زرگر: می‌شد جلوی پارگی رباط هادی‌پور را گرفت/ نمی‌گذارند پزشک دیگری وارد دایره‌شان شود
تاریخ انتشار: ۵ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۰۴۵۶۹
متخصص ارتوپد و فوق‌تخصص جراحی زانو و طب ورزشی و فارغ التحصیل دانشگاه پزشکی هانوفر آلمان با بیان اینکه حضور آرمین هادی‌پور در المپیک توکیو با ACL پاره در رشته‌ای مثل تکواندو قطعا خطرآفرین است، گفت: فدراسیون پزشکی ورزشی می‌توانست ۵ ماه پیش با تصمیم‌گیری بهتر و به موقع مانع این اتفاق شود.
دکتر بابک زرگر امینی، در گفت‌وگو با ایسنا، درباره پارگی رباط زانوی آرمین هادی‌پور تکواندوکار المپیکی ایران و در ادامه تصمیم ۵ ماه قبل پزشکان فدراسیون پزشکی ورزشی مبنی بر اینکه مشکل وی با انجام فیزیوتراپی حل می‌شود و نیازی به انجام عمل جراحی ندارد، اظهار کرد: در این‌باره آماده بودم هر کمک و مشورتی که بخواهند را بدون هیچ چشم‌داشتی ارائه بدهم اما متاسفانه از بنده نظرخواهی نشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فوق تخصص جراحی زانو که پیش از این عمل موفق پارگی رباط زانوی حمیده عباسعلی کاراته کای المپیکی ایران را انجام داده است، خاطرنشان کرد: می شد ۵ ماه پیش و پس از انجام ام‌آرآی حداقل از من نظرخواهی شود، موضوعی که در علم امروزه دیگر عادی است و نظر خواستن در موارد پزشکی از شان کسی مخصوصا درباره ورزشکاران شاخص که باید در المپیک به میدان بروند و موضوع اهمیت بالایی دارد، کم نمی‌کند. همه افرادی که سرشناس هستند و تجربه دارند می‌توانند در موارد مختلف پزشکی نظر بدهند و این بحثی کاملا عادی است. متاسفانه این همفکری وجود ندارد و یک سیستم پیچیده و منفعت طلب سال‌هاست در این‌باره وجود دارد. سال هاست فقط یکی دو نفر تصمیم می‌گیرند و هیچ فردی را در دایره خود راه نمی‌دهند. بارها حسن نیت من در یکی دو سال اخیر نیز فایده‌ای نداشته و راه‌گشا نبوده است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا نمی‌شد با تصمیم بهتر پزشکان متخصص فدراسیون پزشکی ورزشی جلوی پارگی رباط صلیبی آرمسن هادی پور را گرفت، گفت: اگر ۵ ماه پیش تصمیم خوبی می گرفتند قطعا با توجه به یک سال زمان تا المپیک توکیو راه درمان وجود داشت و باید اینکار انجام می شد. اگر روش‌های دیگر در ایران انجام نمی‌شود دلیل نمی‌شود که در کشورهای دیگر نیز وجود ندارد. مثل روشی که درباره حمیده عباسعلی انجام دادیم و موفقیت آمیز بود. متاسفانه آن موضوع هم بازتاب خوبی نداشت و شنیدم می گفتند عباسعلی به المپیک نمی رسد. با توجه به اینکه با فیزیوتراپ و مربی او تمام مدت در ارتباط بودم ایمان داشتم حتی به المپیک ۲۰۲۰ هم می رسد اما یکسری سم پاشی ها بود که او هم نمی رسد.
زرگر در پاسخ به این سوال که آیا حضور آرمین هادی پور با همین شرایط در المپیک توکیو ممکن است یا خیر؟ گفت: با تصمیماتی که گرفته شده می‌خواهند بدون عمل او را به المپیک ببرند، در برخی ورزش‌ها که بدون حریف یا درگیری است می‌شود این کار را انجام داد اما بعید می‌دانم در ورزشی مثل تکواندو آن هم در المپیک که بهترین های جهان حضور دارند این کار بدون خطر و شدنی باشد. بعید می‌دانم در یک ورزش رزمی بدون ACL بتوان کار کرد، هر چقدر هم رزمی‌کار از لحاظ بدنی خوب باشد قطعا باز هم خالی بودن پا را در زمان مبارزه احساس می‌کند و فکرش مشغول است که یک نقطه ضعفی دارد و نمی‌تواند به لحاظ فکری خودش را آماده کند که فنونش را به اجرا بگذارد. این تجربه و نطر شخصی من است که در این چندین سال کار کردم. ورزشکاران زیادی در حد المپیک و جهانی داشتم و این تجربه من هست و بارها هم درباره آن صحبت کردم اما متاسفانه گوش شنوایی نبوده است.
فارغ التحصیل دانشگاه پزشکی هانوفر آلمان، در پاسخ به این سوال که آیا ممکن است وضعیت مصدومیت این ورزشکار با حضور در میادین بدتر شود یا خیر؟ خاطرنشان کرد: امیدوارم اینطور نشود اما صد درصد زانویی که لق است هر لحظه ممکن است با کوچکترین چرخش باعث پارگی PCl ،مینیسک و حتی MCL شود و این خطر قطعا وجود دارد. با توجه به این تصمیماتی که گرفتند فقط میتوانیم دعاگو باشیم که این مسئله ختم به خیر شود. امیدوارم این اتفاق تجربه شود که در مسائل دیگر زودتر تصمیم‌گیری شود و اتاق فکری تشکیل شود که از افراد دیگری که خارج از دایره شان صاحب‌نظر هستند نیز نظرخواهی صورت گیرد. هدف اصلی باید سلامتی و موفقت ورزشکاران باشد و نباید در این موارد مسائل شخصی را در نظر گرفت که مثلا من جراحی کنم یا آقای X.
وی تصریح کرد : یکسری لوازم پزشکی در ایران وجود ندارد و با توجه به حضور من در آلمان می‌شود همکاری بهتری داشته باشیم و بنده مثل همیشه آماده کمک به ورزشکاران کشورمان هستم. تجربه‌های موفقی داشته‌ایم، مثلا احسان حدادی هم با من تماس داشت با اینکه پزشک مستقیم نبودم اما با پزشک و جراح او همفکری کردیم و خدا را شکر نتیجه خوب حاصل شد. بنده همیشه آماده همکاری بوده‌ام اما متاسفانه هیچ رغبتی در داخل ایران از سوی یکسری افراد وجود ندارد.
زرگر در پایان با تاکید بر نقش هماهنگی و همدلی عناصر تاثیرگذار در بهبود وضعیت آسیب دیدگی ورزشکاران هنگام درمان، گفت: در هر جراحی و به طورکلی درمان هماهنگی میان مربع ورزشکار، مربی، فیزیوتراپ و جراح نقش بسزایی دارد و هر چه این هماهنگی بیشتر باشد درصد موفقیت نیز بالاتر می رود، موضوعی که خیلی مورد توجه قرار نمی‌گیرد اما در عمل جراحی خانم عباسعلی به خوبی پیاده شد و نتایج خوبی نیز به همراه داشت.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: آرمین هادی پور فدراسيون پزشكي ورزشي المپیک توکیو وجود ندارد پارگی رباط هادی پور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۰۴۵۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خودکشی پزشکان ایرانی در مرز هشدار؛ مشکل کجاست؟
براساس آخرین بررسی‌ها، آمار خودکشی در میان پزشکان مرد ۴۰ درصد و در پزشکان زن ۱۳۰ درصد، نسبت به جمعیت عمومی، افزایش یافته که عدد قابل توجه و نگران‌کننده‌ای است. آمار دیگری نشان می‌دهد که خودکشی پزشکان در چند سال اخیر ۵ برابر شده است.
به گزارش دنیای اقتصاد، سیدمحمد میرخانی، مشاور اجتماعی سازمان نظام پزشکی هشدار می‌دهد: «سرعت خودکشی در میان پزشکان و رزیدنت‌ها صعودی شده و احتمال دارد که به زودی نرخ خودکشی پزشکان در ایران از سایر کشور‌ها پیشی بگیرد.»
این پزشک همچنین تاکید می‌کند: «ما در حال حاضر در ابتدای موج گذار از مهاجرت‌ها و خودکشی‌های جامعه پزشکی هستیم. این مقدمه شرایط کنونی است و به نظر من ماحصل سال‌های سال مدیریت غلط درمانی است که اگر جلوی این روند گرفته نشود، ادامه پیدا می‌کند. در چنین فضایی اصلاحات جوابگو نیست و نیاز به تحول است.»
از پس دلتنگی‌هایش بر نیامدمیگویند، دکتر سمیرا آل‌سعیدی از پس تنهایی‌هایش برنیامد و مهدی عبدوس، پزشک در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «خانم دکتر سمیرا آل‌سعیدی فوق تخصص روماتولوژی از میان ما رفت. ایشان روز قبل پلن دارویی خودکشی خود را با رزیدنت‌ها مطرح کرده، آن‌ها موضوع را جدی نگرفته و سر به سر ایشان هم می‌گذارند، مرحوم به گواهی همکاران، خوش اخلاق، فعال و با وجدان کاری بوده. از ایشان یک فرزند به یادگار مانده است. شاید در لحظات آخر زندگی گفته من زنی هستم که دنیا را روی انگشتان خود می‌چرخانم، اما از پس دلتنگی‌هایم بر نمی‌آیم. پزشکان بیشتر از سایر اقشار جامعه در معرض تنش و استرس‌های فراوان کاری هستند.
آن‌ها سرمایه کشور هستند احترام‌شان را حفظ کنید. تنهای‌شان نگذارید.» شرایط به‌گونه‌ای نگران‌کننده شده است که بسیاری از کارشناسان هشدار می‌دهند که باید تصمیمات جدی‌تری از سوی مسوولان وزارت بهداشت گرفته شود. زمان مرگ پرستو، محمد رئیس‌زاده، رئیس سازمان نظام پزشکی درباره موضوع خودکشی در کادر سلامت به «دنیای اقتصاد» گفته بود: «کمیته ویژه‌ای برای رسیدگی به مشکلات نیرو‌های طرحی راه‌اندازی شده است تا از حوادثی مانند نورآباد پیشگیری کند.» او تاکید کرده بود: «کمبود پزشک و نبود برنامه‌ای برای پزشکان متخصص بومی اتفاقاتی، چون مرگ پرستو بخشی را رقم می‌زند.» همچنین قرار بود کمیته‌ای برای پیگیری و بررسی خودکشی‌ها فعال شود. حال باید دید که نتایج این اقدامات چه می‌شود و آیا می‌تواند روند صعودی خودکشی‌ها را کاهش دهد یا نه؟
سرعت گرفتن خودکشی کادر درمانبررسی توییت‌ها و پیام‌های تسلیت از سوی رئیس بیمارستان شریعتی و امیراعلم همه گویای این است که سمیرا آل‌سعیدی تا لحظه پیش از مرگ به‌شدت کار می‌کرد و تا آخر عمر دست از درمان بیمارانش نکشیده است. پرس‌وجو‌ها همچنین حاکی از این است که او به‌شدت مهربان و خوش‌اخلاق بوده و همواره سعی در کمک به بیماران داشته است. با این حال سوال بسیاری از مردم این است که چرا یک پزشک که جایگاه مهمی در جامعه دارد، این‌گونه زندگی را ترک می‌کند؟
سیدمحمد میرخانی، مشاور اجتماعی سازمان نظام پزشکی می‌گوید: «چند سالی است خودکشی در کادر درمان به ویژه پزشکان زیاد شده است. این زیاد شدن نسبت به گذشته است و البته باید بگویم که در کشوری مانند آمریکا آمار خودکشی بالاتر است. با این حال مساله مهم این است که در جامعه کنونی ما شیب خودکشی افزایش یافته و حتی ممکن است در صورت اجرا نشدن پیشگیری‌های ضروری، به زودی نرخ خودکشی ایران از سایر کشور‌ها بیشتر شود.» او این مساله را با توجه به آمار خودکشی قطعی ۱۶ نفر در سال ۱۴۰۲ بیان می‌کند با تاکید بر این نکته که ممکن است آمار‌ها از این عدد بیشتر باشد، اما سکوت خانواده‌ها و آبروداری مانع از اعلام خودکشی شود. میرخانی پدیده خودکشی را چند عاملی می‌داند و تاکید می‌کند: «هیچ‌وقت نمی‌توان گفت، یک نفر به چه علت اقدام به خودکشی کرده است. قطعا عوامل زیادی در این موضوع نقش دارند، اما به‌طور کلی مسائلی در جامعه پزشکی وجود دارد که ممکن است تشدیدکننده عوامل شخصی فرد شود.»
تحقیر سیستماتیک«زمانی رشته پزشکی، رشته بسیار محبوبی بود و موقعیت مالی خوبی هم داشت. پزشک با مداوا کردن بیمار حس خوبی پیدا می‌کرد و از جایگاه مطلوبی بهره‌مند می‌شد، اما متاسفانه در چند دهه اخیر مشکلات مالی بیشتر شده است. پزشکان معمولا به دلیل شرایط شغلی از نظر خانوادگی و عاطفی حساس‌تر می‌شوند و از سوی دیگر بیداری‌های مکرر فرد را به‌شدت آسیب‌پذیر می‌کند.» میرخانی با بیان مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار روی خودکشی پزشکان می‌گوید: «یکی دیگر از عوامل، سختی کار است که وقتی با ناکامی‌های پزشکی روبه‌رو شود، فرد را دچار ناراحتی عمیق می‌کند. از سوی دیگر بحث برخورد‌های خشن بیمار و خانواده‌های بیمار با پزشک است. چون موقعیت پزشکان در چند سال گذشته افت کرده است. در بسیاری مواقع خانواده خیلی از بیمار‌هایی که فوت کردند؛ پزشک را مقصر جلوه می‌دهند. خانواده بیمار معمولا بدون هیچ بررسی برخورد‌های خشن نسبت به پزشک معالج اعمال می‌کنند. مواردی دیده شده که حتی به پزشکان حمله کردند یا آن‌ها را با چاقو زدند. به‌طور کلی میزان امنیت پزشکان پایین آمده است.»
او یکی دیگر از عوامل موثر بر حال کنونی پزشکان را محیط پادگانی بیمارستان‌ها عنوان می‌کند: «این موضوع به خصوص در مورد رزیدنت‌ها صدق می‌کند. آن‌ها گاهی ۷۲ ساعت نمی‌توانند بخوابند و این شرایط به‌شدت خطرناک است. معمولا این شرایط آن‌ها را دچار افسردگی می‌کند و نیاز به درمان دارند، اما گاهی وقت‌ها این درمان به موقع انجام نمی‌شود. شاید باورش سخت باشد، اما یک پزشک ممکن است تنها فرصت خوابیدن و حمام رفتن را پیدا کند و بیشتر وقت‌ها مشکلاتش لاینحل باقی می‌ماند.» پیش از این، علی سلحشور، سرپرست اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل سازمان نظام پزشکی ایران هشدار داده بود: «این حجم از افسردگی میان پزشکان جوان بی‌سابقه است!» یک مطالعه در سال ۱۴۰۰ درباره وضعیت سلامتی رزیدنت‌های در حال تحصیل در دانشگاه‌های علوم‌پزشکی کشور نشان می‌دهد: «۲۳درصد از دستیاران پزشکی دارای افسردگی شدید تا بسیار شدید بوده‌اند. حدود ۲۵درصد از افراد اضطراب شدید تا بسیار شدید و نزدیک به ۳۴درصد از آن‌ها استرس شدید تا بسیار شدید داشته‌اند.»
میرخانی یکی دیگر از ریشه‌های اصلی این شرایط را دوران رزیدنتی می‌داند: «در سیستم سلامت و بهداشت ما تحقیر سیستماتیک وجود دارد. ساختار به‌گونه‌ای است که از رزیدنت بیگاری می‌کشند و او هم هیچ راه فراری ندارد. او نمی‌تواند کوچکترین مخالفتی با بالادستی خود داشته باشد چراکه طبق قراردادی که دارد ممکن است که پای ضامن‌ها و وثیقه‌ای که گذاشته، پیش کشیده شود؛ بنابراین ترجیح می‌دهد سکوت کند. به هر حال بیشتر این افراد امکان ازدواج ندارند و در یک محیط ناامن زندگی می‌کنند.» سعید بابایی، روان‌شناس با توجه به خودکشی‌های اخیر پزشکان توصیه می‌کند: «هر چقدر ما شرایط خوبی داشته باشیم و از تمام اختلال‌ها به دور باشیم مثل افسردگی و اضطراب، ممکن است حس ناکافی بودن ما را به پوچی برساند و تمام تروما‌های دوران کودکی تاثیر مستقیم رویمان بگذارد.»
زندگی در اتاق‌های محقرمیرخانی در ادامه عوامل تاثیرگذار روی حال کنونی جامعه پزشکی می‌گوید: «بسیاری از دانشجویان پزشکی برخلاف تصور عمومی در دوران گذراندن طرحشان در شهرستان‌ها معمولا در اتاق‌های محقر زندگی می‌کنند. شما ببینید چند عامل آن‌ها را تحت‌تاثیر قرار داده است. پس وقتی همه این عوامل دست به دست هم می‌دهند برخی به پایان زندگی می‌اندیشند.»
میرخانی با تاکید بر این مساله که «خودکشی در دین ما اخلاقی و پسندیده نیست» یادآوری می‌کند: «افرادی که خودکشی می‌کنند در شرایط خاص روحی قرار می‌گیرند و آگاهی خود را به زندگی از دست می‌دهند و عملشان ناخودآگاهانه است؛ بنابراین این امر یاغی‌گری در برابر خدا یا کفر نیست.» اگر چه ممکن است این مساله به میان آید که پیش از این هم خیلی از رزیدنت‌ها و پزشکان با این عوامل دست‌وپنجه نرم می‌کردند، با این حال میرخانی می‌گوید: «زمانی مردم برای پزشکان احترام زیادی قائل بودند، اما اکنون اقبال عمومی جامعه از دست رفته است. دیگر احترام پیشین خود را ندارند. ارتباط میان مردم و پزشکان نامناسب شده است و دلیل این امر به ساختار بهداشت کشور برمی‌گردد. هزینه‌های درمان بالا رفته است و بیمه‌ها معمولا این هزینه را نمی‌پردازند و بیمار و پزشک رودرروی هم قرار می‌گیرند.» حال باید دید که مسوولان چه راه‌حلی برای برون‌رفت از شرایط کنونی دارند و چگونه می‌توانند محیط پزشکان را امن کنند تا این اندازه تنها نباشند تا به جایی برسند که حتی از فرزند خود بگذرند و خود را بکشند.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور