با این روش‌ها با درد اجتماعی ناشی از عالم‌گیری کووید ۱۹ کنار بیایید
تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۰۰۷۵۶۳
نادیا زکالوند: این روزها فاصله‌گذاری اجتماعی، برنامه و تفریح‌های لغو شده و ناآرامی‌های سیاسی، بسیاری از مردم را با مشکلی روحی مواجه کرده که روانشناسان آن را «درد اجتماعی» می‌نامند.
در روانشناسی، از اصطلاح «درد اجتماعی» بیشتر برای نشان دادن واکنش‌های افراد به از دست دادن رابطه‌ای ناشی از طردشدگی، رها شدن، مرگ، دور شدن یا هر چیزی مانند این به‌کار می‌رود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در تحقیقی که در دانشگاه سائو پائولو انجام شد، نشان داد پس از شروع عالم‌گیری کوید۱۹، تعداد افراد مبتلا به درد اجتماعی به‌شدت افزایش یافته است.
بنابر گفته محققان، یکی از دلایل اصلی اینکه مردم قوانین مربوط به محدودیت‌های کرونایی را نقض می‌کنند و با دوستان خود بیرون می‌روند یا در رویدادهای اجتماعی شرکت می‌کنند و تعطیلات به مسافرت می‌روند، همین احساس فقدان و دوری از دیگران است.
انگیزه حفظ ارتباطات اجتماعی در انسان بسیار قوی است و او از قطع شدن روابط خود با دیگران بیزار است و همین انزجار از دوری از دیگران است که باعث می‌شود ملاحظات منطقی در برابر ویروس که برای حفظ سلامتی‌اش ضروری است را نادیده بگیرد.
درد اجتماعی چیست؟
همانطورکه گفته شد درد اجتماعی، احساسی بسیار دردناک ناشی از طردشدن و یکه و تنها ماندن است. بیشتر مواقع مردم تصور می‌کنند فقط زمانی که حادثه‌ای برای جسم‌مان پیش بیاید، مانند شکستن دست یا پا درد می‌کشیم. اما اتفاق‌های ناخوشایند روحی و روانی در زندگی می‌توانند به‌همان اندازه دردآور باشند.
مثلا، مرگ یک عزیز، تمام شدن یک رابطه عاطفی یا احساس نادیده گرفته‌شدن و طردشدگی، همگی با خود احساسی از اندوهی بسیار دردناک دارند.
بیشتر بخوانید: دوقطبی‌سازی در فضای مجازی، ناامنی در زندگی واقعی
بنابه گفته روانشناسان، عملکرد درد اجتماعی درست مانند درد فیزیکی بدن است. معمولا دردهای فیزیکی نشان می‌دهند آن بخش از بدن‌مان که دردناک است، صدمه دیده و باید از آن مراقبت شود. درد اجتماعی هم همین کار را می‌کند و به فردی که دچار آن شده است هشدار می‌دهد، حال و رفاه اجتماعی او به خطر افتاده و باید راه‌حلی برای برطرف کردن مشکل بیابد. بیشتر فواید درد اجتماعی در حس بیزاری و انزجار آن است. این حس چنان منفی است که افراد را وادار به داشتن رفتاری خوب می‌کند تا بدین ترتیب بتوانند روابط خوب خود را حفظ کنند.
داشتن روابط اجتماعی برای انسان بسیار مهم است. بنابه گفته روانشناسان، اگر انسان‌ها با یکدیگر در ارتباط نباشند و یکدیگر را از خود برانند، در تمام مسائل زندگی از جمله، دوستی‌ها، روابط عاطفی، شغل و دیگر روابط مهم زندگی دچار مشکل شده و از کیفیت زندگی‌شان تا حد بسیار زیادی کاسته می‌شود.
درد اجتماعی تحمل‌کردنی نیست که البته راهکارهایی برای آن وجود دارد.
اگر به‌دلیل دوری از مردم بر اثر ویروس کرونا یا هر دلیل دیگر روابط‌تان با دیگران محدود شده و گرفتار درد اجتماعی شده‌اید، با روش‌های زیر می‌توانید با این درد کنار بیایید و از رنج بسیار رها شوید:
۱. قبول کنید دردی که می‌کشید حقیقی است
احساس درد اجتماعی بخشی از ذات انسان است و اگرچه این تجربه ناخوشایند است، به این معنا نیست که مشکلی برایتان پیش آمده است. این حس فقط به شما یادآور می‌شود که روابط فعلی‌تان چیزی نیست که همیشه می‌خواسته‌اید.
همچنین به یاد داشته باشید که درد اجتماعی بیشتر افراد دنیای مدرن را گرفتار می‌کند. میلیون‌ها سال اجداد ما در گروه‌های ۳۰ تا ۵۰ نفره زندگی می‌کردند و به همین دلیل هرگز احساس تنهایی نمی‌کردند. اما این روزها هر یک از ما زندگی جدا از دیگری دارد، بنابراین طبیعی است که هرازگاهی به درد اجتماعی مبتلا شویم. این حس را بپذیرید تا بتوانید برخورد صحیحی با آن داشته باشید.
۲. افکارتان را کنترل کنید
علاوه‌بر از دست دادن ارتباطات، فکر کردن به آنها هم به ناراحتی ناشی از درد اجتماعی‌تان می‌افزاید. وقتی مدام به غم از دست دادن یک رابطه یا وضعیت ناخوشایند اجتماعی -به‌ویژه در این دوران کرونایی- فکر کنید، مسلما دردتان تمام نمی‌شود. اما وقتی سر خود را به کاری گرم کنید که این شرایط را حداقل لحظه‌ای فراموش کنید، از درد ناشی از دور ماندن از اجتماع و قطع ارتباطات‌تان کم می‌شود.
البته فکر نکردن به این شرایط دشوار است اما تا جایی‌که می‌توانید خود را درگیر فعالیت‌های جذاب مانند شنیدن یا در صورت امکان نواختن موسیقی، تماشای برنامه‌های محبوب تلویزیونی، ورزش در خانه و از این دست موارد کنید. منحرف کردن ذهن خود به جایی غیر از موضوعات دردآور، ترفند خوبی برای کاهش درد اجتماعی است. البته با یادگرفتن روش‌های مدیتیشن می‌توانید ذهن خود را آرام کرده و حس خوبی پیدا کنید.
۳. به احساس خود توجه کنید
درد اجتماعی مانند درد فیزیکی به تجربه‌های احساسی به‌خوبی واکنش نشان می‌دهد. بنابراین هر زمان که می‌توانید استراحت کنید، تحرک داشته باشید، به وسایل رنگی و زیبا نگاه کنید یا عزیزتان را در آغوش بگیرید، حمام آب گرم بگیرید، یک فنجان چای بنوشید، هوای تازه تنفس کنید یا بویی را که ذهن، بدن و روان‌تان را آرام می‌کند، استشمام کنید.
۴. روش‌هایی برای برقراری ارتباط با دیگران پیدا کنید
در صورت امکان با کسی که برایش ارزش و احترام قایل هستید، ارتباط برقرار کنید. البته این بدین مفهوم نیست که پروتکل‌های بهداشتی را نادیده بگیرید. می‌توانید با استفاده از تماس‌های تلفنی یا ویدیویی مانند اسکایپ یا زوم، با عزیزان و دوستان‌تان ارتباط برقرار کنید.
۵. «خوراک اجتماعی» برای خود ترتیب دهید.
درست همانطور که پیش از عالم‌گیری کوید ۱۹، کنار دوستان‌تان قرار می‌گرفتید و غذای سبک و میان‌وعده می‌خوردید، اکنون که دور از آنها هستید، می‌توانید با دیدن عکس‌هایی که با هم گرفته‌اید، خواندن نامه‌ها و پیام‌های قدیمی یا مرور خاطرات روزهایی که کنار هم بودید، روح و روان‌تان را تغذیه کنید. با این کار احساسات منفی را از خودتان دور می‌کنید.
البته ممکن است این‌بار حس دلتنگی یا غم دوری از دوستان به‌سراغ‌تان بیاید اما این حس بسیار بهتر و تحمل‌کردنی‌تر از درد اجتماعی است.
۶. از یک روانشناس کمک بگیرید
درد اجتماعی چه برای کودکان و چه برای بزرگسالان موقتی و گذراست. اما اگر نمی‌توانید خودتان را از این درد رها کنید و این وضعیت بیش از دو هفته طول کشید، حتما از یک روانشناس کمک بگیرید. روانشناسان و مشاوران ترفندهایی برای رهایی از احساس بد تنهایی و دوری از دیگران به شما می‌آموزند و می‌توانید با به‌کارگیری آنها احساسات منفی را از خود برانید.
در واقع فقط خود تماس با یک روانشناس و گفتگو با او می‌تواند حس بهتری در شما ایجاد کند.
منبع: هلف لاین
۲۳۵۲۳۵
کد خبر 1485528منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: ویروس کرونا درد اجتماعی روش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۰۰۷۵۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دانشمندان درباره «جهان‌های موازی» چه می‌گویند؟
نظریه جهان‌های فراوان که برخی از آن به جهان‌های موازی، بس‌گیتی یا چندجهانی یاد می‌کنند، شاید همه ویژگی‌های یک نظریه علمی معتبر را نداشته باشد، اما ویژگی‌ها و پیامدهای آن حتی توجه مردم عادی را جلب می‌کند. فیزیک‌دانان در تازه‌ترین پژوهش‌ها گفته‌اند که ابعاد جهان‌های موازی بی‌نهایت نیست، بی‌اندازه بی‌نهایت است!
به گزارش خبرآنلاین، «آلبرت اینشتین» با تمام نبوغ و دانش خود، تفسیر آماری مکانیک کوانتومی را قبول نداشت و این مفهوم را در جمله معروف «خدا تاس نمی‌اندازد» عنوان کرد. «نیلز بوهر» هم که از پایه‌گذاران مکانیک کوانتومی بود، در پاسخ اینشتین گفت: «به خدا نگو چه‌کار کند!».
تحقیقات فیزیک‌دانان طی نیمه دوم قرن بیستم نشان داد که نه‌تنها تعبیر اینشتین در تاس‌بازی اشتباه بود که کازینوی عظیم فیزیک کوانتومی به‌احتمال زیاد دارای اتاق‌هایی بسیار بیشتر از هر آن چیزی است که تاکنون تصور می‌کردیم. حال «ارسلان عادل» و همکارانش در دانشگاه کالیفرنیا در دیویس (UCD)، آزمایشگاه ملی لس‌آلاموس در ایالات متحده و انستیتو فدرال فناوری سوئیس در لوزان می‌گویند که به نظر می‌رسد تعداد این اتاق‌های اضافی، نهایتی ندارد!
این پژوهشگران در مقاله‌ای در آرکایو، نقشه واقعیت بنیادین را دوباره ترسیم کرده‌اند تا نشان دهند که نحوه ارتباط ما با اشیاء در فیزیک، ممکن است مانع از مشاهده چشم‌انداز عظیم عالم شود.
تفسیر آماری عالمنزدیک به یک قرن است که درک ما از واقعیت، تحت تأثیر نظریه‌ها و مشاهداتی که زیر پرچم مکانیک کوانتومی مطرح شده‌اند، پیچیده شده است. روزگاری که می‌شد اندازه‌گیری‌های دقیقی از اجسام انجام داد و سرنوشت محتوم آنها را با معادلات مکانیک، ترمودینامیک، الکترومغناطیس و نسبیت تعیین کرد، گذشته است.
برای درک تاروپود بنیادینی که عالم را تشکیل داده است، به ریاضیاتی نیاز داریم که بازی احتمالات را به اندازه‌گیری‌های حدودی و غیرقطعی مرتبط کند؛ و این، به دور از دیدگاه شهودی عالم است.
بر اساس تعبیر کپنهاگی مکانیک کوانتومی، به نظر می‌رسد که امواج هر احتمالی همیشه وجود دارند، تا زمانی که آن اتفاق قطعی می‌شود و دیگر احتمالات به ناگاه ناپدید می‌شوند. حتی در حال حاضر هم کاملاً مشخص نیست که درنهایت، چه چیزی سرنوشت گربه شرودینگر را تعیین می‌کند.
نظریه جهان‌های موازیاما این‌همه ابهام، مانع از آن نشده است که دانشمندان از دیدگاه‌ها و ایده‌های مختلف دست بکشند. «هیو اِوِرِت» (Hugh Everett)، فیزیکدان آمریکایی در دهه 1950 (۱۳۳۰) نظریه جهان‌های موازی را پیشنهاد کرد که بر اساس آن، همه اندازه‌گیری‌های محتمل، واقعیت خود را پایه‌گذاری می‌کنند. به بیان ساده‌تر می‌توان این نظریه را چنین توضیح داد که انبوهی از جهان‌های موازی داریم که هر اتفاق امکان‌پذیری در یکی از آنها به شکل تصادفی رخ می‌دهد. آنچه جهان ما را در مقایسه با دیگر جهان‌ها پراهمیت می‌کند، صرفاً آن است که ما در حال مشاهده آن پدیده هستیم.
مدل «جهان‌های متعدد» اِوِرِت را از نظر علمی نمی‌توان «نظریه» دانست (مانند نسبیت یا مکانیک کوانتومی) و نمی‌توان آن را با مکانیک کوانتومی مقایسه کرد که شگفتی‌های مطلق را در پدیده‌ای محسوس به نمایش می‌گذارد؛ بااین‌حال محاسبات فیزیک‌دانان نظریه ریسمان، تعداد حدود ۱۰ به توان ۱۰۰ جهان موازی را محتمل می‌داند؛ یعنی چند ده میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد میلیارد عالم!
در مدل چندجهانی (برخی آن را «بس‌گیتی» ترجمه کرده‌اند)، با برداشتی از بی‌نهایت عالم از احتمال‌ها شروع می‌کنیم که به زبان فیزیک‌دانان، همان مجموع همه انرژی‌ها و موقعیت‌های شناخته‌شده تحت عنوان «هملیتونین سراسری» است و سپس، روی هر چیزی که توجه‌مان را جلب کند، تمرکز می‌کنیم. بدین ترتیب احتمال‌های نامتناهی را درون زیرسیستم‌های همیلتونی مشخص‌تر و به‌مراتب مدیریت‌پذیرتر، محدود می‌کنیم.
ذره‌بین فریبندهحال این سؤال مطرح می‌شود که این تمرکز یا بزرگ‌نمایی، درعین‌حالی که می‌تواند ادراکی از نامتناهی در اختیارمان قرار دهد، آیا می‌تواند مانع مشاهده چشم‌انداز کلی شود؟ آیا این کار، رویکرد کوته‌فکرانه‌ای نیست که از آشنایی ما با برخی از اشیاء ریزمقیاس (میکروسکوپی) برآمده باشد؟
به‌بیان‌دیگر، می‌توان این‌طور توضیح داد که در آزمایش گربه شرودینگر، ما به‌راحتی می‌پرسیم که آیا گربه در داخل جعبه، زنده است یا مرده؛ اما هرگز در نظر نمی‌گیریم که آیا بوی نامطبوعی از جعبه منتشر می‌شود یا اینکه میز زیر جعبه، گرم است یا سرد.
پژوهشگران در تلاش برای تعیین اینکه آیا تمایل ما به حفظ تمرکز بر آنچه در داخل جعبه است، اهمیتی دارد یا نه؛ الگوریتمی را توسعه دادند تا بررسی کنند که آیا ممکن است برخی از احتمالات کوانتومی موسوم به «حالت‌های اشاره‌گر»، کمی سرسختانه‌تر از دیگر احتمال‌ها تنظیم شوند و درنتیجه سبب شوند که برخی از ویژگی‌های حیاتی با احتمال پایین‌تری درهم تنیده شوند.
اگر چنین باشد، جعبه توصیف‌کننده گربه شرودینگر تا حدی ناقص است مگر آنکه ما فهرست طولانی عواملی را در نظر بگیریم که بالقوه در سراسر کیهان پراکنده‌اند.
ارسلان عادل، فیزیکدان UCD در توضیح این ایده می‌گوید: «برای مثال شما می‌توانید بخشی از زمین و کهکشان آندرومدا را در یک زیرسیستم داشته باشید و این زیرسیستم، کاملاً درست است». در تئوری، هیچ محدودیتی برای تعریف زیرسیستم‌ها وجود ندارد و فهرست طولانی از حالت‌های دور و نزدیک را می‌توان در نظر گرفت که هرکدام، واقعیت را با اندکی تغییر پدید می‌آورند.
پژوهشگران با اتخاذ رویکرد جدید در نظریه چندجهانی (جهان‌های متعدد) اِوِرِت، به پاسخی رسیده‌اند که آن را تفسیر «جهان‌های بسیار فراوان‌تر» نامیده‌اند. تفسیر جدید، مجموعه‌ای بی‌شمار از احتمال‌ها را در نظر می‌گیرد و آن را در بازه بی‌نهایتی از واقعیت‌ها ضرب می‌کند که در شرایط معمولی آنها را در نظر نمی‌گیریم.
روش نوین هم با شباهت زیادی به تفسیر اصلی، بیش از آنکه درباره رفتار عالم توضیحی ارائه دهد، به تلاش ما برای مطالعه گام‌به‌گام آن در هر لحظه اشاره دارد.
پژوهشگران امیدوارند که این الگوریتم بتواند در توسعه راههای بهتر برای کاوش سیستم‌های کوانتومی مانند الگوریتم‌های داخل کامپیوتر، کاربرد داشته باشد.
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد