به نقل از «فارس»

خانم معلم مهربان و شاگردان دوست داشتنی‌اش

تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۳۵۱۴۶۰

خبرگزاری فارس  ـ گروه تعلیم و تربیت: برایش نفس کشیدن سخت بود؛ انگار با هر کلمه‌ای که سعی می‌کرد از زیر ماسک انتقال دهد، نفس‌هایش سنگین تر می‌شد؛ دکترها تأکید کرده بودند که نباید از خانه خارج شود تا مبادا گرفتار ویروس بی رحم کرونا شده و اوضاع بدتر شود اما مگر دل خانم معلم راضی می‌شد؟ مگر می‌توانست نسبت به بچه‌ها بی‌تفاوت باشد و در خانه بماند؟! آخر آنها نه گوشی موبایل داشتند نه اینترنت درست و حسابی! 

پرش افکار گرفته بود؛ هر دقیقه به یک چیز فکر می کرد؛ امروز تخته و ماژیکش را هم جا گذاشته و کلافه بود که با صدای یکی از بچه‌ها به خودش آمد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چشمان معصوم کودک براق و صورتش خندان بود با هیجان گفت: خانم معلم ناراحت نباشید ذغال آوردم.

متعجب پرسید: «ذغال برای چه؟» دانش آموز با اشتیاق گفت: «امروز تخته نداریم اما ماشین شما سفید است با ذغال روی آن بنویسیم خوب دیده می‌شود». 

صدای خنده بچه‌ها بالا رفت و معلم را نیز به خنده وا داشت؛ هرکس با یک ایده از جا برخاست تا درس‌شان را تمرین کنند، یکی با ذغال روی ماشین، یکی با آب روی زمین و دیگری با چوب روی خاک، هریک به نحوی در حال نوشتن بودند. 

معلم با لبخند نظاره‌گر بود، دیگر برایش نبود تخته و ماژیک اهمیتی نداشت. فقط خوشحال بود که معلم است و شاگرد این بچه‌ها.

 

* بعضی بچه ها از فامیل‌هایشان گوشی موبایل قرض می‌گرفتند

در شرایط بحرانی کرونا هیچ چیز نمی تواند مانع روحیه بسیجی و جهادی معلمانی شود که با تمام وجود برای دانش آموزان تلاش کرده و نگران آینده‌اشان هستند. «معصومه میر محمدی» یکی از معلمان جهادگر‌ شهرستان بردسیر در کرمان است که خودش را تمام وقت صرف دانش‌آموزان کرده است. 

معصومه میرمحمدی معلم چند پایه دبستان خواجه زاده واقع در روستای جعفرآباد کرمان در گفت‌وگو با خبرنگار فارس از خودش و اقداماتش می‌گوید:

۲۶ سال است که سابقه کار دارم و الان ۴ سال هست که در این روستا و مدرسه مشغول به خدمت هستم. مناطق روستایی ما اکثراً محروم و مردمانی با وضعیت مالی ضعیف هستند؛ از مشکلات عمده ما این روزها این است که همه گوشی و یا تبلت ندارند. بعضی بچه‌ها از فامیل‌هایشان گوشی موبایل قرض می‌گرفتند که این برای بلند مدت امکان پذیر نبود، همینطور هم با اینترنت بسیار ضعیف روستا، امکان برقراری ارتباط تصویری با بچه‌ها وجود نداشت. 

از شهرستان با ماشین خودم حدود ۷۰ کیلومتر را طی می‌کنم و به روستا می‌روم چون دو روستا از یک مدرسه استفاده می‌کنند باید تعدادی از دانش آموزان با سرویس به مدرسه بیایند اما از روزی که کرونا آمد، بچه‌ها مشکل سرویس نیز پیدا کردند و سرویس دیگر بچه‌ها را به مدرسه نمی‌آورد. همین شد که خودم شخصاً و با ماشین خودم آنها را به مدرسه می‌آورم و یا به روستایشان رفته و درِ خانه بچه ها درس می‌دهم. 

*وجدانم اجازه نمی‌داد! 

وضعیت به‌گونه‌ای بود که باید برای بچه ها راه حلی پیدا می‌کردم اگر به همین وضعیت رها می‌شدند آسیب جدی به وضعیت تحصیلی آنها وارد می‌شد برای همین تصمیم گرفتم هفته‌ای دو روز کلاس را به شیوه حضوری برگزار کنم؛ وجدانم به من اجازه نمی‌داد که نسبت به این موضوع بی‌تفاوت باشم. برای همین با رضایت خانواده‌ها‌ شروع به برگزاری کلاس‌های حضوری کردیم. 

راستش من به دانش‌آموزان 6 پایه متفاوت تدریس می‌کنم؛ به تازگی حتی در دو شیفت به روستا می‌روم و به هشت دانش آموز در پایه های مختلف درس می‌دهم.گاهی نیز برایشان به صورت جداگانه وقت می‌گذارم؛ بچه ها هم چون خیلی کلاس‌های حضوری را دوست دارند و مشتاق هستند، به خوبی با من همراهی می‌کنند. 

هیچ وقت از رفتن سرکلاس و در کنار بچه ها خسته نشدم شاید گاهی به علت بیماری زمینه‌ای که دارم و سرد بودن منطقه نگران شوم اما خیالم راحت است که دعای خیر خانواده ها همراه من است و به خدا توکل می‌کنم. 

گاهی آنها را با فاصله از هم می‌نشانم و همراه خود تخته می‌برم و روی آن مطالب مهم را می‌نویسم، گاهی نیز یک زیر انداز پهن می‌کنیم و روی آن می‌نشینیم و به ماشین کاغذ می‌چسبانم و به این نحو تحت هر شرایطی تدریس می‌کنم. خوشبختانه تنها شانسی که آوردیم، هوای پاک روستا  وجمعیت کم است برای همین خطر ابتلا به کرونا پایین است و تا حالا کسی مبتلا نشده است. 

دو فرزند ابتدایی دارم که آن ها را نیز با خودم به روستا می‌برم و در کنار بچه‌های روستا درس می‌خوانند. تمام خانواده‌ام به خصوص همسرم حمایتم می‌کنند فقط گاهی پسرکوچکم بهانه می‌گیرد اما وقتی من یا پدرش با او صحبت می‌کنیم برای بچه‌ها دل می‌سوزاند.

* خانواده‌ها دوست داشتم که بمانم

سال قبل که قصد جابه‌جایی داشتم خانواده ها به اداره شهرستان به همراه شورا و دهیاری مراجعه کرده و درخواست داده بودند که معلم ما را نبرید؛ معاون آموزش ابتدایی با من تماس گرفت و گفت که مردم چنین درخواستی دارند من هم وقتی درخواست مردم را دیدم در همین روستا ماندم.

خداوند خواست که با کرونا و محدودیت‌هایش ارزش و مقام معلمان را نشان دهد تا همه بدانند که معلمان هیچگاه سنگر علم و دانش را ترک نمی‌کنند.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: دانش اموز مدرسه ابتدایی کرمان کلاس درس دانش آموزان خانواده ها بچه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۳۵۱۴۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زنگ سپاس معلم در مدارس خراسان شمالی طنین انداز شد

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای خراسان شمالی؛ مدیرکل آموزش و پرورش استان در این مراسم آموزش و پرورش را کانون اصلی حرکت به سمت حیات طیبه و به فرموده مقام معظم رهبری، سنگ بنای کشور در نظام تعلیم و تربیت دانست و گفت: آموزش و پرورش مزرعه آینده کشور است، هرآنچه در نظام تعلیم و تربیت کاشته شود در آینده همان درو می‌شود، نگاه و رویکرد ما در مدارس توجه به منویات مقام معظم رهبری بوده و دکترین حرکت ما سند تحول بنیادین است.
ابوالقاسم اکبری با اشاره به اینکه رویکرد نظام اسلامی، تحقق عدالت آموزشی است گفت: ۴۸.۵ درصد مدارس استان در روستا‌ها دایر است و پراکندگی روستا‌ها سبب شده تا ۱۸ مدرسه با یک دانش آموز و یک معلم فعال شود.
۱۴ هزار معلم در ۲ هزا و ۶۱ مدرسه خراسان شمالی ۱۹۳ هزار دانش آموز را زیر نظر داشته و به تدریس مشغول هستند.

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی