به نقل از «شبستان»

مدیریت جهادی امام جواد(ع) بهترین راه حل غلبه بر مشکلات در بحران های اقتصادی است

تاریخ انتشار: ۵ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۰۵۷۶۸

حجت الاسلام شاکری فر بااشاره به شیوه مدیریت امام جواد (ع) در بحران‌های اقتصادی گفت: یکی از اقدامات مهم امام جواد(ع) در جهت حفظ نظام اجتماعی شیعیان ایجاد تشکیلات سری در بین شیعیان بود، مدیریت جهادی حضرت در زندگی بهترین راه حل غلبه بر مشکلات بود.

به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان،  دهم رجب سالروز ولادت امام محمدتقی(ع) نهمین ستاره آسمان امامت و ولایت است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امام همامی كه الگویی شایسته از بخشندگی و بردباری را برای پیروانش به تصویر كشید و با تبیین دقیق معارف الهی، راهنمای مومنان در مسیر دستیابی به قله های بلند معرفت و سعادت شد، این امام همام، ویژگی های اخلاقی برجسته ای داشت كه بنا بر روایت های معتبر آن را از جد بزرگوارشان حضرت محمد(ص) به ارث برده بود. گشاده رویی را یكی از صفت های بارز این امام همام برشمرده اند كه سبب می شد تا حتی مخالفان و دشمنان نیز به طرف ایشان جذب شوند لذا در این خصوص با حجت الاسلام «حسین شاکری فر»، استاد سطوح عالیه حوزه علمیه گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود.

علت لقب تقی و جواد به امام جواد (ع) چیست؟

همه ائمه معصومین (ع) دارای القاب خوب متعددی هستند که در میان همه آنها دو مورد از القاب شان بیشتر نمایان است. بر همین اساس جواد یکی از القاب شاخص امام جواد (ع) است، چون حضرت بسیار اهل جود، بخشش، کرامت و دستگیری از فقرا و نیازمندان بودند؛ بر همین اساس القابی که برای امام نهم فرزند امام رضا (ع) به کار رفته است، گویای فضایل و اوصاف الهی این امام بزرگوار می باشد. جواد و تقی مهمترین و مشهورترین القاب حضرت است. جود، بخشش و سخاوتمندی فوق العاده ایشان عامل لقب حضرت به جواد بوده است و لقب تقی هم به دلیل داشتن زهد و تقوا در وجود ایشان می باشد.

 

جالب اینجاست که خلیفه عباسی حضرت را به کاخ و دارالاعماره خود بردند و تمام امکانات رفاهی و مالی را برای ایشان فراهم کردند، ولی با وجود تمام این شرایط و حضور اجباری حضرت در کنار شاه قدرتمند آن دوران، امام آن روحیه زهد و تقوا را در خود حفظ کرده بودند؛ همین امر باعث شده بود که مردم بگویند: امام فقیه است. در عین حال که می توانست از بهترین امکانات و خدمات کاخ بهره مند شوند، ولی در اوج همه این نعمت ها روحیه زهد، تقوا و عبودیت را در برابر پروردگار حفظ کردند لذا علت شهرت این دو لقب امام جواد (ع) به همین دلیل است.

 

ما امروز چگونه می توانیم در شرایطی که از هر نظر در تحریم هستیم، سبک و سیره ای مانند امام جواد (ع) داشته باشیم و در عین تنگناهایی که وجود دارد هم سخاوت اخلاقی و هم سخاوت رفتاری در زندگی خود اعمال کنیم؟

بحث های فراوانی می توان از زندگی امام جواد (ع) گرفت. ایشان در عین حالی که در مرکز قدرت و ثروت قرار داشتند و می توانستند حتی با نادیده گرفتن حقوق مردم و سکوت در برابر ستم های حاکمان برای خود زندگی شاهانه ای رقم بزنند، ولی به دلیل داشتن همان ویژگی تقی بودن و امامت خود چنین کاری نکردند و زهد و تقوا را پیشه کردند. در همین راستا لازم است مسئولان،افراد متمول و افرادی که موقعیت های اجتماعی و سیاسی در اختیار دارند در عین داشتن این موقعیت ها اهل جود، کرم و بخشش باشند. به نظرم این ویژگی در شرایط بحرانی کرونا در جامعه ما افزایش یافته است. کمک های مومنانه ای که توسط برخی از مردم و خدمتگزاران در راستای دستگیری از فقرا و نیازمندان جامعه انجام می شود، برگرفته از همین روحیه جود و بخشش امام جواد (ع) است که برای ما به ارمغان آورده شده است لذا نسبت به گذشته شرایط بهتری در این زمینه داریم.

 

شیوه امام جواد (ع) در مواجهه با فرقه های انحرافی چگونه بود؟

هرچند همه ائمه معصومین (ع) به نوعی در شرایط سخت و اختناق قرار داشتند ولی دوره امام جواد (ع) به این دلیل استثنایی و ویژه بوده است. سه تن از امامان شیعه در سنین طفولیت و خردسالی به امامت رسیدند که امام جواد (ع) نخستین آنها بود و این شرایط در گذشته سابقه نداشت. ائمه پیشین (ع) در سنین جوانی یا میانسالی به امامت رسیده بودند و تقریبا یک مقبولیت عمومی و بسترهای لازم برای آنها فراهم شده بود در حالی که چنین شرایطی برای امام جواد (ع) وجود نداشت. از سوی دیگر امام رضا (ع) تا 50 سالگی فرزندی نداشتند؛ بر همین اساس بسیار مورد شماتت و مذمت مخالفان قرار گرفته بودند و دایم می گفتند مگر پیامبر اکرم (ص) نفرموده بودند که فرزند هر امامی جانشین بعد از خودش است، همچنین پذیرش عموم برای امامت امام جواد (ع) نیز در سنین خردسالی بسیار سخت بود. بر همین اساس امام جواد (ع) دشواری های زمان خاص خود را داشت، همین مسئله هم دستاویزی برای مغرضان و افراد غرض ورز از درون و خارج عالم تشیع، فرقه ها و مذاهب شده بود که به شدت حضرت را آزار می داد.

 

دیگر اینکه گسترش عالم اسلام در زمان امام جواد (ع) بسیار متفاوت تر از گذشته بود. همین امر باعث ترویج و گسترش اعتقادات، باورها و ادیان جدید در آن دوران شده بود به گونه ای که آنها آثار فلاسفه یونان و کتاب های غربی را ترجمه می کردند. همه اینها چالش های جدیدی بودند که برای حضرت ایجاد شده بود. همچنین حاکم زمان امام جواد (ع) هم متفاوت از حاکمان قبلی بود. مامون عباسی حاکمی زیرک، دقیق و با سیاست بود و شرایط سختی هم برای شیعیان در این دوره ایجاد کرده بود.         

 

طبق این فرمان، مقام معظم رهبری در کتاب انسان 250 ساله فرمودند: امام جواد (ع) در این شرایط مبتکر بحث آزاد اجتماعی شدند، یعنی حضرت آمدند دایره مناظرات، گفت و گوهای علمی، جلسات روشنگرانه و مناظرات در  عموم را با چهره های ملی و فرا ملی مذاهب و ادیان مختلف که خود را خبره می دیدند و صاحب تجربیات و دانش های مختلفی نیز بودند، گسترش دادند لذا حضرت باید این فضا را می شکستند و شیعه را که هم در اوج مظلومیت و تحت فشار استبداد عباسیان و هم تحت فشار عوامل داخلی و خارجی ادیان و مذاهب دیگر قرار گرفته بود نجات می دادند لذا با برگزاری کرسی های آزاداندیشی و مبارزات عمومی و پاسخگویی به سوالات و شبهات تا حدودی فضا را کنترل کردند چه بسا اگر لطف الهی، شخصیت خاص و مجاهدت 25 ساله امام جواد(ع) نبود، اکنون شیعه ای هم در صحنه روزگار وجود نداشت لذا با لطف الهی، فرهنگ غنی شیعه حفظ و گسترش یافت و نقشه های دشمنان هم خنثی شد.

 

جوانان امروز چگونه می توانند از سبک زندگی امام جواد (ع) برای حل مشکلات خود الگوبرداری کنند؟

شرایط خاص امام جواد (ع) در سنین کودکی، نوجوانی و جوانی درس های عملی بزرگی برای جوانان امروز جامعه ما است. با شناخت و بررسی زندگی حضرت، متوجه شدیم که می شود در سخت ترین شرایط صبورترین انسان شد و در مشکل ترین حالت زندگی سعه صدر داشت، چون خداوند قدرت و اراده ای به انسان عطا کرده که می تواند با تحمل،صبر، بردباری، جهاد و تلاش تمام این بن بست ها را بشکند و به اهداف خود دست یابد. لذا امام جواد (ع) توانست با مقاومت در برابر همه سختی های دوران خود به اهداف عالیه خود برسد،نه اختناق توانست حضرت را زمین گیر کند و نه فشارهای بیرونی. حضرت حتی در منزل خود هم امنیت نداشتند و دختر شاه به عنوان همسر در خانه امام مامور بودند و وی را زیر نظر داشتند، ولی امام جواد (ع) با کیاست و زیرکی خود توانست همه این مسایل و مشکلات را مدیریت کنند لذا مدیریت جهادی در زندگی بهترین راه حل غلبه بر مشکلات هم در بعد علمی، اخلاقی، تربیتی، فرهنگی، معنوی و هم در بعد پیشرفت های مادی است که حضرت هم در این زمینه ها سنگ تمام گذاشتند.

 

امام نه تنها مغلوب سختی ها و دشواری های زندگی نشدند که بر همه اینها غلبه کردند و این راه را پیش پای شیعیان قرار دادند که از ایشان الگوبرداری کنند. یکی از اقدامات مهم حضرت در جهت حفظ نظام اجتماعی شیعیان ایجاد تشکیلات سری در بین شیعیان بود و فرمودند یکی از ویژگی های مهم انسان رازداری او می باشد همان گونه که امروزه شاهد هستیم عدم رازداری در خانواده ها آسیب های فردی، اجتماعی و خانوادگی زیادی به جامعه ما وارد کرده است به ویژه در شبکه های اجتماعی می بینیم که جوانان و نوجوانان عکس های شخصی خود را در اختیار دیگران قرار می دهند و این امر گاهی مواقع باعث آبروریزی خانواده ها می شود. همچنین در حوزه کلان حکومتی هم همین طور است، مسئولان امانت دار مردم هستند و باید راز نگه دار افراد جامعه باشند. گاهی مواقع دیده شده که با یک مصاحبه، گفت و گو و یا نوشته آسیبی به نظام اجتماعی وارد می شود که جبران اش امکان پذیر نیست. تجربه جوانان دهه 60 درس خوبی برای جوانان امروز جامعه است. شهدا، ایثارگران و آزادگان درس های خوبی از زندگی امام جواد (ع) گرفته بودند. جود، بخشش، صبر و تقوای حضرت راهگشای بسیاری از مشکلات ما در دوران اسارت بود و تقوای رزمندگان باعث شده بود نه تنها ملت در چنگال دژخیمان صدام گرفتار نشوند بلکه مقاومت هم کنند. این درس بزرگی برای جوانان امروز جامعه ما است که بتوانند ولو در سخت ترین شرایط به مذهب، ملت، عقاید و ولی فقیه خود پایبند باشند.

 

 

 

 

 

 

پایان پیام/35

منبع: شبستان

کلیدواژه: ولادت امام جواد ع فرقه های انحرافی جوانان امروز بر همین اساس امام جواد جامعه ما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۰۵۷۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دلایل توصیه ائمه(ع) به زیارت حضرت عبدالعظیم(ع)

شاید بسیاری از زائران آستان حضرت عبدالعظیم (ع) ندانند که در روایات از ائمه(ع) آمده که ثواب زیارت آن حضرت برابر با زیارت امام حسین(ع) است اما چرا حضرت عبدالعظیم (ع) راهی شهر ری شدند و چه نقشی در ترویج معارف دین در این منطقه داشته و چگونه به جایگاهی رسیدند که چنین مورد عنایت و لطف ائمه(ع) قرار گرفتند؟

حجت‌الاسلام ابوالفضل حافظیان، نویسنده «مأخذشناسی حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) و شهر ری» که فهرست‌نویسی نسخه‌های خطی کتابخانه حضرت عبدالعظیم را برعهده داشته است به معرفی تعدادی از کتاب‌هایی پرداخت که در خصوص حضرت عبدالعظیم (ع) نوشته شده است و گفت: شیخ عزیزالله عطاردی کتابی با عنوان «عبدالعظیم حسنی حیاته و مسنده» (زندگانی حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) و روایات او) نوشته است که کتاب ارزشمندی است. همچنین کتاب احوال حضرت عبدالعظیم حسنی نوشته شده توسط علی قلی‌میرزا اعتماد السلطنه قاجار که اخیراً به چاپ رسیده و کتاب «جنات النعیم فی احوال سیدالشریف عبدالعظیم»، نوشته مولامحمد اسماعیل کزازی اراکی نیز از دیگر کتاب‌های خوب در خصوص حضرت عبدالعظیم(ع) است. این کتاب قبلاً به صورت چاپ سنگی چاپ شده بود اما بعدها در کنگره حضرت عبدالعظیم حسنی با تصحیح و شکل جدید به چاپ رسید که در این کتاب به صورت مفصل به شخصیت آن حضرت پرداخته شده است.
 

پیدا شدن نسخه کهن روایات حضرت عبدالعظیم

وی با اشاره به اینکه در خصوص حدیث عرض دین نیز مرحوم آیت‌الله صافی گلپایگانی  در کتابی به شرح این حدیث پرداخته‌ گفت: اخیراً در کتابخانه‌ای در خارج از ایران نسخه خطی کهنی پیدا شده که روایاتی که حضرت عبدالعظیم(ع) روایت کرده‌اند در آن آمده بود. این جزوه نیز تصحیح و به چاپ رسیده است.

این متخصص کتاب‌شناسی و نسخه‌شناسی در پاسخ به این سؤال که آیا احتمال دارد منابع کهنی در خصوص حضرت عبدالعظیم(ع) وجود داشته باشد که هنوز شناسایی نشده است؟ گفت: بله؛ حتماً منابعی در تاریخ اهل بیت(ع) وجود دارد که هنوز شناسایی نشده‌اند یا نسخه‌ای از آن به دست نیامده است. کتاب‌هایی وجود دارد که به صورت مستقل به شخصیت ایشان پرداخته و کتاب‌هایی نیز داریم که در خصوص اصحاب و روایات ائمه(ع) نوشته شده است که در این کتاب‌ها نیز از حضرت عبدالعظیم(ع) یاد شده و روایاتی که ایشان نقل کرده‌اند را بیان کرده‌اند. در کتاب‌هایی که برای شرح حال رُوات نوشته شده است نیز نام عبدالعظیم(ع) آمده و از مراتب علمی و معنوی ایشان نیز سخن گفته شده است.

حجت‌الاسلام حافظیان در پاسخ به این سؤال که چرا حضرت عبدالعظیم(ع) ری را به عنوان مقصد هجرت خود انتخاب کرده بود؟ گفت: آن حضرت از سوی ائمه(ع) به شهرها و سرزمین‌های مختلف رفته و به تبلیغ دین می‌پرداخت. به همین جهت خلیفه عباسی قصد کشتن ایشان را داشت و حضرت عبدالعظیم در حال خوف و ترس از سامرا خارج شدند و تصمیم گرفت به سمت ایران بیاید.

وی ادامه داد: یکی از دلایلی که بزرگانی از اهل بیت(ع) و اصحاب ائمه(ع) ایران را برای هجرت انتخاب می‌کردند این بود که دوست داشتند به دیدار و زیارت امام رضا(ع) بروند و لذا امامزادگان فراوانی در شهرهای مختلف ایران وجود دارد که به قصد زیارت امام رضا(ع) وارد ایران شدند اما در بین راه در اثر بیماری وفات یافته‌اند و یا به شهادت رسیدند.
چرا حضرت عبدالعظیم به ری مهاجرت کرد

این پژوهشگر و مؤلف یکی از دلایل انتخاب ری توسط حضرت عبدالعظیم(ع) را ارتباطات خوب مردم ری با ائمه(ع) عنوان کرد و گفت: مردم ری با امام جواد(ع) در ارتباط بودند و سؤالات خود را برای ائمه اطهار(ع) ارسال می‌کردند. رسول جعفریان کتابی به نام مکتب و میراث شیعیان ری نوشته است که در این کتاب به علت مهاجرت حضرت عبدالعظیم(ع) به ری و ارتباط اهالی آن با ائمه اطهار اشاره کرده است. بنابراین شهر ری می‌توانست محل مناسبی برای ورود حضرت عبدالعظیم(ع) باشد و ایشان از دست حکومت عباسی در امنیت باشد.

وی ادامه داد: طبق روایاتی نیز امام رضا(ع) دستور دادند که حضرت عبدالعظیم(ع) به ری بروند و معارف دینی را در آنجا تبلیغ کنند. البته ممکن است این دستور از سوی امام هادی(ع) صادر شده باشد. شهر ری بعد از این تاریخ نیز مرکز شیعه بوده و مدارس شیعی در آنجا وجود داشته و بزرگان زیادی از آنج برخاسته‌اند مثل مرحوم کلینی و شیخ صدوق که این نشان می‌دهد شهر ری مرکزی برای تشیع در جهان اسلام بوده است.

حجت‌الاسلام حافظیان در پاسخ به این سؤال که چند سال حضرت عبدالعظیم در ری حضور داشتند؟ گفت: بر اساس آنچه در کتاب‌های تاریخی آمده حدس زده می‌شود که ایشان در حدود سال‌ 250 قمری به ایران آمده است. وفات ایشان را برخی از بزرگان در سال 252 قمری ذکر کرده‌اند. بنابراین حدود یک سال یا کمی بیشتر در ری بودند؛ البته مدتی نیز به صورت مخفیانه در منزل یکی از شیعیان زندگی می‌کردند و گاهی به صورت پنهانی از منزل خارج می‌شدند و به زیارت حضرت حمزه می‌رفتند و می‌فرمودند ایشان از اولاد امام کاظم(ع) است.

وی افزود: یکی از دلایلی که ایشان به ری آمد این است که مرقد امامزادگان در آنجا بوده و این مسئله نشان‌دهنده ارادت مردم ری به اهل بیت(ع) است. بعد از مدتی زندگی مخفیانه، مردم با حضرت عبدالعظیم(ع) آشنا می‌شوند و برای دریافت معارف دینی نزد ایشان می‌روند.

نویسنده کتاب «رسائل فی درایة الحدیث» ادامه داد: روایاتی که ایشان از اهل بیت(ع) نقل کرده‌اند به خصوص حدیث عرض دین که در آن معارف اسلامی درج شده است جنبه آموزشی مهمی برای شیعیان در طول تاریخ و به خصوص برای شیعیان آن عصر داشته است.
نسبی که به امام حسن مجتبی می‌رسد

وی به نسب حضرت عبدالعظیم (ع) نیز اشاره کرد و گفت: نسب ایشان با چهار واسطه به امام حسن مجتبی(ع) می‌رسد و ایشان ارتباط بسیار زیادی با امام جواد(ع) و امام هادی(ع) داشتند و بیشتر وقتشان را در همراهی با ائمه اطهار(ع) می‌گذرانده و معارف دینی را از حضرات کسب و به مردم منتقل می‌کرده است؛ بنابراین وقتی چنین شخصیتی وارد شهری شود که مردم آن شهر نیز علاقه‌مند به معارف شیعه هستند، خیلی می‌تواند مؤثر واقع شوند.

این مؤلف و پژوهشگر دینی عنوان کرد: شخصی نزد امام هادی(ع) رفت و سؤالاتی در خصوص معارف دینی پرسید؛ امام هادی(ع) وی را به حضرت عبدالعظیم(ع) ارجاع داد و فرمود شما که در شهر ری شخصیتی مثل عبدالعظیم دارید، سؤالاتتان را می‌توانید از وی بپرسید. این مسئله نشان می‌دهد که حضرت عبدالعظیم(ع) این موقعیت را داشته که به ترویج احکام دینی بپردازد.

حجت‌الاسلام حافظیان خاطرنشان کرد: اطلاعات تاریخی گسترده‌ای در خصوص فعالیت‌های آن حضرت در آن دوران در شهر ری نداریم اما وجود چنین شخصیتی در شهر ری می‌تواند واسطه مستقیمی با اهل بیت(ع) برای مردم باشد.

وی در پاسخ به این سؤال که چرا ائمه(ع) بعد از وفات حضرت عبدالعظیم(ع) تلاش می‌کردند که ایشان را به مردم بشناسانند؟ گفت: در روایات است که زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) در ثواب با زیارت امام حسین(ع) برابری می‌کند. همچنین نقل شده است که کسی که به زیارت ایشان برود بهشت بر او واجب می‌شود؛ این روایات نشان می‌دهد حتی پس از وفات حضرت عبدالعظیم(ع) ائمه(ع) تلاش می‌کردند ایشان را به مردم بشناسانند.
حرم حضرت عبدالعظیم (ع) محل استجابت دعا

این پژوهشگر ادامه داد: بیشتر علمای شیعه و رجالیون در کتاب‌هایشان به مقامات حضرت عبدالعظیم(ع) اشاره کرده‌اند و بزرگانی مثل مرحوم میرداماد فرموده‌اند که حرم حضرت عبدالعظیم (ع) محل استجابت دعا است. اینکه ائمه(ع) به زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) را توصیه می‌کردند نشان‌دهنده عظمت شخصیت ایشان است و این ظرفیت وجود داشت که مرقد ایشان محوریتی برای اجتماعات شیعیان پیدا کند.

وی در خصوص اینکه چرا در حدیث آمده است که زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) در ثواب، شباهت به زیارت امام حسین(ع) دارد، گفت: علمای بزرگ در این خصوص دلایل مختلفی را بیان کرده‌اند. جناب شیخ صدوق این روایت را در ثواب‌الاعمال آورده است. در کامل‌الزیارات نیز این حدیث آمده است. در لئالی الاخبار از امام رضا(ع) نقل شده است که «هر کسی بعد از وفاتم مرا زیارت کند من برای او بهشت را ضمانت می‌کنم و کسی که قادر بر زیارت من نیست پس به زیارت برادرم عبدالعظیم حسنی در ری برود» که نشان‌دهنده عظمت شأن و مقام ایشان است. همچنین در همین کتاب آمده است که امام رضا(ع) فرموده است اگر عاجز شدید از زیارت جدم حسین(ع) سید زاهد عابد جناب عبدالعظیم را در ری زیارت کنید که این کفایت می‌کند تو را از زیارت سیدالهشداء (ع).

حجت‌الاسلام حافظیان ادامه داد: یکی از ادله‌ای که برای مشابهت زیارت حضرت عبدالعظیم با زیارت سیدالشهداء(ع) نقل شده این است که در زمان امام هادی(ع) حکومت عباسی برای زیارت امام حسین(ع) شرایط بسیار سختی در نظر گرفته بودند و چه بسا شیعیانی که در راه زیارت سیدالشهداء به شهادت می‌رسیدند. به دلیل اینکه زیارت حضرت سیدالشهداء از بلاد مختلف بسیار سخت و تهدید آمیز و برای شیعیان خطرناک بود، ائمه(ع) شیعیان علاقه‌مند به زیارت سیدالشهداء را ترغیب می‌کردند که به زیارت حضرت عبدالعظیم بروند که وی هم از بزرگان منسوب به اهل بیت(ع) است.

وی افزود: البته احادیث مشابه این حدیث نیز در منابع شیعی آمده است. مثلاً از امام رضا(ع) نقل شده است که هر کس خواهرم حضرت معصومه(س) را در قم زیارت کند مانند این است که مرا زیارت کرده است. پس زیارت منسوبان به اهل بیت(ع) همانند زیارت خود اهل بیت(ع) ثواب دارد و چون به خاطر محبت به اهل بیت(ع) به زیارت بستگان اهل بیت(ع) می‌روند این ثواب زیارت اهل بیت(ع) را درک می‌کنند.

حجت‌الاسلام حافظیان تصریح کرد: البته این حدیث دلالت بر این نمی‌کند که شأن حضرت عبدالعظیم دقیقا برابر با امام حسین(ع) باشد. بلکه این معنا را می‌رساند که چون زیارت امام حسین(ع) در آن زمان مشکل بوده به جهت اینکه شیعیان علاقه‌مند به اهل بیت(ع) محل اجتماعی با هم داشته و به یاد اهل بیت(ع) باشند به آنها توصیه می‌شد که به زیارت حضرت عبدالعظیم(ع) بروند.

وی در پایان تصریح کرد: در هر محلی وقتی امامزاده‌ای به خاک سپرده شده در طی قرون آنجا محل اجتماع شیعیان بوده و تأثیر ژرفی بر بقای شیعه داشته است.
 

منبع: ایکنا (خبرگزاری بین‌المللی قرآن)