به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

حسن روحانی اصلاح‌طلب است یا اصولگرا؟

تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۱۳۵۱۹۱۱

به گزارش  خبرنگار احزاب و تشکل‌های گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، این روزها شاید هیچ یک از جریان‌های سیاسی کشور او را متعلق  به خود ندانند؛ هر یک او را منتسب به جریان رقیب کرده و انگشت اتهامشان متوجه آن سوی میدان است؛ اما به راستی حسن روحانی متعلق به کدام یک از جریان های سیاسی کشور است؟

اصلاح طلب یا اصولگرا؟ مساله این است

از سال ۱۳۶۶ یکی از اعضای جامعه روحانیت مبارز وابسته به جریان اصولگرایی بود، اما در سال  ۱۳۷۸ و  پیش از برگزاری انتخابات دوره ششم مجلس شورای اسلامی یک حزب اصلاح طلب به نام اعتدال و توسعه را تشکیل داد و خود نیز رهبری آن را بر عهده گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حسین موسویان فعال سیاسی درباره تشکیل این حزب گفته است که مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی اندکی پس از آغاز ریاست جمهوری سید محمد خاتمی به این دسته از نیرو‌های معتدل توصیه می‌کند که یک جریان سیاسی تحت پرچم اعتدال یا میانه‌روی در کشور ایجاد کنند و حالا به جز حزب کارگزاران که به عنوان حزب مرحوم هاشمی رفسنجانی شناخته می‌شود، اعتدال و توسعه هم تاسیس شده بود.

محمد قوچانی روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب، کارگزاران سازندگی را «بال چپ» و اعتدال و توسعه را «بال راست» مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی توصیف کرد. این حزب در سال  ۸۸ پس از عدم حضور نامزد اختصاصی خود یعنی حسن روحانی در کنار اصلاح‌طلبان از میرحسین موسوی حمایت کرد، اما پس از اعلام نتایج انتخابات بلافاصله راه خود را از سایرین جدا کرد و پس از آن سال فعالیت‌هایش را به حداقل رساند؛ به‌طوری که به گفته سخنگوی دفتر سیاسی حزب در سال ۸۹ فقط چراغی از آن روشن بوده است؛ این حزب حتی برای انتخابات مجلس نهم هم فهرستی ارائه نکرد. 

اما از سال ۹۱  فعالیت‌های حزب مجدا رونق گرفت و غلامعلی دهقان، سخنگوی دفتر سیاسی اعتدال و توسعه برای اولین بار یعنی در آبان ۹۱، در کنفرانس خبری در نمایشگاه مطبوعات خواهان حضور حسن روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۲ شد. او تأکید کرد که اجرای استراتژی جذب حداکثری مطرح شده از سوی رهبری توسط حسن روحانی به بهترین شکل ممکن می‌تواند تحقق یابد. دهقان در شرایطی که کم‌تر کسی حضور حسن روحانی در انتخابات را جدی می‌گرفت، بار‌ها بر ضرورت حضور روحانی تأکید می‌کرد. در همان روزها بود که روزنامه کیهان از روشن شدن چراغ انتخاباتی حسن روحانی توسط اعتدال و توسعه سخن گفت.

و اما حکایت چراغی که روشن شد 

در نهایت حسن روحانی در  ۲۲ فروردین ماه اعلام حضور رسمی در انتخابات ریاست جمهوری کرد و در  ۱۷ اردیبهشت ماه رسماً برای این انتخابات ثبت نام کرد. محمدرضا عارف نامزد اصلی جریان اصلاحات تا آن روز هم با اشاره به تمکین از سید محمد خاتمی در انتخابات و بدون نام بردن از حسن روحانی از انتخابات کناره گیری کرد؛ هر چند حرف و حدیث‌های بسیاری درباره این انصراف وجود داشت. برخی می‌گفتند عارف نمی‌خواسته انصراف دهد و چون می‌دانست خاتمی از او می‌خواهد انصراف دهد مدتی تلفن سیدمحمد خاتمی را جواب نمی‌داده است؛ اما پس از آن انصراف و پخش کلیپی از سیدمحمد خاتمی، کفه‌ ترازو کاملا به سمت حسن روحانی سنگینی می‌کرد. روز انتخابات فرا رسید  و حسن روحانی با ۱۸٬۶۱۳٬۳۲۹ رای یعنی ۵۰٫۷۱ درصد به صورت مستقیم و بدون رفتن به مرحله دوم رئیس جمهور ایران شد.

اما روحانی بعد از روی کار آمدن رفتارش را با حامیان تغییر داد. همچنان که صادق زیباکلام، شخص رئیس‌جمهور را مخالف اصلی عضویت چهره‌های اصلاح‌طلبی نظیر عارف در کابینه دانست و گفت که حسن روحانی به هر قیمتی جلوی معاون اولی محمدرضا عارف را در کابینه را گرفت. او در همان ابتدای دولت هم‌فکران خود را به نظارت بیشتر بر عملکرد روحانی توصیه کرد و به‌ صراحت گفت: باید با چماق بالای سر آقای روحانی بایستیم و در روزنامه‌ها و سخنرانی‌ها و مصاحبه‌ها و افراد نزدیک به ایشان مطالبات خود را بخواهیم. البته زیباکلام در نهایت پیش‌بینی کرد که اصلاح‌طلبان از رأی خود به روحانی پشیمان خواهند شد.

اما هر چه که بود حسن روحانی در دور اول ریاست جمهوری با حمایت تمام قد اصلاحات بر سر کار آمد؛ موضوعی که در سال ۹۶ هم به گونه‌ای دیگر اتفاق افتاد. اردیبهشت ماه سال ۹۶ یعنی در بحبوحه انتخابات، رئیس دولت اصلاحات با انتشار یک پیام ویدیویی حمایت خود را از حسن روحانی نامزد انتخابات ریاست جمهوری کشور را اعلام و تَکرار کرد.

پیامی که بخش‌هایی از آن این گونه بود:" دولت آقای روحانی دولت موفقی بوده است. با همه محدودیت‌ها و مشکلات و با امکانات اندکی که داشته و توقعاتی که بوده، توانسته خدمات خوبی انجام دهد.  با روحانی راهی را آغاز کرده ایم و به نیمه راه رسیده ایم. مسائلی را حل کرده ایم و مسائل بزرگ‌تری را باید حل کنیم و با او این راه دشوار را ادامه دهیم". در نهایت روحانی با کسب ۵۱٪ آرا به عنوان یازدهمین رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد.

اصلاحات حامی تمام قد روحانی در انتخابات 

 علی صوفی وزیر تعاون دولت اصلاحات در توصیف فعالیت‌های انتخاباتی جناحش برای روحانی گفته بود: بعد از اعلام حمایت اصلاح‌طلبان از روحانی، وی تمام امورات انتخاباتی خود را در اختیار اصلاح طلبان قرار داد و جریان اصلاحات در سراسر کشور عهده‌دار امور ستادی، برای پیروزی نامزد مورد وثوق اصلاح طلبان شد. رئیس جمهور حتی اجازه نداد حزب اعتدال و توسعه در امور انتخاباتی و ستادی او دخالت کند. هر کدام از احزاب نزدیک به روحانی که تمایل به تبلیغات برای روحانی داشتند، زیر نظر ستاد‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان فعالیت‌کردند. یک‌پارچگی به دست آمده، موجب پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری شد.

محمدصادق جوادی‌حصار عضو حزب اعتماد ملی هم در گفت‌و‌گویی بیان داشته است: اگر اصلاح طلبان در انتخابات ۹۶ از آقای روحانی حمایت نمی‌کردند، در خوشبینانه‌ترین حالت وی ۱۶ میلیون رای داشت که با این تعداد رای قطعا نمی‌توانست توفیقی در انتخابات داشته باشد.

با این حال اما بسیاری از اصلاح طلبان معتقدند که حامی روحانی نبوده و او را یک نیروی اصلاح طلب نمی‌دانند؛ بلکه روحانی برای آنها یک گزینه اجاره‌ای بوده و هست. برای مثال عیسی چمبر در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان در این باره گفته است که  باید این موضوع شفاف شود که دولت حسن روحانی متعلق به اصلاح طلبان نیست.

 صادق زیباکلام هم در مصاحبه‌ای بیان کرده است که نباید از این نکته غافل شویم که دولت روحانی دولت اصلاح طلب نیست. درست است که برخی افراد و اشخاص که با دولت سیدمحمد خاتمی هم همکاری داشتند در این دولت مشغول به کار هستند؛ اما در مجموع بین عملکردها و سیاست های دولت روحانی و اصلاح طلبان باید تمیز قائل شد. 

پس حامیان روحانی چه کسانی بودند؟

اما در اینجا یک سوال برجا مانده است؛ سوالی که پرویز سروری دبیرکل جمعیت رهپویان انقلاب اسلامی آن را مطرح و گفته است: «اگر اصلاح طلبان منتقد و مقابل دولت آقای روحانی هستند، پس حامیان روحانی چه کسانی بودند؟» 

در پایان باید گفت که آیا اگر عملکرد روحانی مطلوب هم بود بازهم طیف اصلاح طلب از حمایت آن سرباز می‌زد و حمایت خود را منکر می‌شد یا اتفاق دیگری می افتاد؟ آیا واقعا حسن روحانی اصلاح‌طلب بود یا اصولگرا؟ شاید بهترین پاسخ در مورد این سوالات در دل مردم باشد که بهترین قاضی هستند و می توانند به این سوالات پاسخ دهند.

فاطمه تورانلو

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: انتخابات 1400 انتخابات ریاست جمهوری انتخابات ریاست جمهوری اعتدال و توسعه حسن روحانی آقای روحانی اصلاح طلبان رئیس جمهور اصلاح طلب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۳۵۱۹۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

خیز اصلاح طلبان رادیکال به سوی خیابان به بهانه طرح نور/ روزنامه آرمان ملی: مسئله مذاکره با آمریکا و حجاب باید حل شود!

اصلاح‌طلبان رادیکال به دنبال جهت دهی خشم عمومی با هدف بازگشت به خیابان هستند!

سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژه‌های مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.

در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید

************

روزنامه‌های امروز دوشنبه دهم اردیبهشت در حالی چاپ و منتشر شد که ایران پادشاه فوتسال آسیا، «نتانیاهو» در هزارتوی بحران‌ها، خاک تشنه سیستان و حوتشی شورای شهر حین سخنرانی شهردار تهران و زمزمه استیضاح در بهشت در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

تاملی بر کنش های سیاسی- رسانه ای اصلاح طلبان در خصوص طرح «نور» بیانگر آن است که آنان این طرح را به عنوان یکی از فرصت های کنشگری خود در فضای سیاسی- اجتماعی تفسیر کرده و بر این باورند قطبی سازی در این حوزه سیاست‌ورزی از دریچه اجتماعی هستند.

روزنامه آرمان ملی در گفتگو با حسین انصاری راد نماینده تندرو در مجلس ششم مسئله حجاب و گفتگو با آمریکا را به طرز عجیبی به یکدیگر پیوند داده و نوشته است:

در شرایط کنونی این هسته چهار خط قرمز برای خود ترسیم کرده است. مسأله اول مذاکره با آمریکاست. دوم موضوع حجاب است. سوم مسأله محبوسین و چهارم موضوع نظارت استصوابی است. در واقع اگر قرار است تغییر مثبتی در آینده صورت بگیرد باید تغییری در نگرش های موجود صورت بگیرد. هسته مرکزی قدرت باید تلاش کند در این چهار موضوع تجدید نظر کند. این تجدید نظر نیز می بایست در راستای منافع ملی و خواسته های مردم صورت بگیرد. بدون تردید در شرایط کنونی یکی از چالش های مهم کشور در عرصه بین المللی است. این در حالی است که مذاکره با آمریکا و کاهش تنش با این کشور تا حدودی می تواند این چالش ها را کاهش بدهد!

روزنامه هم‌میهن نیز به نقل تقی آزاد ارمکی جامعه شناس اصلاح‌طلب به طرح مسئله عبور زنان از قواعد حجاب پرداخته و می‌نویسد:

اعتراضات در ایران ابتدا مستقیم و رودررو نیست، اعتراضات به شکل دیگر انجام می‌شود، مثلا به جای اینکه زنان به پوشش بیشتر ترغیب شوند به سمت تغییر الگوهای پوشش می‌روند، اتفاقی که در دوسال اخیر افتاده است.

آزاد ارمکی با بیان ان ادعا که عبور زنان از قواعد جمهوری اسلامی الان در تمام ایران حتی شهرهای مذهبی و شهرهای کوچک هم دیده می‌شود، افزود: این موضوع در حال گسترش است. زنان به جای اینکه درگیر شوند، افراد دیگر را هم به عبور از حجاب دعوت می‌کنند. این اتفاق عجیبی است که گشت ارشاد ناخواسته باعث آن می‌شود. از سوی دیگر نارضایتی که در خیابان ایجاد می‌شود، به خانواده انتقال می‌یابد و خانواده‌ها در گروه‌های اجتماعی دچار تغییر رفتار می‌شوند، که اگر این بگیر و ببندها باعث اتفاق دیگری شبیه به مرگ مهسا شوند، آنوقت دیگر نمی‌توان آن را کنترل کرد. اتفاقی شبیه به مسمومیت دختران در مدارس می‌تواند تبدیل به جریان خطرناکی شود و اعتراض اجتماعی را به سمت خشونت آمیز و غیر قابل کنترلی ببرد.

روند کنشگری اصلاح طلبان در این رابطه با ایجاد خشونت در خیابان و تئوری پردازی برای آن چند نکته قابل توجه دارد، این جریان تلاش دارد همچنان از کلیدواژه «گشت ارشاد» به جای طرح «نور» در فضای رسانه ای استفاده کرده و به نوعی تصویر گذشته را بر طرح نور غالب سازد.

اصلاح طلبان طی این جهت دهی می کوشند تا جامعه را جامعه معترض، ناراضی و بدبین تعریف کنند که با طرح نور عصبانی تر می شوند. نکته قابل توجه اینکه اصلاح طلبان در حال جهت دهی به این موضوع هستند که مخالفان باید دو اقدام را انجام دهند یکی بروز خشم در صحنه و دیگری بروز خشم خود در حوزه هایی که قدرت دارند!

این جریان در راستای ایجاد جبهه مخالفان و دگرسازی از نیروی انتظامی به عنوان مجری قانون تلاش می کنند که این نیرو را درصدد کنترل شهر بازنمایی کنند.

عباس عبدی نیز در روزنامه شرق توصیه ویژه به مسئولان کرده و نوشته است:

اینکه کسانی خود را دانا به دستورات خدا دانسته و از این منظر بخواهند به مردم امر و نهی کنند، جوابگوی نسل جدید نیست. این استدلال‌های درون دینی شاید برای گروه‌های حوزوی مناسب باشد. برای مقابله با بی‌حجابی همه اصول و قواعد شرعی، حقوقی، سیاسی و نیز اجرایی و انتظامی را دچار اختلال جدی می‌کنند تا این پدیده رخ ندهد در حالی که اندکی تامل نشان می‌دهد که احتمال چندانی برای تحقق این هدف، نه تنها وجود ندارد، بلکه بسیار پرهزینه خواهد بود!

برخی اصلاح طلبان ضمن تجویز نافرمانی مدنی بر عبور از قواعد حجاب و نیز تغییر الگوهای پوشش در سطح جامعه تاکید دارند.

بررسی این مطالب اما بیانگر آن است که اصلاح طلبان تلاش دارند تا در راستای راهبرد امر اجتماعی خود و ارتباط گیری با طیف جوانان و زنان بر روی مساله حجاب و پوشش متمرکز شده و به تعبیر خود اعتراض به حاکمیت را در این عرصه دنبال نمایند.

این طیف بر این باور است با صید با تولید سوژه های لازم امکان به عقب راندن تصمیمات حاکمیتی در موضوع حجاب و در نتیجه شکستن تابوی اقتدار نظام فراهم می آید، از جانب دیگر باید به این نکته نیز اشاره داشت که اصلاح طلبان به بهانه مبارزه خود با حاکمیت علاوه بر ایجاد تنش اجتماعی در خلال یک اقدام قانونی عملا می کوشند بخشی از مردم را هزینه منافع جریانی و سیاسی خود نمایند.