Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «همشهری آنلاین»
2024-04-29@22:20:07 GMT

دره توبیرون در جدال با آفرودسواران

تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۰۰۳۰۰۹

دره توبیرون در جدال با آفرودسواران

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایرنا، توبیرون واژه‌ای محلی به معنای بریدن تب است؛ همانگونه که دره توبیرون دزفول به واسطه عمق دره و عبور نهری زیبا از میان آن به مکانی خنک برای گردشگران و طبیعت دوستان در تمام ایام سال تبدیل شده است. ولی این روزها جیپ‌های آفرود با سرعت تمام از دره‌ می‌گذرند و صدای دلخراش آنها گردشگران و حیوانات را می‌آزارد؛ جای لاستیک خودروها بر تن طبیعت می‌ماند و آرامش حیوانات را سلب می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این بی توجهی‌ها ادامه می‌یابد و منطقه‌ای بکر به جولان آفرودسواران تبدیل می‌شود؛ اتوبوس‌های گردشگری هم یکی پس از دیگری در منطقه نمایان می‌شوند و رنگ زرد دزفول را قرمز می‌کنند اگرچه قرمز شدن وضعیت کرونا در دزفول به عوامل دیگری هم بستگی دارد و موضوع گزارش نیست.

بنا به گفته رئیس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان دزفول ورود وسایل نقلیه در مناطق بکر طبیعی موجب انواع مخاطرات زیست محیطی از جمله برهم زدن اکوسیستم بستر، مرگ و میر آبزیان و موجودات ساکن در دره و آلودگی صوتی می‌شود.

رضا قپانچی پور تخریب و زوال تدریجی دره توبیرون در سایه تداوم حضور آفرودسواران را دور از انتظار ندانست.

برهم زدن امنیت منطقه، تخریب و زوال تدریجی دره توبیرون از دیگر چالش‌های حضور آفرودسواران در این دره است که قپانچی‌پور به آنها اشاره و بر لزوم اتخاذ تدابیر فوری برای حفاظت و حراست از این محل منحصر به فرد تاکید می‌کند.

نکته قابل تامل دیگر آب آشامیدنی عشایر ساکن در پایین دست رودخانه است که با تردد آفرودسواران و بی‌توجهی گردشگران تحت تاثیر قرار گرفته و آلوده می‌شود علاوه بر آن باید به شکسته شدن درختان بستر رودخانه نیز اشاره کرد، درختان و پوشش گیاهی که سال‌ها در این دره چشم نواز بودند اکنون در خطر هستند.

علاوه بر آلودگی صوتی ناشی از تردد خودروها در این مناطق که موجب ناامنی حیات وحش می‌شود اکوسیستم و بستر رودخانه که محل زیست آبزیان است نیز دگرگون شده است. جلوگیری از ورود وسایل نقلیه و آفرودسواران به دره توبیرون از راهکارهایی است که رئیس اداره حفاظت محیط زیست دزفول به آن تاکید دارد تا از این طریق پاکیزگی آب و محیط زیست حفظ شود ولی کو گوش شنوا!

گردشگران از استان‌های مختلف می‌آیند و برخی از آنها به هیچ اصولی پایبند نیستند؛ آفرودسواران هم که می‌خواهند گاز بدهند و لذتش را ببرند. منع تردد خودروها به دره و صرفا پیاده روی در این دره زیبا می‌تواند کارگشا باشد؛ بهتر است گردشگران پیاده روی در این دره زیبا و استفاده از مواهب طبیعی آن را جایگزین لذت گاز دادن و ویراژ رفتن کنند و به آیندگان هم نیم نگاهی داشته باشند.  

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری دزفول آفرودسواران را از دیگر گردشگران مجزا و عنوان می‌کند دره توبیرون یکی از مناطق بکر گردشگری شهرستان دزفول است که گردشگران و طبیعت دوستان در قالب تور و به صورت پیاده از این مکان بازدید می‌کنند.

مهدی چناری همچنین بر لزوم برگزاری نشست‌های هم‌اندیشی با حضور اداره‌های میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، منابع طبیعی و آبخیزداری، حفاظت محیط زیست و فرمانداری دزفول تاکید کرد و گفت: باید سازو کاری برای جلوگیری از عبور خودروها از دره توبیرون درنظر گرفته شود.

بنا به گفته وی دره توبیرون در تملک میراث فرهنگی نیست ولی جزو مناطق گردشگری دزفول به شمار می‌رود که نیاز است ضمن در نظر گرفتن نگهبان برای حفاظت از منطقه، از ورود خودرو به دره جلوگیری شود تا مبادا آسیبی به این اثر طبیعی و گردشگری وارد شود.

کد خبر 584819 برچسب‌ها استان خوزستان

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: استان خوزستان دره توبیرون محیط زیست

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۰۰۳۰۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نجات «سحر» در جدال با سیلاب

  سلیم گهرام‌زهی، دهیار جوان ۳۳ساله روستای مزن زمین است‌ که به دل خطر زد تاجان دختربچه را ازمرگ نجات دهد.روز حادثه سحر درخانه بود که کف پایش دراثر برخورد با خرده‌شیشه‌های شکسته لیوان برید و خونریزی‌کرد. او مبتلا به بیماری تالاسمی بود وباوجود این‌که اهل خانه سعی‌کردند بااستفاده ازپارچه‌ خونریزی رامتوقف‌ کننداماخون بند نیامد. آن‌طور که ‌گهرام‌زهی به جام‌جم توضیح می‌دهد، روستای آنها خانه بهداشت و درمانگاه ندارد و با بند نیامدن خونریزی پای دختربچه، یکی از اقوام او که در درمانگاه و به صورت تجربی بخیه زدن را از پزشکان یاد گرفته بود به سلیم‌گفت به اورژانس روستای علی‌آباد برود و باند استریل، سرم شست‌وشو و بی‌حس‌کننده بیاورد تا پای دختربچه را بخیه بزند.به گفته او، اگر خونریزی ادامه پیدا می‌کرد، ممکن بود دختربچه جان خود را از دست بدهد.گهرام‌زهی همراه یکی از دایی‌های سحر به روستای علی‌آباد رفتند و از اورژانس این روستا اقلام پزشکی را گرفتند. زمان بازگشت به روستا اما شرایط بحرانی بود. رودخانه سرباز به‌شدت طغیان‌کرده و سیلابی شده بود: «موقع برگشت و به خاطر پیاده‌روی چندساعته حسابی خسته بودیم.ساعت ۵ بعدازظهر بود و برگشت‌مان چند ساعت زمان می‌برد. نباید زمان را از دست می‌دادیم و جان دختربچه در خطر بود. درحالی‌که بسته لوازم پزشکی دستم بود با دو نفر از اقوام تصمیم‌ گرفتیم دست همدیگر را بگیریم و از رودخانه رد شویم. کمی جلوتر رفتیم اما آن دو نفر ترسیدند. آن لحظه به تنها چیزی که فکر می‌کردم، نجات جان سحر بود. چون خودم هم یک دختربچه حدودا دوساله دارم. رودخانه بیش از۷-۶ هفت متر عمق داشت و خطرناک بود. به همراهانم ‌گفتم من می‌روم، هرچه باداباد. بسته لوازم پزشکی را بالای سرم‌ گرفتم و وارد آب شدم. امواج رودخانه قوی بود. سعی‌کردم تعادلم را در آب حفظ ‌کنم اما جریان سیلاب اجازه نمی‌داد. هرچه تلاش می‌کردم پایم را به کف رودخانه برسانم، نمی‌شد و اصلا انگار کفی وجود نداشت. آب به‌شدت عمیق بود.۱۰دقیقه وحدود۳۰۰ متر در رودخانه با امواج آب درگیر بودم تا جایی‌که ۳-۲ سه بار به طور کامل زیر آب رفتم و چیزی به غرق‌شدنم نمانده بود. لوازم پزشکی خیس شده بود اما باید همان را به روستا می‌رساندم. بعد از مدتی خودم را به قسمت کم‌عمق رودخانه رساندم تا کمی استراحت‌ کنم. به‌شدت خسته بودم و به تجدید قوا نیازداشتم.چند دقیقه داخل آب استراحت ‌کردم ووقتی خستگی‌ام کمی رفع شد،دوباره شنا کردم ومسیر بی‌خطر برای خروج از رودخانه را پیدا کردم.» بعد از بازگشت به روستا، گهرام‌زهی وسایل پزشکی را برای بخیه زدن به دست فامیلش رساند:«باند و گاز استریل خیس شده و قابل استفاده نبود وبرای همین از مدرسه ونانوایی باند تمیز پیداکردیم.چون الکل نداشتیم،بعد از شست‌وشوی ابزار پزشکی با سرم شست‌وشو با کمک هم ۱۳بخیه به پای سحرزدیم. بعدازسه روز اورا به بیمارستان ایرانشهر بردیم و در بیمارستان ‌گفتند بخیه‌ها خوب زده شده است اما چون خطر عفونت وجودداشت، پزشک بخیه‌هایی که زده بودیم را بازکرد و پس از ضدعفونی کردن، محل زخم را دوباره بخیه زد. با این‌که کارم خطرناک بود اما پشیمان نیستم و خوشحالم‌که آن دو نفر وارد رودخانه نشدند، چون ممکن بود جان‌شان به خطر بیفتدوسیلاب آنها را ببرد.» گهرام‌زهی از نبود امکانات درمانی در روستای‌شان گله‌مند است و می‌گوید چون درمانگاه وحتی خانه بهداشت هم نداریم، اگرکسی بیمارشود یا مادر باردارداشته باشیم، همه امیدمان به خداست و چیزی نداریم که دل‌مان به آن خوش باشد  

دیگر خبرها

  • تصویب تشکیل بنیاد شیخ انصاری در دزفول
  • رضا اسدی برای پرسپولیس تست می‌دهد
  • زیر آب رفتن شهرهای اسپانیا تا ۲۰۵۰
  • زیر آب رفتن شهرهای اسپانیا تا سال ۲۰۵۰
  • رادین مشهد قهرمان تورنمنت بسکتبال سه نفره مردان شد
  • انتخاب معلم دزفولی به عنوان معلم نمونه کشوری
  • برداشت ۱۳ هزار تن سیر از اراضی زارعی دزفول
  • بهترین سواحل سریلانکا که باید ببینید
  • برداشت ۱۳ هزار تن سیر در دزفول
  • نجات «سحر» در جدال با سیلاب