پاسداشت «روز ملی هنرهای نمایشی» رویهای خوشایند و سنتی شیرین است
تاریخ انتشار: ۷ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۰۹۳۱۴
به گزارش روز شنبه گروه فرهنگی ایرنا از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیام سید عباس صالحی به مناسبت روز ملی هنرهای نمایشی آمده است: آغاز روز نو و جلوهگری بهار نقطه پایانی است بر سردی و سختی زمستان و هیجانی که به نغمه و نوید یک شروع باشکوه چشم به فرجامی سراسر امید دارد. همانند قصهای به زبان گویای نمایش که اگر حتی سختترین لحظات زندگی را به نظاره تماشاکنان خود بگذارد، باز امید به بازآفرینی و گشایش دارد که نگاه و اندیشه هنرمند ایرانی نیز جز به این مسیر نرفته و این حقیقت را میتوان در میراث کهن و ماندگار هنر خردورزٍ تئاتر همانند زلالی یک رود نظاره کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی در این پیام می افزاید: همچنان که جهان پرتلاطم که به سبب شیوع یک ویروس و اثرات نامطلوب آن، باز افق روشنی چون بهار را در نظر میآورد و این فرهنگ و هنر ایران زمین است که نوروز را برای جهان ارمغان آورده و در این بارقه و توشه نقش هنرهای نمایشی چه زیبا و پررنگ جلوه میکند.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تاکید کرد: پاسداشت روزی به نام این هنر که رفته رفته فرهنگ «روز ملی هنرهای نمایشی»را همنشین با نوروز شده و «نوروز نمایش» را به مردم ایران زمین هدیه داده است، رویه ای خوشایند و سنتی شیرین است. بار دیگر حلول سال جدید و روز ملی هنرهای نمایشی را به بهترین آروزها گره زده و به هنرمندان نیک اندیش هنرهای نمایشی تبریک می گویم. سلامت و شادکامی شکوهآفرینان صحنه زندگ را از حضرت دوست خواستارم.
به گزارش ایرنا، انیستیتو بینالمللی تئاتر (International Theatre Institute) یا همان ITI از سال ۱۹۶۱ روز ۲۷ مارس را به عنوان روز جهانی تئاتر تعیین کرد. پیام سالانه این روز نیز هر سال توسط یکی از صاحب نظران و هنرمندان عرصه تئاتر نوشته میشود.
همچنین با موافقت مدیر کل مرکز هنرهای نمایشی، در جلسه ۷۸۳ شورای عالی فرهنگی در سال ۱۳۹۵، هفتم فروردین به عنوان روز ملی هنرهای نمایشی نام گرفت. این رویداد در تقویم ملی کشور ثبت شد و با اجرای جشنی تحت عنوان «نوروزِ نمایش» گرامی داشته می شود، همچنین هر ساله پیام این روز را یکی از بزرگان تئاتر ایران می نویسد.
منبع: ایرنا
کلیدواژه: سید عباس صالحی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هنرمند تئاتر سید عباس صالحی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هنرمند تئاتر اخبار کنکور روز ملی هنرهای نمایشی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۰۹۳۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
امروز چهلم بهار است؛ جشنی که از یاد رفته!
«چهلم نوروز» مصادف با دهم اردیبهشتماه از جمله آیینهای وابسته به نوروز است. آیینی که در روزگار فعلی احتمالا نام آن به گوش کمتر کسی خورده است اما هنوز هم میتوان ردپایی از آن را در نقاط مرکزی ایران و شهرهایی مانند شیراز و کرمان دید.
به گزارش ایسنا، در ایرانِ باستان تحویل بهار مانند روزگار فعلی تنها با رسومِ پیش از این اتفاق شناخته نمیشد. نوروز یکی از مهمترین آیینها قلمداد میشد که ایرانیان برای پیش و پس از آن خود را آماده میکردند و کارها و مناسک خاصی انجام میدادند. بنابراین رسوم نوروزی مانند امروز تنها به جشنهایی مانند چهارشنبهسوری، خانهتکانی، سبز کردن دانهها، نوروزخوانی، جشن گلدان، تکمگردانی و... محدود نبود و تا مدتی بعد از نوروز هم ادامه داشت.
به همین علت است که برخی نوروز را نه یک روز و نه سیزده روز میدانند؛ به اعتقاد آنها نوروز یک بازه زمانی است. در این زمینه شبان میرشکرایی - مدیر اجرایی پرونده جهانی نوروز در یونسکو پیش از این به ایسنا، گفته بود: «از وقتی که این تحول طبیعی اتفاق میافتد، در نقاط گرمسیرتر به میانه زمستان میرسد و در نقاط سردسیر به میانه بهار. اشعاری هم داریم به این شرح که «اینک بیامده است به پنجاه روز پیش/جشن سده طلایه جشن نوروز روشنی»، یعنی جشن سده را طلایهدار نوروز و نوبهار دانستهاند. از آن طرف در حوزه فرهنگی شمال غرب ایران در منطقه آذربایجان تفسیری است که تا وقتی توت از درخت نیفتاده، نوروز است و زمان آن تا اواخر اردیبهشتماه است؛ یعنی یک بازه سهماهه برای نوروز داریم. هرکسی در این بازه سهماهه به سبک و سیاق، رنگ و آیین خودش نوروز را پاس میدارد و نمیتوانیم او را محدود به یک بازه زمانی کنیم.»
بر این اساس آداب و آیینهای مربوط به نوروز (بر اساس تعریف امروزی از این مناسبتِ ۱۳ روزه) در سه گروه پیشانوروزی، هنگام نوروز و پسانوروزی طبقهبندی میشود؛ موضوعی که بنابر آنچه گفته شد احتمالا در گذشتههای دور اینگونه نبوده است.
بختگشایی با توسل به ماهی دندانطلا!برای چله نوروز در شیراز دو جشن آب و گلهای محمدی و جشن بختگشایی برگزار میشد. جشن آب و گلهای محمدی که تا دوره قاجار تداوم داشت در باغ دلگشا به مدت یک هفته برگزار میشد.
جشن بختگشایی نیز در آرامگاه سعدی برپا میشد و آداب خاص خود را داشت. طبق این رسم، دخترانی که میخواستند بختشان باز شود و یا آرزو داشتند بچهدار شوند، باید تورهایی به رنگ سبز روی سر خود میانداختند و روی آن نُقل میگذاشتند و به شکلی که نقل از روی سرشان نیفتد از پلهها پایین میرفتند و مقابل حوضِ آرامگاه سرشان را خم میکردند تا نقل درون دهان ماهی دندان طلا بیفتد!
در این باور فرقی نمیکرد که اصلا ماهی دندانطلا وجود دارد یا نه و یا حتی اگر نمونهای نادر از آن پیدا شود، هدفگیری فرد باید چقدر دقیق باشد که نقل دقیقا در دهان ماهی بیفتد. احتمالا تنها موضوع مهم این بود که اجرای این رسم خیال دختران را راحت میکرد که آرزویشان برآورده میشود.
شیرازیها در کنار اجرای این مناسک یا نوعی آش به نام «دیگ جوش» میپختند و یا مشغول خوردن آش سبزی و کاهو میشدند.
جشنی برای درخواست سلامتیچهلم نوروز در کرمان آداب و آیینهای خاص خود را دارد که همچنان هم برخی به اجرای آن پایبند هستند. این آیینها در سال ۱۳۸۸ با عنوان «چهلم بهار» در فهرست میراث ناملموس ملی به ثبت رسیده است. کرمانیها «آیین تندرستان» یا «تندرستون» را اصلیترین بخش جشن چهلم بهار میدانند که هدف آن درخواست سلامتی و تندرستی است و هنوز به شکل جدی در این منطقه از کرمان برگزار میشود.
این جشن در یکی از مهمترین مناطق کرمان به نام «شیوشگان» به معنای محل شیون و زاری برگزار میشود. دعا برای گشایش بخت، بریدن چادر عروس در این روز، آب چهل ریختن برای زنان حامله یا زائو، پختن و خوردن آش اوماج و نواختن موسیقی از جمله آیینهای این جشن است.
جشن تندرستان در کرمان جشن تندرستان در کرماندر کوه شاهخیرالله منطقه پاریز کرمان نیز زیارتگاهی وجود دارد که در این روز مردم آنجا کنار یکدیگر جمع میشوند. عشایر در این روز با ظرفهای شیر که از شب قبل دوشیدهاند در دامنه کوه مستقر میشوند و با آن آش شیر میپزند تا در میان مردم تقسیم کنند.
سایر افراد هم زیرانداز میاندازند، چای درست میکنند و شیرینیهایی که از دوران دید و بازدیدهای نوروز باقی مانده را به یکدیگر تعارف میکنند. پس از آن هرکس که خواستهای دارد راهی زیارتگاه میشود.
با این حال این روزها جشن «چهلم نوروز» مانند گذشته رونق ندارد و تنها در مناطقی محدود، افراد خود را پایبند به اجرای آن میدانند، موضوعی که باعث میشود این فرهنگ کهن بیش از پیش به دست فراموشی سپرده شود و احتمالا تا چند سال آینده تنها فقط نامی از آن در فهرست میراث ناملموس ملی باقی بماند.
کانال عصر ایران در تلگرام