به نقل از «دانا»

توسعه فضای زندان بزرگ قزوین و گلایه‌هایی که باید شنیده شود/دست و پنجه نرم کردن مردم با پساب چوبیندر

تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۷۴۶۲۹۹

یکی از عمده مشکلاتی که توسط مردم چوبیندر مطرح می‌شود اراضی اوقافی است؛ از طرفی گسترش فضای زندان و پساب آن نیز از دیگر مشکلاتی است که مردم این منطقه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از  صبح قزوین، چوبیندر، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان قزوین است که در واقع ناحیه منفصل شهری به شمار آمده و در جنوب این شهرستان قرار دارد؛ براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت این روستا حدود ۱۲ هزار نفر بوده‌است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از سوی دیگر زندان چوبیندر درسال ۱۳۵۴ شمسی تاسیس شد و پس از آن خانواده برخی زندانیان جهت سکونت به چوبیندر مهاجرت و ساکن شده و برخی دیگر از شهرهای اطراف قزوین مثل زنجان و همدان برای زندگی به آنجا مهاجرت کرده‌اند.

بیش از سه چهارم جمعیت چوبیندر را بومیان تشکیل می‌دهند و مابقی مهاجرانی هستند که بیشتر از زنجان و دیگر نواحی استان قزوین به این منطقه مهاجرت کرده‌اند.

اقتصاد این منطقه عمدتاً بر مبنای ساخت‌وساز، باغبانی، دامپروری و کشاورزی استوار است؛ گرچه این شهر در مقایسه با شهرهای اطراف مثل اقبالیه قدمت و جمعیت بسیار بیشتری دارد اما اوقافی بودن زمین‌های این منطقه و عدم همدلی بومیان این ناحیه، مانع از پیشرفت قابل توجه این شهر شده‌است.

یکی از عمده مشکلاتی که توسط مردم چوبیندر مطرح می‌شود اراضی اوقافی است؛ مشکلی که البته برای مردم ساکن عادی شده و آن‌ها فکر می‌کنند موقوفه بودن زمین‌هایشان تنها در حد حرف و شایعه است.

از طرفی گسترش فضای زندان و پساب آن نیز از دیگر مشکلاتی است که مردم این منطقه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

سید ابوالفضل میرکریمی یکی از شهروندان این ناحیه منفصل شهری، درباره مشکلات منطقه چوبیندر در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی صبح قزوین، اظهار کرد: متاسفانه گسترش بیش از حد فضای زندان مشکلاتی را برای اهالی ناحیه چوبیندر ایجاد کرده؛ به طوری‌که در گذشته زندان خارج از بافت و محدوده شهری بوده اما با توجه به گسترش فضای شهری و زندان داخل شهر قرار گرفته است.

وی افزود: وجود زندان مشکلات و آسیب‌های مخصوص خود را دارد که عمده‌ترین آن، استقرار خانواده زندانیان در مناطق نزدیک به زندان برای دسترسی آسان به بستگانشان است که حضور این خانواده‌ها ناحیه چوبیندر را با مشکلات فرهنگی و اجتماعی زیادی روبه‌رو می‌کند.

این فعال اجتماعی بیان کرد: تردد خانواده‌های زندانیان در ساعات ملاقات بار ترافیکی بالایی را در شهر ایجاد می‌کند و آزادی زندانیان و سکونت در این ناحیه نیز از دیگر نگرانی‌های مردم است؛ چراکه بیشتر زندانیان افراد باسابقه و‌ خلافکاری هستند.

گسترش زندان از یک هکتار به ۷ هکتار

میرکریمی ادامه داد: استقرار مدارس در اطراف محیط زندان از دیگر نگرانی‌های مردم است؛ چراکه علاوه بر آسیب‌های فراوانی که ممکن است دانش‌آموزان را تهدید کند، اثرات زیادی روی افکار دانش‌آموزان به عنوان آینده‌سازان جامعه خواهد داشت.

وی با اشاره به اینکه زمان تاسیس زندان تنها یک هکتار زمین به ساخت زندان اختصاص داده شده بود، ادامه داد: اکنون فضای زندان به هفت هکتار رسیده و روز به روز هم در حال گسترش است؛ لذا مردم از این وضعیت ناراضی هستند اما دستشان به جایی نمی‌رسد و بارها برای رسیدگی به این موضوع به ارگان‌های مختلف مراجعه کرده‌ که همه اقرار کردند از اختیارات شورای تامین بوده و در حیطه کاری ما قرار ندارد.

این فعال اجتماعی اضافه کرد: همچنین از یک ماهه پیش حدود چهار هکتار از اطراف زندان را به بهانه رد و بدل مواد مخدر توسط قاچاق فروشان و زندانیان فنس کشی کرده‌اند اما ما اطمینان داریم این فنس کشی نیز مانند گذشته در آینده به دیوار تبدیل می‌شود و مجدد زندان گسترش پیدا می‌کند.

وی همچنین پساب زندان چوبیندر و بوی نامطبوع حاصل از آن را به عنوان معضل بزرگی در این منطقه دانست و گفت: متاسفانه علاوه بر پساب زندان، فاضلاب خیرآباد، اقبالیه و خود ناحیه چوبیندر از چهار مسیر منتهی و در یک نقطه از این منطقه جمع می‌شود به طوریکه ناخواسته وارد فاز آب کشاورزی می‌شود که حدود ۴۵۰هکتار از زمین‌های زراعی ما از این آب تامین می‌شود.

این فعال اجتماعی تصریح کرد: اگرچه ۱۰سال پیش زمینی به مساحت ۱۶هزار متر از طرف اهالی برای احداث تصفیه آب در اختیار اداره آب قرار داده شده که متاسفانه اداره آب نه تنها هیچ اقدامی جهت احداث تصفیه خانه انجام نداده بلکه با اجاره دادن زمین به کشاورزان کاسبی راه انداخته است.

میرکریمی ادامه داد: این زمین جهت احداث تصفیه خانه آب و فاضلاب در اختیار اداره آب قرار گرفته شده؛ چه بسا که با این اقدام علاوه بر برطرف شدن مشکل زیست محیطی می‌تواند قدم مثبتی در جهت تامین مشکل کم آبی باشد.

وی عنوان کرد: تلاش‌های بسیاری جهت جابجایی زندان انجام شده که متاسفانه نتیجه‌ای حاصل نشده لذا پیشنهاد اهالی این است اگر با بحث جابجایی زندان موافقت صورت نمی‌گیرد حداقل درب زندان را به سمت اقبالیه که مسکونی نیست، تغییر دهند، با این اقدام بار ترافیکی و آسیب‌های حاصل از آن کاهش می‌یابد از طرفی چون در کنار مدارس واقع شده خانواده‌ها با خیال آسوده‌تری فرزندانشان را راهی مدارس خواهند کرد.

نارضایتی مردم چوبیندر از کیفیت ارائه خدمات در درمانگاه

این فعال اجتماعی درباره اعتراض مردم نسبت به خدمات درمانگاه چوبیندر گفت: متاسفانه علی‌رغم اینکه ۹هزار مترمربع زمین توسط خیرین و کشاورزان برای ساخت درمانگاه اختصاص داده شده؛ اما خدمات بسیار ضعیفی در آن ارائه می‌شود.

وی اضافه کرد: هیچ دارویی در درمانگاه چوبیندر عرضه نمی‌شود و ساعات حضور پزشک بسیار کوتاه است و این امر موجب ازدحام جمعیت می‌شود؛ همچنین بیشتر مراجعان را برای مراحل درمان‌ و داروها به شهر ارجاع می‌دهند لذا این وضعیت موجب نارضایتی مردم شده است.

میرکریمی درباره اوقافی بودن تمام زمین‌های روستا ادامه داد: همانطور که گذشتگان ما نقل می‌کنند از ۱۶۰ فرد زمین روستا تنها ۳ فرد اوقافی است به طوری‌که خود ما نیز تاکنون از هر مرجعی استعلام کردیم به هیچ سندی مبنی بر اوقاف بودن کل املاک دست نیافتیم.

این فعال اجتماعی گفت: همین مطرح شدن اوقافی بودن زمین‌ها موجب کم شدن ارزش زمین‌های این منطقه شده است؛ چراکه اگر شخصی بخواهد زمین مسکونی را خریداری کند باید ۴۰ تا ۵۰میلیون عوارض شهرداری و اوقاف را بپردازد تا بتواند شروع به ساخت کند و این اقدام در توان مردم نیست لذا این ظلم اداره اوقاف در حق مردم است.

وی بیان کرد: اکنون ۷۰درصد از ساکنین چوبیندر اجاره اوقاف نمی‌پردازند چون اوقاف را قبول ندارند اما زمانی که برای ایجاد کسب‌وکار و دریافت مجوز مراجعه می‌کنند با مشکل اوقاف مواجه می‌شوند که تا تسویه نکنند، نمی‌توانند مجوز دریافت کنند لذا ناخواسته به این قضیه تن می‌دهند که زمین‌ها اوقافی است.

این فعال اجتماعی در پایان گفت: هزینه بالا و عدم تطابق نسبت قیمت زمین با هزینه‌های ساخت و ساز سبب می‌شود تا سرمایه گذاران تمایلی برای سرمایه گذاری بر روی این زمین‌ها نداشته باشند؛ چراکه اگر سرمایه‌گذاری بخواهد در شهر سرمایه‌گذاری کند پیش از هر چیز باید اجازه اوقاف را بگیرد برای همین بسیاری از سرمایه‌گذاران راغب به سرمایه‌گذاری در این شهر نیستند.

به گزارش صبح قزوین، به گفته رئیس شورای شهر قزوین چند جلسه مشترک با مقامات قضایی استان قزوین برای بررسی و برطرف کردن مشکلات مردم چوبیندر در رابطه با ورودی زندان مستقر در محل و ایجاد یک مسیر مجزا جهت رفاه حال ساکنان چوبیندر برگزار شده و طرح اولیه ساخت مسیر ضلع غربی زندان نیز تهیه شده است تا با تغییر بلوار از سمت اقبالیه، از زیرساخت‌های موجود برای دسترسی به زندان استفاده کرد.

جابه‌جایی زندان چوبیندر به خارج شهر بسیار زمان‌بر است

حکمت الله داودی به خبرنگار صبح قزوین بیان کرد: رایزنی‌های لازم برای اجرای طرح صورت گرفته و مسیر نیز طبق نظرات کارشناسانه مقامات قضایی مشخص شده، در حالی که اکنون باید منابع مالی را برای تملک زمین‌ها فراهیم کنیم لذا در صورت اجرایی شدن این طرح، مراجعات به زندان به در غربی منتقل و مشکلات ساکنین برطرف می‌شود.

وی عنوان کرد: جابه‌جایی زندان چوبیندر به خارج شهر بسیار زمان‌بر است و این کار چند سالی به درازا می‌انجامد در حالی که پروژه ساخت بلوار و انتقال مراجعات زندان به در غربی را به کمک سازمان راه و شهرسازی می‌توان به سرعت پیش برد.

برنامه‌ای برای بزرگ شدن زندان چوبیندر قزوین وجود ندارد

همچنین رئیس کل دادگستری استان قزوین در این باره به خبرنگار صبح‌قزوین اظهار کرد: مقرر شده تا زندان چوبیندر قزوین به خارج از شهر منتقل شود؛ اما متاسفانه هنوز زیرساخت‌های مناسب برای این امر فراهم نیست؛ هرچند تغییر مکان این زندان به خارج از شهر مصوب شده اما هنوز محل دقیق انتقال این زندان مشخص نیست.

حجت الاسلام قدرتی تصریح کرد: هیچ شکی برای اینکه این زندان باید به مکان دیگری منتقل شود وجود ندارد اما همچنان منتظر ایجاد زیرساخت‌های مناسب همچون تخصیص زمین زندان در محلی جدید هستیم.

وی بیان کرد: چند نقطه از استان قزوین برای ایجاد یک زندان جدید در نظر گرفته شده است، اما هنوز مشخص نیست که این زندان جدید در کدام قسمت از استان واقع می‌شود.

پساب زندان چوبیندر استانداردهای لازم را دارد

رئیس دادگستری استان قزوین افزود: هیچ برنامه‌ای برای بزرگ شدن زندان چوبیندر قزوین وجود ندارد و مساحت این مجموعه تغییری نخواهد کرد این در حالی است که تعمیر این زندان و تجهیز آن در دستور کار قرار دارد.

به گزارش خبرنگار اجتماعی صبح قزوین؛ با وجود این وعده‌ها از سوی مسئولین، تاکنون هیچ اقدام عملی صورت نگرفته است، لذا امیدواریم مسئولین نگاه ویژه‌تری در رفع مشکلات این ناحیه منفصل شهری داشته باشند.

انتهای پیام/

 

منبع: دانا

کلیدواژه: فعال اجتماعی زندان چوبیندر مردم چوبیندر سرمایه گذاری استان قزوین فضای زندان صبح قزوین زمین ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۷۴۶۲۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جنگ کریدورها در خاورمیانه

تین نیوز علی یوسف| اقتصاددان و تحلیلگر امور مالی عمومی :  

رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، مسیری به طول ۱۲۰۰کیلومتر را که خلیج فارس را از طریق جاده، راه آهن و بنادر به ترکیه وصل می کند، به عنوان «جاده ابریشم جدید» توصیف می کند. «پروژه جاده توسعه» عراق در نهایت تلاش می کند کانال سوئز را در زمینه حمل ونقل از آسیا به اروپا به چالش بکشد. با اختلالات اخیر در عبور کالا از دریای سرخ، سیاستمداران هر دو کشور امیدوارند که کریدور اقتصادی عراق-ترکیه به جایگزین مناسبی برای آن تبدیل شود. به این منظور، بغداد و آنکارا باید ابتدا بر اختلافات سیاسی، مناقشات مربوط به حقوق آب و مسائل امنیتی که می تواند تهدیدی بر پروژه پیشنهادی «جاده توسعه» باشد غلبه کنند؛ پروژه ای که می تواند ده ها میلیارد دلار در سال ارزش داشته باشد. «پروژه جاده توسعه» پس از تکمیل، زمان سفر بین آسیا و اروپا را کوتاه می کند.

در اواخر ماه مارس، نخست وزیر محمد السودانی با رئیس جمهور اردوغان در آنکارا دیدار کرد. این دیدار چند ساعت به طول انجامید و در نهایت اردوغان اعلام کرد که کار «پروژه جاده توسعه» آغاز خواهد شد. با وجود اینکه ترکیه نقش اصلی را در اجرای این پروژه دارد، اما دولت عراق به دنبال مشارکت سایر بازیگران منطقه ای در این پروژه بوده است؛ در درجه اول برای جذب سرمایه گذاری و بودجه، سپس برای ایجاد منافع مشترک اقتصادی و تقویت روابط به عنوان حائلی در برابر درگیری های احتمالی.

این پروژه دارای پتانسیل اقتصادی عظیمی برای عراق در زمینه ایجاد اشتغال، توسعه زیرساخت های حمل ونقل و تامین مواد وارداتی از خارج است. البته ذکری از بازده مالی مستقیم از طریق کارمزد و مالیات به میان نمی آوریم. به گفته احمد الراوی، اقتصاددان، «جاده توسعه در صورت جدیت در اجرا، نمایانگر چشم اندازی بلندپروازانه است و در توسعه زیرساخت های کشور در حوزه حمل ونقل و ایجاد فرصت های شغلی عالی با ایجاد بیش از ۲۵۰ هزار شغل (با تکمیل پروژه) نقش عملی خواهد داشت.» بخشی از «پروژه جاده توسعه» ایجاد یک «کانال خشک» در جنوب عراق است که بندر بزرگ «فاو» را از طریق تونل های غوطه ور به بندر «ام قصر» متصل می کند. این مسیر در مقایسه با حمل ونقل از طریق کانال سوئز، دوهفته در زمان صرفه جویی می کند.

اجرای پروژه ای با چنین مقیاس، به ویژه در عراق، با چالش هایی مواجه است. از آنجا که «جاده توسعه» به تکمیل بندر بزرگ فاو وابسته است، اولین مانع کمبود بودجه بوده است. تاکنون تنها پنج اسکله از ۹۹اسکله ای که پیش بینی شده، ساخته شده است. اگر بودجه در این سطح ضعیف ادامه یابد، تکمیل بندر بزرگ فاو بیش از ۲۰سال طول خواهد کشید. در مورد چالش های منطقه ای، بندر «مبارک» در کویت که در حال ساخت است، قصد دارد ترافیک کشتیرانی را به سمت کویت هدایت کند. کویت با پیش بینی اینکه بندر مبارک قبل از بندر بزرگ فاو به بهره برداری می رسد، تلاش کرده است دولت عراق را متقاعد کند که بندر مبارک را از طریق راه آهن به «جاده توسعه» متصل کند. این کار می تواند بندر بزرگ فاو را به شدت تضعیف کند؛ زیرا کویت کنترل بیشتری بر خطوط کشتیرانی خواهد داشت و مزیت های اقتصادی عراق در «جاده توسعه» را کاهش خواهد داد.

 پس از این، هند درگیر برنامه ریزی یک کریدور اقتصادی جدید با عربستان سعودی و امارات است که در آن کالاها به صورت زمینی از طریق اسرائیل به سمت دریای مدیترانه و با دور زدن دریای سرخ منتقل می شوند. این پروژه نیز «پروژه جاده توسعه» را به چالش می کشد. به همین دلیل عراق باید اجرای بندر بزرگ فاو را سرعت بخشد. ایالات متحده مایل است اسرائیل را در اقتصاد کشورهای خلیج فارس ادغام کند و به همین دلیل است که هر کریدور اقتصادی که این کار را انجام دهد، از حمایت آمریکا برخوردار خواهد شد (و در این مورد، به بهای عراق و ترکیه).

 

عراق باید راه هایی بیابد تا مسیر تجاری خود را جذاب تر از دیگر مسیرها کند. این امر می تواند با آسان تر کردن تجارت در عراق و باز کردن مناطق آزاد تجاری و یکپارچه و ارزان تر و سریع تر کردن انتقال کالا به اروپا از آسیا از طریق عراق انجام شود. عراق جمعیت رو به رشدی دارد که آن را به بازاری باارزش تبدیل می کند. چند بخش توسعه نیافته اند، به همین دلیل است که دولت باید با باز کردن منابع مالی از طریق کاهش تشریفات اداری، رشد بخش خصوصی را تشویق کند. به این ترتیب، مشاغل عراقی نیز می توانند از بازار بزرگ تری به دلیل «جاده توسعه» بهره مند شوند.

عراق باید به تدریج از تکیه بر صادرات نفت برای اقتصاد خود دور شود که «جاده توسعه» یکی از چندین پروژه موردنیاز برای انجام این کار است و مولفه حیاتی آن بندر بزرگ فاو است. به همین دلیل دولت عراق نباید اجازه دهد که پیشبرد یا رقابت کویت یا هند آن را تضعیف کند. علاوه بر سرعت بخشیدن به کار در «جاده توسعه»، یک چیز واضح است و آن اینکه اتکا به تولید نفت برای آینده بلندمدت قطعا انتخاب اشتباهی است. چنین است که کشورهای دیگر در حال دور شدن از آن بوده و خوشبختانه عراق هم به آنها پیوسته است. انتظار می رود این کریدور جریان های تجاری بین اروپا و آسیا را افزایش دهد و جایگزینی مقرون به صرفه تر برای مسیرهای دریایی سنتی از طریق کانال سوئز باشد.

پیامدهای «پروژه جاده توسعه» را از دو منظر می توان بررسی کرد:

1. پیامدهای اقتصادی برای خاورمیانه

هدف این پروژه که پیش بینی می شود حدود 17میلیارد دلار هزینه داشته باشد و تا سال 2050 به صورت مرحله ای تکمیل شود، کاهش وابستگی منطقه به نفت از طریق تنوع بخشیدن به اقتصادها در لجستیک و تجارت است. زیرساخت ها شامل توسعه بندر بزرگ فاو در بصره است که از نظر ظرفیت و قابلیت از «جبل علی» در دبی فراتر خواهد رفت و عراق را به مرکز لجستیک جدید در خاورمیانه تبدیل خواهد کرد. این مسیر برای افزایش تجارت بین المللی و یکپارچگی اقتصادی، تثبیت عراق و شرکایش به عنوان بازیگران اصلی در لجستیک تجارت جهانی طراحی شده است. با کاهش زمان حمل ونقل بین آسیا و اروپا، این پروژه می تواند به عنوان «جاده ابریشم جدید» عمل کند و جایگاه ژئواکونومیک کل منطقه را تغییر دهد.

2. توسعه شهری و صنعتی

فراتر از لجستیک، این پروژه قصد دارد توسعه شهری را با شهرهای جدید و قطب های صنعتی در امتداد کریدور ایجاد کند. این پیشرفت ها برای تقویت اقتصاد محلی، ایجاد شغل و تقویت/بهبود پیشرفت های فناوری و تثبیت بیشتر چشم انداز اقتصادی منطقه در نظر گرفته شده است. این پروژه با وجود داشتن مزایای زیاد، با چالش های مهمی مانند هزینه های مالی هنگفت و پیچیدگی هماهنگی بین ذی نفعان مختلف بین المللی مواجه است. موفقیت این پروژه به ادامه همکاری و سرمایه گذاری قدرت های منطقه ای و بازیگران بالقوه جهانی مانند چین بستگی دارد که انتظار می رود نقش مهمی در تامین مالی ایفا کنند.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید