به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

روایتی از اندوه پیامبر (ص) هنگام ولادت امام حسین (ع)

تاریخ انتشار: ۲۷ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۳۴۳۶۰۱

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، امام رضا علیه‌السلام از آباء خود و ایشان از امام سجاد علیه‌السلام و ایشان از اسماء بنت عُمَیس نقل فرمود: جدّه شما فاطمه (س) را در زایمان حسن و حسین علیهما السلام قابله بودم ... زمانی که یک سال از تولد حسن (ع) گذشت، حسین (ع) تولد یافت. در این هنگام پیامبر صلی الله علیه و آله بر من وارد شد و فرمود: پسرم را بیاور.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حسین (ع) را به او دادم در حالى که وى را به جامه‏‌اى سفید پوشانیده بودم. آن حضرت در گوش راست وى اذان و در گوش چپش اقامه گفت، و او را در دامن خود نهاد و گریه کرد. أسماء گفت: عرض کردم، پدر و مادرم فداى شما، گریه شما براى چیست؟

پیامبر (ص) فرمود: براى این پسرم مى‏‌گریم.
گفتم: او هم اکنون متولد شده است.
پیامبر اکرم (ص) فرمود: اى اسماء، گروهى سرکش- پس از من- او را مى‏‌کشند، شفاعت من در نزد خداى براى آن‌ها نیست. سپس پیامبر فرمود: اى اسماء، این خبر را به فاطمه نگویى چرا که او تازه وضع حمل کرده است؛ َ یَا أَسْمَاءُ تَقْتُلُهُ الْفِئَةُ الْبَاغِیَةُ مِنْ بَعْدِی- لَا أَنَالَهُمُ اللَّهُ شَفَاعَتِی؛ یَا أَسْمَاءُ لَا تُخْبِرِی فَاطِمَةَ بِهَذَا- فَإِنَّهَا قَرِیبَة عَهْدٍ بِوِلَادَة

آنگاه به امیرالمؤمنین فرمود: این پسرم را چه نامیده‌‏اى؟ فرمود: من در نامگذارى او بر شما سبقت نمى‏‌گیرم، اگر چه دوست داشتم نام او را حرب بگذارم.

بیشتر بخوانید

۴ عمل مهم و مورد علاقه «امام حسین (ع)»/اعمال روز سوم ماه شعبان

پیامبر (ص) فرمود: من نیز در نامگذارى او بر پروردگارم- عز و جل- سبقت نمى‏‌گیرم. در این حال جبرئیل بر پیامبر فرود آمد و گفت: خداى بلند مرتبه تو را سلام مى‌‏فرستد و مى‏‌فرماید: او را به نام پسر هارون نامگذارى کن. پیامبر فرمود: نام پسر هارون چیست؟ جبرئیل گفت: شبیر.

پیامبر (ص) فرمود: زبان من عربى است. جبرئیل گفت: او را حسین نام گذار.

پس، چون حسین (ع) هفت روزه شد [پیامبر اکرم او را عقیقه کرد]به دو قوچ که سپیدى آن‌ها از سیاهی‌شان افزون بود و سر حسین (ع) را تراشید و به وزن موى سر او نقره صدقه داد و سر او را روغنى خوشبو مالید. سپس فرمود: اى اسماء، خون از آداب جاهلیت عرب است، و قابله را ران گوسفندى بخشید.

منبع:تسنیم

انتهای پیام/

 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: امام حسین حضرت محمد میلاد امام حسین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۳۴۳۶۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نوه امام خمینی در خارج از کشور چه شغلی دارد؟

خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.

آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه‌های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کار‌های علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).

از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.

او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.

با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود، اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جا‌هایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.

درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیرو‌های دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.

دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»