به نقل از «ایران آنلاین»

انبوه خسته و تنها

تاریخ انتشار: ۱۸ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۴۵۱۱۴

عصر به عصر که می‌شود رسانه‌ها را بالا و پایین می‌کنیم برای دیدن تعداد کشته‌شدگان از کرونا و مبتلایان آن روز. انگار که حواس مان جمع تر باشد که ببینیم بالاخره کدام واکسن، کی و چگونه قرار است برایمان ایمنی بیاورد. به وضعیت واکسیناسیون در دنیا هم حساس شده‌ایم و مهم‌تر اینکه وضعیت کشورهای حوالی ما و مثل ما چگونه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گاهی حسرت، گاهی نگرانی و در بسیاری از موارد هم بی خیالی. اصلاً مگر قرار است چه اتفاقی بیفتد. دو روز کمتر یا بیشتر چه فرقی می‌کند برای روز و روزگاری که افق آینده آنقدر کوتاه شده که حتی نمی‌شود دو قدمی را دید و روی آن حساب کرد؛ البته برای بعضی وضع همیشه خوب است. اما این بعضی دیگر که به گواهی آمار طبقات فرودست به حساب می‌آیند و جمعیت شان بیش از نیمی از جامعه را تشکیل می‌دهد، موضوع فرق می‌کند. یک سال است هرچه توانسته‌اند کرده‌اند. یک عید را در خانه حتی خودشان نان پخته‌اند. ماه‌ها بیرون نرفتن جز به ضرورت و یک سال ندیدن عزیزان را تجربه کرده‌اند؛ اما برخی مجبور شده‌اند سر کار باشند. فاصله اجتماعی؟ پروتکل؟ شوخی می‌کنید؟ مگر می‌شود در اتوبوس و مترو فاصله را رعایت کرد؟ دورکاری؟ مگر تمام سال می‌شود دورکار بود؟ با کدام اجازه؟ بستن مغازه‌ها و کسب و کارها؟ چرخ زندگی چگونه بگردد؟ مگر همین کوتاه شدن ساعت‌های شبانه خودش لطمه نمی‌زند؟ بیشتر؟ چگونه؟ تا کی اینگونه است و قرار است تا چه زمانی تمام شود؟ اصلاً تمام می‌شود؟ با کدام واکسن؟  چقدر این حرف‌ها برایمان تکراری شده است، اما چه می‌توانیم بکنیم که داغ سوزان است و سر شده‌ایم به اعداد و پرکشیدن‌های زنجیره ای دوستان و همراهانی که هیچ وقت باور نمی‌کردیم به این زودی از دست بروند. مرگ واضح ترین تصویر مقابل رویمان شده است. مرگ آگاهی که بد نیست، اما باید بنشینیم و انتظارش را بکشیم؟ کرونا مدام طعمه برمی‌گزیند و به شکل ناعادلانه‌ای طعمه را از میان طبقات کم برخوردار بیشتر گلچین می‌کند. مشاغل با ریسک بالا، حمل و نقل عمومی، قیمت بالای خدمات پزشکی و داروهای نایاب و گران کرونا. وقتی چیزی ته کیسه نیست که بشود از روزی احتمالی همان روز گذشت، کدام پروتکل جواب می‌دهد.  همه هست، همه اینها هست. حاکمیت آزمون بزرگی در پیش دارد. واکسن و معیشت. اما ما چه کنیم که در امان بمانیم. ما مردمی که هر روز آمارها و اسم عزیزانمان را در صفحه تسلیت‌ها می‌بینیم. ما باید چه کنیم؛ شاید کمی صبوری. آنکه نیازش به حضور در خیابان نیست نیاید تا آنکه نان و قوت خانواده اش بسته به حضور است ایمن‌تر باشد. سفر همیشه هست اما سلامتی و عمر معلوم نیست. غول کرونا کنار ماست و در خانه همسایه رخنه نکرده است. چاره‌ای نداریم جز شنیدن توصیه پزشکان به استفاده از همین ملزومات حداقلی. ماسک و ماسک و ماسک. جدی بگیریم و خوردن و آشامیدن را به زمان‌های تنهایی موکول کنیم. ما نیاز به همدلی جمعی داریم. اصلاً چرا این حرف‌ها را من باید بزنم؟ نه همه باید مدام به هم بگوییم. با همدلی. ما نیاز به توصیه همدیگر به رعایت موارد بهداشتی داریم. فرزندان ما، پدران و مادران ما، دوستان و آشنایان ما قرار نیست در این اندوه جمعی ما را هم در لیست نداشته‌هایشان یادداشت کنند. همبستگی و همدلی بین اقشار اجتماعی و مطالبه عمومی از حاکمیت و پرداختن به اولویت‌های مشخص در بین مسئولان وظیفه تاریخی این روزهای ماست. باهم از این گردنه عبور می‌کنیم. بسیاری تا به امروز در این مسیر سخت جامانده‌اند. کاش بر تعداد جاماندگان افزوده نشود.

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۴۵۱۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فدریکو والورده: مقابل منچسترسیتی تا سرحد مرگ خسته شده بودم

فدریکو والورده مقابل منچسترسیتی یکی از بهترین بازی های دوران حرفه ای خودش را انجام داد. 

طرفداری | فدریکو والورده یکی از مهره های مهم رئال مادرید در جریان جدال سخت و نفس گیر با منچسترسیتی بود، دیداری که با نتیجه 1-1 به ضربات پنالتی رفت و در نهایت به صعود مادریدی ها و حذف مدافع عنوان قهرمانی ختم شد. والورده در آن بازی عنوان بازیکن برتر زمین را به خودش اختصاص داد و حالا در مصاحبه با ESPN در مورد حس و حالش در آن بازی حرف زده است. 

خستگی مفرط مقابل منچسترسیتی

هیچ وقت در عمرم آن قدر خسته نشده نبودم! در موردش با خانواده ام و بیشتر از همه با خودم صحبت کردم. اینکه توپ را نداشته باشی و بیشتر وقت ها در حال دفاع نزدیک به دروازه ات باشی، باعث خستگی مفرط می شود و باعث می شود فوتبال را به شکل متفاوتی تجربه کنی، اما خدا را شکر توانستیم صعود کنیم.

 اگر آماده نیستید، بگویید! 

وقتی دو تیم داشتند پنالتی می زدند، واقعا اذیت شدم، سابقه نداشت در مسابقه ای با این درجه از اهمیت به ضربات پنالتی بروم، بردن آن خیلی لذت بخش بود. تصمیم گرفتم به خاطر خستگی، پنالتی نزنم چون باور دارم آمادگی ذهنی در آن لحظه مهم ترین عنصر است. اگر احساس می کنید آمادگی کافی را ندارید، باید بگویید چون واقعا چیزی از شما کم نمی شود. فکر می کنم در آن لحظه باید از آن غرور و خودخواهی هم دست کشید، و اگر برای این لحظه آماده نیستم، باید ضربه را به هم تیمی هایم بدهم. رئال همیشه رئال است و ما این را در این لیگ قهرمانان نشان داده ایم.

رابطه نزدیک والورده و آنچلوتی 

آنچلوتی؟ برای من او مهم ترین فردی است که امروز در فوتبال با او سر و کار دارم، هم داخل و هم خارج از زمین. او همیشه جویای احوال من و خانواده ام است، این مهم ترین چیز است. رفتار آنچلوتی به گونه ای است که حس می کنید عضوی از خانواده خودتان است.  

  

از دست ندهید ????????????????????????

عبدالکریم حسن هم نامش را تغییر داد اعتراض سرمربی چلسی: VAR به فوتبال ضرر زده است آقای الگری سال بعد هم در تیم ما بمان! درگیری صلاح با کلوپ: ساکت شو!