گفتگو با سحر 25 ساله پس از اعتراف به شگردهای خاص تبهکاری

بررسی دوربین های مداربسته نشان می داد که سارقان دو نفر هستند. آن ها در مناطق مختلف شهر به خودروهای داخل پارکینگ مجتمع های مسکونی دستبرد می زدند و به راحتی از محل فرار می کردند. ساکنان مجتمع های مسکونی زمانی متوجه می شدند در پارکینگ را روی سارقان گشوده اند که دیگر اثری از آن ها نبود! در پی شکایت های زیادی که به پلیس رسید، نیروهای تجسس کلانتری قاسم آباد مشهد وارد عمل شدند و با بررسی های تخصصی به اطلاعاتی دست یافتند که نشان می داد یک زن و مرد جوان، به قطعات و محتویات داخل خودروها دستبرد می زنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در همین حال،با شناسایی خودروی سارقان در منطقه قاسم آباد، این زوج در یک عملیات غافلگیرانه دستگیر و به کلانتری هدایت شدند. دو سارق که مدعی هستند از مدتی قبل با یکدیگر ازدواج کرده اند ،در بازجویی های فنی نیروهای تجسس که با نظارت مستقیم سرهنگ معطری (رئیس کلانتری قاسم آباد) صورت گرفت، به سرقت قطعات 21 خودرو در مناطق قاسم‌آباد، ایثارگران وعبدالمطلب اعتراف کردند و مدعی شدند که اموال سرقتی را در جمعه بازار محله سیس آباد به فروش می رساندند. در حالی که تعدادی از مال باختگان اموال خود را در میان لوازم کشف شده از سارقان شناسایی کرده بودند و لبخند رضایت بر لبان شان جاری بود، زن جوان به تشریح سرگذشت خود پرداخت و به چند سوال  پاسخ داد. آن چه در پی می آید ،نتیجه گفت وگو با این دزد حرفه ای است.

نامت چیست؟ مرا «سحر» صدا می زنند اما نام واقعی ام نیست! به «سحر» معروف شده ام.

چند سال داری؟ 25 ساله هستم.

تا کلاس چندم تحصیل کردی؟ در مقطع راهنمایی ترک تحصیل کردم.

چرا؟ نامادری ام نمی گذاشت درس بخوانم و از من متنفر بود.

مگر فرزند طلاق هستی؟ بله! من یک سال بیشتر نداشتم که پدر و مادرم از هم جدا شدند و پدرم مدتی بعد ازدواج کرد .من هم نزد پدرم ماندم.

با مادرت رابطه ای نداری؟ نه! از همان دوران کودکی دیگر مادرم را ندیدم. در واقع او بعد از طلاق دیگر سراغی از من نگرفت.

دوست داشتی درس بخوانی؟ بله! آرزویم این بود که در رشته معماری درس بخوانم و روزی مهندس شوم اما افسوس که...

بعد از ترک تحصیل چه کردی؟ مدتی کنار نامادری ام زندگی می کردم تا این که در 15 سالگی ازدواج کردم.

عاشق شدی؟ نه ، نامادری ام برای آن که از شر من خلاص شود ،مرا برای پسر یکی از دوستانش عقد کرد که 12 سال از من بزرگ تر بود.

این جوانی که دستگیر شده ،همان فردی است که در 15 سالگی با او ازدواج کردی؟ نه! او بیماری عصبی داشت. با «وحید» مدت زیادی زندگی نکردم. همیشه در جنگ و جدل بودیم، چند بار مرا مجبور کرد جنینم را سقط کنم.

چرا؟ گفتم که مشکل عصبی داشت و نمی گذاشت باردار شوم.

به همین دلیل از او جدا شدی؟ نه! یک زن هر سختی را در زندگی تحمل می کند اما زیر بار « خیانت » نمی رود. او به من «خیانت» می کرد، به همین دلیل طلاق گرفتم.

معتادی؟ بله! از همان زمانی که مجبور به سقط جنین می شدم، مصرف مواد مخدر را هم آغاز کردم ، چون اطرافیان و دوستانم برای تسکین درد پیشنهاد می دادند که مواد مصرف کنم! عجب اشتباه بزرگی! شما را به خدا به زنان جوان بگویید فریب این حرف های مزخرف را نخورند. لذت و تسکین همه مقطعی است ،زمانی که معتاد شدید ،دیگر راه بازگشتی نیست! من هم مانند خیلی از افراد دیگر هزینه های سنگین دارو و درمان را بهانه می کردم تا مواد مخدر مصرف کنم و این گونه خودم را نابود کردم.

مهریه هم از همسرت گرفتی؟ نه! همه چیز را بخشیدم، فقط می خواستم شاهد خیانت های او نباشم!

پس هزینه های زندگی را چگونه تامین می کردی؟ مدتی به منزل یکی از دوستانم رفتم و در آن جا گلدوزی می کردم ولی آن ها وقتی در جریان خلافکاری هایم قرار گرفتند ،مرا بیرون کردند. من هم برای آن که مخارج اعتیادم را تامین کنم ،به سرقت روی آوردم.

سرقت را چگونه آغاز کردی؟ از اتوبوس های شهری! با یک بلیت سوار اتوبوس می شدم و با تیغ بند کیف زنان را می بریدم. گاهی نیز به آرامی داخل کیف را خالی می کردم و در ایستگاه بعدی پیاده می شدم.

سابقه داری؟ بله! برای اولین بار به جرم کیف زنی به زندان افتادم.

با این همسرت (متهم) چگونه آشنا شدی؟ با او از طریق یکی از دوستانم آشنا شدم و باهم به صورت غیررسمی ازدواج کردیم چون دیگر از تنهایی خسته شده بودم!

او هم سارق است؟ بله! تاکنون شش بار به جرم سرقت در زندان بوده.

کجا زندگی می کنید؟ در خانه مادرشوهرم زندگی می کنیم. اگرچه او نیز مرا دوست ندارد اما از پسرش خیلی می ترسد ،به همین دلیل هم جرئت نمی کند به من چیزی بگوید.

چه شد که تصمیم گرفتید با هم سرقت کنید؟ همسرم دزد قطعات خودرو بود.به خاطر این که کسی به ما مشکوک نشود ،من هم به همراه همسرم می رفتم.

با چه شگردی سرقت می کردید؟ ابتدا یک خودرو سرقت می کردیم و با آن به مجتمع‌های مسکونی می رفتیم. همسرم داخل خودرو می‌نشست و من به عنوان مهمان یکی از واحدها، زنگ منازل را می زدم و از آن ها می خواستم در پارکینگ را باز کنند. چون زن بودم ،کسی مشکوک نمی شد و بلافاصله کلید آیفون را می زدند. در این هنگام همسرم پیاده می شد و با هم اموال داخل خودروهای پارک شده را می ربودیم و در جمعه بازار می فروختیم.

پشیمانی؟ خیلی.

چه نوع موادی مصرف می کنی؟ هشت سال شیره و تریاک کشیدم اما الان شیشه و کریستال مصرف می کنم.

اگر زمان به عقب بازگردد چه می کنی؟ با نامادری ام می سازم چون الان که فکر می کنم ،من هم او را خیلی اذیت می کردم.

رکنا

منبع: ساعت24

کلیدواژه: نامادری ام قاسم آباد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۱۵۶۱۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای «میدان گازی آرش» در آستانه پیچیدگی؛ چه باید بکنیم؟

فرارو- میدان گازی آرش، یک میدان گاز طبیعی در شمال خلیج فارس با ۲۲۰ میلیارد متر مکعب گاز، همچنان محل مناقشه بین ایران، کویت و عربستان است. یکی از موانع اصلی حل و فصل مناقشه بین ایران و سایر مدعیان تملک بر این میدان گازی، شکست در تعیین مرز‌های مشترک دریایی است.

به گزارش فرارو، مقام‌های کشور تاکید دارند که ۴۰ درصد از این میدان گازی در آب‌های سرزمینی ایران و ۶۰ درصد در منطقه بی طرف تقسیم شده بین کویت و عربستان سعودی قرار دارد، اما درطرفین عربستانی و کویتی تاکید دارند که کل میدان گازی در منطقه بی طرف قرار دارد و ایران هیچ حقی بر آن ندارد.

اکنون در شرایطی که این معمای گازی حل نشده است، کویت و عربستان مناقصه توسعه میدان گازی آرش را برگزار کرده و مدعی شده اند در قالب این مناقصه به زودی به هدف برداشت روزانه ۸۰۰میلیون فوت مکعب گاز از این میدان خواهند رسید. درواقع کویت و عربستان معتقدند ایران در میدان گازی آرش سهمی ندارد و این دو کشور عربی باید نسبت به توسعه آن اقدام کنند.

ناصر کنعانی سخنگوی وزارت امور خارجه در پاسخ به تکرار ادعای یک‌ جانبه کویت درباره میدان گازی آرش در بیانیه پایانی سفر امیر کویت به مصر، ضمن مردود دانستن این ادعا گفت: «تکرار این ادعا‌های یک‌جانبه و بی اساس از سوی طرف کویتی مایه تأسف است. همانند قبل از طرف کویتی برای دستیابی به توافقی پایدار که مبتنی بر همکاری‌های دوستانه و منافع مشترک باشد، دعوت به عمل می‌آوریم.»

جواد اوجی، وزیر نفت ایران نیز بار‌ها بر اهمیت همکاری برای بهره برداری از این میدان گازی تاکید و اعلام کرده ایران آماده است ضمن گفتگو با مقام‌های کویت و عربستان به یک اجماع نظر برسد. محمد دهقان، معاون حقوقی رئیس جمهور نیز در متنی که مدتی پیش در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرد نوشته است: «جمهوری اسلامی ایران تحت هیچ شرایطی از «حق مکتسبه» خود در میدان مشترک گازی آرش عقب‌نشینی نخواهد کرد. موضوع باید «با گفتگو» حل شود و «به‌هیچ‌وجه اجازه اقدام یک جانبه در برداشت از این میدان را نخواهیم داد.»

با این وجود از حدود یک سال پیش و به طور دقیق‌تر مرداد ماه سال گذشته عربستان و کویت بر سر آغاز پروژه توسعه میدان گازی آرش به توافق کامل رسیدند و مقامات شرکت نفت «خلیج کویت» و مسئولان شرکت نفت عربستان (آرامکو) در جلسه‌ای مشترک اعلام کردند که طبق یک جدول زمان‌بندی شده و مورد توافق، کار توسعه این میدان گازی را پیش خواهند برد. اکنون و با توجه به انتشار خبر‌هایی درباره تلاش‌های دو کشور برای توسعه میدان گازی از طریق مناقصه، پرسش‌هایی مطرح است از جمله این که بهترین راهکار پیش روی ایران درباره میدان گازی آرش چیست و درموارد مشابه، حقوق بین الملل چه پیشنهاداتی را ارائه می‌کند؟ حسن مرادی، کارشناس حوزه حقوق انرژی و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفتگو با فرارو به این پرسش‌ها پاسخ داده است:

ماجرای میدان گازی آرش در آستانه پیچیدگی قرار دارد

حسن مرادی به فرارو گفت: «میدان گازی آرش که از سوی کشور‌های عرب منطقه به نام الدره شناخته می‌شود، در یک وضعیت بسیار ویژه و خاص قرار دارد. این میدان گازی به طور مشترک در آب‌های ایران، عربستان و کویت قرار دارد و در نتیجه هر سه کشور می‌توانند درباره مالکیت این میدان گازی، ادعا داشته باشند؛ بنابراین ابهام بزرگی مطرح است که کدام کشور بیشترین تملک را بر این میدان گازی دارند یا اساسا ظرفیت‌های برداشت از این میدان گازی از سوی هر کشور باید با چه درصد‌هایی مشخص شود. در وضعیتی که با چنین ابهامی رو به رو هستیم، ساده‌ترین و بدیهی‌ترین پاسخ در حقوق بین الملل، تعیین مرز‌ها و استفاده اشتراکی و مسالمت آمیز از این میدان گازی است. نه کویت و نه عربستان، در حوزه میادین گازی و نفتی کمبودی دارند یا به لحاظ اقتصادی حیاتشان به این یک میدان گازی وابسته شده است، بنابراین به نظر می‌رسد موضوع میدان گازی آرش شکل و شمایل سیاسی گرفته است و از حالت عادی خارج شده است.»

وی افزود: «معتقدم در این نوع موارد دیپلماسی بسیار کارساز است و باید جلساتی جدی و چند جانبه در این خصوص تشکیل شود. مهم نیست که این ملاقات‌ها و رایزنی‌ها قرار است تا چه زمانی به طول بینجامد، اما لازم است کشور‌های مدعی درباره میدان گازی آرش از گام اول یعنی کارشناسی میدان گازی تا استخراج را با یکدیگر حل کنند. وقتی دو کشور عربستان و کویت با یکدیگر متحد شده اند به این معناست که به زودی و در قالب قرارداد‌هایی با شرکت‌های خارجی وارد مرحله استخراج خواهند شد و دقیقا همین جا است که ماجرا پیچیده‌تر از قبل می‌شود. درواقع تا پیش از شروع همکاری با کمپانی خارجی، طرف حساب ایران کشور‌های مدعی بر مالکیت میدان گازی هستند، اما به محض انعقاد قرارداد، یا قراداد‌ها با شرکت‌های خارجی، طرفین دیگری نیز درباره میدان گازی آرش مدعی خواهند شد.»

به یک داور بی طرف بین المللی نیاز داریم

استاد حقوق اقتصاد و انرژی دانشگاه تهران در ادامه گفت: «به دلایل متعددی از جمله قریب الوقوع بودن حضور شرکت‌های خارجی در پروژه استخراج این میدان گازی، بسیار مهم است که مقامات ایرانی هر چه سریعتر، ضمن درک اهمیت این موضوع اقدامات دیپلماتیک را آغاز کرده و وارد گفتگو با طرفین شود. حتی می‌توان برای کاهش تنش‌های احتمالی از حضور یک ناظر خارجی در گفتگو‌ها استفاده کرد که داوری بی طرفانه را انجام دهد. در غیر این صورت احتمال افزایش تنش بین کشور‌های مذکور بسیار بالا است. به لحاظ قانونی ما territory water (قلمرو آبی) خود را داریم و Exclusive economic zone (منطقه اقتصادی ویژه) به وسعت ۲۰۰ مایل دریایی داریم که منطقه‌ای اقتصادی انحصاری و مختص ما است. افزون بر این‌ها ما آب‌های سرزمینی و سواحل خاص خود را داریم که همه این ها، قوانین و حقوق منحصر به خود را دارد. ما می‌توانیم برای احقاق حقوق خود به مجامع بین المللی شکایت کنیم یا کار را در سطح بالاتری پیگیری کنیم، اما مسئله این است که اصلا چرا باید چنین کاری انجام دهیم وقتی مسیر دیپلماسی و گفتگو باز است؟»

وی افزود: «بنابراین اگرچه به لحاظ حقوق بین المللی راه‌هایی برای داوری و احقاق حق ما وجود دارد و می‌توان این موضوع را این‌گونه حل کرد، اما راه دیپلماسی، یک راه استانداردتر و نزدیک‌تر است. اگر سه کشور به توافق برسند که یک کشور دیگر به عنوان طرفی که نافع نیست وارد عمل شود و این اختلاف را حل کند. سواحل دریا‌ها در هر کشور کنگره‌هایی دارد و نوک مخروط این کنگره ها، نسبت به انتهای مخروط متفاوت است. پدیده جدیدی در حقوق بین الملل دریا‌ها به وجود آمده و آن جزایر مصنوعی است. مثلا امارات متحده عربی جزایر مصنوعی ساخته است که بسیار عظیم هستند. این معنای افزایش سطوح خشکی و از بین بردن سطوح دریایی است، بنابراین دقت کنیم که هر اندازه سطوح خشکی پیش می‌رود، مرز‌های دریایی بین المللی تغییر می‌کند. حالا پرسش این است که آیا این جزایر مصنوعی مرجعیت یا موضوعیت دارند؟ این موارد را نیز در حقوق بین المللی دریا‌ها داریم که حل نشده باقی مانده. هدف از طرح این مثال این است که تاکید کنم داوری درباب مسائل مشابه تا چه حد دشوار است.»

این کارشناس حوزه انرژی گفت: «برای حل این موضوع در نهایت بهتر است از طریق مسالمت آمیز مشکل را حل کنیم. این روش شامل جلسات کارشناسی دقیق و حرفه‌ای و دعوت از مقام‌های حوزه انرژی کشور‌های مدعی در میدان گازی آرش است. حتی اگر قرار است از این سطح فراتر رفته و اقدام قانونی کنیم باید در نهایت مسالمت و بدون درگیری وارد عمل شویم. اما در این زمینه باید شتاب کنیم، چون زمان در حال از دست رفتن است.»