فضای مجازی و خطر شبههافکنان آلبانی
تاریخ انتشار: ۷ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۱۲۸۶۵۱
بعضاً ناخواسته شبهه، شایعه، برچسب و سناریوهای متعددی که شبههافکنان در آلبانی در میزهای تخصصیشان برای ایران و اسلامهراسی ایجاد میکنند، را بازنشر ندهیم. خبرگزاری میزان - عشرت شایق فعال سیاسی- هدف از حضور افراد در فضای مجازی و علت جذابیت این بستر که ممکن است به اعتیاد هم منجر شود، همواره اما و اگرهایی را پیش روی برنامه ریزان و تصمیم گیران عرصه اجتماعی و فرهنگی گذاشته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
شاید یکی از جذابیتهای فضای مجازی، پیامکهای طنز و مناسبتدار است؛ خصوصاً برای ما شرقیها و بالاخص برای ما ایرانیها؛ چرا که درون گرا هستیم و خیلی از حرفهای دلمان را نمیتوانیم رودررو مطرح کنیم. خیلی اوقات ممکن است برایمان پیش آمده که خواستهایم به یکی از همکاران، دوستان و اعضای خانواده حرفی بزنیم، ولی در ارتباط چهره به چهره نتوانستهایم راحت مکنونات قلبیمان را به زبان بیاوریم. البته افراد در گذشته با ارتباطات تلفنی حرفهای خود را راحتتر مطرح میکردند. در فضای مجازی، پیامکها حکم حرفهای در دل مانده را دارد. گذران وقت، عامل مهم دیگری است که پای افراد را به فضای مجازی باز میکند؛ افراد بدون اینک متوجه باشند ساعتها از وقت با ارزش خود را در فضای مجازی و پای مطالب بیهوده صرف میکنند. طبق بررسیهای صورت گرفته، تماشای عکسهای مربوط به مخلوفات الهی از جمله پرندگان زیبا، جنگلها، آبشارها و موجودات اهلی و وحشی گرفته تا چهره کودکان زیبا، مناطق جغرافیایی و صنایع دستی نیز جزو اهداف برخی افراد برای گذران وقت در فضای مجازی محسوب میشود.
شاید باور این نکته کمی سخت باشد اما دریافت لایک و جذب دنبال کننده در شبکههای اجتماعی نیز یکی دیگر از اهداف افراد از حضور در فضای مجازی است. گاهی دیده میشود برخی هنرمندان برای رفع این دغدغه، اقدام به خرید دنبال کننده میکنند؛ لذا هدف اینگونه افراد، عمدتاً رفع نیازهای عاطفی و ارتباط برقرار کردن با دیگران است. غافل از اینکه این افراد را به درستی بشناسند. در این نوع ارتباط عاطفی مجازی که بهواسطه فقدان همدلی پیش میآید؛ افراد با یکدیگر ارتباط میگیرند، ساعتها با هم گفتوگو میکنند ولی همدل نیستند و این روند بهتدریج در قلب و روح انسان حفره ایجاد میکند.
اخلاق در فضای مجازی پس از بررسی برخی از علل حضور افراد در فضای مجازی و شبکههای اجتماعی که چند سالی است، رونق عجیبی هم در ایران پیدا کرده و محلی برای افشاگریهای بهحق و نابحق مطالب بسیاری شده است، گزینه اخلاق مداری و حفظ آبروی افراد و چگونگی ظاهر شدن در این فضا بیشتر رخ مینماید. اولین مسئلهای که در موضوع اخلاق در فضای مجازی باید مدنظر داشته باشیم اینکه ما یک شیعه خوش اخلاق، خوش مرام، خوشفکر و خوش سخن برای زنده کردن حق باشیم. در این راستا کارهای زیادی در عمل میتوانیم انجام دهیم، چنانچه یک آیه از قرآن کریم را با گرافیک و صورت زیبا کار کنیم یا احادیثی از زندگی انبیاء و اولیا که جالب و درس آموز است را در صفحات اجتماعی خود انتشار دهیم. یک کاربر متدین شیعه باید در فضای مجازی احیاگر باشد؛ مطالبی درباره حق و حقیقت دین، توحید نظری و افعالی، مکتب رفتاری ائمه (ع) منتشر کند؛ چنین رفتاری یک جهاد فکری و فرهنگی در بستر فضای مجازی استیکی از اقدامات مثبت دیگری که می توان در فضای مجازی انجام داد اینکه اخلاقمان را چارچوبدار کرده و اندیشه مان را باورمند کنیم. در این راستا میتون، نگاهی به اصول مربوط به قانون اساسی و همچنین قوانین مصوب مجلس شورای اسلامی انداخت انداخت. متأسفانه با کم شدن سرانه مطالعه در کشور، خیلی از مردم ما از اطلاعات و حقوقی که باید از آن آگاهی داشته باشند، بی خبر هستند. به طور مثال، بیمه زنان خانهدار در مجلس هفتم مصوب شده اما چرا تاکنون اجرایی نشده است؟ چرا یک جمع چند ۱۰ میلیونی نباید حق و حقوق خود را از بیتالمال که مصوبه مجلس شورای اسلامی نیز هست، بگیرند. غیر از بانوان، متأسفانه اقشار دیگر جامعه هم اینگونه هستند در صورتی که باید حقوق خود را در چارچوب قوانین مصوب بدانند و اساساً افراد در جامعه مدرن مدنی باید مطالبهگر باشند. اصلاً مطالبهگری در بستر فضای مجازی یکی از بهترین رفتارها و خلقیات یک کاربر مسئولیتپذیر و صاحب رسالت انتظار برای ظهور منتظر است. مطالبهگری فواید چندگانهای دارد و انسان را وارسته میکند از سوی دیگر باعث افزایش آگاهی و مطالعه او می شود. برای تحقق آن می توانیم، در گروههای مختلف شبکه های اجتماعی که عضو هستیم صرفا به کپیکردن نپردازیم. گاهاً ناخواسته شهبه، شایعه، برچسب و سناریوهای متعددی که شبههافکنان در آلبانی در میزهای تخصصیشان برای ایران و اسلامهراسی ایجاد میکنند، را بازنشر می دهیم. انسان باید بداند هر مطلبی را که باز نشر میدهد، چه محصولی دارد؛ باید بدانیم در فضای مجازی چه بذری میکاریم؟ تنها نباید اتلاف وقت و هزینه داشته باشیم. پرهیزهای سلبی یکی از موارد سلبی در فضای مجازی؛ پرهیز از انجام بحثهای بیهوده است. وقتی میبینیم طرف مورد بحث، فردی عنود و لجباز است چرا باید به ادامه بحث با او بپردازیم که هم ضرر اقتصادی و هم جانی برایمان داشته باشد؟ بحث کردن بیهوده هیچ محصولی ندارد، لذا عدم ادامه مجادلات بیهوده، همان انجام اخلاق نیکو و عبادی در فضای مجازی است. فحاشیها، لفاظیها و مجادلات بیحاصل در فضای مجازی، مانند سرعت گیر در خط سیر معرفتی انسانها هستند و از همه مهمتر انسان را بیحوصله و عصبی میکنند و در این حالت انسان ضربهپذیر تر میشود. برخی افراد در این بحثهای بیهوده دچار افسردگی ذهنی میشوند و بعد در رفتارشان هم عیان میشود.
یکی دیگر از مهمترین موارد سلبی در فضای مجازی، پرهیز از جوک و لطیفههایی است که دین، عبادت، مقدسات، اشخاص و قومیتها را مورد استهزاء قرار میدهد، چرا باید به قومیتهای مختلف کشور اهانت کنیم. اینکه به هموطنان خود بخندیم چه ارزشی دارد، آیا با چنین اقدامی رشد کرده و کامل میشویم؟ بیشتر بخوانید: سواد رسانهای جبهه دشمن بسیار بالا است/ افراد اندکی در حوزه رسانه به شکل موثر مبارزه میکنند
انتهای پیام/
برچسب ها: سواد رسانه ای فضای مجازیمنبع: خبرگزاری میزان
کلیدواژه: سواد رسانه ای فضای مجازی فضای مجازی فضای مجازی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۲۸۶۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حکمرانی رسانه را جدی بگیریم
به گزارش همشهری آنلاین، محمدصادق کوشکی؛ استاد دانشگاه تهران در روزنامه همشهری نوشت، یکی از مهمترین و جدیترین ارکان حکمرانی در قرن بیستویکم، حکمرانی در عرصه رسانه است. هرچند اهمیت رسانه در ۵۰سال گذشته همواره مطرح بوده، در قرن حاضر حکمرانی در عرصه رسانه به جدیترین نماد آن بدل شده؛ چراکه بر ذهن، دل و جان شهروندان حکومت کرده و عمیقترین نوع حکمرانی است. از اینرو، آن حکومتی در رسیدن و بهحرکتدرآوردن جامعه برای نیل به اهداف موفقتر است که حکمرانیاش بر دل و جان مردم مسلط باشد؛ و حاکمیت رسانهای، ابزار آن بهشمار میرود.
با این مقدمه و با نگاهی به سازوکارهای داخلی، خواهیم دید که حکمرانی از طریق رسانه چندان جدی گرفته نمیشود؛ به تعبیری، رسانه در ایران همچنان بهعنوان امری حاشیهای و در درجه دوم و سوم قرار دارد. این درحالی است که حکمرانی مطلوب در قرن حاضر با بهکارگیری رسانه محقق میشود. به همینخاطر است که فضای مجازی بهعنوان ابزاری در جهت حکمرانی دشمن بر ذهن، جان و زبان شهروندان ماست. اگرچه مردم ما در ایران زندگی میکنند و تابع جمهوری اسلامی هستند، ذهن و روان برخی از آنها تابعی است از حکمرانی دشمنان ایران.
با ادامه این روند، ما در امر حکمرانی با نواقص فاحشی روبهرو شدهایم. عدمدرک این موضوع که رسانه رکن اساسی و مهم حکمرانی است باعث شده نتیجه اقدامات به ثمر نشانده شده مدیران ما و کارهای مثبت آنان، بین مخاطبان به شکل مناسب و درخور، انعکاس پیدا نکند و در ذهن آنان جا نگیرد؛ چراکه حکمرانی مسلط بر ذهن مردم در اختیار دشمنانمان است.
لذا تلاشهای مسئولان و گشایشهای ایجادشده آنان در زندگی مردم دیده و لمس نمیشود؛ بهعبارت دیگر، مردم از امکانات و ثمرات بهعملآمده استفاده میکنند و بهرهمند میشوند اما باز هم ناراضیاند و احساس یأس میکنند. در نتیجه با اینکه زندگی در ایران با توجه به شاخصههای رفاهی مثل سایر نقاط دنیاست و از آنها پایینتر نیست، مردم خود را در شرایطی پستتر از سایر مردم جهان، حتی مردمان کشورهای همسایه میپندارند و جامعهشان را سیاهترین جامعه تلقی میکنند. اگرچه واقعیت اینچنین نیست، در ذهن آنان این وضعیت و تصویر نقش بسته است. این نتیجه تفکری است که همچنان از دهههای گذشته نشأت گرفته و رسانه را امری حاشیهای میداند. علاوهبر این موضوع، بیان مسئولان ما همچنان به سبک و سیاق دهههای قبلی است. رهبر معظم انقلاب چندی پیش تصریح کردند که موضوع اطلاعرسانی دولت ضعیف است. این موضوع تنها محدود به دولت هم نمیشود و سایر عرصههای اجرایی را نیز دربرمیگیرد؛ چراکه هنوز رسانه به شکلی که باید، درک نشده و وقتی سخن از حکمرانی رسانه میشود گمان این است که باید بهوسیله تبلیغات شهری، ساخت یک سد یا تأسیس یک نیروگاه را مخابره کنند.
افزون بر این، هنوز برخی از مسئولان متوجه نشدهاند که نباید اجازه دهند دشمنان از طریق رسانه بر مردم حکومت کنند؛ لذا شاهدیم که هنوز این موضوع قطعی تلقی نشده که نباید بگذارند فضاهایی چون تلگرام و اینستاگرام و در کل فضای مجازی رایج کشور، به شکلی که دشمنان ما میخواهند کنترل شود!
در کشور هنوز بعضی مسئولان مخالف بسترهای مجازی ایرانی هستند و چشم امیدشان به فضای مجازی برآمده از دشمن است.
کنگره آمریکا برنامه تیکتاک را به سلاخخانه برده؛ چراکه بهخوبی موضوع حکمرانی رسانه را درک کرده است اما در جامعه ما شورایعالی فضای مجازی تصویب میکند که اینستاگرام و هر پلتفرم خارجی دیگری میتواند در پوسته ایرانی به فعالیت خود ادامه دهد. تداوم این وضعیت به این معناست که اگر مسئولان ما برترین خدمات را هم به مردم ارائه دهند باز هم مردم احساس یأس و ناامیدی دارند.