آزمایش موفق یک داروی ضد پیری بدن
تاریخ انتشار: ۷ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۲۸۵۸۹
به گزارش ایسنا و به نقل از آی او، یک رویدادی که از روزی که ما به دنیا آمدهایم در بدن وجود دارد و برای همه صدق میکند این است که روند بیولوژیکی پیر شدن بلافاصله آغاز میشود و هر روز که میگذرد کمی بیشتر پیشرفت میکند.
هر چه سنمان بالا میرود تغییرات پاتولوژیک بیشتری اتفاق میافتد. این موارد از ضعف قلب گرفته تا از بین رفتن سلولهای عصبی و کاهش فعالیت متابولیک را شامل میشود و این روند برگشت ناپذیر است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
یک دلیل برای این تغییرات مرتبط با افزایش سن این است که برخی فرآیندهای پاکسازی سلولی، دیگر مانند سالهای جوانی عمل نمیکنند. فرایندی به نام خودخواری یا اتوفاژی وجود دارد که نوعی سیستم بازیافت است که اجزای اضافی یا آسیب دیده سلول را شکسته و بازیافت میکند. این امر سلولها را متناسب نگه میدارد و از آنها در برابر بسیاری از بیماریها محافظت میکند. متأسفانه طی سالها با افزایش سن عملکرد اتوفاژی کمتر میشود.
یک گروه متشکل از متخصصین مغز و اعصاب، پزشکان هستهای و زیست شناسان مولکولی به رهبری پروفسور "اوگنی پونیماسکین"(Evgeni Ponimaskin) از موسسه نوروفیزیولوژی دانشکده پزشکی هانوفر(MHH) آلمان اکنون راهی برای احیای اتوفاژی پیدا کردهاند. ماده خود بدن به نام "اسپرمیدین"(spermidine) میتواند یک اثر ضد پیری واقعی داشته باشد.
اسپرمیدین در هر سلول از بدن وجود دارد اما با افزایش سن غلظت آن کاهش مییابد. پروفسور پونیماسکین در این باره گفت: در این مطالعه، ما چگونگی تأثیر اسپرمیدین در مدت طولانی بر اندامهایی را که معمولاً تحت تأثیر پیری قرار دارند و روند ایجاد آن را بررسی کردیم. دانشمندان از طریق آب آشامیدنی اسپرمیدین را به مدت شش ماه به موشهای مسن دادند. نتیجه نشان داد که این موشها اثرات ضد پیری قابل توجهی در مقایسه با حیوانات هم سن و درمان نشده خود دارند.
رهبر مطالعه افزود: مکمل اسپرمیدین نشان داد که حیوانات کمتر دچار آسیب در کلیه و کبد میشوند. ریزش مو مربوط به سن نیز به طور قابل توجهی کمتر از گروه کنترل شده بود. به دلیل وجود اسپرمیدین، لکههای طاسی بسیار کمی در پشت سر وجود داشت و این حالتی معمول است که در موشهای مسن رخ میدهد.
محققان به ویژه تحت تأثیر محافظتی اسپرمیدین بر قلب قرار گرفتند. آنها دریافتند که اثر محافظت قلبی اسپرمیدین مربوط به کاهش کوتاه شدن تلومرها در بافت قلب است. تلومرها از انتهای کروموزومهای سلولهای بدن ما در برابر تخریب محافظت میکنند. کروموزومها حامل اطلاعات ژنتیکی ما هستند. هر بار که سلولها تقسیم می شوند، انتهای آنها کمی کوتاه میشود. وقتی سلولها از تقسیم جلوگیری میکنند(در این مطالعه سلولهای عضلانی قلب)، تلومرها بیشتر کوتاه میشوند. در برخی موارد آنها آنقدر کوتاه میشوند که به اصطلاح عملیات مرگ سلولی برنامه ریزی شده آغاز میشود. طول تلومرها در موشهایی که مکمل اسپرمیدین را مصرف کرده بودند مشابه حیوانات جوان بود.
اسپرمیدین یک ماده درون زا و طبیعی است که برای اولین بار در مایع منی مردان کشف شده است. از این رو اسپرمیدین نامیده میشود. با این حال اکنون شناخته شده است که در تمام سلولهای بدن وجود دارد و برخی از باکتریهای روده نیز میتوانند این ماده را تولید کنند. اما مقدار زیاد این ماده باید از طریق غذا به عنوان مثال جوانه گندم، پنیر، محصولات سویا و حبوبات به بدن منتقل شود. این ماده، اتوفاژی را در سلولهای ما فعال میکند و باعث تجزیه عوامل بیماریزای مهاجم، پروتئینهای معیوب و اجزای سلولی میشود.
یافتههای این مطالعه در مجله "GeroScience" منتشر شد.
منبع: الف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.alef.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «الف» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۲۸۵۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
16 اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوریها، کشفها و حتی زادروزها و درگذشتهای دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمیگیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز 16 اردیبهشت برابر 5 می را ورق میزنیم.
***
رصدخانه مراغه
۱۶ اردیبهشت ۶۳۸ خورشیدی، رصدخانه مراغه ساخته شد. خواجه نصیرالدینطوسی، همهچیزدان، معمار، ریاضیدان، منجم، پزشک، فقیه، متکلم، فیلسوف و شاعر ایرانی این رصدخانه را در دوره هولاکوخان، نوه چنگیزخان مغول، در شهر مراغه ساخت و از اینرو، این روز در تقویم باعنوان روز مراغه نامگذاری شده است. این رصدخانه روی تپهای در غرب مراغه در نزدیکی دو روستای طالبخان و حاجیکرد قرار دارد که ارومیه را میتوان از فراز آن تپه دید. هولاکو برای نگهداری این سازمان پژوهشی موقوفههای ویژهای در نظر گرفت. کتابخانهای شامل ۴۰۰ هزار جلد کتاب و ابزارهای اخترشناسی، ازجمله ذاتالربع دیواری به شعاع ۴۳۰ سانتیمتر، حلقهدار (ذاتالحلق)، حلقه انقلابی، حلقه اعتدالی و حلقه سموت هم فراهم شدند. در همینجا خواجه نصیرالدین کتاب زیج ایلخانی را از روی رصدهای انجامشده در این رصدخانه تدوین کرد. زیج به کتابی گفته میشود که منجمان احوال و حرکات افلاک و کواکب را از آن معلوم کنند و نام علمی برای اصول احکام نجوم و هیئت است که تقویم را از آن استخراج میکردند.
دومین انسان به فضا رفت
۵ می ۱۹۶۱ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۳۴۰ خورشیدی، آلن شپارد جونیور، فضانورد آمریکایی همراه با فضاپیمای مرکوری-رادستون ۳ معروف به فریدام ۷، پساز یوری گاگارین، کیهاننورد روس، بهعنوان دومین انسان به فضا رفت و بهمدت ۱۵ دقیقه یک پرواز زیرمداری را تا ارتفاع ۱۱۵ مایلی انجام داد و حدود ۵ دقیقه بیوزنی را تجربه کرد. شپارد بار دیگر و اینبار بهعنوان پنجمین انسان روی ماه در مأموریت آپولو ۱۴ به فضا رفت.
اولین آزمایش واکسن سیاهزخم
۵ می ۱۸۸۱ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۲۶۰ خورشیدی، میکروبشناس فرانسوی لویی پاستور تلقیحات علیه سیاهزخم را روی ۲۴ گوسفند، یک بز و ۶ گاو در روستای کوچکی نزدیک پاریس بهنام «پولی لو فور» انجام داد. آزمایش او موفقیتآمیز بود و به نقطه عطفی در پیشگیری از این بیماری کشنده که بر گاو و گوسفند و بز اثر میگذارد تبدیل شد. او در ۲۱ مارس ۱۸۷۷ در پاسخ به شیوع ویرانگر سیاهزخم شروع به تحقیق برای واکسن مقابله با این بیماری کرد. او دریافت واکسن موثری را میتوان از سویه ضعیفشده باکتری سیاهزخم (ریزجاندار میلهمانندی که رابرت کوخ در سال ۱۸۷۶ بهعنوان عامل بیماری شناسایی کرده بود) ساخت. پاستور در ۶ جولای ۱۸۸۵ واکسن مؤثری علیه هاری ساخت و آن را روی کودک ۹ سالهای به نام ژوزف مایستر که با گازگرفتگی سگ هار به شدت آسیبدیده بود آزمایش کرد.
پیو دل ریو اورتگا
۵ می ۱۸۸۲ میلادی برابر با ۱۶ اردیبهشت ۱۲۶۱ خورشیدی، پیو دل ریو اورتگا، عصبشناس اسپانیایی که سلولهای میکروگلیا مغز را کشف کرد بهدنیا آمد. اورتگا با ایجاد روشی جدید برای رنگآمیزی نمونههای بافت با کربنات نقره توانست این سلولها را کشف کند. میکروگلیا سلولهایی هستند که در دستگاه عصبی مرکزی زندگی و بهعنوان یک سلول ایمنی عمل میکنند. اورتگا شاگرد بافتشناس اسپانیایی سانتیاگو رامون ای کاخال، برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی در سال ۱۹۰۶ برای کشف سازوکارهای ریختشناسی و روندهای اتصالی یاختههای عصبی بود. اورتگا همچنین نام اُلیگودندروسیت یا الیگودندروگلیا را برای سلولهایی که تولیدکننده میلین در دستگاه عصبی مرکزی هستند ابداع کرد. در آغاز جنگ داخلی اسپانیا، او به پاریس و سپس آکسفورد و سرانجام در سال ۱۹۴۰ به بوینس آیرس در آرژانتین رفت.
انتهای پیام/