارمین منتخب تهران است؛ آن‌هم در انتخاباتی که مشارکت در حداقل خود قرار داشت. قالیباف بدون داشتن پشتوانه مردمی می‌تواند مطالبات آنها را دنبال کند؟

اگر قالیباف تغییری در رویکرد خود در قبال مردم نشان دهد شکی نیست که مورد اقبال مردمی قرار می‌گیرد.

*‌اگر این تغییر را در رویکردش ایجاد کند چطور تندروها را از خود راضی نگه می‌دارد؟

سختی کار همین است. قالیباف باید طوری رفتار کند که با مشکل مواجه نشود.

*‌اما این پروسه بلندمدت است و به انتخاب ریاست مجلس دوازدهم نمی‌رسد.

بله. این پروسه بلندمدت است و راهی برای ورود به ریاست‌جمهوری ۱۴۰۸ است. موضوع این است که وجاهت شخصی (با افشاگری‌های جبهه پایداری در انتخابات مجلس) و آینده سیاسی قالیباف در معرض خطر است. بنابراین قالیباف باید تکلیف خود را مشخص کند. قالیباف در این دو ماه (تا انتخابات ریاست مجلس دوازدهم) می‌تواند تنها نظر معتدلان و اصلاح‌طلبان راه‌یافته به مجلس را جلب کند و راه سختی در این خصوص ندارد.

*‌به نظر شما قالیباف می‌تواند ریاست مجلس را به دست آورد؟

من ریاست قالیباف در مجلس دوازدهم را تقریباً قطعی می‌دانم. اما تمام سعی جبهه پایداری و دولت این است که قالیباف رئیس مجلس نشود اگر هم به ریاست رسید، رئیس مجلس تضعیف‌شده‌ای باشد تا خطر قالیباف در انتخابات ریاست ۱۴۰۴ را کاهش دهند تا به‌عنوان رقیب مقتدری مطرح نشود. قالیباف خطری بالقوه برای ابراهیم رئیسی محسوب می‌شود چراکه شرایط ریاست‌جمهوری را دارد و همیشه دوست داشته که سکان ریاست‌جمهوری را به دست بیاورد.

*‌اگر قالیباف در دوره دوازدهم رئیس مجلس نشود، به‌عنوان یک نماینده چه رویکردی را در پیش می‌گیرد؟

اگر فرض کنیم قالیباف رئیس مجلس دوازدهم نشود و به‌طور ناپلئونی این کارزار را ببازد؛ قالیباف نماینده مردم تهران در مجلس می‌شود و باید ۴ سال درگیر راهروهای مجلس شود. آیا قالیباف این شرایط را می‌پذیرد؟ قطعاً خیر. شکی نیست که قالیباف از مجلس انصراف می‌دهد و آماده انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۸ می‌شود.

*‌یعنی ۵ سال در هیچ مسئولیتی به کار گمارده نمی‌شود؟

به هر حال او در یکی از نهادهای حاکمیتی مانند ستاد اجرایی فرمان امام (ره)، بنیاد مستضعفان یا مراکز دیگر حاکمیتی مسئولیت قبول می‌کند و در این ۵ سال فرصت دارد تا سرمایه اجتماعی خود را افزایش دهد و برای حضور در انتخابات ۱۴۰۸ آماده شود.

۲۷۲۱۸

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903031