دولت باید با جدیت در حمایت از تولید و مانعزدایی اقدام میکرد/ عدمحمایت واقعی از تولید؛ با وجود بروکراسی اداری
تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۰۳۱۷۲
نخعی گفت: توسعه دولت الکترونیک، شفافیت در صدور مجوزها، برخورد قاطع و مقابله با امضاهای طلایی و از بینبردن زمینه رانت و فساد مواردی مهمی است که دولت میبایست به صورت جدیتری در حمایت از تولید و مانعزدایی دنبال میکرد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ مصطفی نخعی نماینده مردم نهبندان و سربیشه در مجلس شورای اسلامی در گفتوگو با خاورستان، در خصوص سخنان امام خامنهای در سخنرانی نوروزی گفت: با توجه به شرایط اقتصادی کنونی و تحریمها، تنها راه برون رفت از رکود اقتصاد کشور تکیه بر قابلیتها و تولید داخل است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی در خصوص حمایت دولت از تولید و اقدامات برای مانعزدایی اظهار کرد: تا زمانی که بروکراسی اداری از بین نرفته و روند صدور مجوزهای کسب و کار تسهیل و تسریع نگردد، به معنای عدمحمایت واقعی از تولید است.
عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی افزود: توسعه دولت الکترونیک، شفافیت در صدور مجوزها، برخورد قاطع و مقابله با امضاهای طلایی و از بینبردن زمینه رانت و فساد مواردی مهمی است که دولت میبایست به صورت جدیتری در حمایت از تولید و مانعزدایی دنبال میکرد.
نخعی درباره مهمترین موانع در رشد و شکوفایی اقتصاد ایران گفت: دلایل متعددی وجود دارد که شاید بخش عمدهای از آن مربوط به صدور مکرر دستورالعملها و بخشنامههای تکراری و مانع رونق کسب و کار در کشور در کنار عدماراده جدی برای برخورد با مفسدان و رانتهای موجود باشد.
وی اضافه کرد: اقداماتی از قبیل تسهیل در روند صدور مجوز، معافیتهای مالیاتی، بخشودگی و تخفیف بدهی مالیاتی و بیمه واحدهای تولیدی، تأمین مواد اولیه مورد نیاز واحدها، تسریع در صدور مجوز برای واحدهایی که توجیه اقتصادی داشته و مواد و تجهیزات مورد نیاز آنها در داخل کشور موجود است، تأکید بر r&d، تزریق تسهیلات کمبهره به واحدهای تولیدی بزرگ، ورود رشتههای مشاغل خانگی به بدنه صنعتی کشور، جلوگیری از رانت و پولشویی، از بین بردن مفاسد اقتصادی از طریق رصد دقیق درآمدها، جلوگیری از احتکار کالاها و مواد اولیه، رونق بازارچههای مرزی و تسهیل قوانین گمرکی پارهای از مواردی است که میتواند نقش مهمی در رونق تولید داخل داشته باشد.
نماینده مردم نهبندان و سربیشه در مجلس شورای اسلامی گفت: اصلاح نظام بانکی و گمرک در مبارزه با فساد، لازمه رونق اقتصادی کشور است.
نخعی درباره ضررهای گرهزدن اقتصاد به رفع تحریم به جای خنثیسازی تحریم اظهار کرد: با تکیه بر اقتصاد مقاومتی و تولیدات داخلی، افزایش کیفیت کالاهای داخلی و جلوگیری از قاچاق و بسیاری از اقدامات دیگر، میتوان تحریمها را خنثی کرد.
وی افزود: بدیهی است در صورتی که اقتصاد کشور مبتنی بر فروش نفت باشد هیچگاه رونق اقتصادی از طریق تولید داخل صورت نخواهد گرفت.
عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: در دوره تحریم تنها راه نجات اقتصاد کشور تکیه بر توانمندیها و ظرفیتهای داخلی کشور و حمایت همهجانبه از تولیدات داخلی با کیفیت است.
انتهای پیام/
منبع: دانا
کلیدواژه: مجلس شورای اسلامی مانع زدایی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۰۳۱۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دهه ۹۰؛ دههی «رکود، عبرت، تجربه»
خبرگزاری تسنیم قرار است در پروندهی «دههی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دههی ۹۰، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راهحلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد. - اخبار اقتصادی -
گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم-
وقتی میان فعالان اقتصادی از دههی 1390 شمسی سخن به میان میآید، تصویر یک دهه «عقبماندگی»، «تعطیل نسبی مسائل اقتصادی» و «انباشت چالشهای اقتصادی» در ذهنهایشان نقش میبندد و زمانی که میخواهند در موردش صحبت کنند، هر یک از زاویهای آسیبهای این دهه را بر میشمرند: از وضعیت نامناسب شاخصهای کلان اقتصاد تا رکود در کسبوکارهای خرد و کلان، از آسیبهای تشدید تحریمها تا انفعال دولتها در برابر تحریم و بیتوجهی به برنامهها و سیاستهای «خنثیکردن اثر تحریمها».
تاجران زبده و پژوهشگران اقتصاد بینالملل نیز از «شرطیکردن اقتصاد» نسبت به مذاکره با غرب میگویند و بیتوجهی به سیاست اصولی «ترجیح شرق به غرب»؛ آن هم درست در دههای که قدرت اقتصادی در حال انتقال از غرب به شرق بود. دههی 1390 چه بود و چه مختصاتی داشت؟ آن دوران تمام شده یا دههی جدید، دههی 1390 جدیدی است!؟
افول شاخصهای کلانمیانگین رشد اقتصادی دههی 1360 -با وجود آثار انقلاب و مشکلات ناشی از جنگ تحمیلی- برابر با 4.3 درصد بود. این شاخص در دههی 1370 برابر با 3.1 درصد و در دههی 1380 برابر با 4.4 درصد بود. میانگین رشد اقتصادی پس از انقلاب (از 1360 تا پیش از آغاز دههی 1390) نیز برابر با 3.9 درصد بود. این در حالی است که میانگین رشد اقتصادی در دههی 1390 به 0.9 درصد کاهش یافت.
درآمد ملی سرانه که در سال 1390 برابر با 8.1 میلیون تومان بود در سالهای پس از آن کاهش یافت؛ تا جایی که میانگین درآمد سرانه در این دهه به 7.4 میلیون تومان (به قیمت ثابت سال 1390) رسید. فقر مطلق که از 46.8 درصد در سال 1989 میلادی (تقریباً معادل سال 1368؛ سال پایانی جمگ تحمیلی) به 12.3 درصد در سال 2011 میلادی (تقریباً معادل سال 1390 شمسی) رسیده بود، در دههی تعطیل اقتصاد ایران دوباره افزایش یافت و به 21.9 درصد در سال 2020 میلادی (تقریباً معادل 1399 شمسی) رسید؛ به عبارت دیگر قدرت خرید عموم مردم در این دهه آب رفت و فقر مطلق نیز تقریباً دو برابر شد.
تحریم و انفعالدر تحلیل دههی 1390 نمیتوان از نقش تحریمها غافل شد؛ تشدید تحریمهای ظالمانه از ابتدای دههی 1390 به این سو حتماً به اقتصاد ایران آسیب زد اما انفعال سیاستگذار در برابر تحریمها نیز نقش تعیینکنندهای در نتیجه -یعنی افول شاخصهای کلان اقتصادی- داشت.
کاهش وابستگی اقتصاد به نفت در دههی 1390، نه یک سیاست مطلوب سیاستگذار بلکه همواره اجبار بود. از دل همین اجبار بود که کلانایدهی «مذاکره برای رفع تحریمها» و «رفعتحریم به مثابه حل همهی مشکلات از آب خوردن تا بهبود شاخصهای کلان اقتصادی» زاییده شد.
سیاستمدارِ عادتکرده به زیستِ نفتی که نظم آمریکایی جهان را نیز پذیرفته بود، حتی بهزور هم حاضر به ترک اعتیاد اقتصاد ایران به نفت نبود. میخواست دوباره ذیل نظم آمریکایی، نفت بفروشد و گرد و غبار ضعف کارآمدی مدیریت و سیاستهای اقتصادیاش را زیر فرش درآمد نفتی پنهان کند. «برجام» را تجربه کرد و با خروج آمریکا از برجام، سرش به سنگ خورد. از این منظر، دههی 1390 را باید دههی تجربه و عبرت نیز نامید. سیاستمدار در این دهه، عملاً اقدام جدیای برای درمان عیوب ساختاری اقتصاد ایران از جمله تصدیگری افراطی دولت، بودجهبندی معیوب و نامتوازن، وجود هزینههای زائد و مسرفانه و ... نکرد.
تغییر نظم بینالمللاز دیگر ویژگیهای مهم دههی 1390 نیز سرعت گرفتن تغییر نظم بینالمللی بود. در این دهه قدرت اقتصادی به مرور از غرب به شرق -بهطور خاص آسیا- منتقل شد. در سال 2011 تولید ناخالص داخلی آمریکا (بر اساس دلار برابری قدرت خرید) معادل 15600 میلیارد دلار و تولید ناخالص داخلی چین برابر با 13740 میلیارد دلار بود. در سال 2017 ورق برگشت و اقتصاد چین از اقتصاد آمریکا بزرگتر شد. تولید ناخالص داخلی چین در 2024 برابر با 35290 میلیارد دلار است در حالی که این شاخص برای اقتصاد آمریکا برابر با 28780 میلیارد دلار است. رشد اقتصادی هند و سایر اقتصادهای نوظهور آسیایی نیز مشابه بود.
در میانهی این تغییر نظم مهم در دههی 1390، دولت در ایران عملاً روابط اقتصادی با شرق را از اولویت خارج کرد و تمام تخممرغهایش را در سبد مذاکره با غرب برای رفع تحریمها گذاشت. رای آوردن ترامپ در ایالات متحده، قدرت گرفتن بنسلمان در عربستان، کرونا و سقوط قیمت نفت را نیز باید به لیست اتفاقات شاخص این دهه اضافه کرد.
درسهایی برای آیندهخلاصه اینکه در دههی 1390 یک دهه «رکود»، انباشت چالشهای اقتصادی و تعطیل نسبی مسائل اقتصادی را شاهد بودیم. در عمل دولتها در اقتصاد داخلی، اصلاح «عیوب ساختاری» را بهتعویق انداختند و در نسبت اقتصاد ملی با دنیای خارج، بدون توجه به تغییر نظم بینالملل تمام تخممرغها را در سبد مذاکره با غرب برای «رفع تحریم» گذاشتند و استراتژی «خنثیسازی اثر تحریم» را کنار گذاشتند؛ در حالی که در ابتدای دهه، با ابلاغ «سیاستهای کلی اقتصاد مقاومتی» راهها نشان داده شده بود و در انتهای دهه نیز در «بخش اقتصادی بیانیهی گام دوم»، مجدداً بر آنها تاکید شد. در واقع سیاستگذار در این دهه دست به «تجربه»ای خارج از سیاستهای کلی نظام زد و درس «عبرت»ی برای دهههای پیش رو شد.
حال آیا ما از تجربههای دههی 1390 درس خواهیم گرفت!؟ گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم قرار است در پروندهی «دههی رکود، عبرت، تجربه» به تفصیل و در گفتگو با صاحبنظران و کارشناسان به بررسی وضعیت اقتصاد ایران در دههی 90، دلایل و ریشه های افول اقتصاد در این دهه و راهحلهای جبران این خسارت در سالهای پیش رو بپردازد.
انتهای پیام/