به نقل از «تسنیم»

هنروتجربه خواستار بخش رسمی و سیمرغ مستقل در جشنواره فیلم فجر شد

تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۰۳۴۶۷۶

مؤسسه «هنروتجربه» در بیانیه‌ای نسبت به جایگاه سیمرغ «هنروتجربه» در جشنواره ملی فیلم فجر واکنش نشان داده و بر لزوم برگزاری جشنواره‌ای مستقل برای جریان سینمای هنری و تجربی تأکید کرد. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرگزاری تسنیم در زیر چند خبر سینمایی را می‌خوانید: 

واکنش «هنروتجربه» به بیانیه داوران جشنواره فیلم فجر 39

با پایان سی و نهمین جشنواره ملی فیلم فجر و اعلام برندگان که با بیانیه هیئت داوران همراه بود و در آن درباره سیمرغ هنروتجربه و اهدا نشدن آن نکاتی مطرح شد، مؤسسه «هنروتجربه سینمای ایرانیان» با تأکید بر لزوم اختصاص بخش مستقلی به فیلم‌های هنروتجربه در جشنواره ملی فیلم فجر نکاتی را درباره برخورد این رویداد سینمایی با جریان سینمای هنری و تجربی متذکر شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

متن بیانیه مؤسسه «هنروتجربه» بدین شرح است:

«به نام خدا

مؤسسه «هنر و تجربه سینمای ایرانیان» از رویکرد هیئت محترم داوران این دوره از جشنواره فجر مبنی بر لزوم اختصاص بخش مستقل هنروتجربه در جشنواره که در بند چهارم بیانیه این هیئت منعکس شده استقبال می‌کند.

مؤسسه سینمایی «هنر و تجربه» با تأکید بر ضرورت احترام به همه سلایق سینمایی در یک جشنواره ملی، معتقد است نمی‌توان به بهانه فیلم‌های پرمخاطب، سینمادوستان را از دیدن فیلم‌های هنری و تجربی محروم کرد.

نکته دیگری که اشاره بدان ضروری است، این است که اصلاح ساختارها و رویه‌های منسوخ و حذف تفکیک فیلم‌ها به سینمایی و ویدئویی از ضروریات عصر دیجیتال است و تا زمانی که این اصلاح صورت نپذیرد، بخشی از فیلم‌های کیفی سینمای هنری و تجربی به بهانه داشتن پروانه ویدئویی و علی‌رغم موفقیت‌های خیره‌کننده در جشنواره‌های معتبر جهانی از حضور در این جشنواره منع می‌شوند.

این مؤسسه همچنان تأکید می‌کند عنوان سیمرغ «هنر و تجربه» به دلیل فقدان اطلاع دست‌اندرکاران محترم جشنواره از پیشینه این جریان قدرتمند، بهتر است با نام دیگری در مجموعه سیمرغ‌های جشنواره قرار گیرد.

با توجه به تأکید مکرر دست‌اندرکاران محترم جشنواره و هیئت داوری ادوار مختلف جشنواره طی 7 سال گذشته و برای حفظ هویت این نوع سینمای مهم و پرهیز از خدشه به آن در یک جشنواره با رویکرد فقط مخاطب عام، این مؤسسه در تلاش است تا جشنواره اختصاصی و مستقل سینمای «هنر و تجربه» را در سالیان آینده برگزار کند.

در پایان پیشنهاد می‌شود در صورت اصرار به ادامه روند فعلی، بخش «هنر و تجربه» به عنوان یکی از بخش‌های رسمی جشنواره فیلم فجر(«نگاه نو» و فیلم کوتاه و مستند) پذیرفته شود و مثل همان بخش‌ها یک هیئت داوری مجزا برای اهدای سیمرغ بهترین فیلم «هنر و تجربه» در نظر گرفته شود.

بهمن 1399»

جزئیات برگزاری جشنواره فیلم «موج» کیش

مراسم افتتاحیه چهارمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «موج» کیش به دبیری ابراهیم حصاری عصر روز پنجشنبه 30 بهمن ماه ساعت 17:30 در سالن خلیج‌فارس منطقه آزاد کیش با رعایت کامل پروتکل‌‌های بهداشتی برگزار می‌شود.

در مراسم افتتاحیه این رویداد، رضا اردلان رئیس جشنواره در سخنانی به تشریح برنامه‌های این رویداد طی سه دوره برگزاری و اهداف نخستین دوره برگزاری آن به صورت بین‌المللی خواهد پرداخت.

از روز جمعه اول اسفندماه نمایش فیلم‌ها و کارگاه‌های آموزشی جشنواره  کلید می‌خورند. در این دوره 2 کارگاه سینمایی تدارک دیده شده که در روزهای اول و دوم اسفندماه برگزار می‌شوند. 

اولین کارگاه از سری کارگاه‌های آموزشی چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم «موج» کیش با نام «داستان کامل» روز جمعه یکم اسفندماه ساعت 22 برگزار می‌شود. مدرس این کارگاه محمد گذرآبادی نویسنده و مترجم آثار سینمایی است.

دوم اسفند ماه همزمان با سومین روز برگزاری جشنواره دومین کارگاه «داستان‌گویی از خانه تا دنیا» ساعت 22 برگزار ‌می‌شود. الهه نوبخت تهیه‌کننده و پخش‌کننده بین‌المللی سینما مدرس این کارگاه است.

براساس این گزارش، کیانوش عیاری، تورج اصلانی، هومن سیدی، مهوش شیخ‌الاسلامی و محسن استادعلی آثار بخش «ملی» چهارمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «موج» کیش را داوری کردند.

چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم «موج» کیش به دبیری ابراهیم حصاری از تاریخ 18 تا 21 فوریه 2021 مصادف با 30 بهمن لغایت 3 اسفند در جزیره کیش برگزار خواهد شد.

مخترع داروی زخم «بیماران پروانه‌ای» جلوی دوربین آمد/ «جنگ دوست‌داشتنی» به شبکه نمایش خانگی رسیدگوینده خبر فتح خرمشهر با مستند «ماسک» به تلویزیون می‌آید + فیلم

انتهای پیام/ 

منبع: تسنیم

کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر فیلم جشنواره فیلم فجر فیلم جشنواره بین المللی فیلم جشنواره فیلم هنری و تجربی جشنواره ملی هنر و تجربه فیلم فجر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۰۳۴۶۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(ویدئو) ماجرای خدمتی که عباس کیارستمی در دهه ۷۰ به سینمای ایران کرد چه بود؟

فریدون جیرانی در آخرین گفت‌وگوی ویدئویی خود در «اعتمادآنلاین» روبروی ابوالحسن داوودی، کارگردان و تهیه‌کننده و فرهاد توحیدی، فیلمنامه‌نویس نشست و درباره شرایط روز سینمای ایران سخن گفتند.

در بخشی از این گفتگو فریدون جیرانی به سینمای عباس کیارستمی و تاثیر آن در دهه ۷۰ شمسی پرداخته است و با مهمانان به بررسی آن شرایط و دوره‌های پس از آن پرداخته‌اند.

به گزارش اعتمادآنلاین، در ادامه این بخش صحبت‌های جیرانی و ابوالحسن داوودی را می‌خوانید و می‌بینید:

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

در تحلیل دولتمردان فرهنگی دهه ۷۰ خیلی از عناصر که ممکن است به تعبیر الان مزاحم به نظر بیایند، کارکردشان به نفع دولت و حاکمیت هم بود

*تفکر عباس کیارستمی با خانه دوست کجاست و کلوزآپ باعث شد روشنفکری تمام دنیا متوجه این‌جور سینما شوند و تاثیر جهانی گذاشت.

داوودی: و امر مهمی که داشت اینکه در تحلیل خیلی از دولتمردان فرهنگی آن زمان خیلی از این عناصر که ممکن است به تعبیر الان عناصر مزاحم به نظر بیایند، آن زمان کارکردشان به نفع دولت و حاکمیت هم بود. یعنی یک جوری چهره جمهوری اسلامی را در دنیا یک چهره جذاب‌تر و قابل قبول‌تری نشان می‌داد.

در عرصه فرهنگ معمولاً سیاست‌هایی که خیلی تند و تیز است، بیشتر از هر جایی تبدیل به شمشیر دولبه می‌شود

*چهره را خیلی عوض کرد.

داوودی: اشکال بزرگی که در روش و سیستمی که به نظر می‌آید حاکمیت بعد از این جریان در پیش گرفت، [این است که]به نظرم حاکمیت را بیشتر تبدیل کرد به یک حاکمیت ترسیده که برای اینکه از شرایط پیشگیری کند درخت را از بن برید. یعنی سعی کرد درخت را به‌نوعی از ریشه دربیاورد یا خشک کند، نفت بریزد که ریشه‌اش هم خشک شود؛ و این توجه را نداشت که همه این عناصر حتی منتقدترین‌شان، حتی کسانی که به نظر اوج اپوزیسیون جریان حاکمیت می‌آیند، نهایتاً در این سیستم پیچیده فرهنگی و ارتباطی که در دنیا هست می‌توانند منافعی را هم برای دولت بیاورند. به‌خصوص در حوزه فرهنگ. در حوزه سیاست اگر این را ببینید سیاست برخورد‌های خیلی سلبی و تند و تیز را ممکن است جواب بدهد، اما در عرصه فرهنگ معمولاً سیاست‌هایی که خیلی تند و تیز است، بیشتر از هر جایی تبدیل به شمشیر دولبه می‌شود. شمشیر دولبه‌ای که بعد از یک مدتی بیشترین خسارت را برای خود آن شمشیرزن به وجود می‌آورد. این چیزی بود که دوستان تحلیل نکرده بودند.

جشنواره فجر به جشنواره عمار و یک جشنواره شهرستانی بیشتر شباهت دارد/ قبل از اینکه بگوییم جیرانی چه چیزی بسازد، می‌گوییم جیرانی چرا بسازد؟

در واقع شاید مهم‌ترین مساله‌ای که وجود داشت این بود که در این دوره دوستان کاملاً بدون هرگونه تحلیلی بر اساس شرایط مدرن امروز سینما و جامعه رفتاری را پیشه کردند که از همین الان می‌بینیم خسارت‌هایش چگونه اتفاق افتاد. مثلاً جشنواره فجر تقریباً جزو دولتی‌ترین جشنواره‌های دنیا محسوب می‌شود. به خاطر مناسبتش، ویترینش، به خاطر اینکه سال‌های سال همه درگیرش بوده‌ایم. اینکه جشنواره فجر همواره زیر سایه سالگرد انقلاب حرکت کرده و تبدیل به ویترینش شده، با همه لطمه‌هایی که زده، اما باعث شده خود این جامعه در دورانی تبدیل به یک چهره ملی و سبب ارتباط بین این دو هم بشود؛

یعنی بین حاکمیت و مردم و به‌خصوص بخش فرهنگی و سینمایی. الان تصویر جشنواره فجر را نگاه کنید. جشنواره فجر واقعاً به جشنواره عمار و یک جشنواره شهرستانی بیشتر شباهت دارد که یک نهاد و جریان حکومتی برگزار می‌کند تا چهره‌ای که هم اهالی سینما و هم مردم آن را پذیرفته بودند که این شرایط به دلیل وضعیتی که داریم بهترین شکلی است که می‌تواند الان برگزار شود. اشکالاتش را هم پذیرفته بودند، اما الان اتفاقی که از سال گذشته به شکل عمده و آشکار شروع شد، تاثیرش را همین امسال چقدر در سطحی شدن و از دست دادن کیفیت گذاشته است. از دست دادن هویت به‌خصوص حتی بخشی که مربوط به حاکمیت بود.

یعنی این به نظرم خسارتش بسیار عمده‌تر از چیزی است که جشنواره فجر برای مردم داشت و دوستان این را در تحلیل خودشان متوجه نشدند که هر کدام از این اتفاقات، از این شمشیر از رو بستن‌هایی که در واقع نفی کردن یک طیفی که فکر کنند چرا برویم دنبال اینکه آقای جیرانی چه چیزی می‌خواهد بسازد. اصلاً آقای جیرانی چرا باید فیلم بسازد. وقتی این تفکر غالب می‌شود و این می‌شود که قبل از اینکه بگوییم جیرانی چه چیزی بسازد، می‌گوییم جیرانی چرا بسازد؟

سینمای ایدئولوژیک و سینمای پروپاگاندا از یک جایی به بعد خودش را مثل خوره می‌خورد به این دلیل که نمی‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند

این تفکر خسارتش قبل از هر چیز به خودشان برمی‌گردد. به این دلیل که سیستمی که در تحلیل شما و فرهاد هم بود، رشد کردن سینمایی ایدئولوژیک و سینمای پروپاگاندا از یک جایی به بعد خودش را مثل خوره می‌خورد. چون سینمای پروپاگاندا به دلیل اینکه نمی‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند و پل‌هایی را که مخاطب خودش نیاز دارد با درک و سلیقه خودش کشف کند و واردش شود، نمی‌تواند آن‌ها را بسازد؛ بنابراین روزبه‌روز چه دولت بخواهد چه نخواهد، گران‌تر و غیرقابل ساخت‌تر می‌شود و به جایی می‌رسد که دیگر سینما، حتی سینمای پروپاگاندا، امکانش از دست دولت و نهاد‌های سازنده هم خارج می‌شود. چون این‌ها مخاطب ندارند.

در تولیدات سال قبل، تعداد محدود محصولاتی که بنیاد فارابی به عنوان مهم‌ترین بنیاد تقویت‌کننده سینما که به این دلیل شکل گرفته بود... به این دلیل که حمایت کند یکسری محصولات ساخته شود تا رابط بین فرهنگ ایدئولوژیک و حاکمیتی و مردم باشد...، اما عملاً به چه سرنوشتی دچار شده؟

محصولات امسال هیچ شانسی در ارتباط با مخاطب ندارند/ کوتوله کردن و سر بریدن کسی که سرش از میان جمع بیرون می‌آید جواب نمی‌دهد

سال گذشته و امسال تقریباً ۲۰ محصول داشتیم که از این تعداد تماماً در اختیار نهاد‌های مختلف بوده و سرمایه‌هایی که بیشتر سرمایه‌های دولتی بوده‌اند و شاید به جز یکی دوتا- که احتمال دارد بر اساس آن چیزی که دیده‌اند باشد، من هیچ کدام از محصولات امسال را ندیده‌ام-، اما کسانی که دیده‌اند به جز یکی دو مورد بقیه‌شان هیچ‌گونه شانسی برای اینکه کمترین اقبالی را بتوانند در ارتباط با مخاطب و مخاطب عام به وجود بیاورند [نداشتند]نه یک گروه خاص، گروه انتخاب‌شده که پول بدهند.

کسانی که تصمیمات فرهنگی می‌گیرند با شرایط و کسانی روبه‌رو می‌شویم که همان مثال معروف را به یادمان می‌آورند که بر سر شاخ نشسته‌اند و بن می‌برند و متوجه نیستند که این رفتار خشن، سلبی و تحریک‌کننده که پیش گرفته‌اند، فرار به جلویی که می‌بینیم که روزبه‌روز بیشتر می‌شود، این لجبازی از طرف تمام تصمیم‌گیران نسبت به اینکه همین است که هست، این سیاست حتی وقتی به جایی می‌رسد که دیدیم بعد از جشنواره فجر وقتی این میزان مهجوریت را مشاهده کردند، به جای اینکه این را تحلیل کنند، روزنامه معروفی که بیشتر از همه نسبت به این داستان واکنش دارد، عنوان می‌کند چه خوب شد که پای همه این عناصر را از سینما قطع کردید و ما همین را می‌خواستیم.

این کوتوله کردن و سر بریدن کسی که سرش از میان جمع بیرون می‌آید، به نظر می‌آید اولین چیزی است که ممکن است به ذهن هر آدم عامی بیاید که برای اینکه با یک مساله و بحران حاد روبه‌رو شود، چیزی که فکر می‌کند می‌تواند عامل بحران باشد از اول سرش را قطع کند. این فرهنگ جواب نمی‌دهد. این در سینما جواب نمی‌دهد. اتفاقی که شاید افتاده و دوستان کاملاً ندیده گرفته‌اند تغییر ماهیت جریانات و نوع ارتباطات فرهنگی است که سینما جزو عمده‌ترین‌شان است.

در بین محصولاتی که تولید می‌شود که حتی مربوط به سینمای زیرزمینی هم نیست؛ همین فیلم آقای صناعی‌ها فیلمی است که خیلی مشخص و قانونی پروانه ساخت گرفته و با همه اصول و نظارت‌های دوستان ساخته شده، اما چرا تبدیل می‌شود به یک جریانی که مثل لیف خرما نمی‌دانند چه‌کارش کنند. فیلمی که همه مراحل قانونی را طی کرده و بر آن اساس ساخته شده.

اگر بخواهیم به تعبیر همان اواسط دهه‌های ۶۰ و ۷۰ نگاه کنیم، این فیلم باید از جانب مردم و حاکمیت افتخار سینمای ایران باشد. ممکن است حاکمیت نسبت به آن نقد هم داشته باشد هیچ ایرادی ندارد می‌تواند نقدش را داشته باشد، اما از یک طرف به عنوان یک تصویری [که جامعه آزاد را نشان می‌دهد]، جامعه‌ای که در آن امکان حرف زدن و ابراز سلیقه‌های مختلف وجود دارد، بیش از هر چیزی آن فیلم می‌تواند به حاکمیت و جریان بین‌المللی کمک کند. ۴۰ سال است که با پوست و گوشت و استخوان و تورم این را تجربه می‌کنیم که هیچ جور از این شرایط جهانی جدا نیست.