اینجا برزیل است و فوتبال مهم‌تر از کرونا
تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۸۷۹۳۱۹
ساعت 24-سائوپائولو برزیل. صدها نفر از طرفداران پالمیراس در خیابان‌های تنگ اطراف آلیاز پارک گردن خود را کشیده و سعی در انداختن نیم‌نگاهی به هر صفحه تلویزیونی که پیدا می‌کنند، دارند. همه‌گیری برای آنها به این معنی بود که آنها نمی‌توانند به فینال ریودوژانیرو بروند اما این معنای دیگری هم داشت. اینکه آنها حتی نمی‌توانند به بارها و رستوران‌هایی که آخر هفته خدمات محدودی ارایه می‌دادند، بروند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در عوض هواداران خودجوش کار کردند.تعداد انگشت‌شماری از آنها ساکنان ساختمان‌های آپارتمانی و خانه‌های اطراف استادیوم، محل زندگی تیم محبوب پالمیراس، صفحه نمایش خود را زاویه داده‌اند تا از خیابان‌های بیرون دیده شوند. هواداران دیگر در بیرون کافه‌ها و رستوران‌ها تجمع کرده‌اند درحالی که پرچم‌های تیم را بالا برده‌اند و شال باشگاه را روی دوش انداخته‌اند. افکار آنها ۳۰۰ مایل دورتر است. در گرمای شدید ریو در داخل ماراکانای معروف، جایی که تیم آنها در فینال کوپا لیبرتادورس به مصاف سانتوس رقیب خود رفته است و برای کسب بزرگ‌ترین جایزه در فوتبال باشگاهی امریکای جنوبی بازی می‌کند.
اگر شرایط دنیا نرمال بود بسیاری از آنها در ماراکانا حضور می‌داشتند. ده‌ها هزار نفر با هواپیما و اتوبوس و ماشین شخصی فقط برای اینکه در آنجا حضور داشته باشند، برای تزیین خانه معنوی فوتبال برزیل، در آنجا پرچم‌های سبز و سفید به اهتزاز درمی‌آوردند. به هر حال این یک لحظه تاریخی بود. اولین بار از سال ۲۰۰۶ که فینال لیبرتادورس توسط دو تیم برزیلی برگزار شد. دو تیمی که بوکاجونیورز و ریورپلاته بزرگان آرژانتین را در نیمه‌نهایی حذف کردند. این نخستین بار است که دو تیم از ایالت سائوپائولو در فینال معتبرترین رقابت باشگاهی امریکای جنوبی مقابل هم قرار می‌گیرند.
البته اکثریت قریب به اتفاق آنها نتوانستند آنجا باشند زیرا وضعیت دنیا فعلا عادی نیست. فقط ۵ هزار هوادار حق داشتند در ورزشگاه حضور داشته باشند. همه آنها به ویژه از طریق فروش بلیت توسط باشگاه‌های مربوطه به استادیوم راه یافتند. همه آنها به صورت مورب در چند بخش از استادیوم ۷۸ هزار نفری مارکانا جا داده شدند به طوری که بین آنها فاصله‌های خالی زیادی در‌نظر گرفته شده بود.
اما با اینکه شرایط تغییر کرده است، عادت‌های قدیمی تغییری نکرده‌اند. طی10ماه گذشته مشخص شده است که بدون توجه به خطرها و محدودیت‌ها اگر فوتبال انجام شود، برای لحظاتی که بیشترین معنی را هم دارد، هواداران تمایل به کنار هم بودن را احساس می‌کنند. این اتفاق در انگلیس رخ داد، زمانی که لیورپول بعد از بیش از ۳۰ سال قهرمان لیگ برتر شد، زمانی که لیدز موفق به صعود شد. این اتفاق در ایتالیا رخ داد. زمانی که ناپولی فاتح کوپا ایتالیا شد. این اتفاق در آرژانتین رخ داد، زمانی که دیه‌گو مارادونا در‌گذشت. این کاری است که توصیه نمیشود چرا‌که عاقلانه و امن نیست اما به نوعی به نظر می‌رسد اجتناب‌ناپذیر باشد.
و بدین‌ترتیب طرفداران پالمیراس از ساعاتی قبل از شروع بازی برای نوشیدن و آواز خواندن و به اهتزاز درآوردن پرچم‌های خود به آلیانز پارک آمدند. به محلی که احساس می‌کنند خانه‌شان است. آنها منتظر این اتفاق بودند. تیم آنها از سال ۱۹۹۹به این طرف عنوان قهرمانی لیبرتادورس را به دست نیاورده بود. آنها باید بیش از ۹۰ دقیقه در یک بازی که احتیاط در آن بر کیفیتش می‌چربد، صبر کنند. تیم‌ها در این بازی با هوشیاری بیشتری بازی می‌کنند زیرا آنچه ممکن است از دست برود غیر‌قابل جبران است.
و سپس در هیاهو این اتفاق افتاد. یک غوغا در حاشیه بازی و توسط کوکا مربی پا به سن گذاشته سانتوس. او از زمین بازی اخراج شد. ۹۰ دقیقه تمام شده بود و ساعت لحظه به لحظه در اوقات تلف شده بازی جلو می‌رفت. داور مسابقه ۸ دقیقه وقت اضافه گرفته بود. وقتی این ۸ دقیقه تمام شد، چند ثانیه بعد از آن داور تصمیم گرفت اجازه آخرین حمله را هم به تیم پالمیراس بدهد. رونی ستاره این تیم از کنار خط تا میانه زمین حریف جلو آمد و در عمق خط دفاع حریف یک حفره دید. توپ را از همان جا فرستاد. برونو لوپس بلند شد و به‌موقع ضربه سر خود را به سمت دروازه سانتوس روانه کرد. توپ به تور دروازه رسیده بود.
در استادیوم او به سمت تماشاچیان دوید. تماشاچیان از روی صندلی‌ها پایین پریدند و به سمت گلزن تیم‌شان شتافتند. بازیکنان و کادر فنی پالمیراس خودشان را به جشن مشترک این دو رساندند. پالمیراس پیروزی خود را به دست آورده بود. در خیابان‌های تنگ اطراف آلیانز پارک،کسانی که نمی‌توانستند در ماراکانا حضور داشته باشند بالاخره احساس کردند که در آنجا هستند. تمام موارد ایمنی و قوانین فاصله اجتماعی برای یک لحظه محو شد. مردم یکدیگر را در آغوش کشیدند و سرود قهرمانی سر دادند.
این دومین قهرمانی سانتوس در رقابت‌های کوپا لیبرتادورس بود که به شکلی دراماتیک به دست آمد. آنها 3 بار دیگر هم به فینال رسیده بودند که در کسب عنوان قهرمانی ناکام ماندند. تیم سانتوس نیز 3 بار فاتح این تورنمنت شده بود و می‌خواست چهارمین قهرمانی خودش را جشن بگیرد. در پایان رقابت‌ها مارینهو از سانتوس به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت انتخاب شد.
منبع: نیویورک تایمز
منبع: ساعت24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۸۷۹۳۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موج مهاجرت پرستاران به کشور‌های خلیج فارس
با آن که کشور با کمبود ۱۰۰ هزار پرستار مواجه است، وزارت بهداشت حاضر نیست حدود ۲۰ هزار پرستارِ طرحی را که طرح خود را گذرانده‌اند و در دوره کرونا نیز سنگ تمام گذاشتند، به کار گیرد.
به گزارش همشهری آنلاین، ساعت‌های کاری زیاد، حجم سنگین کار، شیفت‌ها و اضافه‌کاری‌های اجباری و با دستمزد اندک، فرسایشی بودن این شغل، اجرا نشدن قوانین اصلاح حقوق و مزایا، تاخیر‌های همیشگی در پرداخت معوقه‌ها، کارانه‌های زیر یک میلیون تومان و حقوق‌های ناچیز ۱۲ تا ۱۴ میلیون تومانی موجب شده که خیلی از پرستاران با وجود علاقه به حرفه‌شان و با این که در این زمینه تحصیلات و دانش دارند، عطای این شغل را به لقایش ببخشند.
طی سال‌های اخیر شاهد چندین موج مهاجرت پرستاران از کشور و یا تغییر شغل آنها بوده‌ایم. مشکلات شغلی پرستاران تا حدی طاقت‌فرسا شده که این روز‌ها مدام خبر استعفای دسته جمعی آنها از مراکز درمانی را می‌خوانیم و می‌شنویم. هفته گذشته بود که ۴۳ نفر از پرستاران اتاق عمل و بیهوشی بیمارستان شهدای تجریش تهران استعفای دسته‌جمعی دادند. اواخر فروردین هم ۲۲ پرستار بیمارستان تخصصی طالقانی چالوس به صورت گروهی استعفا دادند. به این لیست باید پرستاران بیمارستان طالقانی آبادان و چند مرکز درمانی یزد را هم اضافه کرد که استعفای دسته‌جمعی‌شان در ماه‌های گذشته خبرساز شد. اتفاقی که در یک سال گذشته بارها در مراکز درمانی مختلف رخ داد.
۲۰ هزار پرستار طرحیِ بلاتکلیفسوی دیگر این ماجرا پرستارانی هستند که دوره طرح خود را در دوران پاندمی کرونا گذراندند و وزارت بهداشت نیز قول جذب و استخدام آنها را داد، اما بعد از فروکش کردن کرونا به وعده‌های خود عمل نکرد و آنها را به حال خود رها کرد. پرستارانی که جان خود را کف دست گرفتند و حتی تعداد زیادی از آنها به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست دادند.
سید محمد علوی، پرستار بالین و فعال صنفی حوزه پرستاران به این موضوع اشاره می‌کند که با وجودِ کمبود بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در کشور، وزارت بهداشت حاضر نیست ۲۰ هزار پرستار را که طرح خود را در دوره کرونا گذرانده‌اند و به پرستاران طرحی شناخته می‌شوند، جذب کند.
علوی می‌گوید: این پرستاران در دوره مخوف کرونا ایثار کردند و به جامعه خدمت کردند. آنها می‌توانستند طرح‌شان را به تعویق بیندازند، اما ازخودگذشتگی کردند و طرح خود را زودهنگام شروع کردند که کار‌ها روی زمین نماند. ما تعداد زیادی دانشجوی ترم ۸ داشتیم که درس‌شان تمام‌نشده، طرح‌شان را شروع کردند و در دل کرونا رفتند.
پرستارانی که با سابقه ۲۰ ساله، شرکتی هستنددر دوره کرونا تعدادی از پرستاران به تازگی طرح خود را به اتمام رسانده بودند، اما مسئولان با دادن فراخوان و بستن قراداد‌های کوتاه‌مدت ۶ ماهه و وعده استخدام و تامین امنیت شغلی، آنها را هم نگه داشتند. چون بیمارستان‌ها به شدت دچار کمبود نیرو بود. این را علوی می‌گوید و ادامه می‌دهد: وعده‌ها باعث شد که خیلی از پرستار‌ها با وجود اتمام طرح‌شان ماندند و کار کردند. اما بعد از پاندمی کرونا با کم‌لطفی و بی‌مهری مسئولان مواجه شدند.
این فعال صنفی پرستاران می‌گوید: ما الان حدود ۲۰ هزار نیروی پرستار کارکشته داریم که ۴ سال درس خوانده‌اند و برادری خود را هم در بحران کرونا ثابت کردند، اما وزارت بهداشت آنها را به کار نمی‌گیرد. در این میان پرستارانی هم داریم که بیش از ۲۰ سال سابقه کار دارند، اما هنوز شرکتی هستند و تبدیل وضعیت نشده‌اند.
از تغییر شغل تا مهاجرت به کشور‌های عربیمیانگین حقوق پرستاران با در نظر گرفتن سابقه فعالیت آنها بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان است. این را فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید و ادامه می‌دهد: پرستاران باید چند جا کار کنند تا بتوانند زندگی خود را بگذرانند. خیلی از آنها هم تغییر شغل داده‌اند؛ در تاکسی اینترنتی کار می‌کنند، آنلاین‌شاپ زده‌اند و .... فقط هم معیشت پرستاران مشکل ندارد. ما همکار پزشک داریم که هنوز پروانه مطب خود را نگرفته و بعد از شیفت درمانگاه مسافرکشی می‌کند.
علوی می‌گوید: مشکلات معیشتی پرستاران و عدم اجرای تبدیل وضعیت آنها باعث شده که خیلی از آنها اقدام به مهاجرت کنند. حقوق و مزایای پرستارانی که به عمان مهاجرت کرده‌اند، ۶ برابر حقوق یک پرستارِ فعال در ایران است.
او می‌گوید: متاسفانه پرستارانِ کشور‌های حاشیه خلیج فارس را ایران دارد تامین می‌کند. چون الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشور‌های حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم و خودمان دچار کمبود باشیم. مساله این است که کمبود پرستار در نهایت به سلامت مردم آسیب می‌زند. نه به کس دیگری.
هر ساعت اضافه‌کاری ۱۵ هزار تومان!قانون تعرفه خدمات پرستاری، یکی از قوانین اصلاح حقوق پرستاران بود که در سال ۱۳۸۶ به تصویب رسید، اما هرگز عملیاتی نشد. تا این که در سال ۱۴۰۰ خود مقام معظم رهبری ورود کردند. با این حال این قانون هرگز به سرانجام نرسید. فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: این قانون که گفته می‌شود اجرایی شده، با چیزی که در شیوه‌نامه آن آمده است، خیلی تفاوت دارد. درواقع فقط دارند کارانه ادوار قبل را به اسم تعرفه خدمات پرستاری پرداخت می‌کنند.
الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشور‌های حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم
علوی توضیح می‌دهد: تعرفه خدمات پرستاری، یک قانون است که ده‌ها بار از سوی خود حاکمیت ضمانت اجرایی گرفته است. مقام معظم رهبری بارها در روز‌های پرستارِ سال‌های مختلف به مسئولان تاکید کردند که این قانون را اجرا کنند. با این حال این قانون هنوز اجرا نشده است. یکی از تاکید‌های رهبری این بود که: «با کادر سلامت ایام کرونا نباید مانند کارگر فصلی رفتار شود.»، اما متاسفانه وزارت بهداشت دقیقا فصلی برخورد کرد و بعد رفع نیازش در دوره کرونا به آنها گفت: «به سلامت»!
به گفته علوی، هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی در ماه، باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافه‌کاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافه‌کاری آنها فقط ۱۵ هزار تومان است! آیا این مبلغ با این حجم از فشار کار و فرسایشی بودن این شغل عادلانه است؟ این نشان می‌دهد که نظام پرداخت وزارت بهداشت نیاز به بازنگری جدی دارد.
لزوم احیای قانون حمایت از مدافعان سلامتِ ایام کروناوزارت بهداشت به تازگی اعلام کرده که در سال ۱۴۰۳ قصد استخدام ۲۵ هزار نیرو را دارد. در این میان، تعدادی از فعالان صنفی پرستاری در نامه‌ای به ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری از او خواسته‌اند که برای حل مشکل شغلی پرستاران، طرح استفساریه‌ای به مجلس ارائه دهد و این استفساریه پس از دریافت موافقت مجلس، به وزرات بهداشت ابلاغ شود و دستور دهد که وزارت بهداشت از منابع مالی خود، پرستاران طرحی را به کارگیری کند.
علوی می‌گوید: وزارت بهداشت هم توان اجرایی این کار را دارد و هم پولش را. حتی اصرار داریم که این استفساریه در لایحه بودجه سالانه هم گنجانده شود. اگر این اتفاق رخ دهد، گام بزرگی در جهت کاهش مشکلات جامعه پرستاری برداشته خواهد شد.
این فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: درضمن ما قانونی داریم که در دوران کرونا به نام قانون "حمایت از ایثارگران و مدافعان سلامت در ایام کرونا" که در ستاد ملی کرونا وضع شد. خواسته ما احیای این قانون است. البته بدون برگزاری هیچ آزمونی برای پرستاران. آزمون این نیرو‌ها همان کرونا بود و نیاز نیست دوباره در آزمونی شرکت کنند. حتی اگر مهارت نداشتند، در دوره کرونا کاملا کارآزموده و کارشناس شدند و اتفاقا الان به درد دسیستم می‌خورند.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت