کلنگی‌سازی یک بنای هنری/هنرمندان تئاتر و مدیران شهری در برابر هم قرار گرفته‌اند؟
تاریخ انتشار: ۱۸ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۲۵۰۰۰۹
موضعی که در نتیجه سکوت ادامه‌دار جریان رسانه‌ای تخصصی تئاتر -سایت ایران تئاتر- و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصمیم دارد یک‌طرف خودش را به خواست اهل هنر و خانواده‌های فرهنگ‌دوستِ حالا فراری از «تئاتر شهر» تحمیل کند. هادی مرزبان و امیر دژاکام دو هنرمندی بودند که نسبت به مقوله مورد نظر واکنش نشان داده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دژاکام: برداشتن حریم تئاتر شهر اشتباه بود
امیر دژاکام، نویسنده و کارگردان تئاتر که این روزها نمایش «ایوب خان» را در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه دارد و برخلاف بعضی مدیران با وضعیت محیط چهارراه ولیعصر اصلا غریبه نیست درباره آنچه در محدوده پیرامونی بنای فرهنگی و هنری جریان دارد به خبرگزاری مهر گفته است «یک‌سری بزهکاری در محیط اطراف تئاتر شهر در حال رخ دادن است که باید جلوی این وضعیت گرفته شود. خانواده‌ای که یک مرتبه با این وضعیت در پیرامون مجموعه تئاترشهر مواجه شود بار دوم به این مجموعه نمی‌آید. مردمی نیز که از کنار مجموعه عبور می‌کنند و با تئاتر آشنا نیستند، با دیدن محیط پیرامون تئاترشهر و ناهنجاری‌هایی که در آن رخ می‌دهد درباره داخل این بنا نیز تصورات نادرستی پیدا می‌کنند.» او در ادامه به اقدام بلندمدت مدنظر بعضی منتقدان طرح ایجاد حریم اطراف تئاترشهر اشاره می‌کند. کاری که لابد باید یک دهه به انتظار اجرایش بمانیم. دژاکام در ادامه به کار خطایی اشاره می‌کند که با تبدیل تئاترشهر به پارک! توسط شهرداری تهران صورت گرفت.در حالی که در همین سال‌های اخیر پارک‌های متعددی حصارکشی شده‌اند. «از طریق شهرداری، بهزیستی و ستاد مبارزه با مواد مخدر و نهادها و مراکز دیگر باید فکری برای رفع کردن ناهنجاری‌های شکل گرفته در اطراف مجموعه تئاتر شهر بشود که این اقدامی بلندمدت است. زمین‌های اطراف نیز متعلق به تئاتر شهر است و در این زمینه اسناد رسمی وجود دارد. این مجموعه در ابتدا دارای یک حریم امن بود و نگهبانی داشت و بعد از معرفی وارد محوطه تئاتر شهر می‌شدید. برداشته شدن حریم تئاتر شهر اشتباه بوده است. مطلع هستم که وزارت میراث فرهنگی با حریم تئاتر شهر موافق است و نیاز است که شهرداری تهران با دستور شهردار تهران در این خصوص اقدامات لازم را انجام دهد.» این کارگردان در ادامه به مقوله مهمی اشاره می‌کند که حدود یک دهه است توسط هنرمندان و رسانه‌ها اعلام می‌شود اما نه در شورای شهر و نه در شهرداری تهران برایش گوش شنوا وجود ندارد. «باید به داد مجموعه تئاتر شهر رسید و فضای پیرامون مجموعه تغییر پیدا کند و تبدیل به فضایی امن برای خانواده‌ها و مردم بشود.» کارگردان نمایش «ایوب‌خان» در ادامه می‌افزاید: «ما راجع به بزهکاری ساماندهی شده در اطراف تئاترشهر و همچنین یک بنای ملی صحبت می‌کنیم. چرا شورای شهر نگهبانی دارد و بین خود و مردم فاصله انداخته است؟ چرا سازمان‌ها و مراکز مختلف حریم دارند؟ بله در اطراف تئاترشهر یک حصار یا حائل زیبا نصب می‌شود تا مردم وارد آن شوند نه قاچاقچی‌های موادمخدر و بزهکاران.»
او همچنین در پاسخ به افرادی که آدرس غلط «خونِ رنگین هنرمندان و مرزکشی بین آنها و مردم» را مطرح می‌کنند، گفته است: «هنرمندان عمر خود را برای مردم سپری کرده و عاشق مردم هستند و فاصله‌ای بین خود و هنرمندان قائل نیستند. اینکه محیط اطراف تئاترشهر روی بزهکاران، افراد دگرباش و قاچاقچیان بسته شود به معنای بستن فضای تئاترشهر روی مردم است؟ این چه استدلالی است؟ مردم می‌خواهند در محوطه تئاترشهر به همراه خانواده و دوستان خود در محیطی امن با آرامش اوقات خود را سپری کنند. بسامان شدن فضای پیرامون مجموعه تئاترشهر چه ایرادی دارد که برخی بیرون گود ایستاده‌اند و با این موضوع مخالفت می‌کنند؟ سخنگوی محترم شورای شهر هنگام غروب به مدت ۱۰ دقیقه زمان خود را در اطراف مجموعه تئاترشهر سپری کند تا متوجه شود آیا وجود حریم در اطراف تئاترشهر به معنی جدا کردن فضا از مردم است یا جلوگیری از بزهکاری ساماندهی شده.»
هادی مرزبان: این محیط فرهنگی نیست
هادی مرزبان، کارگردان شناخته شده تئاتر نیز در واکنش به وضعیت اسفناک سال‌های اخیر پیرامون تئاترشهر به اظهارنظر پرداخته است. کارگردان نمایش «آهسته با گل سرخ» در صحبت‌های خود با خبرگزاری دانشجویان به حذف شدن این مجموعه فرهنگی از معادلات مدیران شهری اشاره می‌کند، حال آنکه بعضی مسوولان شورای شهر در روزهای اخیر از تئاترشهر با عنوان «قلب فرهنگی پایتخت» یاد می‌کنند ولی در عمل سه بار هم برای بررسی وضعیت و تماشای نمایش به این مکان نیامده‌اند. «با وجود اینکه در این سال‌ها تئاترهای زیادی راه‌اندازی شده‌اند، تئاترشهر همچنان قبله آمال و مدینه فاضله بسیاری از فعالان تئاتر در تهران و دیگر شهرهاست و بسیاری از جوانان هنوز آرزو دارند در این مجموعه روی صحنه بروند ولی متاسفانه این مکان زیبا که یکی از نمادهای مهم شهر تهران است، همچنان با بی‌اعتنایی مسوولان روبه‌روست. می‌گویند حرمت امامزاده را متولیان نگه می‌دارند. بچه‌های تئاتری که عاشقانه تئاترشهر را دوست می‌دارند و علاقه خود را به این بنا اثبات کرده‌اند و مردم هم از اقشار گوناگون مخاطب این مجموعه هستند ولی این مکان در برنامه‌ریزی‌های شهری به حساب نمی‌آید.» مرزبان با ابراز تاسف از محیط بیرونی تئاترشهر یادآوری می‌کند: «وقتی به این مجموعه نزدیک می‌شویم، به جای اینکه با فضایی فرهنگی و هنری روبه‌رو شویم، با هر چیزی برخورد می‌کنیم به جز فضای فرهنگی. دستفروشان دور و بر تئاتر شهر هم محترم هستند ولی هر کسی جایی دارد. در این میان بی در و پیکر بودن پارک دانشجو هم قوز بالا قوز شده است. در این پارک همه جور آدمی و همه نوع خلافی وجود دارد. یک خانواده با چه امنیتی می‌تواند برای تماشای نمایش به تئاترشهر بیاید یا چگونه به فرزندان جوان خود اجازه ورود به این مجموعه را بدهد.» پرسشی که البته شورای شهر تا امروز برایش پاسخ روشن و عملیاتی نداشته و ندارد. این کارگردان با سابقه تئاتر خاطرنشان می‌کند: «مراجعه‌کنندگان یک مکان فرهنگی اعم از هنرمند یا تماشاگر یا کارکنان آن مجموعه باید در آن احساس امنیت داشته باشند ولی می‌بینیم که محیط اطراف تئاترشهر از همه جا شلوغ‌تر است. کسی که قرار است از بیرون به این مجموعه مراجعه کند، بعد از دیدن انواع و اقسام خلاف‌ها و شلوغی‌ها، با یک فکر مغشوش و به‌هم ریخته، برای اجرا یا تماشای یک اثر هنری پای به این مجموعه می‌گذارد و قرار است کاری تفکربرانگیز انجام دهد!» مرزبان اضافه می‌کند: «آرزو داشتیم روی نیمکت‌های پارک دانشجو کسانی را کتاب به دست و در حال مطالعه ببینیم و جالب اینجاست اگر کسی دست بر قضا در حال کتاب خواندن در این پارک دیده شود، احتمالا مورد تمسخر قرار می‌گیرد. امیدوارم مسوولان فکری برای حریم تئاترشهر بکنند و این مجموعه با بهره‌مند شدن از حریم امنی که متناسب با این بنا و معماری و جایگاه فرهنگی‌اش باشد، قدری سر و سامان پیدا کند و از این وضعیت تاسف‌برانگیز رها شود.»
معاون میراث فرهنگی:
تئاترشهر بحران‌زده است
«محمدحسن طالبیان» معاون میراث فرهنگی در نشست دی ماه خود با مدیران هنرهای نمایشی، مجموعه تئاترشهر را یکی از مهم‌ترین زنجیره‌های معماری دوره مدرن کشورمان خواند که حتی قابلیت ثبت در فهرست جهانی یونسکو را دارد و به مشکلاتی که برای این مجموعه فرهنگی و تاریخی به وجود آمده اشاره و تاکید کرد. «مباحثی در حوزه سلسله مراتب معماری و مرزبندی‌های موجود در عرصه‌ها وجود دارد که مشتمل بر قواعدی برای تردد مردم در فضای فرهنگی است. شاید در دو دهه قبل نگاه دیگری برای مجموعه تئاترشهر وجود داشت اما واقعیت این است که حتما باید در این مکان حصار وجود داشته باشد. تئاترشهر اکنون یک منطقه بحران‌زده است که باید با شهرداری تهران درباره بهسازی وضعیت موجود کارهای مهمی انجام داد.» حال باید دید در فاصله سه ماه مانده به برگزاری انتخابات شورای شهر کشمکش یکی، دو عضو این شورا با هنرمندان به کجا ختم می‌شود. آنچه تا این لحظه روشن به نظر می‌رسد این است که بعضی مدیران شهری مسیر خود را از جامعه فرهنگ‌دوست جدا کنند ولی در عین حال این پیروز حناچی شهردار تهران است که ظاهرا تلاش دارد موضع میانه اتخاذ کند؛ اما شهردار تهران نیز درنهایت باید نشان دهد مایل نیست به راه دوره گذشته شهرداری و روند کلنگی‌سازی تئاتر شهر ادامه دهد.
منبع: ساعت24
کلیدواژه: مجموعه تئاترشهر اطراف تئاترشهر شهرداری تهران مجموعه تئاتر اطراف تئاتر حریم تئاتر شورای شهر تئاتر شهر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۲۵۰۰۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تبلیغات گل درشت در تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی به مرز فاجعه رسیده است/ تلویزیون شفاف‌سازی کند
حسین قره: آقایان در تلویزیون که خیال خودشان را راحت کرده‌اند، انگار وقت و زمان و گوش و چشم سایر حواس و قوای فاهمه و... که مخاطبان دارند، مِلک حضرتشان است و تصمیم و کنترلش با خودشان نیست، اخیراً هم که دیگر تبلیغ نمی‌سازند، در واقع خود آگهی‌ها به سریال وسط فوتبال و سریال و... تبدیل شده است، شاید مخاطب یادش برود که داشت چه می‌دید و البته دیده شده بعضی از مواقع خود پخش هم یادش رفته و رفته‌اند برنامه بعدی.
تلویزیون شفاف‌سازی کنداگر مخاطب تلویزیون باشید گاهی آن قدر تبلیغات طولانی است که نسبت به زمان پخش و قیمت ثانیه و دقیقه تبلیغات در تلویزیون این شائبه برایتان پیش می‌آید که صداوسیما در شکل کلی سهام‌دار آن کالا و خدمات است؛ چون واقعاً خارج توجیه است، مثلاً فرض بفرمایید یک نوعی از چرخ‌گوشت (تعمداً اسم و اصل برند و کالا را نمی‌گویم) هست که شما هر وقت تلویزیون را روشن کنید اول تبلیغ‌کنندگان آن را می‌بینید. اگر یک برند برنامه بلندمدتی داشته باشد که هر خانواده ایرانی (حدود ۲۵ میلیون خانوار) یکی از این وسیله را داشته باشند، حتی اگر ۸۰ درصد سود حاصل از هر دستگاه را صرفه تبلیغات تلویزیونی کند باز هم باتوجه‌به ساعات پخش در میان‌برنامه‌ها یا بین نیمه‌های فوتبال و... توجیه اقتصادی ندارد، آخر تبلیغات حاصل عدد و رقم است، یک برند این میزان از سود را هزینه می‌کند تا این میزان از بازار هدف محصولاتش را بخرند، آخر تک‌محصولی که بازار جهانی هم ندارد، این همه تبلیغ را با چه توجیه اقتصادی انجام می‌دهد. مگر اینکه مثلاً در آغاز سال با بخش آگهی تلویزیون یک قرارداد کلی بسته شده باشد که مثلاً N هزار ساعت بخش در سال به قیمت N میلیارد تومان و گرفتن دو نوع تخفیف، یکی از بابت این که کالا موردبحث تولید ایرانی است و حمایت از بازار داخلی است و دیگر اینکه چون قرارداد موردی نیست و کلی و سالانه است.
همین‌جا چند سرفصل وجود دارد که می‌شود درباره آن صحبت کرد. یک اینکه تقریباً قریب به‌اتفاق تبلیغات این چنینی را چند بازیگر و احتمالاً یک شرکت تبلیغاتی می‌سازند، پرسش اول این است، آیا محدودیتی و رانتی خاص برای سازندگان تبلیغات وجود دارد یا نه تصادفاً این اتفاقات رقم خورده است.
دوم اینکه اگر محدودیتی نیست آیا چنین شرایطی برای همه تولیدکنندگان ایرانی وجود دارد. اگر چنین است آیا تلویزیون فراخوانی عموماً داده است که شرایط برای همه کالاها و همه بازارها و خدمات وجود دارد و می‌توانند از این بستر استفاده کنند. اگر این فراخوان داده شده و اگر شرایط برای همه یکسان است، در بازار تولید داخلی هیچ برند دیگری تمایل به این همه ساعت پخش ندارد؟ که این خود چند سرفصل دیگر را باز می‌کند که آیا برندها و تولیدکنندگان به این نتیجه رسیده‌اند که همین میزان هم هزینه کردن در تلویزیون گران است و بازگشت سرمایه ندارد چرا که سرمایه گران‌بهای اجتماعی تلویزیون ریزش داشته است.
فقط یک نکته دیگر می‌ماند که در شرایط اجتماعی امروز و مسئله زنان به کار با مداقه نیاز دارد، آقایان ابتدا و میان و انتهای بعضی از برنامه‌های گفت‌وگومحور درباره زنان، تبلیغاتی را نشان می‌دهند که دغدغه زنان خانه‌دار این سرزمین خلاصه می‌شود در پوره سیب‌زمینی، این هم سطح سلیقه و دغدغه و بلندنظری، واقعاً خود حماسه است. (تأکید می‌کنم که آن تبلیغات می‌تواند در برنامه‌های آشپزی و یا سرگرمی محور پخش شود؛ ولی بعد از هر برنامه‌های منظور است.)
دوباره و بلکه شاید دوباره باید تأکید کنم که صداوسیما به دلیل اختصاص بودجه ملی - که امسال ۲۴ هزار میلیارد تومان به آن اضافه شده است - باید نسبت به تمام کنش‌ها و واکنش‌ها، برنامه‌سازی‌ها، تولیدات و... پاسخگو به ملت باشد. اگر تلویزیون خصوصی بود یا همچون شبکه نمایش خانگی منبع مالش از بخش خصوصی تأمین می‌شد، این همه تأکید لازم نداشت و آقایان جبلی و جلیلی که بر مسند و صندلی یگانه رسانه ملی نشسته تکیه زده‌اند باید برای تک‌تک اقدامات پاسخگو باشند.
همان‌طور که همه می‌دانیم، بسیاری از هنرمندان و نویسندگان و... حوزه سینما چشم و دل از تلویزیون بریده‌اند و به سینما و شبکه نمایش خانگی پناه برده‌اند و ناگفته نماند که هنرمندان ترازی هم چشم و دل از همه چیز شسته‌اند و در سکوت نشسته‌اند. شاید توجیه بسیاری این است که «به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل». به‌هرتقدیر کار ما قضاوت نیست و هر که هر چه خود می‌خواهد همان می‌کند؛ اما نکته کجاست، در شبکه نمایش خانگی و سینما که بخش خصوصی دستی در تولید آن دارد برای تأمین هزینه یا نیاز به سرمایه‌گذاری دارد که نیتش سود کم و حضور در خلق هنر است و یا نه سرمایه‌گذاری که مثل هر تجارت و بازار و صنعتی به دنبال سود مکفی و به‌اندازه سرمایه است. بماند که هر کدام باشد مهم نیست مهم ارائه هنرمندانه تبلیغات در آثار است. این مسئله و پدیده هم مختص ما نیست، همه جهان گرفتار این نوع تولید تبلیغات هستند. این چرخه که باید کالای تولیدشده به دست مصرف‌کننده برسد و آن را مصرف کند که چرخه تولید دوباره بچرخد، هر چه هست فعلاً سرنوشت این عصر است؛ اما نوع ارائه آن بسیار مهم است.
تبلیغات گل درست حتی گرفتاری بزرگترین هنرمندان تاریخ معاصر بوده و هست. به‌خاطر دارم در یک نشست کارگردان فقید و بزرگ تئاتر جهان، پیتر بروک در زمان بخش یکی از جسورانه‌ترین آثارش (مهابهاراتا) در تلویزیون همین مشکل را داشته که هر ۱۵ دقیقه آن فیلم تئاتر قطع و برنامه به بخش آگهی می‌رفته است. این قطع حس و حال و هوا برای یک فیلم تئاتر و مخاطب و تولیدکنندگان آن عذاب‌آور بوده و پیتر بروک صحبت می‌کند و از سرمایه‌گذاران و گروه‌های تبلیغاتی می‌خواهد که اطلاعاتشان را در آخر و حتی تیتراژ بیاورند؛ ولی حس تماشاچی را در میانه اثر قطع نکنند. (نقل به مضمون عرض کردم؛ چون سال‌ها پیش این ویدئو را دیدیم.)
قاعده سریال ها و پخش‌های جهانی و تلویزیون‌ها خصوصی این است که هر ۲۰ دقیقه فرصتی یک تا دودقیقه‌ای به آگهی داده شود؛ اما اینکه در سریالی که هنرمندان برجسته در آن هستند به درودیوار آن تبلیغات چسبیده باشد و حتی در یک سریال مثلاً ساختمان مرکزی شرکت تبلیغ‌کننده دیده شود... (باز هم تأکید می‌کنم که از ارائه مصداقی واقعی پرهیز دارم) دیگر فاجعه گل درشتی است و از خارج از عرف تمام درس‌های تبلیغات است و قطعاً به ضدتبلیغ تبدیل می‌شود.
تبلیغات در عصر جدید با هنر گرافیک که هنری بصری است گره می‌خورد، مختصر و موجز و متناسب و با احترام به شعور مخاطب. اینکه در همه جای یک سریال نمای نزدیک بازیگر و سرش باشد و پشت سرش فلان شامپو که واقعاً ضدتبلیغ است. یکی از شروط استمرار یک هنر احترام به مخاطب است و هنرمندان آفرینشگر نباید اجازه دهند که تبلیغات غیرهوشمندانه و گل درشت به اعتبار آنان ضربه بزند.
توجه به تولید ملی و بهره‌مندی تولیدکنندگان که سالانه میلیون‌ها نفر از خدماتشان استفاده می‌کنند کار بسیار خوبی است، تبلیغات چنین پدیده‌ای است، اما استفاده در حد فوق ابزار و بی‌احترامی به مخاطب را باید خود هنرمندان فکری برایش بکنند. هنرمندانی که کار تبلیغات می‌کنند باید سرمایه‌گذاران را توجیه کنند که چه چیزی برای آنان مناسب است. تن‌دادن تمام به خواسته سرمایه‌گذار که احتمالاً خواسته‌ای داشته و اصرار دارد که در چنین شرایط اقتصادی پر ماجرایی سرمایه‌گذاری‌اش حداکثر سود را داشته باشد باید با قواعد هنر هم بخواند، برای اعتبار برندی که ساخته است حداقل بپذیرد که ارائه هنرمندانه کالا و خدمات برندش برای شرکت و تجارتش سودی بلندمدت خواهد داشت.
تبلیغات محیطی که در اختیار سینما و شبکه نمایش خانگی است هم یکی از سرفصل‌هایی است که می‌توان درباره آن نوشت که در این کوتاه نوشته نمی‌گنجد.
۵۷۵۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902705
تداوم بارندگی‌ها در کشور / دمای هوا در بعضی مناطق کاهش می‌یابد