اقتصاد ایران بعد از ترامپ کجا میرود؟
تاریخ انتشار: ۶ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۷۹۱۹۸۴
بازار ارز ایران هدف اصلی کارزار فشار حداکثری دولت ترامپ بود، اما حالا با رفتن ترامپ شرایط عوض شده است.
به گزارش ایسنا، خبرگزاری بلومبرگ در گزارشی به تحلیل تاثیرات ترامپ بر اقتصاد ایران پرداخت. مشروح این گزارش در ادامه آمده است: ایران تازه داشت از مزایای اقتصادی جهانی بهره مند می‌شد که ترامپ از برجام خارج شد و با اعمال تحریم‌های سخت، این کشور را به چالش کشید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حتی اگر تحریم‌ها به تدریج کم شوند مسیر ایران برای احیای اقتصادش دشوارتر از دفعه قبل خواهد بود. در سال‌های ریاست جمهوری ترامپ اقتصاد ایران شروع به کوچک شدن کرد و در نتیجه تحریم‌های جدید این کشور نتوانست بخش زیادی از نفت خود را بفروشد. در عوض دولت ایران شروع به صادرات محصولات دیگری کرد، تولید داخلی را توسعه داد و تجارت بیشتری با همسایگانش کرد. این مسایل کمک کردند تا کمی از تاثیر تحریم‌ها کاسته شود و به علاوه وقتی شیوع کرونا در جهان تقاضا برای نفت را به شدت تحت تاثیر قرار داد ایران از نظر اقتصادی آمادگی بیشتری برای مواجهه با ایران در مقایسه با همسایگانش داشت.
بزرگ‌ترین آسیب کارزار فشار حداکثری متوجه ریال شد که حدود ۸۰ درصد ارزش خود مقابل دلار را طی چهار سال از دست داد. این مساله به نوبه خود باعث افزایش تورم و کاهش قدرت خرید شهروندان ایرانی شد. با کاهش ارزش ریال بازار سهام شاهد رشد عجیبی بود، از ژانویه ۲۰۱۹ شاخص بورس تهران بالای ۶۰۰ درصد رشد داشت و شمار سرمایه گذارانی که برای حفظ ارزش سرمایه شان وارد این بازار شدند رکورد جدیدی زد. با این حال با تقویت ارزش ریال و روی کار امدن بایدن، روند ریزش بورس آغاز شده است.
تا پیش از تحریم‌های سال ۲۰۱۲ اتحادیه اروپا بزرگ‌ترین شریک تجاری ایران بود، اما بعد از آن چین این جایگاه را تصاحب کرد. چین تنها مشتری بزرگ نفت ایران در دوران بازگشت تحریم‌ها توسط ترامپ بود. اتحادیه اروپا اگرچه تلاش کرد تا توافق هسته‌ای را زنده نگه دارد، اما کار سختی برای حفظ مناسبات اقتصادی با ایران در مواجهه با جریمه‌های نقض تحریم‌های آمریکا داشت.
در ژانویه ۲۰۱۷ ایران روزانه ۲.۶ میلیون بشکه نفت صادر می‌کرد، اما با اتمام معافیت‌ها توسط ترامپ در می ۲۰۱۹ یان میزان به ۲۹۰ هزار بشکه در روز کاهش یافت. ایران اکنون خود را آماده افزایش تولید نفت می‌کند.
منبع: فرارو
کلیدواژه: اقتصاد ایران دونالد ترامپ جو بایدن آمریکا تحریم ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۷۹۱۹۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گزارش جالب دویچه‌وله؛ روش های دور زدن تحریم ها ازسوی ایران و روسیه | چین در ظاهر هیچ نفتی از ایران وارد نمی‌کند؛ در عوض...
به گزارش همشهری آنلاین، دویچه‌وله در تحلیلی که به ارزیابی تحریم‌های غرب اختصاص داشت، نوشت: ایران ۴۰ سال است که با تحریم‌های غرب زندگی می‌کند اما هرگز سرعت تحریم شدنش به اندازه روسیه نبوده است. ایران می‌داند، چین می‌داند و ظاهراً دولت آمریکا هم می‌داند مبنی بر اینکه با وجود تحریم‌های موجود علیه صنعت نفت جمهوری اسلامی، نفت ایران با حجم بی‌سابقه به چین ارسال می‌شود. خاویر بلاس، ستون‌نویسی که مباحث مرتبط با انرژی و کالاها را برای بلومبرگ پوشش می‌دهد، اخیراً توضیح داد که چگونه نفت ایران به چین می‌رسد. اگر دولت چین را باور دارید، این کشور هیچ نفتی از ایران وارد نمی‌کند؛ صفر. حتی یک بشکه. در عوض، مقدار زیادی نفت خام از مالزی وارد می‌کند. به حدی که طبق داده‌های رسمی گمرک چین، این کشور به نوعی بیش از دو برابر بیشتر از تولید واقعی مالزی از آن کشور نفت می‌خرد.
با تغییر نام نفت ایران، مالزی در سال گذشته پس از عربستان، روسیه و عراق به چهارمین تامین‌کننده بزرگ نفت خارجی چین تبدیل شد. سال‌هاست که ایران از امارات به عنوان مرکز دور زدن تحریم‌ها استفاده کرده است. دبی، یکی از هفت امارت امارات، دروازه ورود کالاهای ممنوعه غیر از نفت به ایران است. تهران مدت‌هاست که زنجیره‌های تامین خود را تغییر داده تا تقریبا همه چیزهایی که توسط آمریکا یا اتحادیه اروپا تحریم شده، به دست آید.
پس از تحریم‌های غرب، روسیه مجبور شد مسیرهای تجاری مشابهی ایجاد کند تا از تامین پایدار کالاهای حیاتی برای اقتصاد خود اطمینان حاصل کند. جمهوری‌های شوروی سابق در آسیای مرکزی برای دور زدن تحریم‌ها ایده‌آل بوده‌اند، زیرا کشورهایی مانند قزاقستان یا قرقیزستان بخشی از اتحادیه گمرکی با مسکو هستند. علاوه‌بر این، فواصل بسیار زیاد، کنترل تحریم‌ها را عملاً غیرممکن می‌کند؛ قزاقستان به تنهائی بیش از ۷۵۰۰ کیلومتر با روسیه مرز مشترک دارد.
به‌عنوان مثال، به‌دلیل استراتژی تحریم‌های روسیه، ارمنستان شاهد افزایش تقریباً ۱۰۰۰درصدی واردات خودروها و قطعات آلمانی در سال گذشته بود. بر اساس آخرین داده‌های ارائه‌شده توسط پایگاه داده جهانی ردیابی تحریم‌ها، روسیه تحریم‌شده‌ترین کشور جهان است. با این حال، اقتصاد روسیه سال گذشته رشد قابل‌توجهی معادل ۳.۶درصد را تجربه کرد و به گفته وزیر دارایی، کرملین انتظار دارد که نرخ رشد در سال ۲۰۲۴ «در همان سطح» باقی بماند. صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی‌های رشد روس‌ها را تایید می‌کند و نرخ رشد تولید ناخالص داخلی را ۳.۲درصد تعیین می‌کند.
تحریم‌های مالی، دسترسی بانک‌های روسیه به بازارهای مالی بین‌المللی را محدود و آنها را از سیستم بانکی مهم و حیاتیِ سوئیفت (SWIFT) که عامل انجام اکثر نقل‌وانتقالات بین‌المللی پول و اوراق بهادار است، خارج کرده‌اند. علاوه‌بر این، بانک مرکزی روسیه از دسترسی به ذخایر هنگفت خود که در کشورهای G۷ قرار دارد، محروم شده است. نکته قابل‌توجه این است که تنها تحریم‌هایی که توسط شورای امنیت سازمان اعمال می‌شوند از نظر قانونی برای همه کشورهای جهان الزام‌آور هستند. در واقع چند کشور مانند هند، برزیل و چین وجود دارند که به این تحریم‌ها پایبند نبوده‌اند.
با وجود عدم‌قابلیت اجرای کامل تحریم‌ها توسط غرب، چرا این کشورها همچنان به اعمال آنها ادامه می‌دهند؟ به گفته کریستین فون سوست، کارشناس تحریم‌ها در مؤسسه آلمان برای مطالعات جهانی و منطقه‌ای، «اگر هیچ تحریمی اعمال نمی‌شد، تقریباً مانند حمایت ضمنی بود، یا انگار کسی به حمله روسیه پاسخ نمی‌دهد.»
واشنگتن قصد دارد چند بانک چینی را هدف قرار دهد تا از اعمال تحریم‌های غرب اطمینان حاصل کند. دولت جو بایدن، می‌خواهد پکن را از سیستم مالی جهانی کنار بگذارد تا جریان تامین مالی ماشین‌آلات جنگی روسیه را متوقف کند.
در اتحادیه اروپا، ژانویه سال گذشته فردی به نام دیوید اوسالیوان، فرستاده ویژه تحریم‌ها از ایرلند، برای مشارکت در تلاش‌های دیپلماتیک به منظور اجرای رژیم تحریم‌های این اتحادیه، منصوب شد. وظیفه او همچنین این است که برای مثال به کشورهای همسایه روسیه سفر کند و دولت‌های آنجا را متقاعد کند که تحریم‌ها را با جدیت بیشتری اجرا کنند. مشکل کلی این است که هم روسیه و هم ایران، راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌ها دارند.
بازدید رییسی از کارخانه ایران خودرو دیزل