سرنوشت ورزشکارانی که از ایران مهاجرت کردند
تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۷۴۶۴۰۴
رویداد۲۴ روزی که سعید ملایی در بوق کرنا کرده که:«می خواهم از ایران بروم تا به مدال المپیک برسم.»خیلی ها پیش بینی روزهایی را کرده بودند که سرابی بیش نخواهد بود. نمایش مصنوعی رسانه های بیگانه و پر و بال دادن به رویاهایی که می شد از همین ایران به آنها دست پیدا کرد بدجور ملایی و ورزشکارانی مثل او را هوایی کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
چند وقت می شود که ملایی، کیمیا علیزاده یا خیلی های دیگر از ایران رفته اند؟ در این مدت غیر از شکست کدام خبر مثبتی از ملایی به گوش رسیده؟ از کیمیا چه خبر؟ بعد از آن نامه که کاملا مشخص بود به قلم خودش نیست و ردیف شدن یک سری شایعات چه کسی از زندگی ورزشی او خبر دارد؟
او هم رفت تا به خیال خودش در فضایی آزاد زندگی و ورزش کند و المپیک را زیر پرچم کشور دیگری پا بزند. کدام المپیک؟ درست است که کرونا و مشکلی که برای مردم دنیا پیش آمد همه چیز را بهم ریخت اما آمالی که سعید و کیمیا و ... در جای دیگری جستجویش می کردند از همین جا هم چنگ زدنی بود. پناهنده شدن ورزشکاران مقوله پیچیده‌ای است.
بعضی از آنها با وجود موفقیت‌های اندک ترک وطن کردند و پس از پناهندگی هم نتوانستند جایگاهی قابل قبولی به دست بیاورند و در نهایت با یک تصمیم اشتباه عمر ورزشی خود را سوزاندند. بررسی شرایط ورزشکارانی که پشت به وطن و ملت خود کرده‌اند، نشان می‌دهد که این مسیر به ناکجاآبادی ختم می‌شود که عاقبت بخیری در آن نیست.خیلی از ورزشکارانی که از ایران رفته اند پس از این جدایی هرگز در مسیر موفقیت قرار نگرفته اند و هستند ورزشکارانی که دیگر کسی حتی اسم شان را هم نمی داند!
سعید ملاییاز وقتی که رفته غیر از ناکامی چیزی در کارنامه اش ثبت نشده. ویزر و رفقایش در سالن زیر گوشش زمزمه های زیادی کرده بودند و وعده بازی برای کشور اروپایی را مقابل چشمانش به نمایش گذاشته بودند اما انتهایش چه شد؟ رفتن زیر پرچم مغولستان و ناکامی پشت ناکامی. ملایی در ماه دسامبر و در رقابت‌های مسترز چین حضور یافت که در همان نخستین مبارزه خود در مقابل حریف ایتالیایی شکست خورد و از دور مسابقات کنار رفت. او همچنین در ادامه ناکامی های خود این بار در جودوی مسترز دوحه قطر پس از کسب یک پیروزی، مقابل حریف نه چندان مطرح خود از اتریش ضربه فنی شد و از دور رقابت ها کنار رفت.او که به همراه دو – سه نفر دیگر در دادگاه عالی ورزش علیه ایران شهادت دادند پس از جدایی از ایران چندان روزهای خوبی را تجربه نکرده است.
کیمیا علیزادهشاید اگر حالا در ایران بود داشت خودش را برای حضور در المپیک آماده می کرد. او این روزها در اروپا است. ابتدا به آلمان رفت و سپس شایعه شد که قرار است برای هلندی ها مبارزه کند. اینکه او می تواند برای کشور جدیدی مبارزه کند یا نه هنوز به طور کامل مشخص نشده است.طبق قانون فدراسیون جهانی تکواندو، یک ورزشکار در شرایطی می‌تواند برای کشور جدید مبارزه کند که سه سال از مبارزه اش برای کشور خودش گذشته باشد. علیزاده در مسابقات جام جهانی که شهریورماه سال ۹۸ به میزبانی چین برگزار شد در بخش تیمی برای ایران مبارزه کرده است.
البته با حمایتی که فدراسیون جهانی تکواندو از ورزشکاران پناهنده انجام می‌دهد، در صورتی که این تکواندوکار پناهنده شود می‌تواند زیر پرچم فدراسیون جهانی در بازی‌های المپیک توکیو حضور داشته باشد. این هم به شرطی است که علیزاده مصدومیت نداشته باشد و بتواند خود را از نظر فنی به شرایط مبارزه برساند.با این حال خبر زیادی از کیمیا نیست،اینکه حرفه ای تمرین می کند یا نه و ...
بیشتر بخوانید: فهرست بلند بالای ورزشکاران مهاجر؛ از فغانی تا ملایی/ جودوکاران در صدر ورزشکاران پناهنده ایرانی
محمد رشنونژاددر جودو خیلی زود چهره شد و در نخستین حضورش در آسیا مدال نقره گرفت.با این حال مشکلات زیادی که برایش پیش آمد باعث شد تا مدالش را به حراج بگذارد.او سال ۹۶ بود که با تیم ملی به هلند رفت و کسی نمی دانست که بلیت‌اش یک طرفه است و رشنونژاد دیگر به ایران بر نمی گردد.او در حین مسابقات به قصد خرید، هتل محل اقامت را ترک کرد و دیگر بازنگشت. محمدرضا رودکی سرپرست وقت تیم ملی تلاش زیادی کرد تا او را در هلند پیدا، اما موفق نشد.
رشنونژاد پس از این اتفاق بلافاصله درخواست پناهندگی داد و بیش از یک سال طول کشید تا در یکی از تیم‌های باشگاهی تمرینات خود را آغاز کند.ت. چند بار در تمرینات تیم ملی هلند نیز شرکت کرد و در اولین تورنمنت خود که اوپن بلژیک بود، توانست مدال برنز بگیرد.او در ابتدای حضورش در هلند ادعا کرد که برای حضور در المپیک توکیو آماده می‌شود، اما تا به امروز این ادعا عملی نشده است.
پوریا جلالی پوریکی از ورزشکاران پارالمپیکی ایران که برای کسب سهمیه راهی هلند شد و دیگر به ایران برنگشت.در آن مسابقات جلالی پور موفق به کسب یک مدال طلا در کامپوند تیمی مردان شد. او اما پس از پایان مسابقات به همراه تیم به ایران بازنگشت تا شائبه پناهنده شدنش به گوش برسد. در نهایت این ورزشکار روز چهارشنبه ۲۲ خرداد اعلام کرد که در کانادا حضور دارد و منتظر است تا بحث مهاجرتش به آمریکا نهایی شود. مهاجرتی که مشخص نشد انتهایش به کجا رسید.کسی می داند جلالی پور حالا چه کار می کند؟
وحید سرلکسرلک هم یکی دیگر از جودوکاران ایران بود که سال ۲۰۱۱ به کشور آلمان رفت و پناهنده شد. او هم البته نتوانست توفیق چندانی در مسابقات بین‌المللی داشته باشد و بدون اینکه به دست‌آورد خاصی برسد از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.
سامان طهماسبیسامان طهماسبی هم یکی دیگر از نفراتی بود که به کشور آذربایجان پناهنده شد تا برای تیم ملی این کشور کشتی بگیرد.طهماسبی توانست برای آذربایجان به ترتیب مدال نقره جام جهانی ۲۰۱۳ بوداپست، مدال نقره جام جهانی ۲۰۱۴ تاشکند و مدال برنز جام جهانی ۲۰۱۵ لس آنجلس را به ارمغان بیاورد.
المپیک ۲۰۱۶ لندن اما پایان راه او بود. طهماسبی با قبول باخت در دور اول، در شانس مجدد به حبیب الله اخلاقی برخورد کرد و مقابل این کشتی‌گیر ایرانی شکست خورد و با پارگی رباط خود از مسابقات کشتی خداحافظی کرد. سامان بعد از این اتفاقات به طرز عجیبی از پشیمانی خودش بابت تصمیمی که گرفته بود می گفت اما همه می دانستند که این پشیمانی برای او سود زیادی نخواهد داشت.
این ورزشکاران را می شناسید؟در سال های نه چندان دور ورزشکاران زیادی به کشورهای مختلف پناهنده شده اند که حالا هیچ نامی از آنها نیست و اصلا خیلی ها آنها را نمی شناسند.از جمله این افراد می توان به حسین ابراهیمی عضو سابق تیم ملی شمشیر بازی اشاره کرد که به فرانسه پناهنده شد.
مینا علیزاده عضو سابق تیم ملی قایقرانی نیز پس از حضور در مسابقات آلمان، در این کشور ماند و به ایران باز نگشت. پیام مرادی کاراته کای تیم صدرای زیرآب نیز که برای حضور در یک تورنمنت به فرانسه رفته بود، همراه این تیم به ایران بازنگشت و تصمیم گرفت در فرانسه بماند.
سایر رشته های ورزشیالش مرادی در رشته شطرنج، پوریا پورابراهیم و محمود زاویه در رشته غریق نجات، شروین پاکدل و سعید فضل‌اولی در رشته قایقرانی، از دیگر ورزشکارانی هستند راهی کشور دیگری شدند و موفقیت آن‌چنانی هم پس از رفتنشان از ایران به‌دست نیاورند.
آیا هوای وطن به سرشان زده است؟خیلی از آنهایی که مهاجرت کرده هرگز از کاری که کرده پشیمان نیستند اما خیلی ها به خصوص آنهایی که اسم و رسم دار هم هستند در مصاحبه هایی که می کنند از بازگشت حرف زده اند.موضع مسئولان ورزش کشور در این باره همیشه مثبت بوده به خصوص رضا صالحی امیری که بارها گفته درهای ورزش کشور به روی آنها باز است و اگر شرایط اش فراهم باشد می توانند به ایران برگردند.
رفت و آمد های از این دست زیاد بوده اما شکی وجود ندارد که حالا اگر از همه آنهایی که رفته اند سوال کنید شاید یک حس پشیمانی را روی شانه های خودشان احساس کنند.شاید درآمد آنها در غربت بیشتر از چیزی باشد که در ایران به دست می آوردند اما آنها چیزهای دیگری را از دست دادند که با هیچ پولی به دست نمی آید!
منبع: خبرآنلاین لینک کوتاه: کپی در کلیپ بورد کپی لینک خبر های مرتبطمنبع: رویداد24
کلیدواژه: رویداد24 مهاجرت ورزشکاران کیمیا علیزاده پناهنده شد جام جهانی برای کشور رفته اند تیم ملی خیلی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۷۴۶۴۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موج بالای مهاجرت پرستاران؛ عمانی‌ها ۶ برابر ایران حقوق می‌دهند | مقاومت عجیب با وجود کمبود پرستار!
سید محمد علوی، پرستار بالین و فعال صنفی حوزه پرستاران گفت: مشکلات معیشتی پرستاران و عدم اجرای تبدیل وضعیت آنها باعث شده که خیلی از آنها اقدام به مهاجرت کنند. حقوق و مزایای پرستارانی که به عمان مهاجرت کرده‌اند، ۶ برابر حقوق یک پرستار فعال در ایران است.
با آن که کشور با کمبود ۱۰۰ هزار پرستار مواجه است، وزارت بهداشت حاضر نیست حدود ۲۰ هزار پرستارِ طرحی را که طرح خود را گذرانده‌اند و در دوره کرونا نیز سنگ تمام گذاشتند، به کار گیرد.
همشهری آنلاین در گزارشی نوشت: پرستاری، یکی از مهم‌ترین مشاغل است که مستقیما با سلامت و جان مردم سر و کار دارد اما مشکلات شغلی و معیشتی این گروه که هر سال تنها وعده بهبود آن از سوی مسئولان داده می‌شود، طاقت پرستاران را بریده است.
ساعت‌های کاری زیاد، حجم سنگین کار، شیفت‌ها و اضافه‌کاری‌های اجباری و با دستمزد اندک، فرسایشی بودن این شغل، اجرا نشدن قوانین اصلاح حقوق و مزایا، تاخیرهای همیشگی در پرداخت معوقه‌ها، کارانه های زیر یک میلیون تومان و حقوق‌های ناچیز ۱۲ تا ۱۴ میلیون تومانی موجب شده که خیلی از پرستاران با وجود علاقه به حرفه‌شان و با این که در این زمینه تحصیلات و دانش دارند، عطای این شغل را به لقایش ببخشند.
طی سال‌های اخیر شاهد چندین موج مهاجرت پرستاران از کشور و یا تغییر شغل آنها بوده‌ایم. مشکلات شغلی پرستاران تا حدی طاقت‌فرسا شده که این روزها مدام خبر استعفای دسته جمعی آنها از مراکز درمانی را می‌خوانیم و می‌شنویم. هفته گذشته بود که ۴۳ نفر از پرستاران اتاق عمل و بیهوشی بیمارستان شهدای تجریش تهران استعفای دسته‌جمعی دادند. اواخر فروردین هم ۲۲ پرستار بیمارستان تخصصی طالقانی چالوس به صورت گروهی استعفا دادند. به این لیست باید پرستاران بیمارستان طالقانی آبادان و چند مرکز درمانی یزد را هم اضافه کرد که استعفای دسته‌جمعی‌شان در ماه‌های گذشته خبرساز شد. اتفاقی که در یک سال گذشته بارها در مراکز درمانی مختلف رخ داد.
۲۰ هزار پرستار طرحیِ بلاتکلیف
سوی دیگر این ماجرا پرستارانی هستند که دوره طرح خود را در دوران پاندمی کرونا گذراندند و وزارت بهداشت نیز قول جذب و استخدام آنها را داد، اما بعد از فروکش کردن کرونا به وعده‌های خود عمل نکرد و آنها را به حال خود رها کرد. پرستارانی که جان خود را کف دست گرفتند و حتی تعداد زیادی از آنها به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست دادند.
سید محمد علوی، پرستار بالین و فعال صنفی حوزه پرستاران در گفتگویی به این موضوع اشاره می‌کند که با وجودِ کمبود بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در کشور، وزارت بهداشت حاضر نیست ۲۰ هزار پرستار را که طرح خود را در دوره کرونا گذرانده‌اند و به پرستاران طرحی شناخته می‌شوند، جذب کند.
علوی می‌گوید: این پرستاران در دوره مخوف کرونا ایثار کردند و به جامعه خدمت کردند. آنها می‌توانستند طرح‌شان را به تعویق بیندازند اما ازخودگذشتگی کردند و طرح خود را زودهنگام شروع کردند که کارها روی زمین نماند. ما تعداد زیادی دانشجوی ترم ۸ داشتیم که درس‌شان تمام‌نشده، طرح‌شان را شروع کردند و در دل کرونا رفتند.
پرستارانی که با سابقه ۲۰ ساله، شرکتی هستند
در دوره کرونا تعدادی از پرستاران به تازگی طرح خود را به اتمام رسانده بودند، اما مسئولان با دادن فراخوان و بستن قرادادهای کوتاه‌مدت ۶ ماهه و وعده استخدام و تامین امنیت شغلی، آنها را هم نگه داشتند. چون بیمارستان‌ها به شدت دچار کمبود نیرو بود. این را علوی می‌گوید و ادامه می‌دهد: وعده‌ها باعث شد که خیلی از پرستارها با وجود اتمام طرح‌شان ماندند و کار کردند. اما بعد از پاندمی کرونا با کم‌لطفی و بی‌مهری مسئولان مواجه شدند.
این فعال صنفی پرستاران می‌گوید: ما الان حدود ۲۰ هزار نیروی پرستار کارکشته داریم که ۴ سال درس خوانده‌اند و برادری خود را هم در بحران کرونا ثابت کردند، اما وزارت بهداشت آنها را به کار نمی‌گیرد. در این میان پرستارانی هم داریم که بیش از ۲۰ سال سابقه کار دارند، اما هنوز شرکتی هستند و تبدیل وضعیت نشده‌اند.
از تغییر شغل تا مهاجرت به کشورهای عربی
میانگین حقوق پرستاران با در نظر گرفتن سابقه فعالیت آنها بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان است. این را فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید و ادامه می‌دهد: پرستاران باید چند جا کار کنند تا بتوانند زندگی خود را بگذرانند. خیلی از آنها هم تغییر شغل داده‌اند؛ در تاکسی اینترنتی کار می‌کنند، آنلاین‌شاپ زده‌اند و ... . فقط هم معیشت پرستاران مشکل ندارد. ما همکار پزشک داریم که هنوز پروانه مطب خود را نگرفته و بعد از شیفت درمانگاه مسافرکشی می‌کند.
علوی می‌گوید: مشکلات معیشتی پرستاران و عدم اجرای تبدیل وضعیت آنها باعث شده که خیلی از آنها اقدام به مهاجرت کنند. حقوق و مزایای پرستارانی که به عمان مهاجرت کرده‌اند، ۶ برابر حقوق یک پرستارِ فعال در ایران است.
او می‌گوید: متاسفانه پرستارانِ کشورهای حاشیه خلیج فارس را ایران دارد تامین می‌کند. چون الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم و خودمان دچار کمبود باشیم. مساله این است که کمبود پرستار در نهایت به سلامت مردم آسیب می‌زند. نه به کس دیگری.
هر ساعت اضافه‌کاری ۱۵ هزار تومان!
قانون تعرفه خدمات پرستاری، یکی از قوانین اصلاح حقوق پرستاران بود که در سال ۱۳۸۶ به تصویب رسید اما هرگز عملیاتی نشد. تا این که در سال ۱۴۰۰ خود مقام معظم رهبری ورود کردند. با این حال این قانون هرگز به سرانجام نرسید. فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: این قانون که گفته می‌شود اجرایی شده، با چیزی که در شیوه‌نامه آن آمده است، خیلی تفاوت دارد. درواقع فقط دارند کارانه ادوار قبل را به اسم تعرفه خدمات پرستاری پرداخت می‌کنند. الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم
علوی توضیح می‌دهد: تعرفه خدمات پرستاری، یک قانون است که ده‌ها بار از سوی خود حاکمیت ضمانت اجرایی گرفته است. مقام معظم رهبری بارها در روزهای پرستارِ سال‌های مختلف به مسئولان تاکید کردند که این قانون را اجرا کنند. با این حال این قانون هنوز اجرا نشده است. یکی از تاکیدهای رهبری این بود که: «با کادر سلامت ایام کرونا نباید مانند کارگر فصلی رفتار شود.» اما متاسفانه وزارت بهداشت دقیقا فصلی برخورد کرد و بعد رفع نیازش در دوره کرونا به آنها گفت: «به سلامت»!
به گفته علوی، هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی در ماه، باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافه‌کاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافه‌کاری آنها فقط ۱۵ هزار تومان است! آیا این مبلغ با این حجم از فشار کار و فرسایشی بودن این شغل عادلانه است؟ این نشان می‌دهد که نظام پرداخت وزارت بهداشت نیاز به بازنگری جدی دارد.
لزوم احیای قانون حمایت از مدافعان سلامتِ ایام کرونا
وزارت بهداشت به تازگی اعلام کرده که در سال ۱۴۰۳ قصد استخدام ۲۵ هزار نیرو را دارد. در این میان، تعدادی از فعالان صنفی پرستاری در نامه‌ای به ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری از او خواسته‌اند که برای حل مشکل شغلی پرستاران، طرح استفساریه‌ای به مجلس ارائه دهد و این استفساریه پس از دریافت موافقت مجلس، به وزرات بهداشت ابلاغ شود و دستور دهد که وزارت بهداشت از منابع مالی خود، پرستاران طرحی را به کارگیری کند. هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی، ماهانه باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافه‌کاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافه‌کاری فقط ۱۵ هزار تومان است!
علوی می‌گوید: وزارت بهداشت هم توان اجرایی این کار را دارد و هم پولش را. حتی اصرار داریم که این استفساریه در لایحه بودجه سالانه هم گنجانده شود. اگر این اتفاق رخ دهد، گام بزرگی در جهت کاهش مشکلات جامعه پرستاری برداشته خواهد شد.
این فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: درضمن ما قانونی داریم که در دوران کرونا به نام قانون "حمایت از ایثارگران و مدافعان سلامت در ایام کرونا" که در ستاد ملی کرونا وضع شد. خواسته ما احیای این قانون است. البته بدون برگزاری هیچ آزمونی برای پرستاران. آزمون این نیروها همان کرونا بود و نیاز نیست دوباره در آزمونی شرکت کنند. حتی اگر مهارت نداشتند، در دوره کرونا کاملا کارآزموده و کارشناس شدند و اتفاقا الان به درد دسیستم می‌خورند.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان