Web Analytics Made Easy - Statcounter

خبرگزاری آریا - موضوع مناسب‌سازی معابر موضوعی بسیار جدی است که در دستور کار شورای پنجم شهر قرار گرفته و من هم به عنوان عضوی از شورا در ستاد مناسب‌سازی شهر تهران بوده و هستم. موضوع مهم این است که شهری به بزرگی شهر تهران به یکباره ساخته نشده و تهرانی که امروز می‌بینیم طی چندین سال به وجود آمده است اما تا پیش از این موضوع مناسب‌سازی به دلایل مختلف فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. مقوله مورد نظر مدیریت شهری نبوده و آنچنان که باید و شاید جدی گرفته نشده است و در نتیجه معابری که ساخته شده برای همه اقشار جامعه اعم از معلول و کودک و زن و سالمند مناسب‌سازی نشده بود.
ابتدا باید بگوییم که وقتی از مناسب‌سازی صحبت به میان می‌آید منظور یک قشر خاص مثلا افراد مسن یا معلول نیست بلکه فضاها و معابر شهر باید به گونه‌ای طراحی شده باشند که شرایط رفت‌وآمد تمام افراد از جمله کهنسالان، زنان باردار، کودکان و معلولان و... را در بر گیرد و به یک معنا معابر باید متعلق به همه شهروندان باشد.
در دوره گذشته مدیریت شهری اقداماتی در حوزه مناسب‌سازی برخی معابر صورت گرفت اما هیچ گاه به طور جدی دنبال نشد. ستاد مناسب‌سازی به مدت دو سال تعطیل بود و کار نمی‌کرد اما با پیگیری‌هایی که در شورا انجام گرفت بعد از یک سال توانستیم ستاد را فعال کنیم و مصوبات خوبی هم داشته باشیم. ستاد در این دوره توانست چارچوب عملیاتی برای مناسب‌سازی معابر و ساختمان‌های شهر تدوین و عملیاتی کند و مصوبات را به اجرا بگذارد. در سال اول دو بوستان و دو ساختمان و در سال دوم نیز دو بوستان در هر منطقه و چهار ساختمان مناسب‌سازی شد. اما در سال سوم یعنی امسال قرار شد که تا پایان سال 99، 500 کیلومتر از پیاده‌راه‌های تهران مناسب‌سازی و موانع آنها رفع شوند.
اتفاق خوبی که در حوزه مناسب‌سازی پیاده‌راه افتاده، حلقه‌ای‌بودن آن است؛ یعنی این گونه نیست که در یک خیابان مناسب‌سازی انجام شده باشد اما شما وقتی به چهارراه می‌رسید باز گیر بیفتید. این حلقه‌ای‌بودن می‌تواند عابر را به مقصد برساند. یکی دیگر از برنامه‌ها این بود که بتوانیم ایستگاه‌های بی‌آرتی را مناسب‌سازی کنیم که در این حوزه هم تاحدودی موفق بودیم.
در واقع 80درصد اقدامات در این حوزه صورت گرفته و حتی 50 اتوبوس جدیدی که وارد شده و اتوبوس‌هایی که در ماه‌های آینده به شهرداری تحویل داده می‌شود همه پل‌های ارتباطی دارند که سوار و پیاده‌شدن برای افرادی که عصا می‌زنند یا با ویلچر حرکت می‌کنند، سخت نباشد.
درباره مترو نیز بنا شد هیچ ایستگاه جدیدی برپا نشود مگر اینکه مجهز به پله‌برقی و آسانسور باشد. به همین علت ایستگاه محمدیه تنها ایستگاهی بود که آسانسور نداشت که درنهایت آسانسور در آن نصب شد. اما مهم‌تر از همه این‌ اقدامات شاید این مسأله است که موضوع مناسب‌سازی به یک مطالبه عمومی تبدیل شد؛ یعنی در واقع هر طرحی قرار باشد که احداث شود اولین مقوله‌ای که به ذهن شهروندان می‌رسد این است که آیا مناسب‌سازی شده است؟ آیا عبور و مرور در آن برای نابینایان هموار است؟ در واقع می‌توان گفت همین که مناسب‌سازی به یک مطالبه تبدیل شده برای مدیریت شهری بسیار باارزش است. درنهایت باید گفت اینکه مناسب‌سازی معابر و فضاهای شهری تبدیل به یک مطالبه عمومی شده و فرهنگ آن در میان اذهان به وجود آمده است دستاورد بسیار مهمی برای مدیریت شهری است. امروز مناسب‌سازی فقط خواست مدیریت شهری نیست بلکه خواست شهروندان نیز است؛ برای مثال پیاده‌راه شهریار آماده احداث بود اما با یک هفته تأخیر افتتاح شد تا مسیرهای حسی-‌حرکتی برای نابینایان ایجاد شود.

منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: مناسب سازی معابر مناسب سازی یک مطالبه مدیریت شهری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۴۷۴۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عادی‌سازی بی‌حجابی؛ شبیخون فرهنگی

نیاز به پوشش و پرهیز از برهنگی جزو گرایش‌های فطری است که خداوند متعال آن را در وجود انسان‌ها قرار داده است. علاوه بر تاثیر حجاب در تامین سلامت روحی و فکری، حجاب در تامین سلامت جسمانی افراد جامعه نیز نقش بسزایی دارد. از طرفی شواهد تاریخی نیز فطری، فرامذهبی و فراملی‌بودن حجاب را تایید می‌کند.

در جامعه‌ای که پوشش زنان و حتی مردان از دیرباز یکی از آداب و ارزش‌های اجتماعی بوده و بدپوششی در این جامعه مذموم شمرده شده است، عادی‌شدن پوشش‌های غیرمتعارف، چه در مردان و چه در زنان، زنگ خطر استحاله فرهنگی و ارزش‌های اجتماعی را به صدا درمی‌آورد.

پوشش انسان‌ها صرف‌نظر از این‌که از نظر فطرت انسانی یک ابزار مصونیت است، برای فعالیت‌های اجتماعی زنان و مردان نیز مفید است. هر کسی باید به اندازه‌ای که خود او می‌داند و برایش مصونیت‌آفرین است، به آن عمل کند. حجاب به معنای پوشش بیرونی و عفاف به معنای پوشش درونی است. عواملی که باعث سلامت در جامعه می‌شوند و در صورت نبود این دو عامل، مشکلات و اثرات مخرب زیادی در جامعه به وجود خواهد آمد؛ چراکه اگر حجاب و عفاف که مکمل یکدیگرند، در افراد و جامعه رعایت شود، سبب رشد و افزایش معیار اطمینان و اعتماد در جامعه، تاثیر مثبت بر سلامت روحی و روانی در تربیت و تعلیم فرزندان و محیط اطراف می‌شود. همین امر سبب رشد عقلی و فرهنگی در جامعه و مانعی محکم در مقابل عوامل و تاثیرات منفی و مخرب است.
 
انسان، پوشش‌گریز است یا خیر؟
پیرامون موضوع حجاب و پوشش زنان مسائل مختلفی مطرح می‌شود، اما پیش از هر چیزی باید بررسی شود که آیا انسان بالطبع حجاب‌گراست یا خیر؟ پوشش دینی بانوان و حجاب از اختراعات آیین اسلامی نیست، بلکه ریشه در تاریخ دارد. در تمدن‌های کهن بشری مانند تمدن یونان و ایران نیز موضوع حجاب در بین بانوان دارای جایگاه خاصی بوده است؛ بنابراین نه‌فقط اسلام واضع قانون حجاب نبوده، بلکه در جهت جلوگیری از افراط و تفریط‌هایی که در طول تاریخ در مورد حجاب نیز به وجود آمده، به قانونمند کردن و تنظیم آن همت گماشته و آن را به‌صورتی متعادل، صحیح و متناسب با فطرت انسانی زن و غیرتمندی مرد، آن را ارائه داده است. در پاسخ به این‌که انسان پوشش‌گریز است یا خیر، باید هر دو گزاره آن بررسی شود. اگر فرض بر حجاب‌گریزی باشد، اعتبار و ارزش رعایت حجاب به‌دلیل عقلانیت و پیامد فرهنگ و تربیت فردی است. اگر فرض بر گزاره اول باشد، عدم رعایت حجاب خلاف طبع بوده است. این موضوع در حالی است که در ایران تاکنون حجاب‌گرایی فرض شده و مبنای سیاست‌گذاری بر این اساس انجام گرفته است.
 
محجبه‌های جوان؛ مرکز ثقل مواجهه با بدپوشش‌ها
در مسأله حجاب، حاکمیت با گروه‌های مختلفی روبه‌روست؛ افرادی که صرفا بدپوشش هستند، افرادی که به بدپوششی کمک می‌کنند (مانند تولیدکنندگان البسه نامناسب) و در نهایت افرادی که بی‌حجابی عامدانه را تبلیغ می‌کنند (مانند متعرضان به محجبه‌ها و افراد تبانی‌کننده با عوامل بیگانه). ولی به نظر می‌رسد که محجبه‌ها باید مرکز ثقل این مواجهه قرار بگیرند. یک فرد محجبه و عفیف وظایف بزرگی بر عهده دارد و باید الگوی مناسبی برای دیگران باشد تا آنها نیز از این هدیه الهی بهره‌مند شوند. به هر حال در مقابله با بی‌حجابی، به جای برخورد با بی‌حجابان عادی، باید این پندار که بی‌حجابان در غلبه کمی و کیفی هستند، تضعیف شود. در این راه می‌توان از ظرفیت محجبه‌ها استفاده کرد. با وجود این‌که این موضوع مورد توجه قرار گرفته، اما اجرای آن ناشیانه بوده است؛ چراکه بیشتر این افراد بانوان میانسال بوده، در حالی که بهتر است از جوانان و دانشجویان در این امر استفاده شود. با این حال باید توجه داشت که اعتدال در رفتار با بدحجابی باید رعایت شود؛ زیرا افراط در آن موجب تنش و اضطراب و منجر به عادی‌شدن بدپوششی در جامعه می‌شود. این مسأله نیازمند نهاد ستادی و نظارتی فراقوه‌ای است که منحصرا به مسأله حجاب نپردازد. می‌توان این نهاد را در قالب ستاد مبارزه با مفاسد فرهنگی ــ اجتماعی تشکیل داد. 

ارتقای صنعت مد در موضوع حجاب اسلامی
به نظر می‌رسد باید اقداماتی در جهت کاهش پوشیدنی‌های ناسالم یا نامناسب و افزایش پوشیدنی‌های سالم و مناسب، البته با کیفیت و قیمتی مناسب برای کاهش زمینه‌های فساد و بدپوششی انجام شود. بر همین اساس باید طراحان لباس در یک زیست بوم ایرانی ــ اسلامی تربیت شوند و طرح درس‌ها و نظام آموزشی خیلی قدیمی، چه در طراحی لباس و چه در طراحی پارچه ارتقا پیدا کند. مسئولان این صنعت و این حوزه باید تدابیر لازم را برای پوشش مناسب با قیمت مناسب در اختیار جامعه قرار دهند و نیاز‌های اقتصادی تولیدکنندگان نیز تامین شود. از سویی دیگر تسهیل تشکیل خانواده، تقویت روابط خانوادگی و افزایش اشتغال مناسب می‌تواند در کاهش زمینه‌های بدپوششی نیز موثر باشد. با این حال باید جایگاه حجاب به‌درستی در کشور تبیین و مشخص شود. در برخورد با پدیده بدحجابی باید مشکل فرهنگی و سیاسی آن، از یکدیگر تمایز پیدا کند و متناسب با خاستگاه‌‏های آن به برخوردی سنجیده و برنامه‏ریزی‌شده پرداخت. در برخورد با بی‌حجابان باید دقت کرد تعلیم، موعظه و دعوت به خیر، مقدم بر امر به معروف و نهی از منکر است که در این مسیر نهاد‌های آموزشی اهمیت بالایی دارند.

منبع: روزنامه جام جم

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی

دیگر خبرها

  • تمرکز بر تکمیل پروژه‌های توسعه‌ای و شفاف‌سازی خریدهای شرکت مس با ایجاد سامانه استعلام قیمت
  • عادی‌سازی بی‌حجابی شبیخون فرهنگی
  • عادی‌سازی بی‌حجابی؛ شبیخون فرهنگی
  • ۱۷۰۰ نیروی شهرداری برای رفع آب‌گرفتگی معابر کرمانشاه پای کار هستند
  • آسفالت معابر از اولویت‌های شهرداری است
  • توزیع ۱۴ هزار تن آسفالت در معابر شهری تبریز
  • پرونده معاون امر به معروف و نهی از منکر استان خوزستان شفاف‌سازی شود
  • ساماندهی خودرو‌های عرضه غذا در تهران
  • کوتاهی دستگاه‌های خدمات‌رسان مدیریت شهری را ضعیف جلوه می‌دهد
  • ضرورت اصلاح نقاط حادثه خیز شهر مراغه