به نقل از «ایرنا»

دوراهی مدال و معاش

تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۰۷۹۷۸۰

به گزارش ایرنا ، علی احمدی کشتی گیر بهشهری را وقتی کلیپ دستفروشی کردنش در فضای مجازی پخش شد ، شناختم . تصمیم گرفتم قصه اش را از خودش بشنوم . شماره تلفنش را با چند واسطه پیدا کردم. گوشی را که برداشت گفت : باز هم یک خبرنگار دیگر . فقط مصاحبه می گیرید ولی منتشرش یا پخشش نمی کنید. 

دل پردردی داشت . با این که می گفت به خاطر انجام چند مصاحبه ای که منتشر یا پخش نشد ، دیگر مصاحبه نمی کند ، در همان تماس تلفنی از " حق خوری " در کشتی گلایه کرد و این که از همه جا رانده و مانده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

قول دادم که مصاحبه اش را منتشر می کنم . زمان تعیین کردم تا از نزدیک وضعیت زندگی خودش و خانواده اش را ببینم . 

اهل روستای « امیرآباد » است ، در حاشیه دریای خزر ، همان جا که بندر و منطقه ویژه اقتصادی امیرآباد واقع است. در سن ۲۲ سالگی همراه پدر و مادرش در خانه کوچک روستایی زندگی می کند. یک خانواده چهار نفره هستند. پدرش کارگر روزمزد است. مادرش هم به صورت روزمزد و فصلی بر روی زمین های مردم کار می کند.

صحبت هایش را با این جمله شروع می کند : ۱۵ سال در میادین و رده های مختلف از نونهالان تا بزرگسالان کشتی گرفتم که حاصل آن حدود ۱۰۰ مدال مختلف از طلا گرفته تا نقره و برنز بوده است ولی آخرش با حق خوری مجبورم کردند کشتی را رها و دستفروشی و کارگری کنم .

عکس و مدال طلایی را نشانم می دهد که در دوره خدمت سربازی کسب کرد. خدمتش را سال ۹۸ در نیروی انتظامی ساری به پایان رساند. می گوید : وقتی خدمت سربازی بودم ، در مسابقات کشتی نیروهای مسلح کشور شرکت و مقام اول آن مسابقات را کسب کردم و این مدال طلا را گرفتم .

حقم را ضایع کردند 

در باره موضوع « حق خوری » که تلفنی مطرح کرده بود ، پرسش کردم . ظاهرا تلخ ترین موضوع در زندگیش بوده است. از این که کارگری می کند و یا دستفروشی ناراحت نیست. می گوید از بچگی در کنار پدر و مادر کارگری می کرد تا بتوانند گذران زندگی کنند. تحصیل ، کار و کشتی سه برنامه مهمش از هفت سالگی به بعد بود. هر قدر که بزرگ تر می شد ، کار و کشتی وقت بیشتری از او می گرفت. بار اضافی روی دوش پدر و مادر می افتاد تا او بتواند هر سه را با هم داشته باشد. البته تحصیلش لطمه دیده است چون نتوانست با وجود استعدادی که داشت بر تحصیل متمرکز شود. عشق به کشتی سبب شد تا تعادل به نفع تشک به هم بخورد.

تلخ ترین خاطره اش از کشتی و آینده حرفه ایش اما در قصرشیرین رقم خورد. توضیح می دهد : در مسابقات امید بزرگسالان مازندران اول شدم و به قصر شیرین رفتیم برای مسابقات کشوری . در انجا به من کشتی ندادند و نفر دوم من روی تشک رفت. با این که از نظر وزنی و بدنی در آمادگی کامل بودم ، آینده ام را آنجا از من گرفتند. کسی را که نفر دوم بود و در کشتی با من شکست خورده بود ، با حذف من بدون کشتی گرفتن مستقیم به مسابقات امیدهای آسیا اعزام کردند. خیلی دلم سوخت چون کسی بود که من او را برده بودم و دستم جلویش بالا رفت.

« اگر این حق خوری نیست ، شما بگویید پس چیست ؟ زندگی حرفه ای من در کشتی همانجا تمام شد. اگر من به مسابقات امیدهای آسیا اعزام می شدم ، قطعا وضعم این نبود که الان هستم . حتما دستفروشی و کارگری ساختمانی سرنوشتم نبود. حقم را خوردند و به اعتراضاتم توجهی نکردند. کسی را که به جای من کشتی دادند ، می گفتند که آبروی مازندران است و باید حفظ شود. من هم گفتم من کشتی دادم و حق من است . خوب وقتی اول شدم ، من باید باید کشتی بگیرم ، ولی کسی به حرفم گوش نکرد. اینچنین شد که با وجود آمادگی کامل من ، ورزشکاری که جلوی من باخته بود به میدان رفت. تنها وزنی که در سال ۹۷ در قصر شیرین همراه داشتند ، همین ۵۷ کیلوگرم بود و ظاهرا برنامه ریزی شده هم بود.

کاردانی تربیت بدنی و کارگری ساختمانی 

گله مندیش از واقعه قصرشیرین تمامی ندارد. ظاهرا هر آنچه که به او گفته شد ، قانعش نکرد. می گوید از سه گانه زندگیش یعنی کشتی ، تحصیل و کار ، تحصیلش هم قربانی کشتی و به نوعی قربانی حق خوری شده است. مدرک کاردانی تربیت بدنی از دانشگاه امام محمدباقر (ع) ساری دارد. بر این اعتقاد است که تحصیلش قربانی کشتی شده است. چون پیگیری کشتی سبب شد تا نتواند مثل خیلی های دیگر برای رشته مورد علاقه و دارای درآمد و آینده درس بخواند. البته مشکلات مالی و اقتصادی هم بر تحصیلش اثرگذاری کرده بود. این را خودش هم واقف است ولی تاکید دارد که اگر کشتی نبود ، می توانست تحصیل و کار را با هم داشته باشد.

سوابق حرفه ای کشتی گرفتن هایش را مرور می کند. « در لیگ دسته یک پتروشیمی بهشهر و ارگ کیان نکاء کشتی گرفتم. در رده نوجوانان مازندران ۱۲ هفته بازی کردم و برنده شدم و قهرمان نوجوانان مازندران را در کارنامه دارم . قهرمان آموزشگاه های مازندران شدم . مدال قهرمان جوانان مازندران را دارم . در مسابقات امیدهای آینده ایران هم اول شدم و  چهار کشتی گرفتم. سال ۹۷ اوج کشتی من بود. مدال طلای جام شهید هاشمی نژاد را گرفتم . طلای قهرمانی مسابقات ارمنستان را هم دارم .»

وقتی از انتظاراتش می پرسم ، کمی مکث می کند و می گوید : انتظار ندارم که گذشته را به من برگردانند ولی انتظار دارم است که با توجه به اینکه با بندرامیرآباد چند دقیقه ای فاصله داریم و شرکت های مختلف در این بندر فعال هستند ، حداقل بتوانم کاری در این بندر پیدا کنم تا بتوانم به کشتی هم برسم . حق من نیست پس از ۱۵ سال کشتی گرفتن بیل بزنم و دستفروشی کنم . در تمامی مدتی که کشتی گرفتم ، هیچ مسئولی از من حمایت نکرد . از بچگی با زحمت شخصی و پشتکار خودم و خانواده به این جایگاه رسیدم. تلاش کردم . عرق ریختم و اکنون مشکلات مادی و تلاش برای امرار معاش زندگی مرا از عرصه ورزش حرفه ای کشتی و مسابقات دور نگه داشته است ، چون کار و اشتغالی ندارم که با خیال راحت و آسوده به ورزش بپردازم. اگر ورزش را همچون گذشته حرفه ای دنبال کنم ، قطعا گرسنه خواهم ماند و آب و نانی برای زندگی ندارم و اگر شغل مناسبی فراهم شود، با پشتکار بیشتر در رشته مورد علاقه ام یعنی کشتی روی تشک می روم و باز هم می توانم افتخار آفرینی کنم . مهمترین آرزوی خودم و خانواده ام افتخارآفرینی در میادین مختلف کشتی و ایستادن روی سکوهای قهرمانی و مدال آوری جهانی و المپیک و بالا بردن بااقتدار پرچم ایران اسلامی است.

مادر دلسوخته 

رفتن به خانه علی احمدی فرصتی بود تا با مادرش نیز همکلام شوم. او هم دل پردردی دارد. از این که فرزندش از کشتی که عشق بچگیش بوده نتوانسته به جایی برسد ، گله مند است. می گوید :

علی از زمان کودکی در کنار تحصیل با وجود همه مشکلات مالی که داشتیم و کارگری من و پدرش، با پشتکار بر سر تمرین های کشتی حاضر می شد. برای اینکه به اینجا برسد زحمت های زیادی کشید. از هفت سالگی وارد کشتی شد. از هشت سالگی به مسابقات رفت . با وجود اینکه شرایط مالی خوبی نداشتیم ، ولی هیچگاه مشکلات مالی و نبود امکانات، مانع از حضور علی در کشتی، مسابقات و  میادین مختلف نشد. در شرایط  سخت مالی و در دورانی که به سن کار رسیده بود، صبح به عنوان کارگر ساختمانی سر کار می رفت و غروب در سالن ورزشی تمرین کشتی می کرد ولی با همه این مشکلات ساخت و به مسابقات می رفت و مدال می آورد .

ناراحتیش بابت وضعیت فرزند پسری که حالا جوان ۲۲ ساله و بی آینده است ، از نم اشکی که اطراف چشمانش نشسته ، کاملا مشخص است. به بهانه ای روی بر می گرداند و نم اشکش را پاک می کند . از سختی هایی می گوید که پسرش بابت کشتی ، کار و تحصیل کشیده است. « وضع مالی ما آنقدر خوب نبود که بتوانیم برایش وسایل ورزشی بخریم تا در خانه تمرین کند. همیشه در خانه با دو تا وزنه تمرین می کرد و می کند. زمانی بود که ۶ تا آجر را روی هم می گذاشت و وقت می گرفتیم و پشتش قرار می دادیم. علی اینجوری تمرین کرد. کسی به علاقه بچه من توجه نکرد. حالا هم از کشتی افتاده ات و هم از تحصیل و هم از کار . اگر قرار بود کارگر ساختمانی بشود ، حداقل از همان زمان نوجوانی که این کار را انجام می داد ، می توانست خودش تبدیل به اوستاکار شود. می توانست خودش بنا شود. سنگ کار شود . گچکار شود و یا خیلی از اوستاکارهای دیگر ساختمانی. هیات کشتی بهشهر وضعیت زندگی ما را می دانست. آنها در جریان بودند که علی در چه وضعیتی تمرین کرد تا به اینجا رسید. نمی دانم چگونه دلشان آمد حق پسرم را ضایع کنند. حالا که پسرم به این روز افتاده و کارگری می کند ، هیچ کس نیست حمایت کند حداقل یک شغلی برایش دست و پا کنند . آن زمان که به مسابقات می رفت و مدال می آورد ، همه می آمدند و عکس یادگاری می گرفتند ، اما بعدش هیچ توجهی و حمایتی نمی کردند».

می شناسیم ولی کاری از دست ما ساخته نیست

صبحت کردن با علی احمدی و خانواده اش ، برآنم داشت تا با مسئولان هیات کشتی بهشهر در باره این کشتی گیر جوانی که حالا کارگری می کند و قبل از کرونا هم دستفروشی می کرد ، گفت و گو کنم . نائب رئیس هیات کشتی استان مازندران که ریاست هیات کشتی بهشهر را هم در اخیتار دارد ، بارها و بارها علی احمدی را در میادین مختلف ورزش های شهرستانی، استانی و بین المللی دیده است.

شهرام جعفری از این جوان ورزشکار بهشهری به عنوان کشتی گیر با پشتکار، با اخلاق و توانمند یاد می کند و می گوید : با توجه به اینکه در رده سنی جوانان بود در رده بزرگسالان کشتی گرفت و دو سال وزن ۵۷ کیلوگرم بزرگسالان مازندران قهرمان شد. با توجه به اینکه رده بزرگسالان مازندران از اهمیت بالایی برخوردار است ، آقای احمدی در این رده قهرمان شد و برای مازندران افتخارآفرینی کرد.

وی افزود : علی احمدی از کشتی گیران مستعد و توانمند ما در مازندران است و آنچه که از ناحقی و حق خوری هایش گفته است ، مربوط به گذشته بود و در زمانی که من در هیات کشتی مازندران بودم ، رخ نداد. ظاهرا از ذخیره ایشان استفاده کردند و چون من در آن زمان نبودم در این راستا اطلاعات دقیقی ندارم ، اما در توانمندی کشتی این ورزشکار هیچ شکی نیست.

جعفری با اظهار این که فراهم کردن اشتغال برای ورزشکارانی مانند احمدی در توان هیات کشتی نیست ، گفت : حل این مشکل به همت مسئولان استان نیاز دارد. هیات ورزشی تنها در مسایل فنی ، اعزام تیم و مسابقات می تواند کمک کار ورزشکاران باشد.

وی افزود : اگر ورزشکاران ما دارای مدال های جهانی و المپیکی باشند ، بر اساس مصوبه مجلس استخدام می شوند که بهنام احسانپور و اصغر بذری از این مصوبه برخوردار شدند. ورزشکار مستعد و توانمند ما علی احمدی که از خوبان منطقه است قطعا نیازمند حمایت است که امیدواریم مسئولان استان مازندران و شهرستان بهشهر در این مورد کمک کنند.

برچسب‌ها منطقه ویژه اقتصادی بندر امیرآباد قصرشیرین مازندران کشتی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران فدراسیون کشتی ارمنستان خدمت سربازی

منبع: ایرنا

کلیدواژه: منطقه ویژه اقتصادی بندر امیرآباد قصرشیرین مازندران منطقه ویژه اقتصادی بندر امیرآباد قصرشیرین مازندران کشتی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران فدراسیون کشتی ارمنستان خدمت سربازی اخبار کنکور کشتی گرفتم هیات کشتی علی احمدی حق خوری حرفه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۰۷۹۷۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

میرزازاده: مسئولان به آرامش کشتی در المپیک کمک کنند

دارنده مدال طلای سنگین وزن کشتی فرنگی جهان گفت: برای شاد کردن دل مردم به دنبال کسب خوشرنگ ترین مدال در المپیک هستم.

دریافت 22 MB

به گزارش ایسنا، امین میرزازاده فرنگی کار سنگین وزن ایران و دارنده مدال طلای جهان در حاشیه رقابت های جام تختی در جمع خبرنگاران درباره کسب عنوان مرد ورزش ایران، عنوان کرد: خدا را شکر می‌کنم که این توفیق را به من داد. این عنوان تنها متعلق به من نیست و متعلق به کل جامعه کشتی است که برای اعتلای پرچم کشورمان تلاش می‌کنند.

دارنده مدال طلای جهان ادامه داد: جای تشکر دارد که برای دومین سال اهواز میزبانی جام تختی را برعهده گرفته است. این میزبانی‌ها به پیشرفت بیشتر کشتی‌ استان کمک می‌کند.

میرزازاده درباره اینکه توقعات از شما در المپیک پاریس بالاست، انتظار چه مدالی از خود دارید، گفت: تلاش می‌کنم با خوشرنگ‌ترین مدال دل مردم را شاد کنم. هیچ کسی ناامید به المپیک نمی‌رود. همه بچه‌ها شرایط خوبی دارند. اردوها از ۱۸ اردیبهشت شروع می‌شود و چند ماه اردوی پرفشار داریم. امیدوارم بهترین نتایج را در المپیک کسب کنیم.

فرنگی‌کار سنگین‌ وزن ایران درباره اینکه در آستانه المپیک درخواست شما از مسئولان چیست، خاطرنصان کرد: اولین درخواست من این است که بتوانیم با آرامش تمرینات را دنبال کنیم و مسئولان با ما و فدراسیون کشتی همراه باشند. قطعا این حمایت از شهرستان و استان شروع می‌شود و به کشور می‌رسد. ما انتظار داریم این حمایت‌ها همه جانبه و یکپارچه باشد.

میرزازاده در پایان درباره کادر فنی تیم ملی گفت: رنگرز شخصی است که بدون برنامه به مسابقات نمی‌رود و قطعا برنامه‌ریزی خوبی انجام خواهد گرفت تا حضوری موفق و خوب در المپیک داشته باشیم.

انتهای پیام