تدابیر بهداشتی برای آینده ای با کرونا چیست؟

به گزارش صدای ایران، دکتر قاسم جان‌بابایی در کنگره دیجیتال مدیریت درمان، گفت: یکسال از پاندمی کرونا در کشور می‌گذرد و اکنون فرصتی است که نقاط ضعف‌مان را بررسی کرده و از نقاط قوت‌مان استفاده کنیم. ما در یکسال اخیر تجربه‌های موفق و ناموفق داشتیم. دانشگاه محل سیاست نیست، بلکه جایی است که باید ایرادات ما را به ما نشان دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر دانشگاه ایرادات و ساختار ارائه خدمت ما را اصلاح نکند و نقطه نظرات اصلاحی ارائه نکند، چه کسی می‌خواهد چنین چیزهایی را ارائه کند؟. بر همین اساس باید یاد بگیریم که تحلیل شویم.

درس‌آموخته‌های یکساله کرونا
وی با بیان اینکه طی این مدت درس آموخته‌هایی از کرونا نوشته‌ام که بالغ بر ۶۰۰ تا ۷۰۰  صفحه شده است، افزود: تقریبا سعی کردم که همه این‌ها را از محیط یاد بگیرم. اگر در محیط کسی اقدام موثری را انجام داده، می‌توان آن را کشوری کرد. من در جای جای این کشور در بیمارستان‌های دانشگاه‌های کوچکتر دیده‌ام که اقدامات بسیار خوبی انجام داده‌اند.

جان‌بابایی با بیان اینکه بهداشت و درمان ویترین ساختار ارائه خدمات وزارت بهداشت است، ادامه داد: موفقیت آنچه که در آموزش و پژوهش رخ می‌دهد، در ویترین بهداشت و درمان مشخص می‌شود. اگر آموزش و پژوهش در حوزه بهداشت و درمان کارایی نداشته باشد، باید خودش را بازنگری کند. باید صادقانه صحبت کرد و قبول کرد که ساختار ارائه خدمات‌مان پر از قوت و ضعف است. باید نقاط ضعف‌مان را اصلاح کنیم، در غیر این صورت به مردم خیانت کرده‌ایم.

نمی‌دانیم پایان پاندمی کرونا چه زمانی است
معاون درمان وزارت بهداشت تاکید کرد: هنوز نمی‌دانیم انتهای این پاندمی کرونا چه زمانی است و حتی واکسیناسیون هم نمی‌تواند به ما بگوید که آخر این بیماری چه می‌شود. زیرا ممکن است به یک بیماری مزمن منطقه‌ای بدل شود و سال‌ها مجبور باشیم که با آن بیماری دست و پنجه نرم کنیم. بنابراین باید گام‌های اساسی بیماری اعم از تشخیص زودرس، بستری زودهنگام، سطح بندی بیماران، توجه به سلامت روان، استفاده درست از روش‌های تنفسی و کمک تنفسی، مدیریت استفاده درست از داروها و... را به درستی انجام دهیم. در غیر این صورت بیمار از دست می‌رود. در حوزه تشخیص باید زودتر تشخیص دهیم.

جان‌بابایی با بیان اینکه یکی از مشکلات ما در کشور بیمارستان هراسی مردم است و به همین دلیل دیر مراجعه می‌کنند، اظهار کرد: ما از ظرفیت‌های بخش‌های عمومی و خصوصی باید به درستی استفاده کنیم. ما در کشوری هستیم که مردم به بخش خصوصی توجه دارند و ما نباید مسیر ارائه خدمت مردم را تغییر دهیم، بلکه باید مسیر ارائه خدمت به آنها را ساماندهی کنیم.

وی با تاکید بر ظرفیت استفاده از تله مدیسین، گفت: در این زمینه دانشگاه تهران اقداماتی انجام داده که باید توسعه یابد. این اقدام باید در دانشگاه‌های بزرگی که هم بضاعت الکترونیکی آن و هم بضاعت هیات علمی را دارند، شکل بگیرد. این ظرفیتی است که اگر غفلت نکنیم، می‌توانیم بسیاری از مراجعات را مدیریت کنیم. در حوزه مراقبت و خدمت در منزل  هفته آینده تعرفه آن اعلام می‌شود.

معاون درمان وزارت بهداشت با بیان اینکه یکی از دستاوردهای خوب طرح تحول سلامت، ساخت کلینیک‌های ویژه بود، گفت: ای کاش همه کلینیک‌های ویژه در داخل بیمارستان‌ها ایجاد می‌شد. تجربه ثابت کرده که کلینیک‌های ویژه‌ای که در بیمارستان‌ها ساخته شده، موثر بوده است. کلینیک‌های تخصصی باید در کنار بیمارستان‌ها باشد. داشتن کلینیک‌های تنفسی که البته بسیاری از بیمارستان‌ها آن را دارند و توانسته‌اند بار مراجعه به بیمارستان را کاهش دهند  را باید افزایش دهیم. باید کلینیک تنفسی را در کنار بیمارستان‌هایمان داشته باشیم. یکی از اقداماتی که لازم است مورد توجه قرار گیرد، این است که مهترین اقدام برای یک بیمار کرونایی مراقبت تنفسی درست است. بسیاری از بیمارستان‌ها لیترهای زیادی اکسیژن هدر می‌دهند، بدون اینکه بیمار سود ببرد. باید توجه کرد که هم اکسیژن زیاد برای بیمار ضرر دارد و هم اکسیژن کم، بلکه باید درست استفاده کنیم. البته اکنون اغلب بیمارستان‌های ما تیم تنفسی دارند و هرچه که بتوانیم این تیم‌ها را تقویت کنیم، بسیار ارزشمند است.
لزوم توجه به "سلامت روان" و "تغذیه بیماران" مبتلا به کرونا در بیمارستان
جان‌بابایی ادامه داد: بیشترین انرژی‌مان را باید بر روی بیماران های ریسک بگذاریم که در این صورت مورتالیتی‌مان کاهش پیدا می‌کند. باید بخش‌هایمان را بر اساس بیماران با خطر بالا و با خطر متوسط  طبقه بندی کنیم. یکی از نکات بسیار مهمی که غفلت کردیم، مساله سلامت روان است. واقعا بیماران استرس بسیار زیادی دارند؛ چه در بیمارستان چه در منزل. شاید اگر بیشتر به این موضوع ورود می کردیم، وضعیت آرامش بیماران بهتر بود. باید برای آرامش و کاهش اضطراب بیماران گام اساسی برداریم. می‌توانیم در بیمارستان‌ها تیم رابط- مشاور ایجاد کنیم و یا از مددکاری کمک بگیریم. تاکنون دستور العمل‌هایی که در این حوزه ارائه کرده‌ایم، در فرآیند تغییری نداده است. در عین حال یکی از مواردی که به آن توجه چندانی نکردیم، بحث تغذیه است. درباره تغذیه بیماران کرونایی هنوز به شرایط مطلوبی نرسیدیم.

وی تاکید کرد: یکی از دلایل توفیق ما در کشور، روسای بیمارستان‌های ما بودند که اگر خودشان فرماندهی کار را برعهده نمی‌گرفتند، وضعیت به خوبی پیش نمی‌رفت. در عین حال باید یاد بگیریم که مستندسازی کنیم.
تعرفه‌های پزشکی بر اساس سختی کار باشد، نه رشته
جان‌بابایی با بیان اینکه کرونا درس آموخته‌های زیادی از دنیا و ایران داشته است، گفت باید یادمان باشد که ما تجربه‌های مثبت داشتیم و از درس آموخته‌های دنیا هم استفاده کنیم. در عین حال منابع‌مان را باید ساماندهی کنیم. تجربه ما خوب است. ما باید بیمارستان‌هایمان را مستقل کنیم و بعد این‌ها را به هم وصل کنیم تا به صورت زنجیره‌ای با هم کار کنند، می‌توانیم نیروی انسانی را ساماندهی کنیم. در عین حال نظام اقتصادی و مالی ما هم باید در بیمارستان‌ها ساماندهی شود. یکی از اقدامات اساسی که باید انجام شود، این است که تعرفه‌ها را بر اساس شرایط تغییر دهیم. تعرفه پزشکی ایراد دارد، قیمت خدمات پزشکی باید بر اساس سختی کار باشد، نه بر اساس رشته و در عین حال باید یک تحول اساسی در نظام اعتباربخشی انجام دهیم تا بر اساس شاخص‌های حیاتی و بر محور بیمار باشد.

منبع: صدای ایران

کلیدواژه: دکتر جان بابایی آینده کرونا بیمارستان ها درس آموخته استفاده کنیم جان بابایی عین حال بر اساس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت sedayiran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صدای ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۰۸۲۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تراشه‌های مغزی به‌زودی از رده خارج می‌شوند/ چه بلایی بر سر بیماران می‌آید؟

خبرگزاری علم و فناوری آنا؛ این روزها، فناوری عصبی قابل کاشت به طور چشم‌گیری پیشرفت کرده است و برای برخی از افراد مبتلا به اختلالات عصبی، بازگشت به زندگی عادی را فراهم می‌کند. اما با توجه به پیشرفت سریع این فناوری، وقتی این دستگاه‌های عصبی قابل کاشت منسوخ شوند یا تولید کننده آنها ورشکسته شود، چه اتفاقی می‌افتد؟

پیشرفت‌های عظیم در فناوری پزشکی منجر به توسعه دستگاه‌های عصبی قابل کاشت مانند محرک‌های عمقی مغز، عصب واگال و محرک‌های نخاعی شده است. نورالینک ایلان ماسک، رابط مغز-کامپیوتر بی‌سیم (BCI)، یکی از شناخته شده‌ترین دستگاه‌ها است. البته اخیراً چین نیز ازایمپلنت مغز-کامپیوتر بی‌سیم  خود رونمایی کرده است که نشان‌دهنده سریع‌تر شدن پیشرفت‌های علمی در حوزه نوروتکنولوژی است.

دستگاه‌های عصب‌شناسی کارآمدی که درون بدن کاربران کاشته می‌شوند، کیفیت زندگی افراد مبتلا به اختلالات عصبی را بهبود بخشیده‌اند. اما با توجه به سرعت پیشرفتی که در حال حاضر شاهد آن هستیم، چه اتفاقی می‌افتد وقتی که فناوری عصبی کاشته شده به سرعت منسوخ می‌شوند؟ یا وقتی که تولید کننده آنها دیگر پشتیبانی فنی ارائه نمی‌دهد (مانند ویندوز که پشتیبانی از نسخه‌های قدیمی‌تر سیستم‌عامل خود را لغو کرده است)؟ آیا این دستگاه‌ها قابل جدا کردن هستند؟ و اگر بله، چه کسی باید هزینه خارج کردن را پرداخت کند؟

حالا باید به این سوال پاسخ داد: آیا باید تدابیری برای پوشش این وضعیت‌ها وجود داشته باشد؟ برخی معتقدند که بله، باید وجود داشته باشد. در مطالعه‌ای که توسط محققان مؤسسه بیماری‌های عصبی نورمن فیکسل در فلوریدا، ایالات متحده انجام شد، یک تعریف رسمی از «رها کردن دستگاه‌های عصبی کاشته‌شده» ارائه کرد که به گفته آنها، برای توسعه دستورالعمل‌ها، سیاست‌ها و قوانین مرتبط با آن مهم است.

نوروتکنولوژی؛ بخشی از یک آزمایش بالینی است

در سال ۲۰۲۰، مجله «نیچر مدیسنس» داستان ریتا لگت زن استرالیایی را گزارش داد که یک دستگاه کارآزمایی برای درمان صرع در مغزش کاشته شده بود. این دستگاه به عنوان بخشی از یک آزمایش بالینی در مغز لگت قرار داده شد و برای او به خوبی کار می‌کرد به طوری که گلت دیگر تشنج نمی‌کرد. با این حال، در نیمه‌ی راه آزمایش، شرکت نورال‌ویستا که دستگاه را تولید کرده بود، به دلیل نگرانی سرمایه‌گذاران درباره ارائه حمایت مالی به چنین فناوری تهاجمی، تعطیل شد.

با تعطیل شدن این شرکت، دیگر هیچ وسیله‌ای برای نظارت بر دستگاه وجود نداشت. به طور کاملاً واقعی، دستگاه در سر لگت مرده بود! (البته نه کاملاً، باتری باید سه سال دوام می‌آورد) و تنها گزینه‌اش این بود که دستگاه را از مغزش خارج کند.

به گفته فردریک گیلبرت، دانشیار دانشگاه تاسمانی که در زمینه اخلاق نوروتکنولوژی تخصص دارد جدا کردن یک دستگاه معادل قطع درمان است. گیلبرت می‌گوید کهاین دستگاه‌ها می‌توانند به شدت هویت بیمار را تحت تأثیر قرار دهند. ناراحتی ناشی از جدا کردن دستگاه ممکن است به طور مستقیم با کارآیی تکنولوژی مرتبط باشد.

نویسندگان مطالعه فعلی نظریه‌ای را تشکیل دادند که براساس آن، شکست کارآزمایی بالینی عمدتاً خارج کردن دستگاه‌های فناوری عصبی نیست، بلکه شکست می‌تواند ناشی از نگرانی‌های ایمنی یا اثر درمانی باشد. با این حال، آنها گفتند که برای افرادی که آزمایش بالینی را انجام می‌دهند، ضروری است که سه معیار را برآورده کنند. اولاً، شرکت‌کنندگان مطالعه باید در مورد احتمال قطع آزمایش مطلع شوند و مشخص شود که آنها به بخش‌های درمان یا کنترل مطالعه تعلق دارند. دوماً، شرکت‌کنندگان باید در صورت لغو آزمایش مطلع شوند. سوماً، باید منابعی برای درمان‌های دیگری که به استاندارد‌های پذیرفته‌شده مراقبت می‌پردازند، به شرکت‌کنندگان ارائه شود.

البته، علاوه بر مسئله لغو زودهنگام آزمایش‌ها، مسئله دیگری نیز وجود دارد که وقتی یک کارآزمایی به نتیجه طبیعی خود می‌رسد، چه اتفاقی برای ایمپلنت مغزی می‌افتد. در آن شرایط، معمولا حذف دستگاه به شرکت کنندگان ارائه می‌شود. درحالی که هیچ دستورالعمل روشن و فعلی در مورد ماندن یا برداشتن ایمپلنت وجود ندارد.

خطرات برداشتن تراشه‌های مغزی

همانطور که قبلاً ذکر شد، یک دستگاه نوروتکنیک که امروزه به عنوان پیشرفته‌ترین در نظر گرفته می‌شود، ممکن است فردا پیشرفته نباشد. این دستگاه‌ها دارای تاریخ انقضای داخلی هستند و بدون تعمیر و نگهداری مداوم، کارایی خود را از دست می‌دهند.

در تابستان ۲۰۲۰، ایلان ماسک به‌روزرسانی پیشرفت‌های مربوط به کاشت نورالینک را به اشتراک گذاشت. او گفت: در اصل، بخشی از جمجمه به اندازه یک سکه برداشته می‌شود و الکترود‌ها وارد می‌شود، سپس قسمتی از جمجمه را که برداشته شده بود جایگزین می‌کنند. پس از آن ما را با چسب فوق العاده می‌بندیم، به این ترتیب بسیاری از زخم‌ها بسته می‌شوند و و بعد از آن فرد می‌تواند به راحتی پیاده‌روی کند. این خیلی جالب است.

اما نکته جالب‌تر بخشی از ارائه بود که مربوط به خوک دوروتی بود که قبلاً یک تراشه نورالینک داشت. ماسک گفت که برداشتن ایمپلنت دوروتی برگشت پذیری دستگاه را نشان می‌دهد. ماسک می‌گوید: آنچه دوروتی نشان می‌دهد این است که می‌توانید نورالینک را قرار دهید، آن را حذف کنید و شاد، سالم و غیرقابل تشخیص از یک خوک معمولی باشید.

این تمام چیزی است که ماسک برای حذف دستگاه ارائه کرده و هیچ چیز در مورد خطرات آن نگفته است.

یافتن نظر متخصص در مورد اینکه آیا برداشتن نورالینک یا یک ایمپلنت مغزی دیگر به مغز آسیب می‌رساند یا خیر، دشوار است. اما، اگر کاشت دستگاهی مانند نورالینک خطر آسیب رساندن به بافت مغز را به همراه دارد، منطقی است فرض کنیم که هنگام برداشتن آن نیز این خطر وجود دارد.

انتهای پیام/