شبی با نوکر شیطان
تاریخ انتشار: ۱۶ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۲۲۳۷۴
نمایش نوکر شیطان قصه رنجی مضاعف از آدم‌هایی را به تصویر می کشد که جایگاهشان در جامعه به درستی تعریف نشده است. فضای قهوه خانه ای در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ که در آن آدم های داخل صحنه بجز قهوه‌چی همه در فرمی متفاوت، همچون مجسمه های گچی ثابت اند.
سمت راست قفسی پُر از کبوتر و انتهای چپ صحنه نمایش، یک پنکه قدیمی که بی‌صدا می چرخد؛ قهوه‌چی نیز پارچی آب درون سماور می ریزد و آدم‌ها از حالت ثابت خارج می شوند؛ یکی چای می خورد و دیگری قلیان می کشد و آن دیگری سیگار.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نمایشی که در خانه هنر آبان واقع در خیابان کریم‌خان زند، خیابان عضدی (آبان جنوبی)، خیابان سپند در فضای یک قهوه خانه دیالوگ محور به روی صحنه می رود و لحظاتی سرشار از زندگی در قالبی رئال و با شخصیت های متفاوت به تصویر می کشد.
حسن خط خطی، رحیم دراز، غلام افیونی، علی سیاه، رضا چهارصد و اصغر ریشی شخصیت های این نمایش اند که هر شب در این قهوه خانه بساط خاطره می کنند و از هر جایی سخن می رانند.
شخصیت هایی این نمایش لحظه هایی کمدی، اجتماعی و درام را برای مخاطبان می آفرینند.
گاهی بحث های شخصیت های این نمایش به کنایه و دعوا تبدیل می شود و از کوره در می روند؛ "حسن خط خطی" خشمگین با آتش سیگارش پشت دست علی سیاه را می سوزاند و "علی سیاه" نعره ای از اعماق وجود کشیده و با تسبیح به صورت حسن تازیانه می زند. این ۲ شخصیت نمایش با هم گلاویز می شوند و بقیه آن‌دو رو از هم جدا می کنند.
گاهی آنقدر غرق در بزم شادی می شوند و در تکرارهای مجدد، سرعت خواندن و رقصیدنشان تند می شود که بی اختیار به جان هم می افتند و همه چیز را بهم میریزند.
در سکانسی از این نمایش، حسن خط خطی به جان غلام افیونی می افتد؛ بقیه میانجگری می کنند که ناگهان با نعره دردآگین حسن خط خطی خشکشان می زند.
حسن خط خطی بهت زده برمی خیزد و در سکوتی مرگبار جلوی پنکه میرود و خود را خنک می کند سپس با فریادهایی جانکاه نقش زمین می شود... .
غلام افیونی نیز حبه تریاک را می‌بلعد و می‌گوید: "تو زندگی هر کسی یه لحظه ای هست که تو اون لحظه باید بمیره! مهم نیست چطوری، فقط باید بمیره. عین برگی که دیگه باید از رو شاخه بیفته پایین. آه ... . حالا میفهمم که وقتی به سگام گوشت سمی دادن، بیچاره ها چه دردی کشیدن تا که مردن. آره، اصغر راست میگفت. این دیگه شیرجه آخربود ... ."
قهوه چی چایی می نوشد و با بازی پسربچه ای، در قفس باز می شود و کبوترها بیرون می پرند و آژیر آمبولانسی که صحنه نمایش را پُر می کند.
این پایان تلخ نمایش نوکر شیطان است اما تنها چیزی که در ذهن ها می ماند دیالوگ هایی ماندگار از شخصیت های این داستان که یکی از آنها علی سیاه، دیگری حسن خط خطی، آن یکی اصغر ریشی و همچنان هستند افرادی که واژه واژه هایشان تا عمق وجودت نفوذ کرده اند.
دیالوگ حسن خط خطی که می گوید: "خماریت مرامِ خودمه علی سیاه، خطای رو صورتمو که داری؛ همش خط و نشون که واسه اینو اون کشیدم. حالا باز تو بهتری من به وقتش شش دونگ خَرم."
شخصیت دیگر این قصه، اصغر ریشی است که حرف هایش درباره زنان جالب است وقتی که برای مثال می گوید: زن بلاست ولی خب خدا خونه هیچکس رو بی بلا نزاره که اون دیگه فوق بلاست.
"رضا چهارصد" یکی دیگر از شخصیت های این نمایش است که دلش از دست زنان پُر است و داد می زند: من که میگم خدا هیچ مردی رو جهنم نمیفرسته چون تو این دنیا به قدر کافی به دست این زنا زجرشون میده.
"جهنمی" دیگر شخصیت این نمایش است؛ او خطاب به جمع حاضر در قهوه خانه می گوید: ولی من اگه جای شماها بودم دارو میدادم که جهنمی نشم.
رحیم دراز دیگر پرسناژ این نمایش شیطانی دیالوگ جالبی دارد که می گوید: چله تابستون ما خودمون هفتاد درجه زیر صفریم، فقیر فقرا که میگن ماییم دیگه.
زن داستان هم در دفاع از ساحت زنان به پرسناژهای قصه می گوید: زن تا بوده همین بوده؛ بارو خر میبره یابو میخوره؛ آقایون باس به عرضتون برسونم تا حالا خیلی عین شما پاپتی هارو رو دامن چین چینم بزرگ کردم، میدونین وقتی سراغ باباشونو ازم میگرفتن چی بهشون میگفتم!؟ میگفتم تو این دنیا هیچکسی نیست که بتونه بابای شماها بشه، شاید اگه خودمم بابا داشتم اینجوری آب دهن شما نکبتا نمیشدم، شماها مرد شَرین نه مرد زندگی. حالام نیومدم مهمونداری کنم ولی از میدون داری هم بدم نمیاد. مردش هستین هستم گول صدامو نخورین یه مرد پشت این حنجره است."
غلام افیونی اما معتقد است: یه روزی همه چیز عین سیگار دود میشه میره هوا، آدمام بی اختیار دنبال خوشبختیشونن در حالی که اصلا خوشبختی وجود نداره؛ لااقل تا زمانی که زنده اند. تو زندگی همه آدما یه لحظه ای هست که باید بمیرن، مهم نیست چجوری فقط باید بمیرن. مثل برگی که از رو شاخه درختا میوفتن زمین. مام میمیریم.
نوکر شیطان داستانی است که تمام می شود اما لحظه هایش در یادها می ماند.
فاطمه زمانی کارگردان نمایش نوکر شیطان در گفت و گو با خبرنگار ایرنا با اشاره به اینکه این نمایش در سالن آبان این نمایش با ۱۲ بازیگر از تاریخ یک اسفند تا ۲۲ اسفند در حال اجراست می گوید: گروه سافاتا حدود چهار ماه این نمایش رو تمرین کرد و این پنجمین اثر گروه است.
او اضافه می کند: داستان نمایش بسیار جذاب است و امیدوارم مورد استقبال عموم قرار بگیرد.
زمانی عوامل این نمایش را معرفی کرده و ادامه می دهد: رسول بانگین نویسنده، مهیار مهدیخانی، سیما کیخا مقدم و نگار رضایی دستیاران کارگردان، نرگس زارعی منشی صحنه، سارا واحد نوعی مدیر اجرایی، سعیده کشاورز و زهرا شاهسوند مدیر صحنه، امیر حسین شعبانی دستیار صحنه و منیر صمدانی نیا طراح گریم هستند.
او بازیگران را محمد اشکان مهر، سهیل قسیمی، شایان محمدی، امیر دشتی، مهرداد قادری، پویا آصفی، دیانا بابا اعظمی، نیما رضایی فراز، عطیه کیوان شکوهی، دلارام ذوالفقاری، اویان براتی فرو سجاد یار احمدی نام می برد.
برچسب‌ها خیابان کریم خان زند شهر تهران تئاتر نمایشمنبع: ایرنا
کلیدواژه: خیابان کریم خان زند شهر تهران تئاتر خیابان کریم خان زند شهر تهران تئاتر نمایش اخبار کنکور حسن خط خطی قهوه خانه علی سیاه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۲۲۳۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«عشق به دیکتاتور‌ها کمکی نمی‌کند» روی صحنه رفت/ تئاتر نیازمند حمایت
علی روحی کارگردان نمایش «عشق به دیکتاتور‌ها کمکی نمی‌کند» گفت: نمایش «عشق به دیکتاتور‌ها کمکی نمی‌کند» به نویسندگی آرام محضری، در سال ۱۳۹۴ منتشر شد. این نوشته با ۴ پرسوناژ و صدای یک شخصیت خیالی، در دو پرده که بخش بیشتر صحنه آن در دفتر نخست‌وزیری طی میشد نوشته شده است؛ اما در نسخه‌ای که از ۹ اردیبهشت ماه امسال اجرا رفت، اصلاحاتی در نمایشنامه اعمال شد.
وی ادامه داد: در کنار متن نمایش، سعی شده است تا با استفاده از لباس، موسیقی، نورپردازی، صحنه آرایی و تیم بازیگران ترکیبی از جلوه‌های صمعی و بصری ایجاد شود تا مخاطب ارتباط بیشتری با نمایش و حس همزاد پنداری نزدیکتری با شخصیت‌ها و موقعیت‌هایی که در آن قرار می‌گیرند، برقرار کند.
روحی درباره خلاصه داستان توضیح داد: مرد جوانی به نام خوزه، شیفته دختری به نام مارتا است اما به دلیل شرایط جامعه مجبور به ترک او می‌شود تا به دنبال تحقق رویا‌های خود برود. سال‌ها بعد وقتی خوزه تبدیل به نخست وزیر خودخوانده شده دوباره مارتا را می‌بیند ولی اینبار شرایط به گونه دیگری متفاوت است.
این کارگردان درباره انتخاب اسم این نمایش گفت: اسم نمایش «عشق به دیکتاتور‌ها کمکی نمی‌کند» برگرفته از اسم خود نمایشنامه به نویسندگی آرام محضری است که سال ۱۳۹۴ به چاپ رسیده بود. البته نمایشی که درحال حاضر بر روی صحنه است، تغییراتی نسبت به متن اصلی داشته که با هماهنگی و موافقت نویسنده بوده است. ضمن اینکه متن تغییرات اساسی نداشته است ولی تعداد پرسوناژ‌ها بیشتر شده است و موقعیت‌های چالش برانگیز تری در صحنه اتفاق می‌افتد.
وی بیان کرد:در این چند ماه تمام تلاش گروه از بازیگران گرفته تا سایر عوامل ارائه نمایشی درخور و مورد پسند برای هنردوستان به خصوص مخاطبان جدی و حرفه‌ای تئاتر بوده است که امیدواریم از تماشای این نمایش لذت ببرند و در آخر از همه دوست داران هنر‌های نمایشی درخواست دارم که از تئاتر و نمایش‌های درحال اجرا حمایت کنند.
شایان ذکر است که علی روحی فارغ‌التحصیل دوره فیلمسازی از کانون سینماگران جوان. با سابقه تولید چند فیلم کوتاه و ساخت فیلم مستند در ژانر اجتماعی و همچنین نویسندگی چندین فیلمنامه کوتاه. بعد از تجربه به اجرا بردن اولین نمایش تئأتر خود با نام "نوری که هست"نوشته آرام محضری. درحال حاضر از ۹ اردیبهشت ماه امسال نمایش "عشق به دیکتاتور‌ها کمکی نمی‌کند" را با همکاری مجدد نویسنده نمایشنامه و در عمارت ارغوان به روی صحنه خواهد برد.
نمایش «عشق به دیکتاتور‌ها کمکی نمی‌کند» به نویسندگی آرام محضری، کارگردانی و طراحی علی روحی و تهیه‌کنندگی محمد آئینی است. از عوامی دیگر این نمایش می‌توان به گروه بازیگران احسان شیخی، نازنین بیوک، رسول بابایی، شکیبا کیا و میرنادر مظلومی، دستیار کارگردان و اتاق فرمان سعیده سرلک، طراحی صدا و موسیقی شایان شعله، ضبط موسیقی استودیو بلوط، طراح گریم سولماز جانجان،، مجری گریم حدیث عقیلی، طراح لباس مهدیه خلج زاده، طراح نور رسول بابایی، دستیار صحنه پریسا رسولی، تیزر و استوری موشن بهرام لطفی، تدوین محسن جوادی، تایپوگرافی احمد کریمی، طراح پوستر و بروشور شیدا موحدی، عکاسان دیانا حبیبی، زهرا نیکخواه، ارتباطات رسانه ای علیرضا نیاکان، سیده سعیده سادات موسوی سالار، مدیر روابط عمومی سعیده سرلک و همکار روابط عمومی شهره آگاه اشاره کرد.
این نمایش از ۹ تا ۲۸ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۹ در عمارت نمایشی ارغوان روی صحنه نمایش است.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت