به نقل از «جنوب نیوز»

آشنایی با انواع مهریه و شرایط تعلق آن به زن

تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۶۹۷۵۰۱

به موجب ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی مهریه مالی است که زوجه به مجرد عقد مالک آن می‌شود؛ بنابراین مهریه یا صداق تعهد مالی است که شوهر به هنگام وقوع عقد ازدواج پرداخت آن را به همسر خود برعهده می‌گیرد و مکلف است بالافاصله پس از امضای قرارداد ازدواج هر لحظه که زن آن را مطالبه کند، بپردازد. لازم به ذکر است که ازدواج دائم بدون تعیین مهریه قانونی و شرعی است و زوجیت واقع می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

درحالی‌که در ازدواج موقت تعیین مهریه شرط صحت عقد محسوب می‌شود و بدون آن عقد باطل است؛ یعنی مهریه در ازدواج موقت جز ارکان اساسی آن به شمار می‌رود. به گزارش«جنوب نیوز» به نقل از فرارو؛برای تعیین مهریه سقفی وجود ندارد و طرفین می‌توانند از یک ریال تا هر میزان سکه یا وجه نقد یا منفعتی را به عنوان مهریه و به نفع زن در سند ازدواج درج کنند. معمولاً چیزی که به عنوان مهریه تعیین می‌شود، یک مال یا کار باارزشی است که زن می‌تواند از منافع آن استفاده کند. پس یک چیز بی‌ارزش را که قابلیت معامله و داد و ستد ندارد، نمی‌توان به عنوان مهریه قرار داد.   مشخصات مهریه ۱- مالیت داشته باشد: یعنی چیزی که به عنوان مهریه تعیین می‌شود، باید دارای ارزش مالی و منفعت اقتصادی باشد. مانند سکه، زمین، پول، سهام و یا آموزش حرفه، زبان و .... پس چیزی را که ارزش مالی ندارد، نمی‌توان به عنوان مهریه تعیین کرد.   ۲- قابل تملک باشد: مرد باید مالک چیزی باشد که به عنوان مهریه به زن تملیک می‌کند و این مالکیت هم باید قابل انتقال به زن باشد؛ بنابراین اموال عمومی یا موقوفه را نمی‌توان به عنوان مهریه تعیین کرد، چون مرد مالک آن‌ها نیست.   ۳- معلوم و معین باشد: مهریه باید بین طرفین تا حدی که رفع جهالت شود، معلوم باشد. معلوم بودن مهریه به معلوم بودن مقدار، جنس و وصف آن بر می‌گردد. مثلاً صد سکه بهار آزادی یا چیزی که هم مقدار (تعداد) آن و هم جنس آن (طلا) و هم وصف آن (تمام بهار آزادی) مشخص و معلوم است. در مواردی معلوم شدن مهریه برای طرفین با مشاهده صورت می‌گیرد؛ اما در مورد چیز‌هایی که معلوم شدن آن‌ها با مشاهده امکان‌پذیر نیست، مانند: گندم، آهن، زمین و امثال آن باید مقدار آن با وزن، عدد یا مساحت معلوم شود.   لازم به ذکر است که اگر مهریه مجهول بود یا مالیت نداشت، طبق ماده ۱۱۰۰ قانون مدنی موجب بطلان نکاح نخواهد شد، بلکه فقط مهریه باطل می¬شود و مانند زمانی است که مهریه ذکر نشده باشد. زن در این صورت مستحق مهرالمثل خواهد بود. منظور از معین بودن این است که مردد میان چند چیز نباشد. اگر مردد میان چند چیز باشد، باعث جهل شده و به منزله آن است که در عقدنامه مهریه‌ای تعیین نشده است و زن بعد از عقد مستحق مهرالمثل می‌شود و نه مهرالمسمى؛ بنابراین اگر مرد یکی از سه آپارتمان خود را به عنوان مهریه همسرش قرار بدهد، باید مشخصات آن را دقیقاً براساس سند و محل آن بیان کند تا زن بداند که کدام یک از آپارتمان‌ها متعلق به وی است؛ چون آپارتمان‌ها از نظر قیمت، متراژ و موقعیت متفاوت هستند. انواع مهریه در یک تقسیم‌بندی به شرح ذیل است ۱- مهرالمسمی: مهریه‌ای است که زن و شوهر قبل از انعقاد عقد نسبت به مقدار و میزان آن توافق کردند و در عقد ذکر می‌کنند. تعیین مقدار مهریه به موجب ماده ۱۰۸۰ قانون مدنی منوط به تراضی طرفین است و محدودیتی در این خصوص در قانون پیش‌بینی نشده است؛ بنابراین زن و مرد در تعیین میزان مهریه آزاد هستند و عملاً هیچ‌گونه محدودیتی ندارند و می‌توانند هر مال یا کاری را که دارای ارزش باشد، به عنوان مهریه قرار بدهند.
به محض اینکه خطبه عقد جاری شود، زن مالک مهریه می‌شود و مرد باید آن را به او پرداخت کند. اگر شوهر بخواهد پیش از رابطه جنسی همسر خود را طلاق دهد، تنها نیمی از این مهریه تعیین شده به زن تعلق می‌گیرد و اگر مرد قبلاً تمام مهریه را به زن داده باشد، زن باید نصف آن را به او پس بدهد.   لازم به ذکر است که در ازدواج دائم ضرورتی ندارد حتماً مهریه در زمان عقد مشخص شده باشد و زن و مرد می‌توانند بعد از عقد ازدواج نیز مهریه را با توافق یکدیگر تعیین نمایند. به موجب ماده ۱۱۰۰ قانون مدنی در صورتی که مهر‌المسمی تعیین شده باشد؛ ولی ملک غیر باشد (مانند زمین متعلق به غیر) و صاحب مال نیز این امر را اجازه ندهد، زن مستحق مثل مهرالمسمی یا قیمت آن خواهد بود.   ۲- مهرالمثل: در برخی موارد مهرالمثل به زن تعلق می‌گیرد. مهرالمثل مهریه‌ای است که در ضمن عقد به آن توافق نشده است. در مواردی میزان مهریه تعیین شده است؛ ولی به جهاتی باطل است. مانند این‌که ملکی به عنوان مهریه تعیین شده است؛ اما مجهول باشد یا چیزی که به عنوان مهریه تعیین شده است، مالیت نداشته باشد. در این موارد در صورت برقراری رابطه جنسی مهرالمثل به زن تعلق می‌گیرد. رابطه جنسی شرط اسقرار مهرالمثل است. میزان مهرالمثل باتوجه به عرف و رسوم جامعه و با در نظرگرفتن ویژگی‌های زن مانند: سن، زیبایی، تحصیلات، وضعیت خانوادگی و اجتماعی او تعیین می‌شود. به عبارت دیگر نگاه می‌کنند که در جامعه زنی با این ویژگی‌ها به‌طور معمول چه مهریه‌ای دریافت می‌کند و باتوجه به آن مهریه زن تعیین می‌شود.   لازم به ذکر است اگر در عقد شرط شده باشد که مهریه‌ای به زن تعلق نگیرد (شرط عدم مهر)، بازهم بعد از رابطه جنسی مهرالمثل به وی تعلق می‌گیرد. به موجب ماده ۱۰۹۹ قانون مدنی اگر عقد نکاح باطل باشد و رابطه جنسی بین زن و مرد صورت گرفته باشد و زن به بطلان نکاح آگاه نباشد، مهرالمثل به وی تعلق می‌گیرد. اگر زن عالم به بطلان نکاح باشد، رابطه او مشمول عنوان زناست و مهریه‌ای به وی تعلق نمی‌گیرد.   ۳- مهرالمتعه: درصورتی‌که در زمان عقد نکاح دائم بین زن و مرد مهریه‌ای ذکر نشده باشد و هنوز رابطه جنسی بین آن‌ها صورت نگرفته باشد و زوج زوجه را طلاق بدهد، زوجه مستحق مهرالمتعه است. این مهریه متعلق به عقد نکاح دائم است و در عقد نکاح موقت وجود ندارد. درخصوص تعلق این نوع مهریه به زوجه وجود طلاق حائز اهمیت است و فوت زوج شامل این نوع مهریه نمی‌شود. میزان این مهریه برخلاف مهرالمثل باتوجه به وضعیت مالی مرد تعیین می‌شود. در تقسیم‌بندی دیگری مهریه به عند‌المطالبه و عند‌الاستطاعه به شرح ذیل تقسیم می‌شود مهریه عندالمطالبه: در این نوع از مهریه، مرد باید مهریه را تحت هر شرایطی و در صورت مطالبه زوجه پرداخت کند و وضعیت مالی مرد فقط در چگونگی پرداخت و با صلاحدید مقام قضایی یا طبق توافق طرفین موثر است و نه در اصل پرداخت. البته این نکته لازم به ذکر است که مالکیت مهریه عندالمطالبه نسبت به نصف مهر مستقر (قطعی) و نسبت به نیمی دیگر متزلزل (مشروط) است. درواقع در خصوص نیمه متزلزل با وقوع رابطه جنسی بین زوجین این مالکیت نیز مستقر می‌شود؛ بنابراین همین‌که عقد نکاح منعقد شد، زن مالک نصف مهریه می‌شود و می‌تواند آن را مطالبه کند. در صورت عند‌المطالبه بودن شوهر موظف به پرداخت است و نیم دیگر هم با برقراری رابطه جنسی مستقر می‌شود.   مهریه عندالاستطاعه: در مهریه عندالاستطاعه زمان پرداخت مهریه زمانی است که زوج توانایی و استطاعت پرداخت را داشته باشد؛ بنابراین پرداخت آن منوط به استطاعت و توانایی زوج است. در موارد ذیل هیچ مهریه‌ای به زوجه تعلق نمی‌گیرد ۱- به موجب ماده ۱۰۸۸ قانون مدنی اگر در عقد نکاح مهریه‌ای معین نشده باشد یا نداشتن مهریه شرط شده باشد و قبل از برقراری رابطه جنسی بین زوجین یکی از آن‌ها فوت شود، مهریه‌ای به زوجه تعلق نمی‌گیرد.   ۲- به موجب ماده ۱۰۹۸ قانون مدنی درصورتی‌که عقد نکاح اعم از دائم یا موقت باطل شده و رابطه جنسی واقع نشده باشد، زن حق مهریه ندارد و اگر مهریه را گرفته باشد، شوهر می‌تواند آن را استرداد نماید.   ۳- به موجب ماده ۱۰۹۹ قانون مدنی اگر عقد نکاح باطل باشد و رابطه جنسی بین زوجین صورت گرفته باشد و زن آگاه به بطلان آن باشد، حقی نسبت به مهریه ندارد و در این صورت رابطه او مشمول زناست.

منبع: جنوب نیوز

کلیدواژه: عنوان مهریه تعیین لازم به ذکر عنوان مهریه مهریه تعیین شده رابطه جنسی بین موجب ماده تعلق می گیرد تعیین می شود مهریه ای قانون مدنی زن تعلق عقد نکاح زن و مرد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jonoubnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جنوب نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۶۹۷۵۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آشنایی با قانون مدنی؛ مقدمه

قانون مدنی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین قوانین کشور و مشتمل بر ۱۳۳۵ ماده است.

به گزارش ایسنا،  قانون مدنی ایران متشکل از یک مقدمه و سه جلد است:

مقدمه در انتشار و آثار و اجرای قوانین به طور عموم و امضا و نحوه لازم الاجرا شدن و انتشار آن صحبت می کند، جلد اول- در اموال (مصوب ۱۳۰۷)؛ جلد دوم در اشخاص (مصوب ۱۳۱۳ و ۱۳۱۴) و جلد سوم ادله اثبات دعوا. 

در این گزارش، مقدمه (در انتشار و آثار و اجرا قوانین بطور عموم) فصل اول (در اموال غیرمنقول) از باب اول (در بیان انواع اموال) کتاب اول (در بیان اموال و مالکیت به طور کلی) جلد اول (در اموال) قانون مدنی از ماده ۱ تا ۱۸ را مرور می کنیم.

قانون مدنی

مصوب ۱۳۱۴/۰۸/۰۸ با اصلاحات و الحاقات بعدی

مقدمه
در انتشار و آثار و اجراء قوانین بطور عموم

ماده ۱ - مصوبات مجلس شورای اسلامی و نتیجه همه پرسی پس از طی مراحل قانونی به رئیس جمهور ابلاغ می شود. رئیس جمهور باید ظرف مدت پنج روز آن را امضاء و به مجریان ابلاغ نماید و دستور انتشار آن را صادر کند و روزنامه رسمی موظف است ظرف مدت ۷۲ ساعت پس از ابلاغ منتشر نماید.

تبصره - در صورت استنکاف رئیس جمهور از امضاء یا ابلاغ در مدت مذکور در این ماده به دستور رئیس مجلس شورای اسلامی روزنامه رسمی موظف است ظرف مدت ۷۲ ساعت مصوبه را چاپ و منتشر نماید.

ماده ۲ - قوانین پانزده روز پس از انتشار در سراسر کشور لازم الاجرا است مگر آنکه در خود قانون ترتیب خاصی برای موقع اجرا مقرر شده باشد.

ماده ۳ - انتشار قوانین باید در روزنامه رسمی بعمل آید.

ماده ۴ - اثر قانون نسبت بآتیه است و قانون نسبت بماقبل خود اثر ندارد مگر اینکه در خود قانون، مقررات خاصی نسبت باین موضوع اتخاذ شده باشد.

ماده ۵ - کلیه سکنه ایران اعم از اتباع داخله و خارجه مطیع قوانین ایران خواهند بود مگر در مواردیکه قانون استثناء کرده باشد.

ماده ۶ - قوانین مربوط باحوال شخصیه از قبیل نکاح و طلاق و اهلیت اشخاص وارث در مورد کلیه اتباع ایران ولو اینکه مقیم در خارجه باشند مجری خواهد بود.

ماده ۷ - اتباع خارجه مقیم در خاک ایران از حیث مسائل مربوطه باحوال شخصیه و اهلیت خود و همچنین از حیث حقوق ارثیه در حدود معاهدات مطیع قوانین و مقررات دولت متبوع خود خواهند بود.

ماده ۸ - اموال غیرمنقول که اتباع خارجه در ایران بر طبق عهود تملک کرده یا میکنند از هر جهت تابع قوانین ایران خواهد بود.

ماده ۹ - مقررات عهودی که بر طبق قانون اساسی بین دولت ایران و سایر دول منعقد شده باشد در حکم قانون است.

ماده ۱۰ - قراردادهای خصوصی نسبت بکسانی که آنرا منعقد نموده‌ اند در صورتیکه مخالف صریح قانون نباشد نافذ است.

جلد اول - در اموال

کتاب اول - در بیان اموال و مالکیت بطور کلی

باب اول - در بیان انواع اموال

ماده ۱۱ - اموال بر دو قسم است منقول و غیرمنقول.

فصل اول - در اموال غیرمنقول

ماده ۱۲ - مال غیرمنقول آنست که از محلی بمحل دیگر نتوان نقل نمود اعم از اینکه استقرار آن ذاتی باشد یا بواسطه عمل انسان بنحویکه‌ نقل آن مستلزم خرابی یا نقص خود مال یا محل آن شود.

ماده ۱۳ - اراضی و ابنیه و آسیا و هر چه که در بنا منصوب و عرفاً جزء بنا محسوب میشود غیرمنقول است و همچنین است لوله‌ ها که برای جریان‌ آب یا مقاصد دیگر در زمین یا بنا کشیده شده باشد.

ماده ۱۴ - آینه و پرده نقاشی و مجسمه و امثال آنها در صورتیکه در بنا یا زمین بکار رفته باشد بطوریکه نقل آن موجب نقص یا خرابی خود آن‌ یا محل آن بشود غیرمنقول است.

ماده ۱۵ - ثمره و حاصل مادام که چیده یا درو نشده است غیرمنقول است اگر قسمتی از آن چیده یا درو شده باشد تنها آن قسمت منقول است.

ماده ۱۶ - مطلق اشجار و شاخه‌های آن و نهال و قلمه مادام که بریده یا کنده نشده است غیر منقول است.

ماده ۱۷ - حیوانات و اشیائی که مالک آن را برای عمل زراعت اختصاص داده باشد از قبیل گاو و گاومیش و ماشین و اسباب و ادوات زراعت و تخم‌ و غیره و بطور کلی هر مال منقول که برای استفاده از عمل زراعت لازم و مالک آنرا باین امر تخصیص داده باشد از جهت صلاحیت محاکم وتوقیف اموال جزو ملک محسوب و در حکم مال غیرمنقول است و همچنین است تلمبه و گاو و یا حیوان دیگری که برای آبیاری زراعت یا خانه و باغ‌ اختصاص داده شده است.

ماده ۱۸ - حق انتفاع از اشیاء غیرمنقوله مثل حق عمری و سکنی و همچنین حق ارتفاق نسبت به ملک غیر از قبیل حق‌العبور و حق‌المجری و دعاوی راجعه باموال غیرمنقوله از قبیل تقاضای خلع ید و امثال آن تابع اموال غیرمنقول است.

انتهای پیام