به نقل از «اکوفارس»

شناسایی هزار سیاره فراخورشیدی ماموریت تلسکوپ‌های فضایی آینده

تاریخ انتشار: ۱۳ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۵۴۱۳۰

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، تا اوایل دهه ۲۰۰۰، تنها سیارات شناخته شده در منظومه شمسی قرار داشتند که به طور گسترده به دو دسته سیارات سنگی کوچک در منظومه شمسی داخلی و سیارات گازی سرد واقع در قسمت خارجی تقسیم می‌شدند. با کشف سیارات فراخورشیدی (سیاراتی که به دور خورشید و ستارگان می‌چرخند)، گروه‌های اضافی دیگری از سیارات کشف شد و تصویر جدیدی شروع به ظهور کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برای مثال، داده‌های ماموریت کپلر نشان داده است که سیارات فراخورشیدی بزرگ و گازی می‌توانند در مدار بسیار نزدیک به ستاره خود قرار بگیرند، همانطور که در منظومه شمسی ما اتفاق می‌افتد و باعث می‌شود آن‌ها به دمای بیش از ۱۰۰۰ کلوین (۷۲۷ درجه سانتیگراد) برسند. این‌ها مشتری‌های «داغ» یا «فوق‌العاده داغ» لقب گرفته‌اند در حالی که از اکثر سیارات فراخورشیدی دیگر کوچکتر هستند، ما اطلاعات زیادی در مورد ترکیب آن‌ها نداریم.

اما چگونه سیاره‌های گرم و گازی تا این حد نزدیک به ستاره خود شکل می‌گیرند؟ چه نوع فرآیند‌های فیزیکی شدید در اینجا اتفاق می‌افتد؟ پاسخ به این سوالات تاثیرات زیادی در درک ما از سیارات فراخورشیدی و سیارات منظومه شمسی دارد.

کلت -۹ ب

در واقع مشتری‌های داغ دریچه‌ای برای فرآیند‌های شدید فیزیکی و شیمیایی هستند. آن‌ها فرصتی باورنکردنی برای مطالعه فیزیک در شرایط محیطی فراهم می‌کنند که تولید مجدد آن‌ها روی زمین تقریبا غیرممکن است. مطالعه آن‌ها درک ما را از فرآیند‌های شیمیایی و حرارتی، پویایی جو و تشکیل ابر افزایش می‌دهد. شناخت منشا آن‌ها همچنین می‌تواند به ما در بهبود شکل گیری سیارات و مدل‌های تکاملی کمک کند.

ما هنوز در تلاش هستیم که چگونگی شکل گیری سیارات و چگونگی تحویل عناصر مانند آب به منظومه شمسی خود را توضیح دهیم. برای فهمیدن این موضوع، باید از طریق مشاهده جو آن‌ها در مورد ترکیبات سیاره فراخورشیدی بیشتر بدانیم.

مشاهده جو‌ها

برای مطالعه اتمسفر‌های خارج از سیاره دو روش اصلی وجود دارد؛ در روش ترانزیت ما می‌توانیم نور ستاره‌ای را که از طریق جو سیاره فیلتر می‌شود هنگام عبور از مقابل ستاره‌اش انتخاب و اثر عناصر شیمیایی موجود در آن را مشاهده کنیم؛ روش دیگر برای بررسی یک سیاره در هنگام کسوف است، زمانی که از پشت ستاره میزبان خود عبور می‌کند؛ سیارات نیز کسری از نور را ساطع و منعکس می‌کنند، بنابراین با مقایسه تغییرات کوچک در نور کل در هنگام پنهان بودن و رویت شدن سیاره، می‌توانیم نوری را که از این سیاره می‌آید، استخراج کنیم.

هر دو نوع مشاهدات در طول موج‌ها یا رنگ‌های مختلف انجام می‌شود و از آنجا که عناصر و ترکیبات شیمیایی در طول موج‌های بسیار خاصی جذب و ساطع می‌شوند، می‌توان طیف نوری که بر اساس طول موج تجزیه می‌شود برای این سیاره تولید کرد تا ترکیب جو آن را استنباط کند.

اسرار Kelt-۹ b

در این مطالعه از داده‌های موجود در دسترس عموم که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده، برای بدست آوردن طیف گرفتگی این سیاره استفاده شد، سپس نرم افزار منبع آزاد برای استخراج حضور مولکول‌ها مورد استفاده قرار گرفت که مشخص شد فلزات زیادی وجود دارند که از مولکول ساخته شده‌اند. این کشف جالب است، زیرا قبلا تصور می‌شد که این مولکول‌ها در چنین دمای شدیدی وجود ندارند.

Kelt-۹ b به دلیل داشتن مدار شیب حدود ۸۰ درجه مورد توجه است. این نشان دهنده گذشته‌ای سخت با برخورد احتمالی است که در واقع برای بسیاری دیگر از سیارات در این کلاس نیز دیده می‌شود. به احتمال زیاد این سیاره به دور از ستاره اصلی خود تشکیل شده و هنگام مهاجرت به سمت داخل این برخورد‌ها رخ داده است؛ تئوری دیگری نیز وجود دارد مبنی بر اینکه سیارات بزرگ تمایل دارند در ستاره‌های میزبان خود در دیسک‌های پروستارل که باعث ایجاد منظومه‌های شمسی می‌شوند، تشکیل شوند و مواد گازی و جامد را هنگام مهاجرت به سمت ستاره خود بگیرند، اما ما از جزئیات چگونگی این اتفاق اطلاع نداریم، بنابراین برای تایید سناریو‌های مختلف و درک بهتر تاریخ آن‌ها به عنوان یک کل، توصیف بسیاری از این پدیده‌ها در جهان بسیار مهم است.

ماموریت‌های آینده

رصدخانه‌هایی مانند تلسکوپ فضایی هابل برای مطالعه اتمسفر‌های خارج از سیاره ساخته نشده‌اند. نسل بعدی تلسکوپ‌های فضایی، مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب و آریل، از قابلیت‌ها و ابزار‌های بسیار بهتری برای رصد دقیق جو‌های سیاره خارج برخوردار خواهند بود. آن‌ها به ما این امکان را می‌دهند که به بسیاری از سوالات اساسی مطرح شده توسط طبقه سیاره مشتری بسیار داغ پاسخ دهیم، اما به اینجا محدود نخواهد شد.

این نسل جدید از تلسکوپ‌ها جو دنیا‌های کوچک را نیز بررسی خواهند کرد، مقوله‌ای که ابزار‌های فعلی برای رسیدن به آن تلاش می‌کنند. به طور خاص آریل که انتظار می‌رود در سال ۲۰۲۹ پرتاب شود، حدود ۱۰۰۰ سیاره فراخورشیدی را مشاهده خواهد کرد تا برخی از اساسی‌ترین سوالات در علوم سیاره خارج را پاسخ دهد. 

آریل همچنین اولین ماموریت فضایی خواهد بود که با جزئیات به جو این جهان‌ها نگاه می‌کند. این تلسکوپ سرانجام باید به ما بگوید که این سیارات فراخورشیدی از چه چیز‌هایی ساخته شده و چگونه شکل گرفته و تکامل یافته‌اند. این یک انقلاب واقعی خواهد بود.

      

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: سیارات فراخورشیدی منظومه شمسی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۵۴۱۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف گاز متان در سیاره سرخ

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، ناسا گازی را در مریخ شناسایی کرده که توسط موجودات زنده روی زمین تولید می‌شود و با این کشف، دانشمندان درباره ذخایر پنهانی سیاره گیج شده‌اند.

مریخ نورد کنجکاوی ناسا بار‌ها متان را در مریخ، به ویژه در نزدیکی محل فرود آن در داخل دهانه گیل با عرض ۹۶ مایل (۱۵۴ کیلومتر) شناسایی کرده است.

بنابر داده‌های به دست آمده، متان در مریخ رفتار نامنظمی دارد. فقط در شب یافت می‌شود و به صورت فصلی در نوسان است و به طور غیرمنتظره‌ای به سطوح ۴۰ برابر بیشتر از حد معمول افزایش می‌یابد. 

نکته قابل توجه دیگر این است که متان به مقدار قابل توجهی در جو مریخ وجود ندارد و در سایر مناطق سیاره سرخ در نزدیکی سطح نیز رصد نشده است.

گروهی از محققان ناسا به رهبری الکساندر پاولوف، دانشمند حوزه سیاره‌شناسی می‌گویند، احتمالا متان زیر نمک جامد قرار دارد و تنها زمانی از آن خارج شود که دما در مریخ افزایش یابد، بدین شکل که دمای زیاد در طول روز پوسته را تضعیف می‌کند و به آزادسازی این گاز منجر می‌شود، امکان دیگری که در نظر گرفته می‌شود این است که وزن سنگین مریخ‌نورد کنجکاوی هنگام حرکت آن بر روی سطح پوسته را می‌شکند و به متان اجازه انتشار می‌دهد.

تا کنون تشخیص متان در جوی مریخ موضوع حیاتی برای دانشمندان و محققان بوده است، چراکه وجود این گاز ممکن است نشان‌دهنده وجود فعالیت موجودات زنده بر روی سیاره باشد، اما به نظر می‌رسد که این نوع از گاز که توسط کنجکاوی شناسایی شده نشان فعالیت موجودات زنده نیست و احتمالاً از فعالیت‌هایی نظیر تجزیه آلی مواد زیرسطحی برمی‌آید. به عبارت دیگر، ممکن است  مریخ‌نورد کنجکاوی در حقیقت برخورد متان را از زیرسطح مریخ شناسایی کرده باشد.

این یافته‌های جدید می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا بهتر درک کنند که متان در مریخ از کجا می‌آید و چگونه تولید می‌شود؛ این موضوع می‌تواند به بررسی ماهواره‌ها و نهاد‌های دیگر برای تحقیقات آینده درباره این سیاره بیانجامد.

انتهای پیام/